Σημείωση: Όταν γράφουμε κάτι πρέπει να γνωρίζουμε το αναγνωστικό κοινό που θα διαβάσει τα γραφόμενά μας. Αλλιώς θα γράψουμε για τα μικρά παιδιά και αλλιώς για τα μεγαλύτερα. Τα μαθήματα αυτά –κατά την κρίση μας– θα τα απευθύνουμε στα παιδιά που φοιτούν στο Λύκειο (17 με 18 χρόνων) και σε έναν συμπάροικο Μελβουρνιώτη –ας πούμε 45 μέχρι και 65 χρονών ή και μεγαλύτερο- που μετά το Δημοτικό Σχολείο δεν είχε την τύχει να πάει και στο Γυμνάσιο. Ένα τέτοιο ακροατήριο καταλαβαίνει το λόγο γιατί μερικά πράγματα θα είναι πιο απλά και άλλα λίγο σε ανώτερο επίπεδο.
Ας θυμηθούμε εδώ και τα λόγια του Πλάτωνα, γιατί ταιριάζουν να ειπωθούν σε μία τέτοια περίσταση: «Ότι το μέτρο του λόγου είναι όχι ο ομιλητής (ή ο γράφων), αλλά ο ακροατής του!». Εσείς λοιπόν θα κρίνετε και όποια βελτίωση χρειάζεται να μας την πείτε. Και τώρα στον… πίνακα.
ΤΟ ΘΕΜΑ ΜΑΣ
Στη γλώσσα μας ρήματα είναι οι λέξεις που λέμε για να φανερώσουμε μια ενέργεια ή μια κατάσταση. Τα δύο πιο σημαντικά ρήματα που έχουμε είναι το Είμαι και το Έχω. Επειδή τα δύο αυτά ρήματα μας βοηθούν στο συνδυασμό και το σχηματισμό όλων των άλλων ρημάτων τα ονομάζουμε Βοηθητικά Ρήματα. Τα ρήματα αυτά κλίνονται (αλλάζουν μορφές) – σε χρόνο του σήμερα = Ενεστώτας, ως εξής:
TO PHMA EIMAI
Εγώ Είμ – αι
Εσύ Είσ – αι
Αυτός Είν – αι
Εμείς Είμα – στε
Εσείς Εί – στε
Αυτοί Είν – αι
ΤΟ ΡΗΜΑ ΕΧΩ
Εγώ έχ – ω
Εσύ έχ – εις
Αυτός έχ – ει
Εμείς έχ – ουμε
Εσείς έχ – ετε
Αυτοί έχ – ουν
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ
1) Όλα τα ρήματα έχουν μπροστά τους ένα πρόσωπο που ενεργεί και κάνει κάτι: Εγώ, Εσύ, Αυτός/Αυτή/Αυτό και επειδή εδώ μιλάμε μόνο για ένα πρόσωπο, λέμε πως αυτός είναι ο Ενικός Αριθμός. Όταν στη συνέχεια πούμε Εμείς, Εσείς, Αυτοί/Αυτές /Αυτά, μιλάμε για περισσότερα πρόσωπα, αυτός είναι ο Πληθυντικός Αριθμός. Για να τα ξεχωρίζουμε αυτά τα πρόσωπα τα ονομάζουμε Πρώτο, Δεύτερο και Τρίτο πρόσωπο στον Ενικό και το ίδιο Πρώτο, Δεύτερο και Τρίτο πρόσωπο στον Πληθυντικό. Αυτές οι λέξεις μάς χρειάζονται, γιατί με αυτές μπορούμε να εντοπίσουμε ακριβώς για κάτι που μιλούμε.
2) Διαβάστε ξανά –εάν είναι δυνατόν φωναχτά- τα δύο ρήματα. Παρατηρούμε πως το πρώτο μέρος του ρήματος -συνήθως- δεν αλλάζει και λέγεται θέμα, αλλά το τελευταίο αλλάζει και αυτό είναι η κατάληξη. Όπως βλέπετε από την κατάληξη καταλαβαίνουμε ποιο πρόσωπο μιλάει. ΠΧ: Έχει, το ει μας λέει ότι είναι τρίτο πρόσωπο Ενικός.
