ΠΟΥ και πού τα καλά νέα έρχονται απ´ εκεί που δεν τα περιμένεις…
ΚΑΙ αυτή τη φορά ήλθαν από ένα σφαγείο της Βικτώριας στο οποίο τόλμησε να μπει ο κορονοϊός και να εκνευρίσει τον πρωθυπουργό μας, ο οποίος του την έστησε και είναι έτοιμος να τον ξεκάνει…
ΚΑΙ από την μακρινή και ξεχασμένη Νέα Ζηλανδία, η πρωθυπουργός της οποίας έκανε ό,τι δεν κατάφερε να κάνει ο δικός μας ο Μητσοτάκης, τον ξεπάστρεψε πριν προλάβει να της συστηθεί και να της πει τι έκανε στην Κίνα, την Ιταλία και την Αμερική.
ΑΝ αναρωτιέστε και εσείς τι ήθελε κοτζάμ κορονοϊός σε ένα σφαγείο ανάμεσα σε τόσα ακονισμένα μαχαίρια που δε, αστειεύονται, δεν ξέρω…
ΥΠΟΘΕΤΩ, για να επαληθευτεί η ρήση που θέλει τη ζημιάρα γίδα (πριν περάσει το κατώφλι του σφαγείου) να βρίσκει τον μάστορά της στο ραβδί του τσομπάνη.
ΒΕΒΑΙΑ, η γίδα καταφεύγει στο τσομπανόραβδο για να ξυθεί και να ανακουφιστεί, χωρίς να ξέρει τι θα την βρει…
ΤΗΝ ίδια αφέλεια επέδειξε και ο κορονοϊός, όταν επέλεξε επίσης, να χτυπήσει και τη Νέα Ζηλανδία, την οποία διαφεντεύει η αλαφροΐσκιωτη Τζασίντα, που δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί της…
ΜΕ το που έφτασε εκεί, ο κακός ιός της κορονοοικογένειας, που ταλαιπωρεί εδώ και ένα τρίμηνο τον πλανήτη μας, η Τζασίντα άδραξε την ευκαιρία και τον καθάρισε στη ψύχρα, χωρίς καν να του πει μια καλημέρα…
ΕΤΣΙ, όχι μόνο ανακηρύχθηκε η πρώτη κορονοκτόνος του πλανήτη, αλλά έκλεψε και τη δόξα του πλανητάρχη Τραμπ, στου οποίου τα χέρια έμεινε αχρείαστο το ποτηράκι με την χλωρίνη…
ΑΣΕ, που η Τζασίντα ξεφτίλισε και ολάκερες στρατιές επιστημόνων, χιλιάδες ερευνητές και… ειδικούς κάθε ειδικότητας και απόχρωσης, προέδρους υπερδυνάμεων, πρωθυπουργούς μεγάλων χωρών, πρωτοκλασάτους υπουργούς και εκατοντάδες χιλιάδες υψηλόβαθμους αξιωματούχους.
ΕΓΩ, αν στενοχωρήθηκα για κάτι, είναι ότι το… αερικό της προβατομάνας Νέας Ζηλανδίας, έκλεψε μέσα από το στόμα τη μπουκιά του Κυριάκου Μητσοτάκη, ο οποίος, ζαλισμένος από τους ύμνους που του πλέκουν τα κυρίαρχα γαλάζια Μέσα Ενημέρωσης της πατρίδας μας, είχε πιστέψει ότι με τη βοήθεια του ευλαβικού ψάλτη, θα ανακηρυχθεί ο πρώτος φονιάς του κορονοϊού.
ΕΔΩ που τα λέμε, σε μια χώρα σαν την Ελλάδα, με διαχρονικά άσβηστη δίψα στις πρωτιές, μέχρι και ένας ψάλτης μπορεί να διεκδικήσει μια υγειονομική πρωτιά.
ΚΑΙ σκεφθείτε τι μπορεί να συμβεί, αν εκτός από ψάλτης, είναι και γιατρός, που του δόθηκε ξαφνικά η ευκαιρία να γίνει η πρώτη μούρη στην τηλεόραση. Άντε τώρα να τον κατεβάσεις από το καλάμι…
ΣΤΟ μεταξύ, αν και ξέρω ότι θα πικράνω πολλούς… λάτρεις μου στο Facebook, καλύτερα να το πω για να το βγάλω από μέσα μου, παρά να με κυνηγά, όπως τον Άμλετ, το φάντασμα της πατρίδας που γεννήθηκα και αυτής που με υιοθέτησε.
