Συμφωνία με τον Χάρο

Πνιγμένος στον ιδρώτα άκουγα δυνατούς χτύπους να τραντάζουν τα αυτιά μου. Μέσα στην αγωνία μου νόμιζα πως χτυπούσε η καρδιά μου αλλά γρήγορα κατάλαβα πως οι χτύποι έρχονταν από την Κόλαση. Τρόμαξα. Μέσα στην ομίχλη των ματιών μου είδα τον Χάρο γελαστό και με μεγάλα ανοιχτά βήματα να έρχεται κατά πάνω μου έτοιμος να με αρπάξει. Έτρεξε από πίσω του η χρυσομάλλα Τύχη και πιάνοντάς τον από το χέρι τον σταμάτησε.

– Χάρε, Θεέ του Κάτω Κόσμου και των Νεκρών για πού το ‘βαλες;
– Πάω να πάρω μια ψυχή.
– Άργησες. Αυτό πλέον δεν είναι δική σου δουλειά.
– Τίνος δουλειά είναι;
– Των Γιατρών. Αυτοί αποφασίζουν αν ο ασθενής θα πεθάνει και όχι εσύ. Από τώρα και πέρα θα είσαι άνεργος και δεν είναι καθόλου άσχημη ιδέα να γραφτείς στο Centrelink.
– Δεν σε καταλαβαίνω.
– Διάβασες το πρόγραμμα της ευθανασίας;
– Όχι.
– Κακώς. Αφορά το επάγγελμά σου. Για τον ασθενή είναι ένας γραφειοκρατικός Γολγοθάς που αποτελείται από Γιατρούς, Δικηγόρους και Μάρτυρες. Και όλη η διαδικασία γίνεται πίσω από τις πλάτες των συγγενών τους ώστε εκείνοι να μην μπορούν να επιδράσουν στην Διαθήκη των ασθενών.
– Είναι γνωστό πως αν μπλέξεις με Γιατρούς και Δικηγόρους μένεις απένταρος, αντέδρασε ο Χάρος που τους μισούσε.
– Όχι πάντα. Υπάρχουν και εξαιρέσεις, απάντησε η Χρυσομάλλα Τύχη που δεν αποκλείεται να τα είχε καλά μ’αυτούς.
– Ποιος ο λόγος που πάρθηκε αυτή η απόφαση;
– Ο πόνος. Επειδή εσύ αργείς να έρθεις να τους μαζέψεις οι Γιατροί για να μην υποφέρουν οι ασθενείς τους δίνουν το ελιξίριο της ευθανασίας. Εν μέρει φταις και συ με την αργοπορία σου.
– Κάνεις λάθος. Παρ’ ότι είμαι παραφορτωμένος κάθε χρόνο θερίζω εκατομμύρια. Δεν φταίω εγώ φταίει η αύξηση του πληθυσμού. Έγιναν περισσότεροι και από τα μυρμήγκια. Το Πρόγραμμα είναι υποχρεωτικό;
– Όχι. Εθελοντικό.
– Άρα ο θέρος μου δεν τελείωσε. Κακώς με διέγραψες.
– Το όνομά σου ασθενή;
– Καρποφόρος.
– Ακούγεται καλά. Μοιάζεις με δέντρο που καρποφορεί.
– Έλληνας είσαι;
– Έλληνας.
– Είσαι Έλληνας από τον αφαλό και πάνω ή από τον αφαλό και κάτω;
– Δεν σε καταλαβαίνω.
-Ο Αφαλός είναι το κέντρο του Κόσμου. Από τον Αφαλό και πάνω είναι η Σκέψη ενώ από τον Αφαλό και κάτω είναι η Παραγωγή.
-Δεν το ήξερα.
-Μέχρι να πεθάνουμε μαθαίνουμε. Αυτό δεν έλεγε ο Σωκράτης;
– Πονάς;
– Αν πονάω λες! Τα κόκαλά μου τρίζουν από τον πόνο. Φωτιά βγάζουν.
– Από τι πάσχεις;
– Και από τι δεν πάσχα. Η μέση πονάει. Τα πόδια πονάνε. Τη χολή την έχουν βγάλει. Τα πνευμόνια μου είναι γεμάτα νικοτίνη και με το ζόρι αναπνέω.
– Έκαναν εγχείρηση στην καρδιά και μου έβαλαν μπαταρία. Ζω με τη μπαταρία. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά έχω καταρράκτη στο αριστερό μάτι και περιμένω 3 χρόνια να μου τον βγάλουν.
