ΔΕΝ το κρύβω ότι ξαφνιάστηκα (…αρνητικά) όταν άκουσα και διάβασα στη συνέχεια, ότι ο πρώην τεχνικός της Μέλμπουρν Χαρτ και Σίτι -όταν άλλαξε χρώματα- Τζον Βαντ’τ Σκιπ, είναι πρώτος στη λίστα των υποψηφίων για την εθνική Ελλάδας!
Και, ακόμη, δεν το κρύβω, ότι στο «τιμόνι» της «επίσημης αγαπημένης», θα προτιμούσα έναν από τους Δέλλα και Ουζουνίδη…
Και αυτό γιατί δεν μου λέει τίποτα το γεγονός, ότι ο γεννημένος στον Καναδά, Ολλανδός, έπαιξε μπάλα στον Αίαντα και την εθνική ομάδα της χώρας του.
ΟΧΙ, δεν έχω τίποτα προσωπικό με τον κ. Βαν’τ Σκιπ.
Να θυμίσω, μάλιστα, ότι ήμουν και ο πρώτος που του πήρα συνέντευξη για τον «Νέο Κόσμο», όταν ανέλαβε την Μέλμπουρν Χαρτ, που αργότερα μετονομάστηκε σε Μέλμπουρν Σίτι.
Απλώς πιστεύω ότι η εθνική μας ομάδα, είναι μεγάλη,
τ ε ρ ά σ τ ι α, για τα δικά του δεδομένα.
Ναι, ήταν βασικός στον Άγιαξ και την εθνική ομάδα της χώρας του.
Τι σημαίνει, όμως, αυτό;
Ότι είναι και καλός προπονητής; Όχι βέβαια… Η παγκόσμια ποδοσφαιρική ιστορία, αποδεικνύει ότι παικταράδες που έλαμψαν στο διεθνές ποδοσφαιρικό στερέωμα δεν πέτυχαν ως προπονητές ή δεν…τόλμησαν να καθίσουν σε πάγκο, όταν κρέμασαν τα παπούτσια τους.
Ισχύει και για την Ελλάδα αυτό…
Ο κορυφαίος των κορυφαίων, Βασίλης Χατζηπαναγής, δεν έγινε προπονητής. Οι «Μίμηδες» Δομάζος και Παπαϊωάννου, το ίδιο.
ΠΑΜΕ και στους Ουζουνίδη και Δέλλα, έναν εκ των οποίων θα προτιμούσα εγώ προσωπικά -αντί ξένου τεχνικού- για τον πάγκο της «επίσημης αγαπημένης».
Υπήρξαν και οι δύο πολύ καλοί παίκτες.
– 50 φορές διεθνής με την εθνική μας ομάδα ο 50χρονος Μαρίνος Ουζουνίδης.
– 53 ο ήρωας του «04», ο 43χρονος Τραϊανός Δέλλας.
Έχει μεγάλη σημασία η αναφορά στις υπηρεσίες που πρόσφεραν στην εθνική ομάδα, όπως έχει μεγάλη σημασία το γεγονός ότι και οι δύο «μάτωσαν» για τη φανέλα της και αμέτρητες οι αναμνήσεις χαράς και λύπης, με το εθνόσημο στο μέρος της καρδιάς τους!
Και ως προπονητές, όμως, έχουν να παρουσιάσουν, αξιόλογο έργο…
ΠΡΟΣ θεού, δεν έχω τίποτα με τους ξένους προπονητές, τους οποίους υποστηρίζω σθεναρά όταν μιλάμε για το ποδόσφαιρο και την εθνική Αυστραλίας.
– Αρέσει ή όχι, η Ελλάδα, ποδοσφαιρικά τουλάχιστον, ανήκει σε άλλη «ήπειρο», σε άλλον ποδοσφαιρικό γαλαξία και μπορεί πλέον να εμπιστεύεται στα δικά της «παιδιά» την εθνική ομάδα.
– Κάτι που δεν ισχύει με την Αυστραλία (εκτός από την περίπτωση του Άγγελου και του Ράσικ παλαιότερα) η οποία, κατά τη γνώμη μου, ποδοσφαιρικά πάντα, βρίσκεται σε νηπιακή ηλικία!
Ως ποδοσφαιρικό «οικοδόμημα», αλλά και ως φιλοσοφία γενικά, Να θυμίσω εδώ ότι ο Ρέιλ Ράσικ, απολύθηκε με το που πάτησε το πόδι του στο αεροδρόμιο του Σιδνεϊ, με την επιστροφή των Σοκκερούς από την Δυτική Γερμανία και την πρώτη, αξιοπρεπή συμμετοχή τους στο Μουντιάλ του 1974.
Και ο Άγγελος… «οδηγήθηκε» σε παραίτηση, λίγο πριν από το Μουντιάλ της Ρωσίας ’18, όπου είχαν προκριθεί οι Σοκκερούς!
