Παρά την απομόνωση των ημερών εν μέσω πανδημίας, ο Όμιλος «Φάρος» Mt Waverley, δεν άφησε τη Γιορτή της Μητέρας να περάσει έτσι.
Με πρωτοβουλία του ιδρυτή του Ομίλου, αιδεσιμότατου Στάθη Κασαμπάλη και του προέδρου Βασίλη Παντελίδη, τα μέλη του συμβουλίου αποφάσισαν να κάνουν κάτι ιδιαίτερο για να υπενθυμίσουν στα μέλη τους και, κυρίως, στις μητέρες, ότι δεν είναι μόνες τους, αποκλεισμένες, μέσα στην κρίση που περνάμε.
Φόρτωσαν τα αυτοκίνητά τους με λουλούδια, σοκολατάκια και ευχές και πήγαν προσωπικά πόρτα-πόρτα σε όλη τη Μελβούρνη για να τα παραδώσουν σε παραπάνω από εξήντα μητέρες του ομίλου.
Η έκπληξη ήταν ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους καθώς δέχθηκαν με ανοιχτές αγκαλιές και με ένα μεγάλο χαμόγελο τα μπουκέτα από λουλούδια και τα σοκολατάκια.
«Συγκινήθηκαν πολύ, κάποιες είχαν δάκρυα στα μάτια. Είχαν τόσο καιρό να δουν άλλους ανθρώπους» μας εξήγησε ο ιδρυτής του ομίλου, ο αιδεσιμότατος Στάθης Κασαμπάλης.
Στη στέγη του Ομίλου συναντιούνται κάθε Τρίτη 9πμ-2μμ όπου βρίσκονται για καφέ και φαγητό και έχουν την ευκαιρία να ανταλλάξουν τα νέα τους, να κάνουν εκδρομές και να παρακολουθήσουν τις διάφορες συζητήσεις που διοργανώνονται από τον όμιλο.
«Προσωπικά αισθάνομαι μεγάλη ικανοποίηση όταν τους βλέπω χαρούμενους και ότι αισθάνονται ότι έχουν κάπου να πάνε, ένα δικό τους στέκι, όπου ανήκουν. Είναι πολύ θεραπευτικό για αυτούς, να έχουν δηλαδή την ανθρώπινη επαφή, την επικοινωνία, πού τώρα με αυτή τη κρίση τους λείπει πολύ, όπως και σε μένα βέβαια».
Με αφορμή τη γιορτή της μητέρας, ο αιδεσιμότατος Στάθης Κασαμπάλης αφιερώνει το παρακάτω ποίημα στις μητέρες του κόσμου:
Μάνα είσαι μόνο μία
Είναι μεγάλος ο καημός
Τώρα, στα γηρατειά μου
Έχασα τη μανούλα μου
Που είχα παρηγοριά μου.
Τον πόνο μου, μες την ζωή
Πες μου ποιος θα τον νοιώσει
Και μες τις δύσκολες στιγμές
Κουράγιο θα μου δώσει.
Εσένα είχα στήριγμα
Μανούλα μου, γλυκιά μου
Στα τόσα μου προβλήματα
Στα τόσα βάσανά μου
Μάνα τώρα που σ’ έχασα
Τώρα καταλαβαίνω
Το τελευταίο το σκαλί
Στον Άδη κατεβαίνω.
Ποιος έχασε τη μάνα του
Πίκρα δεν έχει κλάψει
Ποιος είναι αυτός που ορφάνεψε
Και δεν έχει σπαράξει.
Κι αν έφυγες μανούλα μου
Πάντα σ’ έχω κοντά μου
Στον ύπνο μου, στον ξύπνιο μου
Μέσα στα όνειρά μου.
