Με τεράστια απογοήτευση αλλά και περηφάνια μας πλησίασε ο αντιπρόεδρος του πρώην, πλέον, συλλόγου Κοκκινοπλιτών Μελβούρνης «Οι 12 Θεοί του Ολύμπου» κ. Αντώνης Παππαζήσης. Στα χέρια του κρατούσε κάποια έγγραφα, μία εφημερίδα τρεις κορνίζες και μερικές φωτογραφίες. Τα ντοκουμέντα που μας έδειξε δεν ήταν απλώς το ιστορικό του τέλους του Φιλανθρωπικού Συλλόγου Κοκκινοπλιτών. Ήταν ένα δείγμα της πορείας που νομοτελειακά πρόκειται να ακολουθήσουν και άλλοι σύλλογοι της παροικίας μας, σύλλογοι που γεννήθηκαν για να καλύψουν τις ανάγκες της πρώτης γενιάς των μεταναστών και η έλλειψη ενδιαφέροντος και σχετικότητάς τους στους απογόνους τους, τους καταδικάζει σε ένα βέβαιο τέλος.
Υπάρχει όμως και κάτι θετικό σε αυτή την ιστορία. Έγκειται στο γεγονός ότι τα λίγα εναπομείναντα μέλη του με διαφάνεια και πιστοί στους στόχους του Συλλόγου, αφενός, δώρισαν τα χρήματα που βρίσκονταν στο ταμείο τους σε ιδρύματα που χαίρουν της εμπιστοσύνης και του σεβασμού της κοινωνίας μας και, αφετέρου, ότι για λόγους ηθικής τάξης και έχοντας τα απαραίτητα αποδεικτικά στοιχεία, θεώρησαν υποχρέωσή τους να ενημερώσουν την παροικία γι’ αυτό.
«Ήρθα να σας ενημερώσω ότι ο Σύλλογός μας τελείωσε και ότι, όπως αποφάσισαν τα μέλη που απέμειναν, τα χρήματα του ταμείου μας τελικά δωρήθηκαν στα τρία νοσοκομεία» μου είπε.
Στο πρόσωπό του έκδηλη η απογοήτευση από το άδοξο τέλος ενός συλλόγου που για 48 ολόκληρα χρόνια ήταν μέλος του.

Η επίδοση της επιταγής στο Royal Melbourne Hospital. Εκτός των κ.κ. Δημ. Σαρρή και Αντ. Παππαζήση, διακρίνεται δεξιά και το μέλος του ΔΣ του Συλλόγου κ. Maxine

Από την επίδοση της επιταγής στο Royal Children's Hospital

Αναμνηστικό στιγμιότυπο από την επίδοση της επιταγής στο Νοσοκομείο PeterMac. Στο κέντρο ο πρόεδρος του Συλλόγου κ. Δημήτρης Σαρρής, και δεξιά ο αντιπρόεδρος Αντώνης Παππαζήσης
«Εκείνα τα χρόνια, όταν τον ξεκινήσαμε ήταν πολύ δύσκολα τα πράγματα. Εγώ και μερικοί άλλοι συγχωριανοί μου, επειδή δεν ήμασταν και πολλοί από τον Κοκκινοπλό, ψάξαμε σε όλη τη Μελβούρνη να βρούμε τους υπόλοιπους. Έτσι ξεκινήσαμε και τον σύλλογο. Μαζευόμαστε, τα λέγαμε, κάναμε χορούς. Ακόμα και που δεν ήμασταν τα πολλά μέλη, στους χορούς μας μαζεύαμε έως και 350 άτομα» λέει.
Συμφιλιωμένος πλέον με το τέλος μίας προσπάθειας, στην οποία ο ίδιος και άλλοι συντοπίτες του επένδυσαν χρόνο και αγάπη, προσθέτει:
«Άλλαξαν τα χρόνια. Άλλοι έφυγαν από αυτόν τον κόσμο, άλλοι μεγάλωσαν και δεν είναι εύκολο να προσφέρουν στον σύλλογο και οι νέοι απλώς δεν ενδιαφέρονται πλέον.
«Καλέσαμε τους νέους μας, τους κάναμε και ένα μπάρμπεκιου, τους μιλήσαμε για το σύλλογο, για τους λόγους διατήρησής του. Στο μπάρμπεκιου ήρθαν αλλά δεν τους ξαναείδαμε από τότε» εξηγεί αποκαρδιωμένος.
Ο σύλλογος των καταγόμενων από το χωριό Κοκκινοπλό του νομού Λαρίσης μπήκε στην ίδια τροχιά που έχουν μπει στο παρελθόν και θα μπουν στο μέλλον και άλλοι παροικιακοί σύλλογοι, που δεν είναι άλλη από αυτή της διάλυσης, πριν από μερικές εβδομάδες.
Στο ταμείο του Συλλόγου βρίσκονταν $30,000, χρήματα που τα εναπομείναντα μέλη αποφάσισαν να δωρίσουν σε νοσοκομεία.
Έτσι πριν λίγες μέρες o πρόεδρος του συλλόγου Κοκκινοπλιτών Δημήτρης Σαρρής και ο Αντώνης Παππαζήσης, επέδωσαν στο Βασιλικό Νοσοκομείο Παίδων Μελβούρνης (Royal Children’s Hospital Melbourne), το Βασιλικό Νοσοκομείο Μελβούρνης (Royal Melbourne Hospital) και στο Νοσοκομείο PeterMac τρεις επιταγές από $10,000 η κάθε μία.
«Όλοι έχουμε περάσει από αυτά, θες ως ασθενείς θες ως επισκέπτες να δούμε δικούς μας ανθρώπους που νοσηλεύτηκαν ή νοσηλεύονται σε αυτά» λέει ο κ. Παππαζήσης.
Σύμφωνα με το Καταστατικό του συλλόγου, από την ημέρα της ίδρυσής του τα χρήματα, αν και όταν διαλυόταν, προβλεπόταν να πάνε ως δωρεά σε κοινωφελή ιδρύματα, κάτι που έγινε.
«Λυπόμαστε που ο Σύλλογός μας δεν υπάρχει πια. Το ότι υπήρξε μπορεί κάποια στιγμή να σβήσει από τη μνήμη της παροικίας ή την δική μας. Το Νοσοκομείο Royal Melbourne, μας υποσχέθηκε ότι θα μας τιμήσει, έχοντας σε τοίχο της Καρδιολογικής του Κλινικής την κορνίζα με το σήμα κατατεθέν μας. Νοιώθουμε περήφανοι γι’ αυτό και δικαιωμένοι που κάτι θα υπάρχει, έστω εκεί στο νοσοκομείο για να θυμίζει αυτόν το Σύλλογο και την προσφορά του» κατέληξε ο κ. Παππαζήσης.