Οι περισσότεροι γνωρίζουν το πρόβλημα –αφού στην ουσία το ζούνε– λίγοι, όμως, κινούνται προς την κατεύθυνση της επίλυσής του.

Εκσυγχρονισμός, ανανέωση ή αφανισμός είναι μια δύσκολη, αν όχι σκληρή, επιλογή που καλούνται να κάνουν οι παροικιακοί οργανισμοί σήμερα.

Στην κατηγορία εκείνων που αντιστέκονται σθεναρά στη φθορά και επιζητούν όχι απλά να επιβιώσουν, αλλά να έχουν μια εντυπωσιακή και δυναμική παρουσία στην ευρύτερη αυστραλοελληνική κοινωνία, είναι η ΑΧΕΠΑ ΒΙΚΤΩΡΙΑΣ.

Αναμφίβολα, πρόκειται για έναν οργανισμό με έντονη φιλανθρωπική δράση, με εντυπωσιακό έργο σε διάφορους τομείς που έχουν υπηρετήσει με αυταπάρνηση παλαιά και νεότερα μέλη και έχουν διακριθεί γι’ αυτό.

Η ΑΧΕΠΑ Βικτώριας επιλέγει την επαφή με τις σύγχρονες τάσεις.

Εκείνο που εντυπωσιάζει σήμερα είναι η αγαστή συνεργασία των παλαιών και νεότερων μελών για τη συνέχιση μιας παράδοσης που εντυπωσιάζει. Ενός έργου που απλώνεται πέρα από τα παροικιακά δεδομένα.

Εξοπλισμένη με παλαιά δυναμικά μέλη, αλλά και με νεότερα της δεύτερης και τρίτης γενιάς, επιδιώκει, όχι μόνο να μη σηκώσει τα χέρια ψηλά στις δυσκολίες των καιρών, αλλά να ανασυνταχθεί και να λειτουργήσει σύμφωνα με τις ανάγκες της εποχής.

Η επιστράτευση νέων μελών δεύτερης και τρίτης γενιάς υπήρξε πάντα ένας από τους κύριους στόχους του οργανισμού.

Αφορμή στην ουσιώδη αυτή πτυχή του μέλλοντος των παροικιακών οργανισμών, δίνει σήμερα η ΑΧΕΠΑ Βικτώριας με διάφορες πρωτοβουλίες που αποβλέπουν όχι απλά στην επιβίωση του οργανισμού, αλλά στην ουσιώδη και επιβλητική παρουσία του στο γίγνεσθαι της ελληνοαυστραλιανής κοινωνίας, στο μέλλον του και την ουσιαστική επαφή με την Ελλάδα.

«Δεν πρόκειται απλά για επιβίωση αλλά για μια δημιουργική παρουσία στην ευρύτερη ελληνοαυστραλιανή κοινωνία και δημιουργία ουσιαστικών δεσμών με την γενέτειρα» τονίζει ο πρόεδρος του ATLAS UNIT 127 της ΑHEPA VICTORIA, Γιώργος Κεσκερίδης.

Πρόκειται για ένα μικτό τμήμα –ανδρών/γυναικών– μια ιδέα που στην ουσία έχει αναβιώσει ο οργανισμός και σίγουρα ευδοκιμεί για πρακτικούς λόγους και όχι μόνο.

«Μ’ ενδιαφέρει να προωθήσω και να στηρίξω έργα που είναι προς όφελος της ελληνοαυστραλιανής κοινωνίας και συνάμα δημιουργούν γέφυρες μεταξύ των δύο αυτών θαυμάσιων χωρών Ελλάδας και Αυστραλίας» λέει με ενθουσιασμό.

Διακεκριμένος φαρμακοποιός ο ίδιος, είχα τη χαρά να τον γνωρίσω στις αρχές της δεκαετίας του ’90, όταν φοιτούσε στο Αυστραλο – Ελληνικό Κέντρο Σπουδών, στο τμήμα «Νεοελληνικά για Επιστήμονες», όπου δίδασκε η διακεκριμένη πρώην ομογενής/ συμπάροικος Δήμητρα Ήγκαν.

Η αναφορά επίκαιρη, όσο ποτέ, αφού η ΑΧΕΠΑ Βικτώριας διοργανώνει στις 8 Νοέμβρη χοροεσπερίδα, με στόχο την οικονομική στήριξη του Αustralian Hellenic Research Fellowship Foundation , ενός οργανισμού που ιδρύθηκε με πρωτοβουλία του των καθηγητών Δ. Βελακούλη και X. Παντελή, διευθυντών του Nευροψυχιατρικού Κέντρου Μελβούρνης, του Βασιλικού Νοσοκομείου Μελβούρνης και του Πανεπιστημίου Μελβούρνης, σε συνεργασία με τον καθηγητή Ν. Στεφανή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Η βασική ιδέα στηριζόταν στη δημιουργία ενός προγράμματος το οποίο θα άνοιγε τον δρόμο σε νέους Έλληνες ερευνητές να έλθουν στη Μελβούρνη, όπου θα έχουν την ευκαιρία να εμπλουτίσουν τις γνώσεις τους στο αντικείμενο της έρευνάς τους.

Το πρόγραμμα το οποίο λειτουργεί από πέρυσι, έχει δώσει τη δυνατότητα αυτόν τον χρόνο σε δύο Έλληνες ερευνητές. Την Ιωάννα Παχή και τον Ρήγα Σολδάτο.