ΚΑΙ θα προτιμήσω να καταθέσω για άλλη μια φορά την… αντιπατριωτική μου αυτή άποψη, παρά να την κρατήσω μέσα μου και να σκάσω από το κακό μου. Καλύτερα να σκάσουν από το γινάτι τους οι λάτρεις μου…
ΠΙΣΤΕΥΩ και μην το παίρνετε τοις μετρητοίς, αν δεν το σκεφτείτε σε βάθος κανένα τριήμερο, ότι ο κορονοϊός σνομπάρισε την ισχυρή Ελλάδα, την υπερήφανη Αυστραλία (η οποία επίσης ψοφάει για πρωτιές) και από κοντά τη χώρα της Τζασίντα, γιατί σεβάστηκε τη φήμη του και τα καλά και εξεζητημένα του γούστα.
ΠΡΟΤΙΜΗΣΕ την Αμερική και τις χώρες της Ευρώπης με παράδοση στις τέχνες, τα γράμματα, τη μόδα και μεγαλουπόλεις όπως η Νέα Υόρκη, το Σικάγο, το Μιλάνο, το Παρίσι, το Λονδίνο, η Μαδρίτη και η Βαρκελώνη…
ΚΑΙ περιφρόνησε επιδεικτικά τα βοσκοτόπια της Ελλάδας, της Αυστραλίας και της Νέας Ζηλανδίας. Να γιατί το πέρασμά του από τις πιο πάνω χώρες δεν άφησε θύματα να τον θυμούνται, αλλά μόνο την επισκεπτήρια κάρτα του.
ΝΥΧΤΑ ήλθε και νύχτα έφυγε από την Αθήνα, τη νυφούλα του Θερμαϊκού, το ωραίο κατά τα άλλα Σίδνεϊ, την Αδελαΐδα και την Μελβούρνη μας… the most liveable city in the world και, βεβαίως, τις πόλεις και τις στάνες της Νέας Ζηλανδίας.
ΝΑ το πω και διαφορετικά και σας παρακαλώ μην πείτε κουβέντα στην Τζασίντα, τον ψάλτη και τον Μητσοτάκη. Η Ελλάδα και η Ωκεανία, την έβγαλαν σχετικά καθαρές από τον κορονοϊό…
ΟΧΙ χάρη στις πρωτοβουλίες του Μιτσοτάκη και το καθημερινό βαρετό τροπάριο και τα ξόρκια του ψάλτη, αλλά γιατί ο ιός απέφευγε συστηματικά τα βοσκοτόπια των Βαλκανίων και της Ωκεανίας.
ΓΙΑ τους πιο πάνω λόγους, κυρίως, την σκαπουλάραμε. Ρίξτε μια ματιά στον χάρτη και θα καταλάβετε γιατί ο Πωλ Κίτιγκ (ο καλύτερος για μένα πρωθυπουργός της Αυστραλίας από το 1970 που ήλθα εδώ) αποκαλούσε την Αυστραλία «κώλο της γης»…
ΠΑΡΑ το γεγονός ότι από τις «πατρίδες μας» ο ιός πέρασε ως επισκέπτης, ο εγκλεισμός στα σπίτια μας προκάλεσε τις ίδιες οικονομικές καταστροφές όπως και στις περισσότερες αναπτυγμένες χώρες.
ΠΙΣΤΕΥΩ, ότι τόσο η Ελλάδα όσο και η Αυστραλία, το παρατράβηξαν με τα έκτακτα μέτρα που πήραν και στην προσπάθειά τους να σώσουν το δάσος από τη φωτιά, έκοψαν τα δέντρα…
ΤΟ τι θα γίνει στη συνέχεια κανείς δεν ξέρει. Υπάρχουν πολλές θεωρίες, σενάρια και ερωτήσεις, αλλά κανείς δεν έχει απαντήσεις.
ΘΑ έλεγα, ότι αν αυτό που ζήσαμε, είναι ενδεχομένως ο πρόλογος για την οικονομική καταιγίδα και όλα τα υπόλοιπα που θα ακολουθήσουν την απρόβλεπτη δεκαετία που μας έρχεται.
ΚΑΙ επειδή ανήκω σε αυτούς που πιστεύουν ότι όλα τα κακά έχουν τα καλά τους, δεν αποκλείεται η υγειονομική αυτή κρίση να μας βγει σε καλό.
ΑΝ λάβει κανείς υπόψη του, ότι οι άνθρωποι δεν αλλάζουν εύκολα και ο χρόνος μεταμορφώνει τα κακά σε καλά, γιατί χωρίς τη λήθη η ζωή θα ήταν αβίωτη, ενδέχεται σε λίγα χρόνια να θυμόμαστε την κρίση αυτή με κάποια νοσταλγία.
