Στις λιγοστές εξόδους που κάνουμε στα μαγαζιά σήμερα ήδη όλοι σας θα διαπιστώσατε πως οι τιμές άρχισαν να πλησιάζουν τα… ουράνια: Κόκκινες πιπεριές 17 δολ. το κιλό, μπρόκολο 12 δολ. το κιλό, ένα κουνουπίδι 10 δολ., ένα μικρό και λεπτό παϊδάκι αρνίσιο κρέας μιας μπουκιάς 3 δολ. παρακαλώ! Όπως καταλαβαίνετε, αυτό θα συνεχιστεί σε όλα τα είδη και ο κορονοϊός… καλά κρατεί! Η αισχροκέρδεια στην πόρτα μας!

Μπορεί η κυβέρνηση να επέμβει στις τιμές; Η απλή απάντηση είναι ΟΧΙ! Ο κάθε ένας βάζει τις τιμές που θέλει και αφού το προϊόν πουλιέται η τιμή ανεβαίνει. Συγκρίνουμε τις τιμές μας εδώ με αυτές της Ελλάδας και… φρίττουμε! Ένα κιλό ντομάτες εδώ, 5 δολ., και στην Ελλάδα, 1 ευρώ! Ένα καλό γεύμα σε εστιατόριο στην Ελλάδα για ένα ζευγάρι -και με ποτό παρακαλώ– γύρω στα 25 με 30 δικά μας δολάρια. Εδώ αυτό το φαγητό σε εστιατόριο της Μελβούρνης δεν βγαίνει με λιγότερα από 80 δολ. και το μισό ποτηράκι κρασί 10 δολ. παρακαλώ το καθένα! Τι γίναμε σε αυτό το… Lucky Country! Δεν μπορεί να βάλει κάποιο φρένο η Ομοσπονδιακή Κυβέρνησή μας; ρωτάνε πολλοί. Η απάντηση είναι: ΑΣΦΑΛΩΣ Ο Χ Ι !!

Και γιατί αυτό; Επειδή το Σύνταγμά μας δεν επιτρέπει την κυβέρνηση να ελέγχει τις τιμές και λέει ότι αυτές προσαρμόζονται από την αγορά μόνο. Σε δίσεκτες εποχές όμως όπως πόλεμοι, φυσικές καταστροφές, οικονομικές κρίσεις και υφέσεις, αλλά και επιδημίες -σαν αυτή την παγκόσμια και φοβερή κορωνοεποχή που έχουμε σήμερα- οι έμποροι βασικών ειδών όπως ψωμί, γάλα, φρούτα κ.λπ. ανεβάζουν τις τιμές των ειδών αυτών όπως αυτοί θέλουν και αυτό ήδη το διαπιστώνουμε σήμερα στην αγορά με τα λίγα παραδείγματα που ανέφερα παραπάνω.

Στην Αυστραλία δύο φορές προσπαθήσαμε να δώσουμε το δικαίωμα στην κυβέρνηση να μπορεί να ελέγχει τις τιμές αισχροκέρδειας, αλλά και στις δύο φορές αποτύχαμε γιατί οι περισσότεροι Αυστραλοί είπαμε: «Κάτω τα χέρια από την Αγορά, οι έμποροι ξέρουν τι κάνουν και αφήστε τους να βάζουν ό,τι τιμή θέλουν στα προϊόντα τους». Αυτό έγινε το 1948 και λίγο πιο πρόσφατα το 1973 με δύο δημοκρατικά αποτυχημένα Δημοψηφίσματα.

ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΜΑΣ

Η τροποποίηση ή αλλαγή του Συντάγματος της χώρας μας, δηλ. να δώσουμε ή και αφαιρέσουμε δικαιοδοσίες από την Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση γίνεται μόνο με ένα Δημοψήφισμα.

Ο πρωταρχικός σκοπός ενός δημοψηφίσματος είναι να δοθεί στους ψηφοφόρους η ευκαιρία να εγκρίνουν ή να απορρίψουν τους νόμους που προτείνονται ή θεσπίζονται από το νομοθετικό σώμα, ήτοι το Κοινοβούλιο. Το Δημοψήφισμα είναι μια άμεση και καθολική ψηφοφορία στην οποία ολόκληρο το εκλογικό σώμα καλείται να ψηφίσει για μια συγκεκριμένη πρόταση που μπορεί να οδηγήσει στην υιοθέτηση μιας νέας πολιτικής ή συγκεκριμένου νόμου.

