Θα σας μιλήσω για την ιστορία μιας αγάπης που αντέχει στο χρόνο. Για δυο κορίτσια που συναντήθηκαν σε ένα ελληνικό νησί, το νησί όπου γεννήθηκε η Θεά της Αγάπης, η Αφροδίτη, και το οποίο εξύμνησε η μεγάλη αρχαία Ελληνίδα ποιήτρια Σαπφώ. Τα Κύθηρα. Εικοσιτέσσερα χρόνια μαζί πριν ο νόμος τους επιτρέψει να παντρευτούν. Δύο από τα μεγαλύτερα και πιο ειλικρινή χαμόγελα που θα δείτε ποτέ. Δύο ψυχές που προορίζονταν να γίνουν ένα.
Η Χρύσα και η Πάρη είναι και οι δύο ελληνικής καταγωγής με ρίζες στα Κύθηρα. Πολλοί Κυθήριοι για περισσότερο από έναν αιώνα μετανάστευαν στην Αυστραλία, αναζητώντας μια καλύτερη ζωή. Οι πρώτοι μετανάστες δημιούργησαν τον Κυθηραϊκό Σύνδεσμο Αυστραλίας το 1922, σε ένα καφέ της Oxford Street στο Σίδνεϊ. Η ιδέα ήταν να δημιουργηθεί ένας ασφαλής χώρος για τους μετανάστες.
Η Χρύσα και η Πάρη, όπως άλλωστε και εγώ, μεγάλωσαν μέσα στα σπάργανα του Κυθηραϊκού Συλλόγου, κάνοντας μαθήματα ελληνικών παραδοσιακών χορών, συμμετέχοντας σε φιλανθρωπικές εκδηλώσεις, δημιουργώντας φιλίες μιας ζωής και κρατώντας ζωντανή την επαφή τους με την ιδιαίτερη κουλτούρα του νησιού. Ο Σύλλογός μας αποτελεί ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνοαυστραλιανής ταυτότητάς μας. Ήταν πάντα η ευρύτερη οικογένειά μας.
Το γεγονός ότι οι δυο κοπέλες γνωρίστηκαν στα Κύθηρα είναι αξιοσημείωτο. Συναντήθηκαν για πρώτη φορά στο πανηγύρι της Αγίας Ελέσας την 1η Αυγούστου, και παντρεύτηκαν 24 χρόνια αργότερα, στη νότια ακτή της Νέας Νότιας Ουαλίας, σε μια σεμνή τελετή με τους πιο κοντινούς τους ανθρώπους.
«Επιτέλους», μου είπαν και οι δύο.
Χρειάστηκε να φτάσουμε στο 2017 για να αναγνωρίσει η Αυστραλία την ισότητα των γάμων. Μείναμε πίσω από χώρες όπως η Ολλανδία (2001), η Ισπανία και ο Καναδάς (2005), η Νότια Αφρική (2006), η Ισλανδία και η Αργεντινή (2010), η Βραζιλία η Γαλλία (2013) και πολλές άλλες. Η αναγνώριση ήταν ένα θετικό βήμα για ένα μέλλον χωρίς αποκλεισμούς, αλλά εξακολουθούμε να έχουμε αρκετή δουλειά ακόμα.
Το δημοψήφισμα αυτό καθαυτό ήταν μια φάρσα. Τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα των πολιτών πολιτικοποιήθηκαν. Η σεξουαλικότητά τους υπαγορεύτηκε από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και το μέλλον τους βασίστηκε σε μια ταχυδρομική έρευνα όπου άλλοι θα αποφάσιζαν γι’ αυτούς, πολλοί από τους οποίους δεν ήταν καν σε θέση να καταλάβουν πώς είναι να αμφισβητείται και να γελοιοποιείται η ταυτότητα κάποιου.
Μπείτε στη θέση ενός νεαρού ανθρώπου που σκέπτεται να μιλήσει ή ήδη έχει μιλήσει ανοιχτά για την σεξουαλικότητά του έτοιμος να αντιμετωπίσει μύριες αντιδράσεις από το σχολείο ή το σπίτι, τι θα σκεφτόταν, άραγε, την ημέρα της ψηφοφορίας αν τύχαινε να περπατήσει στους δρόμους του Σίδνεϊ και να αντικρίσει εκείνο το τεράστιο «Όχι» που γράφτηκε στον ουρανό της πόλης; Όταν ένα μεγάλο τμήμα της πόλης τού πέταγε κατάμουτρα πως είναι ανώμαλος.