ΥΠΑΡΧΟΥΝ βέβαια και «εξαιρετικές» περιπτώσεις, σχετικά με τα ποδοσφαιρικά δρώμενα των δύο χωρών μας:
– Η περίπτωση του Ότο Ρεχάγκελ «ονειρεμένη» για την Ελλάδα.
– Όπως και αυτή του Άγγελου για την Αυστραλία…
Χρειάζεται, όμως, σοβαρότητα και τόλμη για να πάμε μπροστά και στις δύο περιπτώσεις.
– Η Ελλάδα θέλει έναν νέο, φιλόδοξο και ικανό Έλληνα τεχνικό.
– Και η Αυστραλία έναν ξένο «δάσκαλο», που θα συνεχίσει το έργο του Ποστέκογλου.
Χρειάζεται ο ξένος που θα κάνει πατρίδα του την Αυστραλία για μεγάλο χρονικό διάστημα και δεν θα την προπονεί με… «αλληλογραφία» (βλέπε περιπτώσεις Τέρι Βέναμπλς και Γκούους Χίντινγκ).
Και όταν το έργο του καταξιωμένου ξένου, ολοκληρωθεί και μπει μια τάξη στην ποδοσφαιρική μας «αταξία», ίσως να έχει «ωριμάσει» και η περίπτωση Τόνι Πόποβιτς, που μαζί με τον Άγγελο, είναι οι μόνοι που έχουν τα προσόντα για το… «υψηλό αξίωμα».
ΚΛΕΙΝΟΝΤΑΣ με τα της εθνικής μας (Ελλάδα), με ανησυχεί και το γεγονός ότι την απόφαση για τον αντικαταστάτη του Αναστασιάδη, θα πάρει ο πρόεδρος της ΕΠΟ Βαγγέλης Γραμμένος!
Ναι, αυτός που μετά από… επιθυμία του Ιβάν Σαββίδη και της… Παναγίας, είχε επιλέξει τον Μακεδόνα τεχνικό, βετεράνο παίκτη του ΠΑΟΚ!
Και κάτι τελευταίο…
Στα υπόψη για τον πάγκο της «επίσημης αγαπημένης» βρίσκεται και ο… άγνωστος στο ευρύ ποδοσφαιρικό στερέωμα της Ευρώπης, Γερμανός Τόμας Ντολ.
Για να δούμε, τι θα δούμε, γιατί με τον Γραμμένο να αποφασίζει, ούτε η Παναγία δεν μας σώζει!
ΑΝΕΞΗΓΗΤΟ…
Κάποιοι (έθνικ) στον ποδοσφαιρικό χώρο της Βικτώριας, δεν χάρηκαν και πολύ, με την απόφαση της FFA, για επιστροφή του ποδοσφαίρου στις ρίζες του.
Άκουσα, μάλιστα, ότι η Ελλάς Μελβούρνης θα παραμείνει στο South Melbourne και θα απαρνηθεί το Hellas!
Είναι δυνατόν; Απ’ ό,τι φαίνεται είναι και είναι ανεξήγητο!
ΤΗΝ ίδια στιγμή, υπάρχουν και κάποιοι που θεωρούν ότι η επιστροφή στα «Μασεντόνια, Μασεντόνια» και «Κροάσια, Κροάσια», θα είναι αρνητικό πισωγύρισμα για το ποδόσφαιρο.
Μέγα λάθος. Οι καιροί άλλαξαν και οι μικροί φανατισμένοι οπαδοί, μεγάλωσαν.
Και να συμβεί, όμως, κάτι σε μικρή κλίμακα, υπάρχει πλέον η εμπειρία για να αντιμετωπιστεί το «πρόβλημα».
Το έκανε η Βίκτορι, στέλνοντας στα σπίτια τους αρκετούς ταραξίες.
Και -υποτίθεται- υπάρχει και μια Ομοσπονδία (FFA) που θα στηρίζει αυτή τη φορά την έθνικ ταυτότητα των ομάδων.
Κάτι που δεν συνέβαινε τον παλαιό εκείνο τον καιρό, όταν κάποιοι, βάση σχεδίου, είχαν συνδέσει κάθε τι έθνικ στο ποδόσφαιρο, με απαξίωση και εμπάθεια!
ΘΥΜΑΣΤΕ που είχα γράψει για έναν παίκτη της Βίκτορι που θα ντυνόταν στα «κιτρινόμαυρα» της ΑΕΚ; Απ’ ό,τι πληροφορήθηκα, άλλαξε η «ρότα» και, μάλλον, προς Τουρκία θα πάει.
Υπάρχει και κάποιος άλλος παίκτης της Βίκτορι που ετοιμάζει ήδη βαλίτσες για Νότια Κορέα. Είναι ο Τέρι Αντώνης, ο οποίος συνεχίζει έτσι τις ποδοσφαιρικές του περιπλανήσεις.
«Κόσμος πάει κι έρχεται» με άλλα λόγια…
Τα έχει αυτά το ποδόσφαιρο, γι’ αυτό είναι και τόσο «γοητευτικό».