Για να υιοθετηθεί και να γίνει νόμος του κράτους μία πρόταση ενός Δημοψηφίσματος, πρέπει να εγκριθεί από την πλειοψηφία των πολιτών της Κοινοπολιτείας και επιπλέον να εγκριθεί και από την πλειονότητα των πολιτειών, δηλ. τέσσερις από τις έξι Πολιτείες πρέπει να πουν το ΝΑΙ. Αυτή είναι μία πολύ μεγάλη «απαίτηση» για την τροποποίηση του Συντάγματός μας. Αλλά έτσι μας το έραψαν οι Άγγλοι το 19ο αιώνα.

Από την ίδρυση της Αυστραλιανής Κοινοπολιτείας το 1901 μέχρι σήμερα, πραγματοποιήθηκαν 44 Δημοψηφίσματα σε όλη τη χώρα, από τα οποία μόνο 8 εγκρίθηκαν.

Εντούτοις, μόνο 19 φορές ο λαός της Αυστραλίας έχει πάει στις κάλπες για να ψηφίσει τις συνταγματικές τροποποιήσεις, γιατί είχαμε πολλαπλές ερωτήσεις σε διάφορα δημοψηφίσματα.

Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ 1973

Το 1973 έγινε το αυστραλιανό Δημοψήφισμα το οποίο επιδίωξε να τροποποιήσει το αυστραλιανό Σύνταγμα για να δώσει στην Κοινοπολιτεία νομοθετική εξουσία πάνω στις τιμές. Η ερώτηση που τέθηκε ήταν η εξής:

Εγκρίνετε τον προτεινόμενο νόμο για την τροποποίηση του Συντάγματος με τίτλο “Πράξη για την τροποποίηση του Συντάγματος ώστε να μπορέσει το αυστραλιανό Κοινοβούλιο να ελέγξει τις τιμές”;

Όσοι υποστήριζαν το «Ναι» δικαιολόγησαν τη στάση τους αυτή ως εξής: α) Η Ομοσπονδιακή κυβέρνηση δεν μπορεί να καταπολεμήσει αποτελεσματικά τον πληθωρισμό εάν δεν έχει αυτή την εξουσία και β)η κυβέρνηση πρέπει να έχει την εξουσία να αποτρέπει, όπου χρειάζεται, την υπερβολική αύξηση των τιμών βασικών εμπορευμάτων.

Όσοι υποστήριζαν το «ΟΧΙ» είπαν τα εξής: α) Η κυβέρνηση εκμεταλλεύεται την υπάρχουσα οικονομική ύφεση και πληθωρισμό, προκειμένου να αποκτήσει την εξουσία να αλλάξει ολόκληρη την κοινωνική και οικονομική κατάσταση της Αυστραλίας ( Σημ. το 1973 πρωθυπουργός ήταν ο Γουίτλαμ) και β) Εάν η κυβέρνηση πετύχει σε αυτό το δημοψήφισμα θα υπάρξει μια μαζική και μόνιμη μετατόπιση των εξουσιών στην Καμπέρα.

Το δημοψήφισμα δεν πέρασε και φυσικά δεν έγινε καμία τροποποίηση στο Σύνταγμά μας. Αξίζει όμως να δούμε αναλυτικά τα αποτελέσματα σε όλη την Αυστραλία. Αυτή ήταν η κατάσταση το 1973. Τι θα λέγαμε σήμερα εάν ο κορονοϊός μάς αλλάξει – όπως φαίνεται – όλη μας τη ζωή και όλα τα βασικά είδη τροφής θα τα πουλάει ο καθένας όσο θέλει; Εδώ ταιριάζει να μνημονεύσουμε την παροιμία μας «Στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα»!

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ
State On rolls Ballots issued For Against Invalid

New South Wales
2,827,989 2,618,673 1,257,499 48.55% 1,332,485 51.45% 28,689
Victoria
2,129,494 2,001,924 891,144 45.18% 1,081,120 54.82% 29,660
Queensland
1,128,417 1,055,299 402,506 38.47% 643,770 61.53% 9,023
South Australia
737,573 700,333 282,754 41.16% 404,181 58.84% 13,398
Western Australia
588,789 542,122 169,605 31.90% 362,121 68.10% 10,396
Tasmania
241,207 229,016 85,631 38.22% 138,416 61.78% 4,969
Australian Total 7,653,469 7,147,367 3,089,139 43.81% 3,962,093 56.19% 96,135
Obtained majority in no State and an overall minority of 872,954 votes.
Not carried