Πόση ζημιά προκάλεσε αυτό το «Όχι» στην ψυχή πόσων ανθρώπων. Σύμφωνα με τον οργανισμό ψυχικής υγείας Beyond Blue, τα ποσοστά αυτοκτονίας μεταξύ των μελών της κοινότητας LGBTQ + είναι τα μεγαλύτερα στην Αυστραλία. 1 Οι διακρίσεις και ο αποκλεισμός είναι οι βασικοί παράγοντες που επηρεάζουν την ψυχική τους υγεία.
Η Χρύσα και η Πάρη θυμούνται ότι παρακολουθούσαν ζωντανά την ψηφοφορία και όταν επιτέλους προέκυψε το αποτέλεσμα «Ναι» δάκρυα χαράς πλημμύρισαν τα μάτια τους. Οι σκληροί πολυετείς αγώνες τους για την ισότητα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είχαν τελικά αποδώσει. Χρόνια συμμετοχών σε διαμαρτυρίες και ενημερωτικές καμπάνιες αλλά και υπεράσπισης της αγάπης τους έναντι σε όσους επιθυμούσαν να την υποβαθμίσουν οδήγησαν σε αυτό το αίσιο τέλος.
Πόση απογοήτευση ένιωσαν, λοιπόν, όταν ο Κυθηραϊκός Σύλλογος, αρνήθηκε να δημοσιεύσει στην κοινωνική στήλη του μηνιαίου ενημερωτικού δελτίου του τη φωτογραφία του γάμου τους. Η στήλη αυτή, επιτρέπει στους απανταχού της Αυστραλίας Κυθήριους να πληροφορούνται τα ορόσημα στη ζωή των άλλων μελών του Συλλόγου και όχι μόνο. Η επιτροπή αποφάσισε ότι η φωτογραφία και το κείμενο έρχονταν σε σύγκρουση με τις αξίες της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Το μήνυμα που έστειλε ήταν ότι η αγάπη δεν είναι ίση.
Είμαι πολύ υπερήφανος που τελικά υπήρξε μια μεγαλύτερη αντίδραση της κοινότητας, με επικεφαλής τη Χρύσα και την Πάρη, οι οποίες με συμμάχους την οικογένεια και τους φίλους τους, ρίχτηκαν και πάλι στη μάχη για ισότητα, όχι χωρίς κόστος. Ωστόσο, με την επιμονή τους, η φωτογραφία συμπεριλήφθηκε έξι μήνες αργότερα στο ενημερωτικό δελτίο του Μαρτίου του 2019.
“Ξέραμε ότι δεν επρόκειτο μόνο για εμάς”, είπαν.
Ο θετικός αντίκτυπος της δημοσίευσης της φωτογραφίας τους στο ενημερωτικό δελτίο θα είναι αισθητός για αρκετές γενιές. Τώρα πλέον, η κοινότητά μας είναι πιο φιλόξενη. Τώρα, οι νεαροί Κυθήριοι που αγωνίζονται για την ταυτότητά τους έχουν ένα φωτεινό παράδειγμα ελπίδας και αληθινής αγάπης για να ακολουθήσουν. Και οι γονείς που έχουν παιδιά που είναι ομοφυλόφιλα ή «διαφορετικά», βλέποντας στη φωτογραφία τη Χρύσα και την Πάρη τόσο ευτυχισμένες και περιτριγυρισμένες από τα αγαπημένα τους πρόσωπα, ίσως αντιληφθούν ποια πρέπει να είναι η στάση τους απέναντί τους.
Χρύσα και Πάρη, ονειρεύομαι κι ελπίζω, αστειευόμενος λιγάκι, ότι μια μέρα ίσως υπάρξει και μια έκδοση Mardi Gras του Κυθηραϊκού ενημερωτικού δελτίου. Ίσως έχουμε στο μέλλον, ένα μήνα, όπου η κυθηραϊκή μας κοινότητα θα γιορτάζει ΟΛΟΚΛΗΡΗ.
Γιατί τα Κύθηρα είναι και θα παραμείνουν το νησί αγάπης και αποδοχής.
________________________________________
1. Rosenstreich ,G.(2013) LGBTI Ανθρώπινη Ψυχική Υγεία και Αυτοκτονία, 2η Έκδοση Αναθεωρημένη, National LGBTI Health Alliance, Sydney.