Η μοναξιά εντείνεται στην εποχή του κορονοϊού, επηρεάζοντας ιδιαίτερα τους εργένηδες ή τους ανθρώπους που ζουν μόνοι τους. Τα νέα αυστηρότερα μέτρα που επιβλήθηκαν για την “ισοπέδωση της αιχμής” εξάπλωσης του ιού, τους έχει εγκλωβίσει μέσα στο σπίτι τους, αποκόβοντας τους από φίλους και συνεργάτες.
Ο αριθμός των Αυστραλών που ζουν μόνοι τους υπολογίζεται στα 2,3 εκατομμύρια, και αντίθετα από άτομα που έχουν οικογένειες, συντρόφους ή συγκάτοικους, τα περιοριστικά μέτρα γι’ αυτούς είναι ιδιαίτερα δύσκολα.
Η υπηρεσία «Friends for Good» που στηρίζει τους μοναχικούς ανθρώπους, μετρά μία αύξηση 200% στις κλήσεις που δέχεται από την ημέρα που ανακοινώθηκαν τα νέα περιοριστικά μέτρα.
«Είναι αρκετοί οι αδέσμευτοι και οι άνθρωποι που ζουν μόνοι τους, οι οποίοι φοβούνται ότι εάν νοσήσουν δεν θα υπάρξει κανείς να τους κοιτάξει ή να τους βοηθήσει» δήλωσε η μία εκ των ιδρυτών της υπηρεσίας, Patricia Laurie. Τα άτομα που έχουν ήδη ιστορικό ψυχικής υγείας, είναι ακόμα πιο ευάλωτα. «Εκτός από το άγχος που έχουν για να μην νοσήσουν από τον ιό, δεν φεύγουν καθόλου από τα σπίτια τους και σε κάποιες περιπτώσεις η ψυχική τους κατάσταση αγγίζει τα όρια της παράνοιας».
Οι νεότεροι, οι άνθρωποι της πόλης, είναι πιο ευάλωτοι στη μοναξιά.
Ο Bjorn Lindberg, που ζει μόνος του σε ένα διαμέρισμα και απ’ όπου πλέον εργάζεται, προσπαθεί να προσαρμοστεί στην ιδέα ότι δεν μπορεί να συναντήσει τους φίλους του για ένα ποτό ή για να γυμναστεί μαζί τους. «Καταλαβαίνεις πόσο πολύ σου λείπει αυτή η καθημερινή κοινωνική συναναστροφή» ανέφερε στο ABC. «Η κοινωνική μου ζωή είναι ανύπαρκτη αυτή τη στιγμή. Εάν συνεχιστεί για μερικές εβδομάδες ακόμα, η ψυχική μου ισορροπία θα υποφέρει».
Οι μοναχικοί άνθρωποι χρειάζονται περισσότερη στήριξη, τονίζει η υπηρεσία «Friends for Good» και ζητάει τη χρηματοδότηση περισσότερων δράσεων για τους ανθρώπους που έχουν αποκοπεί από το κοινωνικό τους κύκλο.
Ενώ αρκετοί προτείνουν να μεταφέρουν την κοινωνική τους ζωή στο ψηφιακό πεδίο, ο κ. Lindberg, δεν πιστεύει ότι η ανθρώπινη επαφή μπορεί να υποκατασταθεί. Και, επίσης, είναι και αρκετοί που δεν αισθάνονται άνετα να χρησιμοποιούν την τεχνολογία για τις κοινωνικές τους συναναστροφές.
Ο Sparx Wilson, που ασχολείται με τη διοργάνωση βραδιών trivia στα παμπ δεν έχει πλέον δουλειά, και παρά το γεγονός ότι κατανοεί την ανάγκη της κοινωνικής αποστασιοποίησης, το γεγονός ότι ζει μόνος του, το κάνει ιδιαίτερα δύσκολο.
«Ξεκίνησα φυσικά να εξοικειώνομαι με νέες εφαρμογές επικοινωνίας όπως το Zoom, αλλά όλα αυτά είναι καινούργια για μένα. Εάν ήμουν 20 χρόνια νεότερος, ίσως θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα και θα είχα τις δυνάμεις να προσαρμοστώ σε όλα αυτά».
Ο κ. Wilson ήδη υποφέρει από τις συνέπειες της απομόνωσης και τα περιοριστικά μέτρα της 3ης φάσης. «Αγκαλιάζω το μαξιλάρι μου για παρηγοριά» λέει χαρακτηριστικά.
