ΕΧΕΙ και τα καλά του το Facebook. Πότε-πότε μας θυμίζει κάποιες από τις αναρτήσεις μας ή αναρτήσεις που έχουν κάνει «φίλοι μας».
Προχθές, λοιπόν, μου θύμισε μια ανάρτηση του Παναγιώτη Ιασωνίδη που έγινε τέτοιες μέρες και αναφερόταν στην απόφαση Γενικής Συνέλευσης της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης με ποσοστό 92% για αξιοποίηση του οικοπέδου της στο Bulleen.

ΘΡΙΑΜΒΟΛΟΓΟΥΣΕ ο Παναγιώτης και έκαναν το ίδιο θριαμβευτικά σχόλια όλα τα βαρύγδουπα ονόματα της Κοινότητάς μας. Να τι έγραψε στα αγγλικά:
«ΝΕΝΙΚΗΚΑΜΕΝ – WE’VE WON… YES WE HAVE!

92% of the membership of the Greek Orthodox Community of Melbourne & Victoria (GOCMV), today voted FOR «progress», FOR the development of a large chunk of land in Bulleen into a multi-purpose cultural and educational centre, FOR a secure future. What stagnating, ideologically driven numbers hacks failed to achieve over 30 years, was today negated, and given new life, new hope; it’s called due diligence, a capable group of professionals running the show, a lateral thinking leadership, a progressive mindset, distanced from party-political motives! I would HOPE that today’s resounding victory is the lesson for those few of the first generation (mostly 75 years old plus) who – in their twilight years – continue to put up stumbling blocks for the next generation to take over, who continue to thwart progress, who cannot get over the fact that their «use-by date» in community affairs/leadership has passed… 20 or so years overdue in fact».

ΠΕΡΑΣΑΝ τρία χρόνια και -δυστυχώς- δεν έχει σημειωθεί καμιά πρόοδος, εξαιτίας της απόφασης της πολιτειακής κυβέρνησης να δημιουργήσει μια νέα οδική αρτηρία στην περιοχή.

Η Κοινότητα ελπίζει τώρα σε μια γενναία αποζημίωση για την απαλλοτρίωση του οικοπέδου της και ελπίζουμε να την πάρει για να αντιμετωπίσει και κάποια οικονομικής φύσης ζητήματά της…

ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ανησύχησαν που τις τελευταίες μέρες δεν έχουμε φωτογραφίες του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου είναι γιατί απουσιάζει στην Κωνσταντινούπολη για επαφές με τον Οικουμενικό Πατριάρχη, όπως γράφουμε και σε σχετικό ρεπορτάζ σε άλλη σελίδα.

ΕΓΡΑΦΕ ο «Νέος Κόσμος» της Πέμπτης: «Ακραίοι (Σκοπιανοί) ζητούν να αποκαλείται η χώρα τους σκέτο «Μακεδονία» και όχι «Βόρεια Μακεδονία», όπως έγινε μετά την Συμφωνία των Πρεσπών και στηρίζουν το εθνικιστικό VMRO-DPNE στις εκλογές που θα γίνουν τον Απρίλιο, ελπίζοντας ότι θα την καταργήσει.
Και δικοί μας «ακραίοι» στήριζαν τη Νέα Δημοκρατία ελπίζοντας για την κατάργηση της Συμφωνίας των Πρεσπών αλλά απογοητεύτηκαν…

Σ.Χ.

ΤΙ να σχολιάσει κανείς σε μια τέτοια ατμόσφαιρα που τα πάντα τρέχουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα και δεν προλαβαίνεις να πιάσεις παρά μόνο κάτι αχνό από τον οίστρο τους;

ΤΙ να πρωτοσχολιάσει κανείς; Την αναλγησία των Αυστραλών κυβερνώντων; Την «κανονικότητα» και τον υφέρποντα ρατσισμό με τον οποίο βαδίζει η ελλαδική κοινωνία; Τα όσα άθλια ευτελίζουν την διεθνή πολιτική; Τις εφήμερες «επιτυχίες» και τις στιγμιαίες υστεροφημίες που κυνηγούν αρκετοί άνθρωποι της σήμερον;

ΘΑ αρκεστώ σήμερα σε αυτό: Σύμφωνα με στοιχεία του ίδιου του ΣΕΒ (Σύνδεσμος Ελλήνων Βιομηχάνων) -σε έρευνά του για τις ανισότητες και την παροχή ευκαιριών στη χώρα- το πλουσιότερο 10% του πληθυσμού στην Ελλάδα κατέχει το 42% του καθαρού πλούτου.

