Στις αρχές του προηγούμενου μήνα, το προσωπικό του Australian War Memorial στην Καμπέρα εντόπισε κάτι το παράξενο: μία-μία, εξαφανίζονταν οι παπαρούνες από τον τάφο ενός ανώνυμου στρατιώτη. Τους πήρε χρόνο να καταλάβουν τι συνέβαινε: Ένα περιστέρι που είχε μπει μέσα, έπαιρνε τις παπαρούνες για να φτιάξει μια φωλίτσα στο παραπέτο ενός βιτρό. Θεωρήθηκε ότι, με κάποιον τρόπο, η πολύχρωμη φωλιά παρέπεμπε στους εορτασμούς της Ημέρας Μνήμης της 11ης Νοεμβρίου.
Το προσωπικό του Μνημείου Πεσόντων ενημέρωσε την εφημερίδα Sydney Morning Herald ότι το βιτρό που κατά τύχη διάλεξε το περιστεράκι για να χτίσει το σπίτι του τιμά τη μνήμη του πληγωμένου στρατιώτη και συμβολίζει την «αντοχή». Δήλωσε, επίσης, ότι η φωλιά από παπαρούνες είναι «υπενθύμιση του ισχυρού δεσμού ανάμεσα σε άνθρωπο και ζώο, στο πεδίο της μάχης».
Μπορεί στις μέρες μας τα περιστέρια να είναι αντιπαθητικά, αλλά ήταν χρήσιμοι σύμμαχοι στη μάχη. «Ιδιαίτερα στους πρώτους πολέμους του προηγούμενου αιώνα, η επικοινωνία ήταν πολύ δύσκολη.
Στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η ασύρματη επικοινωνία ήταν στα σπάργανα, και τα τηλεφωνικά καλώδια καταστρέφονταν λόγω του καταιγισμού βομβών. Κατά συνέπεια, τα περιστέρια χρησιμοποιούντο στον πόλεμο, στην περίπτωση που δυο στρατιώτες ήθελαν από εκεί που βρίσκονταν να στείλουν ένα μήνυμα στα μετόπισθεν. Ένα περιστέρι μπορούσε να περάσει από εκεί που τίποτα δεν μπορούσε να περάσει» εξηγεί στο Bored Panda η ιστορικός δρ. Μελέα Χάμπτον.
Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, σε 32 περιστέρια απονεμήθηκε το The PDSA Dickin Medal, παράσημο το οποίο δίνεται σε ζώα που επέδειξαν υψηλή αίσθηση καθήκοντος. Μία από τις πλέον αξιομνημόνευτες παρασημοφορήσεις ήταν αυτή του περιστεριού «Λευκό Όραμα» λόγω του ότι «υπηρετώντας στη RAF, παρέδωσε μήνυμα, σε εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες, και έτσι συνέβαλε στη διάσωση πληρώματος αεροσκάφους τον Οκτώβριο του 1943».
