Είναι γνωστό ότι τα σχολεία της Ελληνικής Κοινότητας προσπαθούν πάντα να ανοίγουν στους μαθητές τους δρόμους σε νέα ερεθίσματα, εκπαιδεύοντάς τους στη δημιουργικότητα, την κριτική σκέψη, την επικοινωνία και τη συνεργατικότητα. Κινούμενοι στο πλαίσιο αυτό, πολλές και ποικίλες ήταν οι δραστηριότητες που έλαβαν χώρα και αυτή τη σχολική χρονιά και εδώ θα σταχυολογήσουμε κάποιες από αυτές.
ΤΑ ΣΧΟΛΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΠΑΠΠΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΓΙΑΓΙΑΣ… ΣΤΗ ΜΟΝΑΔΑ ΤΟΥ BALWYN
Δύο παλιές βαλίτσες έφτασαν στη μονάδα του Balwyn. Η μία είχε προορισμό τους μαθητές του Νηπιαγωγείου και η άλλη τους μαθητές της Α’Δημοτικού. Μέσα στη βαλίτσα δύο γιαγιάδες -γαντόκουκλες, η Λενιώ και η Μαίρη. Στη βαλίτσα υπήρχε ένα γράμμα όπου οι γιαγιάδες εξηγούσαν το σκοπό της επίσκεψής τους και ένα ημερολόγιο. Οι δύο γιαγιάδες-γαντόκουκλες πήγαν στο σχολείο «προσκεκλημένες» των εκπαιδευτικών των δύο τάξεων, στα πλαίσια της προετοιμασίας για την τελική γιορτή λήξης των σχολείων της Ελληνική Κοινότητας, που ήταν αφιερωμένη στην περίοδο του ’50 και του ’60. Το πρόγραμμα αξιοποιήθηκε για να εμπλέξει τους μαθητές σε βιωματικές δραστηριότητες επαφής και γνωριμίας με τα μαθητικά χρόνια των παππούδων τους στην Ελλάδα, αλλά και να αναπτύξει ακόμα στενότερους δεσμούς μεταξύ οικογένειας και σχολείου.
Κάθε παιδί φιλοξένησε μία από τις κούκλες στο σπίτι του για μία εβδομάδα και έγραψε μέσα στο ημερολόγιό της τι έκαναν και πώς πέρασαν μαζί. Επίσης, πήρε συνέντευξη από τους παππούδες του με ερωτήσεις σχετικές με τα μαθητικά τους χρόνια, τα παιχνίδια που έπαιζαν, τα βιβλία που διάβαζαν και την καθημερινότητα της εποχής εκείνης.
Ανάμεσα στις πιο ενδιαφέρουσες δραστηριότητες, που υλοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια του project, ήταν η επίσκεψη των γιαγιάδων και των παππούδων των μαθητών στο σχολείο. Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης, τα παιδιά, αφού σύστησαν τις γιαγιάδες και τους παππούδες τους, κάθισαν μαζί τους στα ίδια θρανία, έπλασαν και έψησαν κουλουράκια, ενώ με τη βοήθειά τους διακόσμησαν χριστουγεννιάτικα κηροπήγια.
Στο τέλος της βραδιάς, όλοι μαζί τραγούδησαν τα κάλαντα και αντάλλαξαν ευχές μέσα σε μία ιδιαίτερα συγκινητική ατμόσφαιρα!
ΤΟ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΘΙΜΟ ΤΗΣ ΕΙΡΕΣΙΩΝΗΣ… ΣΤΗ ΜΟΝΑΔΑ ΤΟΥ CITY
«Ειρεσιώνη σύκα φέρει και πίονας άρτους και μέλι εν κοτύλη και έλαιον αναψήσασθαι και κύλικ’ εύζωρον, ως αν μεθύουσα καθεύδη», ή σε νεοελληνική μετάφραση, «Η Ειρεσιώνη σού φέρνει σύκα και αφράτα σταρένια ψωμιά και μέλι στο ποτήρι και λάδι για να ψήσεις και κανάτα ξέχειλη (με κρασί) για να μεθύσεις και να κοιμηθείς».
Η Ειρεσιώνη (από το είρος=έριον, μαλλί) ήταν ένα κλαδί αγριελιάς, πάνω στο οποίο κρεμούσαν λευκές και κόκκινες κορδέλες από μαλλί προβάτου πάνω στις οποίες έδεναν κάθε λογής καρπούς, από την φθινοπωρινή σοδειά: σύκα, αποξηραμένα φρούτα, αμύγδαλα, καρύδια, δημητριακά, βελανίδια, ρόδια, μέλι, λάδι, κάστανα, ψωμί και πολλά άλλα. Η κόκκινη κορδέλα λέγεται ότι συμβόλιζε το αίμα των ανθρώπων και η λευκή το αίμα των θεών. Την εβδόμη ημέρα του μηνός Πυανεψιώνος (22 Σεπτεμβρίου-20 Οκτωβρίου), παιδιά περιέφεραν την Ειρεσιώνη στους δρόμους της πόλης των Αθηνών και τραγουδούσαν τα κάλαντα (καλένδες) από σπίτι σε σπίτι, παίρνοντας το αντίστοιχο φιλοδώρημα από τους νοικοκυραίους. Όταν έφθαναν έξω από το σπίτι, κρεμούσαν την Ειρεσιώνη πάνω από την εξώπορτά τους, όπου έμενε εκεί μέχρι την επόμενη χρονιά οπότε και την έκαιγαν τοποθετώντας τη νέα Ειρεσιώνη.
Στη μονάδα του City οι μικροί μαθητές γνώρισαν και αναβίωσαν, το αρχαιοελληνικό έθιμο της Ειρεσιώνης. Η δραστηριότητα ήταν αποτέλεσμα της συνεργασίας του μικρών μαθητών του Νηπιαγωγείου και της Β’ Δημοτικού. Τα παιδιά μπόρεσαν να γνωρίσουν από που προέρχεται αυτό το έθιμο και να φτιάξουν τα δικά τους μοναδικά στολίδια εμπνευσμένα από την αρχαιότητα. Το καλάθι τους γέμισε με αποξηραμένους καρπούς και εσπεριδοειδή καθώς και μικρά μπουκάλια με λάδι και μέλι που με πολύ χαρά έφεραν οι γονείς των μικρών μαθητών. Τέλος, τα παιδιά κρέμασαν με ενθουσιασμό τους καρπούς και τα χειροποίητα στολίδια τους στην ελιά και τραγούδησαν (σε μελωδία, Τρίγωνα Κάλαντα) τις δικές τους καλένδες, «Η Ειρεσιώνη φέρνει φρούτα και ψωμιά, λάδι στο αγγείο και μέλι και γλυκά»!
