Ξαφνιάστηκαν οι θαμώνες των Ελληνικών καταστημάτων στον πεζόδρομο του Eaton Mall Oakleigh όταν είδαν δυο νεαρά «παπαδάκια» να τους… θυμιατίζουν!
Σύντομα κατάλαβαν όμως ότι δεν ήταν ιερείς αλλά «καρνάβαλοι». Ήταν μέλη του χορευτικού συγκροτήματος «Μανασή» που μεταμφιέστηκαν παπάδες για να αναβιώσουν, έστω και για λίγο ένα αποκριάτικο έθιμο στη Μελβούρνη.
Στα πιο ξακουστά καρναβάλια της Ελλάδας συγκαταλέγεται εκείνο του Τυρνάβου με το γνωστό έθιμο «Μπουρανί», μια κατεξοχήν αθυρόστομη και φαλλική τελετή που διατηρείται έως τις μέρες μας.
Το Μπουρανί, που είναι τουρκική λέξη, είναι το φαγητό της Καθαρής Δευτέρας και σημαίνει «σπανακόρυζο». Είναι ένα έδεσμα σε μορφή σούπας, αποτελούμενο από σπανάκι, τσουκνίδα και ξίδι, χωρίς λάδι. Το μαγείρεμά της συνοδεύεται από άσεμνα πειράγματα και τραγούδια. Κεντρικό σύμβολο του εθίμου είναι ο φαλλός σε διάφορες μορφές, σύμβολο της αναπαραγωγής και της ευτεκνίας.
Στην Κοζάνη η Κυριακή της Μεγάλης Αποκριάς είναι ημέρα κατά την οποία η ευθυμία και η αισχρολογία βρίσκονται στο αποκορύφωμά τους με τους Φανούς. Είναι μια γιορτή κι ένα ξεφάντωμα γύρω από τον βωμό της αποκριάτικης εορταστικής πυράς με φαγοπότι, τραγούδι, χορό και αθυροστομία χωρίς όρια. Προέρχεται από τη λέξη «φαίνω», που σημαίνει «φαίνομαι από μακριά». Απαιτεί προετοιμασία και οργάνωση, συσπειρώνει καθεμιά γειτονιά τον δικό της φανό, δημιουργώντας σχέσεις ζεστές και πολύτιμες, και φυσικά στηρίζεται στη συμμετοχή και όχι στην ψυχρή παρατήρηση. Όταν σβήνει ο φανός, πολλοί μαζεύουν τη στάχτη και τη σκορπούν σε χωράφια, αμπέλια ή καλλιέργειες προκειμένου να αυγατίσει η σοδειά.
Σε απόσταση 52 χιλιομέτρων από τη Θεσσαλονίκη βρίσκεται ο Σοχός Λαγκαδά, όπου το τριήμερο της Αποκριάς αναβιώνει το έθιμο των Κουδουνοφόρων, κατάλοιπο κι αυτό της διονυσιακής λατρείας, με τον επισκέπτη να αντικρίζει στους γεμάτους δρόμους και στις πλατείες τους κατοίκους ντυμένους με τραγόμορφες στολές και κουδούνια. Η ιδιόρρυθμη φορεσιά των Κουδουνοφόρων αποτελείται από το παντελόνι (κουζιούφι) που φτιάχνεται από τομάρι μαύρου τράγου και το σακάκι από την προβιά του. Πάνω από αυτά φορούν χρωματιστή πλεκτή εσάρπα, το πρόσωπο καλύπτει προσωπίδα με ψηλό πολύχρωμο κεφαλοστόλισμα (καλπάκι), για μουστάκι χρησιμοποιούνται λευκές ή μαύρες τρίχες από ουρά αλόγου. Η στολή καλύπτεται από κουδούνια. Τα τσαρούχια που τη συμπληρώνουν προέρχονται από τομάρι αγελάδας ή γουρουνιού.
Στην όμορφη Σκύρο ο εορτασμός της Αποκριάς είναι μοναδικός και ασύγκριτος. Σημείο αναφοράς αποτελεί ο Γέρος και μαζί του η Κορέλα και ο Φράγκος. Στο νησί, από την αρχή του Τριωδίου και μέχρι να αρχίσει η περίοδος της νηστείας που οδηγεί στη Μεγάλη Εβδομάδα, το έθιμο απαιτεί ο Γέρος και η Κορέλα να βγαίνουν στους δρόμους κάθε Σαββατοκύριακο, δίνοντας ιδιαίτερο χρώμα στη γιορτή.
Ο Γέρος φορά μάσκα από προβιά, κάπα με κουκούλα, τσοπάνικο πανωβράκι, τροχαδόκαλτσες, τροχάδια και παραδοσιακά υποδήματα, κατασκευασμένα από δέρμα.
Είναι ζωσμένος με δεκάδες κουδούνια προβάτων και κρατά τσοπάνικο ραβδί. Προχωρά με ρυθμικούς βηματισμούς, κάνοντας αισθητή την παρουσία του χάρη στα κουδούνια, το βάρος των οποίων μπορεί να φτάσει και τα 50 κιλά. Οι Γέροι συναντιούνται στα σοκάκια της Χώρας, στο πλαίσιο ενός συμβολικού αγώνα δύναμης και αντοχής.
Άλλο διονυσιακό έθιμο που έρχεται από τα βάθη των αιώνων είναι αυτό της Καμήλας που αναβιώνει κάθε Καθαρά Δευτέρα στο χωριό Κάινα του Δήμου Αποκορώνου στον Νομό Χανίων.
