Δακρυσµένο πουλί, στην Κύπρο τη θαλασσοφίλητη που έταξαν για να µου θυµίζει την πατρίδα…»
(Γιώργος Σεφέρης, «Ελένη», Κύπρον, οὗ µ᾿ ἐθέσπισεν,1955)
“Σαν τούτες τις µέρες µνήµης, η Κύπρος, όπως λέει και ο ποιητής µας, ο Γιώργος Σεφέρης, «µας θυµίζει την πατρίδα». Δυστυχώς, µε τη συμπλήρωση 45 χρόνων της µαύρης επετείου και διαµελισµού της Κύπρου, καλούµαστε και πάλι, όσοι πονούµε και αγαπούµε τη µαρτυρική µεγαλόνησο και το λαό της, να συµβάλουµε στην ανατροπή των τετελεσµένων, την κατάργηση του status quo και της αδικίας που δεσπόζει και κρατά την Κύπρο µας διαµοιρασµένη.
Σε µια κρίσιµη περίοδο για το Κυπριακό, πιστεύω ότι εκφράζω τις επιθυμίες του συνόλου του Αυστραλιανού Κοινοβουλίου, όπως διατυπώθηκε στο περσινό του Ψήφισµα, ότι η Αυστραλία τάσσεται έτοιµη να βοηθήσει την κυπριακή πολιτική ηγεσία και το λαό της στις προσπάθειες τους να φτάσουν σε µια δίκαιη, ασφαλή, συνολική και συμφωνημένη λύση. Μια λύση που θα ανταποκρίνεται, και θα εξυπηρετεί, στις θεµιτές προσδοκίες του Κυπριακού λαού, θα επανενώνει την Κύπρο µας, µε ελπίδα για ένα καλύτερο και δικαιότερο αύριο για όλους τους Κύπριους χωρίς διαχωριστικές γραµµές, συρµατοπλέγµατα, οδοφράγµατα, πρόσφυγες, στρατούς κατοχής και χαμένες πατρίδες.
Χαιρετίζω όλες τις ενδοκυπριακές και διακοινοτικές πρωτοβουλίες, επαφές, και συνεργασίες που αποσκοπούν στην επανένωση της Κύπρου, και υποστηρίζω τις προσπάθειες ολόκληρης της Κυπριακής πολιτικής ηγεσία που παλεύει για µια ειρηνική επίλυση και την ιστορική δικαίωση των αδικηµάτων που διαπράχθηκαν σαν αποτέλεσµα του 1974 – πραξικόπηµα, εισβολή, προσφυγοποίηση και διχοτόµηση. Η αρχή της επιστροφής όλων των Κύπριων προσφύγων στις πατρογονικές τους εστίες πρέπει να παραµένει σεβαστό ανθρώπινο δικαίωµα καθ’ όλη τη διάρκεια των διαπραγµατεύσεων και προσπαθειών επίλυσης του Κυπριακού.
Παροντρύνω όλη την πολιτική ηγεσία της Αυστραλίας να υποστηρίξουμε κάθε προσπάθεια για την εξεύρεση βιώσιµης, δίκαιης, ασφαλούς και ειρηνικής λύσης που να επανενώνει την Κύπρο υπό συνθήκες ασφάλειας, ευηµερίας και δικαιοσύνης για όλους τους κατοίκους της, συμπεριλαμβανομένων και των Κυπρίων αποδήµων στην Αυστραλία.
Τελειώνοντας το σύντοµο µήνυµά µου για την Κύπρο µας, κλείνω µε ένα απόσπασµα ενός άλλου, εξίσου µεγάλου µας ποιητή, του Γιάννη Ρίτσου:
«Νησί πικρό, νησί γλυκό, νησί τυραγνισµένο κάνω τον πόνο σου να πω και προσκυνώ και µένω.
[…] Κουράγιο, µικροκόρη µας, που µας εγίνης µάνα Ύµνος και Θρήνος της ζωής κι ανάστασης καµπάνα.»
(Γιάννης Ρίτσος, «Ύµνος και θρήνος για την Κύπρο», 1974).