ΑΝ και η ανισότητα εισοδήματος και πλούτου βρίσκεται στο ίδιο ή χαμηλότερο επίπεδο με τον ΟΟΣΑ, η γενέτειρα κατατάσσεται σε υψηλότερα επίπεδα συνολικής ανισότητας και στέρησης σε σχέση με τις περισσότερες -κυρίως ευρωπαϊκές- χώρες…

ΤΟ μέσο διαθέσιμο εισόδημα του υψηλότερου 20% είναι 5,5 φορές μεγαλύτερο από του χαμηλότερου 20% (ενώ στον ΟΟΣΑ 5,4 φορές, στις ΗΠΑ 8,5 φορές και στη Σουηδία 4,1 φορές) και το πλουσιότερο 10% του πληθυσμού κατέχει το 42% του καθαρού πλούτου (έναντι 52% στον ΟΟΣΑ και 78% στις ΗΠΑ), με το υψηλό ποσοστό ιδιοκατοίκησης στην Ελλάδα να συμβάλλει ενδεχομένως στην άμβλυνση των ανισοτήτων πλούτου.

ΣΤΟ θέμα των στερήσεων η Ελλάδα καταγράφει σημαντικά υψηλότερες στερήσεις από τον υπόλοιπο κόσμο, που ενδεχομένως να αντικατοπτρίζει και την επίπτωση της μεγάλης κρίσης και ύφεσης στην ποιότητα ζωής του ελλαδικού πληθυσμού.

ΜΕΤΑΞΥ των σημαντικότερων στοιχείων στέρησης είναι ότι το 12,9% του πληθυσμού βρίσκεται κάτω από το εισοδηματικό όριο φτώχειας (έναντι 11,5% στον ΟΟΣΑ). Επίσης, το 67% του πληθυσμού έχει ρευστότητα χαμηλότερη από το 1⁄4 του εισοδηματικού ορίου φτώχειας, που θεωρείται μαξιλάρι ικανό να συντηρήσει κάποιον που υφίσταται μια απώλεια εισοδήματος 3 μηνών (έναντι 49,3% στον ΟΟΣΑ).

ΜΙΛΗΣΑΤΕ για επιστροφή στην κανονικότητα;

ΜΕΣΑ σε όλα αυτά, έχουμε και την εκδικητικότητα του κυβερνητικού προτάγματος της «κανονικότητας». Να ένα μικρό παράδειγμα: Απολύθηκε ο Γιώργος Σκιαδαρέσης, μέχρι προχθές προϊστάμενος της Εφορείας Αρχαιοτήτων Θεσσαλονίκης, με απόφαση της υπουργού Πολιτισμού, γιατί, παρά τις πιέσεις που δέχτηκε, αρνήθηκε να καταθέσει γνωμοδότηση στο ΚΑΣ (Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο) υπέρ της απόσπασης των αρχαιοτήτων από τον σταθμό του μετρό στην οδό Βενιζέλου και αντίθετα κατέθεσε γνωμοδότηση κατά της απόσπασης…

ΣΕ αντιστάθμισμα, θα ήθελα να παραθέσω έναν από τους μύθους του Αισώπου: «Τα ποντίκια ήταν σε πόλεμο με τις γάτες. Tα ποντίκια έχαναν συνεχώς. Έκαναν λοιπόν συνέλευση για ν’ αποφασίσουν τι θα κάνουν και η συνέλευση έβγαλε το συμπέρασμα ότι τα ποντίκια έχαναν τις μάχες, επειδή επικρατούσε… αναρχία. Έτσι προχώρησαν στην εκλογή στρατηγών. Οι στρατηγοί αυτοί για να ξεχωρίζουν από τα υπόλοιπα ποντίκια, έφτιαξαν τεχνητά κέρατα και τα έβαλαν στα κεφάλια τους. Έγινε μάχη με τις γάτες, πάλι τα ποντίκια νικήθηκαν και, τρέχοντας, κατέφυγαν στις τρύπες τους. Οι στρατηγοί των ποντικιών όμως επειδή είχαν τα κέρατα προσαρτημένα στα κεφάλια τους δεν μπορούσαν να μπουν στις τρύπες τους και έτσι τους έφαγαν οι γάτες».

