Το πρωί της 27ης Δεκεμβρίου του 1939, ο Ted βρισκόταν στην τελευταία ημέρα της άδειάς του στο σπίτι του, πριν αναχωρήσει για το εξωτερικό λόγω στρατιωτικών υποχρεώσεων. Αποχαιρέτησε την οικογένειά του, και ύστερα περπάτησε μέχρι το ξενοδοχείο στο οποίο ήταν τακτικός θαμώνας προκειμένου να απολαύσει δύο μπουκάλια μπύρας πριν έρθει η ώρα να πάρει το τραίνο. Όμως ο Ted δεν είχε το χρόνο να χαρεί το δεύτερο μπουκάλι της αγαπημένης του μπύρας τύπου Ballins XXXX.
Ο Ted μεγάλωσε στην περιοχή Waihao Folks στα νοτιοδυτικά της Νέας Ζηλανδίας και ήταν ο νεότερος από έξι αδέλφια. Ο Ted κατετάγη στον στρατό τον Σεπτέμβριο του 1939 σε ηλικία 33 ετών, αφού σύμφωνα με τα έγγραφά του η ημερομηνία γεννήσεώς του ήταν η 1η Φεβρουαρίου 1906. Βρέθηκε στην 27η Μονάδα Πεζικού του 2ου Εκστρατευτικού Σώματος της Νέας Ζηλανδίας. Η μονάδα αυτή ήταν από τις πρώτες που μπήκαν στην ενεργό δράση κατά τη διάρκεια της ελληνικής εκστρατείας τον Απρίλιο του 1941 στο Βεβέ και την Κρήτη αλλά και τις δυτικές περιοχές όπως το Ελ Αλαμέιν και το Τομπρούκ, εκεί όπου κυριαρχεί η έρημος. Η συγκεκριμένη μονάδα υπηρέτησε στο εξωτερικό περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη στο 2ο Εκστρατευτικό Σώμα.
Τον Μάιο του 1941, η Κρήτη δέχθηκε την γερμανική εισβολή, ενώ οι στρατιώτες βρίσκονταν σε διαδικασία εκκένωσης του νησιού. Ο Ted και οι συνοπλίτες του πολεμούσαν στην πίσω γραμμή προσπαθώντας να παρενοχλήσουν τους επερχόμενους Γερμανούς, δίνοντας μάχη με το χρόνο καθώς οι διαδικασίες εκκένωσης βρίσκονταν σε πλήρη εξέλιξη σε μια παραλία στα Βόρειοδυτικά του νησιού. Η κατάσταση εξελίχθηκε προς το χειρότερο και λίγο αργότερα ήρθε η εντολή για τον Ted και την μονάδα του να κινηθούν προς την παραλία το ταχύτερο δυνατό. Ωστόσο, όταν έφτασαν στην παραλία, οι φίλοι του Ted συνειδητοποίησαν πως εκείνος δεν ήταν μαζί τους. Θεωρώντας ωστόσο πως απλά μπορεί να έμεινε λίγο πίσω αδειάζοντας το όπλο του ή να μην άκουσε την εντολή για υποχώρηση, δεν έδωσαν ιδιαίτερη σημασία. Τελικά όμως ο Ted δεν εμφανίστηκε ποτέ στην παραλία και δηλώθηκε ως αγνοούμενος λίγες μέρες αργότερα.
Μετά τον πόλεμο, ο Ιάκωβος Καλιονζάκης, ένας τοπικός αγρότης, ανέφερε πως είχε βρεί τον Ted τραυματισμένο και τον φρόντισε, ωστόσο δύο μέρες αργότερα εκείνος υπέκυψε στις πληγές του. Ο Καλιονζάκης τον έθαψε στον αμπελώνα του έτσι ώστε να μην τον εντοπίσουν οι Γερμανοί και ενημέρωσε τις αρμόδιες αρχές μετά το τέλος του πολέμου. Στη συνέχεια έγινε εκταφή της σωρού του άτυχου στρατιώτη ώστε να τον θάψουν στο νεκροταφείο της Σούδας.
Από το 1939, το μπουκάλι του XXXX ακόμα περιμένει μέσα σε μια γυάλινη θήκη. Πλέον έχει μετατραπεί σε μνημείο για όλους εκείνους που πήγαν στον πόλεμο χωρίς ποτέ να επιστρέψουν. Κάθε χρόνο στην ημέρα των ANZAC, παλιοί στρατιώτες, φίλοι και σύγγενεις του Ted D’Auvergne συγκεντρώνονται και τοποθετούν μια κόκκινη παπαρούνα στο πλάι της γυάλινης θήκης δίπλα στο μπουκάλι της μπύρας, στην μνήμη όλων αυτών που έδωσαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια του πολέμου.