3) Σαν το Έχω κλίνονται (αλλάζουν καταλήξεις) χιλιάδες ελληνικά ρήματα και ΟΛΑ έχουν ίδιες καταλήξεις. Να κλίνετε μόνοι σας – όπως το Έχω το ρήμα Χάνω (χάνεις χάνει χάνουμε χάνετε χάνουν).
Να κάνετε το ίδιο με τα ρήματα: γράφω, σκάβω, λύνω, δένω. Γράψτε τα τώρα στο Τετράδιο των ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ. (Αυτό είναι προαιρετικό και όχι υποχρεωτικό!).
4) Το ρήμα Είμαι κλίνεται λίγο διαφορετικά, αλλά οι καταλήξεις του χρησιμοποιούνται και σε άλλα ρήματα που θα δούμε μελλοντικά, χάνομαι, χάνεσαι, χάνεται, χανόμαστε, χάνεστε, χάνονται. Να κάνετε το ίδιο με τα ρήματα: λύνομαι, δένομαι.
5) Εάν μάθατε να κλίνετε τα Βοηθητικά Ρήματα Είμαι και Έχω, ΠΡΟΣΕΞΤΕ ΤΩΡΑ: Μάθατε το ένα τέταρτο ΟΛΗΣ της ελληνικής ορθογραφίας. Όλα τα παρόμοια ρήματα κλίνονται ΤΟ ΙΔΙΟ σε όλα τα πρόσωπα που είπαμε παραπάνω.
ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΑΚΟΜΗ: Όποιος Έλληνας γράφει, από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον Πρωθυπουργό, τον Αρχιεπίσκοπο και τον Πατριάρχη, ΟΛΑ τα παραπάνω τα έχουν χωνέψει καλά στο μυαλό τους –τα έχουν μάθει!- και όταν πιάνουν το μολύβι να γράψουν, όλοι αυτοί τα τηρούν, όπως ακριβώς τα είπαμε παραπάνω, γιατί ανορθόγραφος πρόεδρος δεν νοείται, αλλά αυτό θα πρέπει να ισχύει και για κάθε Έλληνα Πολίτη.
ΚΑΙ ΜΙΑ ΣΥΝΔΕΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΡΧΑΙΟΥΣ ΜΑΣ
Οι αρχαίοι μας –αυτοί που ήταν στην αρχή, πριν από εμάς– είχαν το ίδιο ρήμα Είμαι, που τότε το έλεγαν Εγώ Ειμί και το κλίνανε: Ειμί, ει, εστί, εσμέν, εστέ, εισί. Η Μετοχή του ρήματος ( ο μέρος που αλλάζει και γίνεται και ουσιαστικό είναι: ο ΩΝ (αυτός που είναι, που υπάρχει = αυτό λέει στο φωτοστέφανο του Χριστού), (ΠΡΟΣΟΧΗ: Το Ωόν είναι το αυγό που σήμερα το γράφουμε αβγό!), η ΟΥΣΑ, (αυτή που είναι/υπάρχει = ουσιαστικό-έχει όνομα, ουσία) και το ΟΝ (υπάρχει = όντως!).
«Ε Υ Χ Α Ρ Ι Σ Τ Ο Υ Μ Ε»
Όλους εσάς που μας διαβάσατε και εκτιμήσατε την προσπάθεια αυτή της εφημερίδας μας, αλλά και ένα όντως ξεχωριστό «ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ» στον αγαπητό και εκλεκτό φίλο ΚΩΣΤΑ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟ, ο οποίος στο ίδιο φύλλο του «Νέου Κόσμου» – και του Πρώτου Μαθήματος – στις 1 / 6 / 20 – με την εισαγωγική επιστολή του, μάς έγραψε τον περιεκτικό και λακωνικό Πρόλογο και το διορατικό Προοίμιο για την επίσημη έναρξη της Στήλης και τη διαιώνιση της Ελληνικής μας γλώσσας προς όφελος όλων μας.