ΤΑ Μέσα Ενημέρωσης είναι γεμάτα από γλυκανάλατα άρθρα, μοιρολόγια και βαρετές ανοησίες, γι’ αυτά που ζούμε, τα οποία και θα μας βοηθήσουν, όπως λένε, να γίνουμε… άλλοι άνθρωποι.
ΔΕΝ τα πιστεύω όλα αυτά που διαβάζω και ακούω, γιατί μου θυμίζουν τους όρκους και τις υποσχέσεις που δίνουμε τις παραμονές κάθε καινούργιου χρόνου, ότι θα κάνουμε δίαιτα να χάσουμε 5 από τα 7 περιττά κιλά που έχουμε, ότι θα κόψουμε το τσιγάρο, ότι δεν θα ξαναμαλώσουμε με τη γυναίκα μας, θα περιορίσουμε το ποτό και θα… θα… θα…
ΑΝΗΜΕΡΑ την Πρωτοχρονιά δίνουμε μια μικρή παράταση «λόγω των ημερών» στις ημερομηνίες των υποσχέσεων, κάνουμε νέους όρκους και σε μια βδομάδα τα ξεχνάμε όλα μέχρι την επόμενη Πρωτοχρονιά.
ΚΑΙ η μια Πρωτοχρονιά διαδέχεται την άλλη, τα χρόνια περνούν, στις δεκαετίες που ακολουθούν ασπρίζουν τα μαλλιά μας, ενώ εμείς χοντρικά παραμένουμε οι ίδιοι.
ΟΙ μόνες αλλαγές είναι αυτές που υπογραμμίζει πού και πού ο καθρέφτης μας, γι’ αυτό πολλές φορές αποφεύγουμε να τον κοιτάζουμε, ή τον κοιτάμε, χωρίς να βλέπουμε το είδωλό μας.
ΔΕΝ βλάπτει, όμως, να θυμόμαστε πότε-πότε, ότι τη ζωή μας και την καθημερινότητά μας την καθορίζουν κυρίως οι συνήθειές μας και οι ανάγκες μας και όχι οι ιδεολογίες, οι όρκοι, οι υποσχέσεις, οι ευχές και οι κορονοϊοί…
ΜΙΑ άλλη δύναμη (εκτός του χείμαρρου της ζωής) που μπορεί να μας αλλάξει και να μας υποχρεώσει να κρατήσουμε όρκους και υποσχέσεις, είναι ο πραγματικός έρωτας…
ΚΑΙ αυτός, βέβαια, για όσα χρόνια μπορεί να κρατήσει, μέχρι να γίνει καθημερινή συνήθεια, αρχίσει να ξεθωριάζει και σε έρωτα να μην μοιάζει…
ΣΥΝΕΠΩΣ, το μόνο όπλο που διαθέτουμε, για να αντιμετωπίσουμε ιούς, μαρασμούς, οικονομικές και υγειονομικές κρίσεις, αποτυχημένους γάμους, ξεθωριασμένους έρωτες και γεράματα, είναι η υπομονή. Μην την εξαντλείται…
ΕΚΤΟΣ και αν είναι γαϊδουρινή. Και όσο πιο γαϊδουρινή, τόσο πιο ανθεκτική…
ΥΠΟΜΟΝΗ, λοιπόν, Σωτήρη, γιατί εμένα δεν μου έχει μείνει άλλη, για να συνεχίσω να γράφω για τα βοσκοτόπια του κορονοϊού, τους υγειονομικούς και προσφυγικούς άθλους του Μητσοτάκη και τα συνεχή… συγχαρητήρια της διεθνούς κοινότητας στην κυβέρνηση των ψαλτών και των αρίστων…
ΓΙΑ γέλια, βέβαια, είναι όλη τούτη η ιστορία…
ΜΟΝΟ ότι θα περάσουν ορισμένα χρόνια να το εμπεδώσουμε…
ΚΑΙ να αποδώσουμε ευθύνες σε αυτούς που μας έφεραν έως εδώ…
ΓΙΑ γέλια, βέβαια, είμαι και εγώ, που άρχισα μετά δυο χρόνια, να ξαναγράφω τα ίδια βαρετά και να έχω τον Χατζημανώλη να με πιέζει να του στείλω την στήλη.
ΔΕΝ θα πω, ότι για γέλια είσαστε και εσείς που με διαβάζετε, γιατί κάτι τέτοιο θα ήταν ιεροσυλία…
Μπ. Στ.
