Η είδηση της κοίμησης του σεβαστού πατρός Νικολάου Βρεττάκου, ιερέα της ενορίας των Εισοδίων της Θεοτόκου επί της Macedon Avenue στο North Balwyn και Περιχώρων, προκάλεσε θλίψη στο εκκλησίασμα, τους ενορίτες και όλων όσοι είχαμε την ευλογία να τον γνωρίσουμε από κοντά.
Βουβά τα δάκρυα για τον πνευματικό μας πατέρα, που από το 1994 που ανέλαβε καθήκοντα στην εκκλησία μας, στεφάνωσε και τα παιδιά μας, βάφτισε τα εγγόνια μας και κήδεψε αγαπημένα μας πρόσωπα.
Ο πατήρ Νικόλαος έφυγε γαλήνιος το βράδυ της Πέμπτης 4 Ιουλίου, περιτριγυρισμένος από την αγαπημένη του σύζυγο, πρεσβυτέρα Ευφημία, τα παιδιά κι εγγόνια τους. Δοθείσης ευκαιρίας, μιλούσε με περηφάνεια για τα μικρά της οικογένειας και αισθανόταν ευλογημένος που ο Θεός τον αξίωσε να γίνει παππούς.
Τελευταία, αν και γνωρίζαμε ότι ανέβαινε βήμα – βήμα το τραχύ μονοπάτι προς τον Γολγοθά, ο ίδιος το αντιμετώπιζε με πίστη, δύναμη ψυχής, αισιοδοξία, ατσάλινη θέληση και χαμόγελο. Προσπαθούσε επίσης να δίνει αξία στο καθετί και να αντιμετωπίζει το πρόβλημα με αξιοπρέπεια.
«Με τη βοήθεια της Παναγιάς θα γίνω καλά», έλεγε μ΄ ένα φευγαλέο λυγμό. «Μια προσευχή και για μένα. Ένα κεράκι, θυμίαμα στο Θεό», ζητούσε ταπεινά από τους πιο δικούς του. Το γνώριζε άλλωστε ότι η ασθένεια δεν του άφηνε πολλά περιθώρια.
Ο πατήρ Νικόλαος ήταν και δεινός ψάλτης. Συχνά περνούσε στο ψαλτήρι και βοηθούσε τους ψάλτες. Θυμάμαι τη χαρά του όταν την Μεγάλη Εβδομάδα και συγκεκριμένα την Μεγάλη Τρίτη ξομολογήθηκε στο εκκλησίασμα. «Αισθάνομαι ευλογημένος που ο Θεός με αξίωσε να ψάλω το τροπάριο της Κασσιανής. Νόμιζα πως δεν θα τα καταφέρω…».
Τις τελευταίες Κυριακές που τελούσε την θεία λειτουργία, ο καθένας μπορούσε να διακρίνει το σύννεφο που σκίαζε το πρόσωπό του.
Ο πατήρ Νικόλαος εγκατέλειψε τα εγκόσμια με τις προσευχές των ενοριτών του για ανάπαυση της ψυχής του εν σκηναίς δικαίων. Αγαπήθηκε από το ποίμνιο που διακόνευσε με σεμνότητα, από την πρώτη Κυριακή που λειτούργησε στην εκκλησία μας.
Θυμάμαι όταν τέλεσε για πρώτη φορά τη θεία λειτουργία, είχε εντυπωσιάσει με το θείο Λόγο που εκφώνησε, την πνευματική ζεστασιά με την οποία αγκάλιασε ιδιαίτερα τους νέους, την καλλιφωνία του και αργότερα την τάξη που επέβαλε με τον τρόπο του στην εκκλησία μας. Στην παρθενική του ομιλία θυμάμαι ακριβώς τα πρώτα του λόγια. «Ευχαριστώ το Θεό που με αξίωσε και τέλεσα το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας».
Ο μακαριστός π. Νικόλαος οραματίστηκε ευθύς εξαρχής, ένα νέο περικαλλή ναό, που θα αντικαθιστούσε τον παλιό. Ήταν πεπεισμένος ότι οι ενορίτες με την βοήθεια της Παναγιάς, θα βοηθούσαν στο μεγάλο οικοδόμημα. Γι αυτό εξέφραζε πολλάκις τις ευχαριστίες του από την Αγία Πύλη προς τους δωρητές.
Τον θυμάμαι να κράτα το φτυάρι και να βοηθά στην οικοδομή. Θυμάμαι την χαρά του όταν επιτέλους θα έμπαινε ο τρούλος για να σκεπάσει το θόλο της εκκλησιάς. Ήταν Σάββατο 2 το απόγευμα και ήθελε όσον το δυνατό περισσότεροι πιστοί να δουν από κοντά εκείνη την ευλογημένη στιγμή.
Η θεμελίωση του ναού έγινε στις 13 Φεβρουαρίου 2000 και τα θυρανοίξια στις 21 Οκτωβρίου 2001.υπό του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Στυλιανού. Ωστόσο αν και ικανοποιημένος με την αποπεράτωση του ναού, δεν επαναπαύτηκε. Ακολούθησε ο καλλωπισμός και η αγιογραφία της εκκλησίας την οποία δεν πρόλαβε να τελειώσει.
Πολλοί τον έλεγαν «απαιτητικό». Τα έργα όμως μιλούν από μόνα τους. Ατενίζοντας την εκκλησιά της Παναγιάς από το κεντρικό δρόμο του Doncaster, δεν μπορείς παρά να αναφωνήσεις ΑΞΙΟΣ.
Προσωπικά, τα παιδιά και τα εγγόνια μου, θα σε θυμόμαστε για τα πολύ μικρά και λίγα, αλλά και τα μεγάλα που πρόσφερες απλόχερα στην ενορία μας για το κοινό καλό.
Πατήρ Νικόλαε, θα είσαι πάντα στην καρδιά μας. Η πνευματική σου παρουσία και πατρική αγάπη, θα μας συντροφεύει στις Κυριακάτικες και γιορτινές λειτουργίες. Αισθάνομαι την ανάγκη να ομολογήσω ότι είμαστε ευλογημένοι που είχαμε εσένα πνευματικό μας πατέρα.
Ο αληθινός τάφος των νεκρών είναι οι καρδιές των ζωντανών σημειώνει ο σοφός Ρωμαίος ιστορικός Τακτικός. Και οι ενορίτες σου, το ποίμνιο που υπηρέτησες για 28 χρόνια είναι εδώ, για να δείξουν ταπεινά τον σεβασμό τους, να εκφράσουν την ευγνωμοσύνη τους και να προσευχηθούν για την αιώνια σου ανάπαυση.