ΕΔΩ ΩΣ ΥΠΟΤΡΟΦΟΣ

Η Ιωάννα Παχή, όπως πληροφορούμαστε, αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Πατρών το 2017. Έκτοτε, βρίσκεται στην αναμονή για την έναρξη της ειδικότητας της Νευρολογίας και είναι υποψήφια διδάκτωρ του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.

Το θέμα της διδακτορικής της διατριβής είναι η ψύχωση στα πρώιμα στάδια της νόσου Πάρκινσον. Επιβλέπων καθηγητής είναι ο Λεωνίδας Στεφανής.

Να αναφερθεί εδώ, ότι λόγω της νευροψυχιατρικής φύσης του θέματος αυτού και με βάση των στενών δεσμών που έχουν δημιουργηθεί μεταξύ των πανεπιστημίων στην Ελλάδα και στη Μελβούρνη, η Ιωάννα Παχή βρίσκεται στη Μελβούρνη ως υπότροφος υπό την επίβλεψη του καθηγητή Δ. Βελακούλη.

Πιο συγκεκριμένα, πρόκειται να μελετήσει περαιτέρω το ζήτημα των ψυχιατρικών φαινομένων στα αρχικά στάδια της νευροεκφυλιστικής νόσου Πάρκινσον, καθώς επίσης και να διευρύνει την κλινική της εμπειρία στο ζήτημα των νευροεκφυλιστικών παθήσεων γενικά, όπως αυτές παρουσιάζονται στην κλινική του Melbourne Neuropsychiatry Centre.

Ο ΡΗΓΑΣ ΣΟΛΔΑΤΟΣ

Ο Ρήγας Σολδάτος σπούδασε Ιατρική στην Αθήνα, έκανε ειδίκευση στην Αγγλία και την Αθήνα. Είναι ειδικός ψυχίατρος από το 2014.

Έκτοτε υπήρξε επιστημονικός συνεργάτης και πανεπιστημιακός υπότροφος της πρώτης Πανεπιστημιακής Ψυχιατρικής Κλινικής του Αιγινητείου Νοσοκομείου του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Είχε συμμετοχή σε διάφορα κλινικά και ερευνητικά προγράμματα και μελέτες, ορισμένα από τα οποία είναι πολυκεντρικές Ευρωπαϊκές Μελέτες.

Ως βασικά επιστημονικά ενδιαφέροντά του αναφέρονται η έγκαιρη παρέμβαση στην ψύχωση, η τηλεψυχιατρική, η νευροψυχιατρική καθώς επίσης και η φροντίδα στην πρωτοβάθμια περίθαλψη.

Nα σημειωθεί εδώ ότι τα τελευταία τρία χρόνια συμμετέχει σε μελέτη στην Αθήνα με αντικείμενο το πρώτο ψυχωσικό επεισόδιο.

Μέσω αυτής της συμμετοχής εκπαιδεύτηκε και ανάλυσε δεδομένα της μελέτης αυτής με τεχνική τεχνητής νοημοσύνης στο Μόναχο της Γερμανίας.

Όπως αναφέρει ο ίδιος, ο στόχος είναι η εξέλιξη προγνωστικών μοντέλων στην ψύχωση.

Εδώ θα πρέπει να τονιστεί ότι μέσω της σημαντικής Ελληνο–Αυστραλιανής υποτροφίας του δόθηκε η ευκαιρία να έρθει στη Μελβούρνη, προκειμένου να αναλύσει δεδομένα ασθενών με σχιζοφρένεια, ασθενών που δεν ανταποκρίνονται σε φαρμακευτική θεραπεία, υπό την εποπτεία του καθηγητή Χρήστου Παντέλη.

«Το συνολικό πνεύμα της υποτροφίας χαρακτηρίζεται από τη συνέχιση και την εμβάθυνση της επιστημονικής συνεργασίας Ελλάδας–Αυστραλίας», αναφέρει ο Γιώργος Κεσκερίδης».

ΝΕΟ ΑΝΟΙΓΜΑ

Πρόκειται για ένα νέο άνοιγμα, όχι μόνο στον επιστημονικό κόσμο, αλλά και στην ουσιαστική επαφή και επικοινωνία με τη γενέτειρα σε τομείς νευραλγικής σημασίας.

Η ΑΧΕΠΑ, με την πρωτοβουλία της αυτή, αλλά και άλλες συναφείς ενέργειες, κοινωφελούς χαρακτήρα, δίνει το σύνθημα για μια νέα πρακτική και ένα νέο νόημα στην ύπαρξη των ομογενειακών οργανισμών.

Οι ανάγκες, με την πάροδο του χρόνου, όπως ήταν φυσικό, έχουν αλλάξει.

Ο λόγος ύπαρξης των οργανισμών έχει πάρει άλλη μορφή που συμβαδίζει με τα νέα δεδομένα.

Οι νέοι Αυστραλοέλληνες ενδιαφέρονται να είναι μέσα στο πνεύμα της εποχής.

Οι οργανισμοί που το αντιλαμβάνονται αυτό, είναι, αναμφίβολα, εκείνοι οι οποίοι θα επιβιώσουν.

Μεταξύ αυτών και η ΑΧΕΠΑ , ένας από τους αρχαιότερους οργανισμούς, με αξιόλογη πορεία που έχει το θάρρος, την τόλμη και τη γενναιότητα να βαδίσει με τα νέα δεδομένα και τις νέες προς ταγές των καιρών μας.