– Υποφέρεις;
– Υποφέρω. Μάτι δεν κλείνω μέρα–νύχτα.
– Κύριε Καρποφόρε, με τόσες πολλές αρρώστιες που είσαι φορτωμένος η καλύτερη γιατριά για σένα είναι ο τάφος. Εκεί σβήνουν τα πάντα ότι πρόφτασες και δεν πρόφτασες να κάνεις στη ζωή σου. Τα υπόλοιπα είναι παραμύθια για ανακούφιση της ψυχής.
– Για να μην υποφέρεις με ποια Μέθοδο θέλεις να πεθάνεις; Με την Μέθοδο της ευθανασίας ή με τη δική μου Μέθοδο;
– Mε καμία. Εγώ δεν θέλω να πεθάνω θέλω να ζήσω. Ο άνθρωπος γεννιέται για να ζει.
– Η απάντησή σου σε κατατάσσει στην κατηγορία των Αισιόδοξων σύμφωνα με τη θεωρία του Ιπποκράτη. Μπράβο. Το μόνο που σου απομένει τώρα είναι να διαβάσεις τον Καρλ Μαρξ και να κάνεις επανάσταση. Αλλά σ’ αυτά τα χάλια που βρίσκεσαι και με μπαταρία στο στήθος για επανάσταση είσαι; Από οικονομικά σε ποιο σκαλοπάτι της πυραμίδας βρίσκεσαι;
– Στο πρώτο. Ζω μέρα με τη μέρα με συζυγική σύνταξη από το Centrelink.
– Γιατί δεν τα κατάφερες; Ήσουν τεμπέλης;
– Όχι.
– Πήγαινες στα γήπεδα να δεις ποδόσφαιρο και με την ευκαιρία να εξασκήσεις τον λάρυγγά σου φωνάζοντας;
– Όχι. Φοβόμουν μην βραχνιάσω αν και στα παιδικά μου χρόνια κλοτσούσα κονσερβοκούτια.
– Πήγαινες στις συνελεύσεις της Παροικίας να τσακωθείς με κανέναν;
– Μου φτάνουν τα τσακώματα με τη γυναίκα μου.
– Πήγαινες στα μπουζούκια να χορέψεις τούρκικους καρσιλαμάδες και πάνω στη χαρά σου να σπάσεις καμιά δεκαριά πιάτα;
– Δεν πήγαινα γιατί με τους τούρκους έχω πρόβλημα από το 1453.
– Στα Κόκκινα Φανάρια έτρεχες;
– Εγώ είμαι πιστός σύζυγος όπως ο σκύλος στο αφεντικό του. Αν λέω ψέματα ο θεός ας με τιμωρήσει. Αυτός τα ξέρει όλα. Τα βλέπει όλα. Τα ακούει όλα.
– Έκανες κανένα ταξίδι στην Ελλάδα ή κάπου αλλού;
– Ούτε λεφτά είχα για ταξίδια ούτε καιρό.
– Πήγες στη βιβλιοθήκη της Πολιτείας μας να διαβάσεις κανένα βιβλίο;
– Ούτε ξέρω πού βρίσκεται.
– Καλά ρε λεβέντη πώς τα κατάφερες να ζεις τόσα χρόνια στη Μελβούρνη και να βρίσκεσαι με μια ψωροσύνταξη στο πρώτο σκαλοπάτι της Πυραμίδας;
– Μεγάλωνα 12 παιδιά.
– Αυτά έχει ο Έρωτας. Αντί να κάνεις λεφτά έκανες παιδιά και τώρα ούτε ένα από αυτά δεν έρχεται να σε δει. Να σου πει μια καλημέρα. Να σου χαϊδέψει τα λιγοστά άσπρα μαλλιά στο κεφάλι σου. Να σου κάνει ένα τσάι να δροσίσεις το στεγνό στόμα σου. Εκτός από τα δώδεκα τι άλλο έκανες στη ζωή σου;
– Από το πρωί ως το βράδυ δουλειά, δουλειά και Άγιος ο θεός.
– Η γυναίκα σου τι έκανε;
– Η φουκαριάρα δεν προλάβαινε να ξαποστάσει. Το ένα ερχόταν πίσω από το άλλο.
– Εκτός της σύνταξης από το Centrelink έχεις άλλα εισοδήματα;
– Όχι.
– Έχεις κρυμμένα λεφτά στη σόμπα:
– Εκεί θα καούν.