ΠΟΥ κολλάει; Δεν ξέρω, βάλτε το μυαλό σας να δουλέψει…

Δ.Τ.

02/02/20. Παλίνδρομη ημερομηνία (διαβάζεται και ανάποδα) η περασμένη Κυριακή και σπάνια, αφού είναι η μοναδική στα τελευταία 900 χρόνια και του αιώνα που βαδίζουμε.

ΚΑΤΙ παρόμοιο με το ατσάλινο τείχος που έκτισε ο Τραμπ κατά μήκος των συνόρων Αμερικής και Μεξικού για να πολεμήσει τη λαθραία μετανάστευση στα Αμερικανικά εδάφη, πρόκειται να κατασκευάσει και η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Θαλάσσιο όμως, πλαστικό, πλωτό φράγμα, δυόμισι χιλιομέτρων, με στόχο να διακόψει τις ροές, στα ήδη δεινοπαθούντα νησιά μας.

ΜΕΤΑΦΕΡΩ μέρος από το άρθρο του Παντελή Μπουκάλα και τα συμπεράσματα δικά σας: «Πριν λίγες μέρες οι θυελλώδεις άνεμοι γκρέμισαν τμήμα του ατσάλινου τείχους. Έχει όμως και το Αιγαίο θυελλώδεις ανέμους. Και κύματα βουνό. Πριν όμως σαρώσουν τα πλωτά φράγματα, θα έχουν σαρώσει το προσφυγικό δίκαιο και τη στοιχειώδη ανθρωπιά μας…»

ΕΡΧΕΤΑΙ! Ναι σωστά διαβάσατε και σωστά ακούσατε. Ο κ. Γιάνης Βαρουφάκης έρχεται στην Αυστραλία, για να παραστεί στην προβολή της ταινίας του Κώστα Γαβρά «Ενήλικες στο Δωμάτιο», που είναι βασισμένη στο δικό του βιβλίο. Και σύμφωνα με το πρωτοσέλιδο δημοσίευμα του «ΝΚ» (1/2/2020), θα απαντήσει σε ερωτήσεις του κοινού!

ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΩ αν θα δεχθεί ερωτήσεις του τύπου πού ντύνεται, που συχνάζει κλπ, κλπ. Οι καιροί άλλαξαν. Τώρα είναι αρχηγός κόμματος: Μέτωπο Ευρωπαϊκής Ρεαλιστικής Ανυπακοής, το οποίο ετοιμάζεται για το μέγα συνέδριο τον ερχόμενο Μάη. Εδώ που τα λέμε δεν πολυκαταλαβαίνω τον τίτλο, αλλά ας είναι. Πάμε παρακάτω.

ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ χίλιες λέξεις λέει ο κινέζικος λαός. Αναφέρομαι στη αναδημοσίευση της φωτογραφίας από τη εφημερίδα The Age, τον Γενάρη του 1968, από μια εκδρομή στο Σορέντο, που η συμπάροικος Ντόρα Χούπη, μοιράστηκε με τους αναγνώστες μας το περασμένο Σάββατο.

ΧΑΡΗΚΑ διπλά, γιατί η φωτογραφία κειμήλιο, ξύπνησε πολλές αναμνήσεις από τις τότε καλές εποχές, που οι Σύλλογοι την Ημέρα της Αυστραλίας, επέλεγαν την παραθαλάσσια περιοχή για την ετήσια εκδρομή τους. Και απ’ ότι βλέπω τα παιδιά, οικογενειάρχες σήμερα, συνεχίζουν την παράδοση.

ΑΛΗΘΕΙΑ! πόσες τόσες φωτογραφίες είναι σφηνωμένες σε κουτά στα χρονοντούλαπα, έτοιμες να πάρουν τον δρόμο της ανακύκλωσης; Κι όμως, οι φωτογραφίες αυτές, κρύβουν ιστορία και κουλτούρα και ένα πολύ μεγάλο μέρος της Παροικιακής Προφορικής μας Ιστορίας! Μήπως υπάρχει κάποιος Οργανισμός ή Σύνδεσμος που θα μπορούσε να το φροντίσει;

ΕΤΟΙΜΑΣΤΕΙΤΕ να υποδεχθούμε στα φεστιβάλ της Μελβούρνη και του Σίδνεϊ, τέλος Φεβρουαρίου αρχές Μαρτίου, την καταξιωμένη ερμηνεύτρια του ελληνικού τραγουδιού Γιώτα Νέγκα. Η κ. Νέγκα, με τη λαϊκή της φωνή, αναμένεται να μαγέψει με μελωδίες του χθες και του σήμερα.

