Γιορτή της Μητέρας – σήμερα (Κυριακή) και, όμως, φέτος καθώς φαίνεται δεν θα γιορτάσουμε όλοι μαζί με τις μαμάδες και τις γιαγιάδες μας την ιδιαίτερη αυτή ημέρα, όπως συνηθίζεται.
Οι περιορισμοί που μπήκαν σε εφαρμογή λόγω του κορονοϊού δεν πρόκειται να αρθούν, τουλάχιστον γι’ αυτή την εβδομάδα και έτσι πολλές οικογένειες ομογενών αναρωτιούνται και αναζητούν τρόπους ώστε να καταφέρουν να επισκεφθούν αυτή την Κυριακή μαμάδες και γιαγιάδες έστω και για λίγο για να γιορτάσουν μαζί αυτή την ιδιαίτερη ημέρα, χωρίς όμως να βάλουν σε κίνδυνο τις ίδιες και την υγεία τους.
«Πώς είναι δυνατόν να γιορτάσω αυτή την ημέρα, αν δεν έχω τα παιδιά μου και τα εγγόνια μου κοντά μου» λέει η ομογενής Έλλη Φροσσινάκη το γένος Λέλα, η οποία είναι μητέρα τριών κοριτσιών και λατρεμένη γιαγιά επτά εγγονών και φέτος στα 81 της χρόνια –για πρώτη φορά μετά από μισό αιώνα- θα αναγκαστεί να γιορτάσει «με βάρδιες» τη σημαντική αυτή ημέρα.
«Ενώ αντιλαμβάνομαι πλήρως τη σοβαρότητα της κατάστασης, από την άλλη, σκέπτομαι πόσο πολύ έχω πεθυμήσει τα εγγόνια μου και τις κόρες μου και πόσο θέλω να τους έχω όλους πάλι κοντά μου, να τους πάρω αγκαλιά, να πούμε δυο κουβέντες, και να περάσουμε την ημέρα παρέα» συνεχίζει η κ. Έλλη.
Η ίδια γεννήθηκε κοντά στην εκκλησία του Αγίου Αιμιλιανού, στο Λόφο Σκουζέ στην Αθήνα το 1938 και μετανάστευσε στην Αυστραλία με τους γονείς της, Αθηνά και Μανώλη, και τον αδελφό της Χάρη, το 1952. Στην Αυστραλία γνώρισε και παντρεύτηκε τον Νικόλαο Φροσσινάκη με τον οποίο απέκτησαν τρεις κόρες, την Στέλλα, την Αθηνά και την Άννα.
«Για την οικογένειά μας η γιορτή της μητέρας είναι μια σημαντική ημέρα την οποία γιορτάζουμε κάθε χρόνο όλοι μαζί οι γονείς, οι αδελφές μου και όλα τα παιδιά και εγγόνια αλλά πλέον η καθημερινότητα μας λόγω του κορωνοϊού έχει αλλάξει και για εμάς προτεραιότητα πλέον είναι να παίρνουμε όλες τις απαραίτητες προφυλάξεις ώστε οι ηλικιωμένοι γονείς μας να παραμείνουν υγιείς και να μην κινδυνεύσουν. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως δεν μας πονάει όχι μόνο που δεν μπορούμε να γιορτάσουμε όλοι παρέα αλλά και να έχουμε πάλι αρκετό ποιοτικό χρόνο μαζί. Τώρα πάμε για ένα λεπτό απλά να τους δούμε και να σιγουρευτούμε πως είναι καλά και δεν χρειάζονται κάτι, και έπειτα φεύγουμε» λέει η μικρότερη κόρη της οικογένειας 51χρονη, Άννα Σιάνη, η οποία φέτος πρόκειται να κανονίσει μαζί με τις αδελφές της ξεχωριστές ώρες κατά τις οποίες κάθε μέλος της οικογένειας θα επισκεφθεί τον κ. Νίκο και την κ. Έλλη, αφού τα 19 μέλη της οικογένειας δεν επιτρέπεται να βρίσκονται μαζί στον ίδιο χώρο την ίδια ώρα.
Η κ. Έλλη δεν θα γιορτάσει φέτος την γιορτή της μητέρας μαζί με την οικογένειά της, αλλά έχει κατορθώσει να είναι μια ιδιαίτερα αγαπητή μαμά και δημοφιλής γιαγιά την οποία αγαπούν και εμπιστεύονται όλοι.
«Η μητέρα μου είναι ένας υπέροχος άνθρωπος. Σταθερή, λογική και αφοσιωμένη στην οικογένειά μας, ήταν και παραμένει η επιτομή της ειλικρινούς και ανιδιοτελούς αγάπης» συνεχίζει η Άννα.
«Είναι μια γυναίκα έξυπνη, σοβαρή με ιδιαίτερα αναπτυγμένο το αίσθημα της δικαιοσύνης που ήξερε και ακόμα ξέρει πώς να εκδηλώνει τα συναισθήματα της, να μεγαλώνει μαζί μας, να προσαρμόζεται και να υιοθετεί τους ρυθμούς της εποχής, γι’ αυτό και τα επτά εγγόνια της σήμερα την λατρεύουν, την εμπιστεύονται και δεν διστάζουν να τις εκμυστηρευτούν τις σκέψεις και τα όνειρά τους. Έχει καταφέρει μέσα από πολλές δυσκολίες και βάσανα να κερδίσει την αγάπη αλλά και τον υπέρμετρο σεβασμό όλων και είναι πραγματικό παράδειγμα προς μίμηση και πηγή έμπνευσης για μένα και τις αδελφές μου».
Όμως και τα παιδιά της οικογένειας φαίνεται να λατρεύουν και να έχουν ιδιαίτερη αδυναμία στον παππού και τη γιαγιά τους.
«Τα παιδιά μας είναι εκείνα που μας παρακαλούν και μας μαλώνουν να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί, μην πάθει τίποτα ο παππούς και η γιαγιά, και είναι συγκινητικό να βλέπουμε πόσο πολύ σημαντικοί είναι στη ζωή των παιδιών μας αυτοί οι δύο άνθρωποι και αξιοθαύμαστο πόσο τελικά δυνατός είναι ο δεσμός και η σχέση που έχουν αναπτύξει και τα εγγόνια μαζί τους» συνεχίζει η Άννα.
Η οικογένεια Φροσσινάκη είναι μια από τις εκατοντάδες οικογένειες ομογενών που δυσκολεύονται να συνηθίσουν στην νέα πραγματικότητα που προβλέπει περιορισμένες επισκέψεις στον παππού και την γιαγιά, αν φυσικά δεν βρίσκονται σε κάποιο οίκο ευγηρίας όπου τα πράγματα είναι ακόμα πιο δύσκολα.
«Δεν μπορούμε να το διακινδυνεύσουμε. Καλύτερα να μην τους χαρούμε μια ημέρα, όσο και αν μας στενοχωρεί παρά να τους χάσουμε για πάντα και ξέρω πως όλοι εμείς που έχουμε ηλικιωμένους γονείς σκεπτόμαστε με τον ίδιο τρόπο. Θα κάνουμε ό,τι χρειαστεί ώστε να τους έχουμε όσο το δυνατόν περισσότερο κοντά μας» καταλήγει η Άννα.