– Δεν καίγονται αν την έχεις σβησμένη.
– Ανάμεσα στον τοίχο;
– Ούτε σκέφτηκα κάτι τέτοιο.
– Έχεις λεφτά τυλιγμένα σε πλαστικές σακούλες και χωμένα στα χώματα στον κήπο του σπιτιού σου;
– Αν είναι δυνατόν ο νους μου να ψάχνει κρυψώνες μέσα στα χώματα τον καιρό που είχα να ταΐσω 14 ψυχές.
– Έχεις κρυμμένα λεφτά στον τάφο του παππού σου;
– Ευτυχώς που ακόμη είναι ζωντανός. Εσύ τον πέθανες κιόλας. Τις προάλλες γιορτάσαμε τα εκατό του χρόνια.
– Συγνώμη δεν το ήξερα. Πού να κρατάω λογαριασμό. Είναι τόσα πολλά τα θύματα!
– Κύριε Καρποφόρε, ο άνθρωπος είναι κλειστό βιβλίο. Μόλις ανοίξει το στόμα του διαβάζεις τις σελίδες του όπως είπε κάποιος. Από τις απαντήσεις σου πείστηκα πως είσαι ειλικρινής, τίμιος και πιστός σύζυγος. Πως ήσουν πολύ εργατικός όπως στο εργοστάσιο έτσι και στο κρεβάτι. Μεγάλωσες τα 12 με κόπο και με ιδρώτα..
– Θα σου χαρίσω τη ζωή αλλά θα κάνουμε Συμφωνία. Κάθε πότε παίρνεις τη σύνταξη;
– Κάθε δεκαπενθήμερο.
– Κάθε δεκαπενθήμερο θα στέλνεις στον Λογαριασμό μου 5 δολάρια για να πηγαίνω στο Καφενείο «Χάρος» να πίνω τον καφέ μου για να ξεφορτώνω το βάρος της ημέρας. Αργότερα ηλεκτρονικά θα σου στείλω τον αριθμό του Λογαριασμού και το όνομα της τράπεζας. Δέχεσαι;
– Αν δέχομαι λες; Υπογράφω με χέρια και με πόδια αρκεί να μην μου πάρεις τη ζωή.
– Η συμφωνία είναι με όρους. Η Κυρία Τύχη είναι μάρτυρας. Εάν αρχίσεις και κάνεις ζαβολιές όπως μερικοί πατριώτες σου θα χτυπήσω την πόρτα σου. Κυρία Τύχη μπορείς για λίγο να βουλώσεις τα αυτιά σου; Θέλω να του πω κάτι εμπιστευτικά.
– Παρακαλώ, είπε η κυρία Τύχη και βούλωσε τα αυτιά της με τις παλάμες των χεριών της.
– Αγαπητέ Πολύκαρπε, φεύγοντας σου δίνω μια φιλική συμβουλή. Τις νύχτες να μην κοιμάσαι με την γυναίκα σου. Να κοιμάσαι σε άλλο δωμάτιο και την ημέρα να έχεις το παντελόνι σου σφιχτά δεμένο. Διώξε τον Διάβολο.
– Έφυγε ο Κερατάς και προσωρινά χαλάρωσα. Πρόσβαλε και την γυναίκα μου που την αγαπώ τόσο πολύ με τον τρόπο που μου φέρθηκε. Το Τέρας δεν σεβάστηκε ούτε το βραβείο της βασίλισσας Ελισάβετ που δόθηκε στη σύζυγό μου ως η πιο «Πολύτεκνη Γυναίκα της Χρονιάς». Πρότεινα και στην κυρία Τύχη 5 δολάρια να πιει και αυτή τον καφέ της στο καφενείο «Τύχη» αλλά δεν τα δέχτηκε λέγοντας πως το όνομά της είναι Τύχη. Με κοίταξε κατάματα και πρόφερε:

Λιχνίζω το χρόνο Ματώνω τη ζωή Θερίζω στάχυα Δέρνω τα όνειρα
Το χιόνι Το δρόμο Ξανθά Τα πάθη
Τη βροχή Την πηγή Λυγερά Τις σκιές
Το θάνατο Το αύριο Πίνω το δάκρυ μου Αφήνω το πνεύμα μου
Και τη σιωπή Και τη στιγμή σιγανά Στις πυρκαγιές

Ύστερα χάθηκε παίρνοντας άλλο δρόμο από τον Χάρο.