ΝΑ ΕΥΧΗΘΟΥΜΕ καλή αρχή στη δεκαπενθήμερη στήλη «Μαθητοφρένεια» του Σαββατιάτικου «Νέου Κόσμου» . Ποδαρικό στη νέα σχολική χρονιά έκαναν τα σχολεία της Κοινότητας Μποξ Χιλ και Μαυραγάνη, με επιλεγμένη ύλη και φωτογραφικό υλικό. Δάσκαλοι και γονείς ενθαρρύνετε τα παιδιά σας να λάβουν μέρος. Οι σελίδες είναι δικές σας.

Κ.Γ.

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ για τους νέους της ελληνικής κοινότητας θα πραγματοποιηθεί την ερχόμενη Τρίτη, ώστε να καθορίσουν την θέση τους εντός της παροικίας.

ΕΝΑ θέμα που σηκώνει συζήτηση. Στις εποχές που ζούμε, υπάρχει πραγματικά θέση για τα άτομα της νέας γενιάς σε μια οποιαδήποτε (όχι μόνο την ελληνική) εθνική κοινότητα; Ή για να το θέσω αλλιώς, ενδιαφέρεται η νεότερη γενιά για μια τέτοια θέση;

ΣΤΙΣ μέρες που ακόμη και στην Ελλάδα, όλο και περισσότεροι νέοι μιλούν και συνεννοούνται στα Αγγλικά και ξέρουν να παίζουν στα «δάχτυλα» τις εφαρμογές των κινητών τους τηλεφώνων και τους υπολογιστές που είναι στην αγγλική, τα άτομα που εξακολουθούν να έχουν το βλέμμα τους προς την δική τους ξεχωριστή πολιτιστική κληρονομιά δείχνουν να αποτελούν μειονότητα.

ΑΝ ΚΑΙ, ομολογουμένως, υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι οι οποίοι πασχίζουν και δίνουν μάχη με εταιρείες-κολοσσούς (και μάλιστα χωρίς κέρδος για τους ίδιους!) ώστε τα προγράμματά τους να μεταφράζονται αλλά και να μεταγλωττίζονται και στην ελληνική γλώσσα, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να μην χαθούν εντελώς οι δεσμοί της νέας γενιάς με τις ρίζες της.

ΠΑΡ’ ΟΛΑ αυτά, στην πλειονότητά τους, τα άτομα νεαρής ηλικίας δεν δείχνουν να ενδιαφέρονται για τα τεκταινόμενα της κοινότητας. Εδώ καλά-καλά δεν μιλάνε τη γλώσσα! Και για ποιον λόγο να το κάνουν άλλωστε; Ποιο είναι το κίνητρο; Τι έχει να τους προσφέρει η διατήρηση της πολιτιστικής τους κληρονομιάς, στις μέρες που όλοι τείνουν προς την πολυπολιτισμικότητα και την εξάλειψη των διαφορετικοτήτων;

Η ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ των θεσμών και των παραδόσεων οπωσδήποτε είναι κάτι απαραίτητο καθώς οφείλουμε να γνωρίζουμε το παρελθόν για να χαράξουμε το μέλλον. Όμως μια τέτοια ιδέα δεν δείχνει να δελεάζει τους νέους που έχουν το βλέμμα τους καρφωμένο μπροστά, σε πράγματα και ιδέες που τους φαίνονται συναρπαστικές και τους επιτρέπουν να ξεφεύγουν από τα στενά πλαίσια που καθορίζουν έννοιες όπως η εθνικότητα ή η φυλή, έτσι ώστε να δημιουργήσουν τις δικές τους ξεχωριστές προσωπικότητες.

ΚΑΙ η πρόκληση για αυτές τις κοινότητες έρχεται σε αυτό ακριβώς το σημείο: προκειμένου να μην εξαλειφθούν πλήρως, θα πρέπει να βρουν πρωτότυπους τρόπους ώστε να μπορέσουν να ενσωματωθούν στη νέα τάξη πραγμάτων και να αποτελέσουν πόλο έλξης για την νέα γενιά.
ΤΟ πώς και αν θα το κατορθώσουν αυτό, θα φανεί προσεχώς.

Α.Α.