Όταν το 2000 ο ομογενής Σπύρος Χριστόπουλος γνώρισε την Fiona, δεν φανταζόταν ποτέ ότι η αγάπη της ζωής του θα ήταν αυτή που είκοσι χρόνια αργότερα θα του έκανε ακόμα ένα «δώρο», χαρίζοντάς του το ένα της νεφρό και μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή.
«Ο Σπύρος είναι ο άνθρωπός μου. Έχουμε περάσει πολλά μαζί. Βλέποντάς τον να υποφέρει και γνωρίζοντας τις δυσκολίες που προκύπτουν για τους νεφροπαθείς και την ταλαιπωρία που υφίστανται με τις μακροχρόνιες λίστες αναμονής για μεταμόσχευση οργάνων, χωρίς δεύτερη σκέψη προσφέρθηκα να γίνω εγώ αυτή που θα του δωρίσει ένα νεφρό» λέει η Fiona.
Η Fiona Donnelly κατάγεται από την Ιρλανδία και μετανάστευσε στην Αυστραλία το 1999, και εργάζεται ως νοσοκόμα στη Νεφρολογική Μονάδα του Royal Adelaide Hospital, ενώ είναι πρόεδρος του οργανισμού Renal Society of Australasia.
Η Fiona γνώρισε τον Σπύρο το 1999 σε μια φιλανθρωπική εκδήλωση και το ζευγάρι παντρεύτηκε έξι χρόνια αργότερα.
Ο ομογενής, ο οποίος έλκει την καταγωγή του από την Λήμνο και την Καλαμάτα, ήταν μόλις 11 ετών όταν διαγνώσθηκε με Διαβήτη Τύπου 1.
«Ήμουν αρκετά μικρός σε ηλικία και εκείνα τα χρόνια μόνο η μητέρα μου Ειρήνη, μπορούσε ουσιαστικά να με φροντίσει και να με στηρίξει. Δεν ξέρω πού θα ήμουν χωρίς εκείνη» λέει ο Σπύρος.
Πρώην σεφ στο επάγγελμα, ο ίδιος ήταν μόλις 30 ετών όταν οι γιατροί του ανακοίνωσαν ότι έπασχε από νεφρική ανεπάρκεια και έκτοτε ξεκίνησε ο μαραθώνιος της αιμοκάθαρσης.
Το 2001 ο Σπύρος υποβλήθηκε στην πρώτη μεταμόσχευση νεφρού, και δέκα μήνες αργότερα σε μεταμόσχευση παγκρέατος.
Και τα δύο ζωτικά όργανα προήλθαν από θανόντες δότες και έτσι ο Σπύρος σιγά-σιγά επέστρεψε στην καθημερινότητά του, αποκτώντας το δικό του σνακ μπαρ.
Όμως, πριν από περίπου δύο χρόνια, το νεφρό του παρουσίασε επιπλοκές.
Η Fiona από την εμπειρία της δεν άργησε να αντιληφθεί ότι κάτι δεν πήγαινε καλά αφού ο σύζυγος της δυσκολευόταν να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της καθημερινότητας, φαινόταν αδύναμος και εξαιρετικά κουρασμένος.
Μετά από σειρά εξετάσεων οι γιατροί έκριναν σκόπιμο ο ασθενής να ξεκινήσει και πάλι την αιμοκάθαρση με την ελπίδα να βρεθεί νέος δότης νεφρού.
«Είχα προτείνει εξαρχής στον Σπύρο να γίνω εγώ η δότης αλλά εκείνος δεν ήθελε και εφόσον ο αδελφός του, Γιάννης, προσφέρθηκε και οι πιθανότητες συμβατότητας με συγγενείς εξ αίματος είναι μεγαλύτερες, επιλέξαμε αυτόν το δρόμο» εξηγεί.
Όμως η περιπέτεια για το ζευγάρι δεν τελείωσε εκεί.
Δυο εβδομάδες πριν τα δυο αδέλφια υποβληθούν σε εγχείρηση οι γιατροί τους ανακοίνωσαν ότι ανιχνεύθηκαν ασυμβατότητες και αντισώματα που τους ανάγκαζαν να ακυρώσουν την εγχείρηση.
Η Fiona, αποφασισμένη πλέον να βοηθήσει τον σύζυγό της να κρατηθεί στη ζωή, ξεκίνησε αμέσως εξετάσεις παρά τις αντιρρήσεις του τελευταίου.
«Δεν ήθελα ούτε εκείνη ούτε τον αδελφό μου αλλά και κανένα άλλο μέλος της οικογένειάς μου να υποβληθεί σε αυτή την επίπονη και ψυχοφθόρα διαδικασία. Επίσης, δεν σας κρύβω ότι φοβόμουν πως αν κάτι πήγαινε στραβά εξαιτίας της δικής μου κατάστασης, δεν θα μπορούσα ποτέ να συγχωρήσω τον εαυτό μου» λέει ο Σπύρος.
Παρά τις σχεδόν ανύπαρκτες πιθανότητες να είναι η Fiona συμβατή δότης και παρά το γεγονός ότι το ζευγάρι ανήκε σε διαφορετική ομάδα αίματος, οι ιστοί των οργάνων τους ήταν σε τέτοιο βαθμό συμβατοί που οι γιατροί έδωσαν το «πράσινο φως» στη μεταμόσχευση.
«Ίσως, τελικά, να είχε δίκιο ο πατέρας του Σπύρου, που πάντα με πείραζε ότι οι Ιρλανδοί είναι και αυτοί απόγονοι των Ελλήνων» λέει, αστειευόμενη, η Fiona.
Χρειάστηκαν τρεις απόπειρες πριν τελικά να καταφέρουν οι γιατροί να προχωρήσουν στην μεταμόσχευση τον Μάιο.
Τον περασμένο Ιανουάριο και ενώ όλα ήταν έτοιμα, ο Σπύρος παρουσίασε συμπτώματα υψηλής πίεσης ενώ και τον περασμένο Απρίλιο ένα κρυολόγημα της Fiona οδήγησε στη δεύτερη ματαίωση.
Σήμερα, έχουν περάσει σχεδόν τρεις μήνες από την εγχείρηση και ενώ φαίνεται ότι ο εφιάλτης έχει πλέον περάσει, ο Σπύρος, πιο υγιής από ποτέ δεν μπορεί να ξεχάσει τη θυσία της συζύγου του.
«Δεν βρίσκω λόγια να την ευχαριστήσω για το δώρο που μου έκανε να με αγαπήσει και να μου προσφέρει τόσο απλόχερα ένα από τα όργανά της. Μου έδωσε μια ακόμα ευκαιρία στη ζωή και θα την ευγνωμονώ πάντα» λέει συγκινημένος ο Σπύρος.