Όταν η νεαρή νοσηλεύτρια Σοφία Νούλα, έφτασε στην Νότια Αυστραλία πριν από ενάμιση περίπου χρόνο, για να εργαστεί ως νοσηλεύτρια σε έναν από τους οίκους ευγηρίας της «Βασιλειάδας», μέσω του Προγράμματος Υποτροφιών του Hellenic Initiative δεν φανταζόταν ποτέ ότι ο Ιανουάριος του 2019 θα κατέληγε να είναι ο μοιραίος μήνας που θα της άλλαζε για πάντα τη ζωή.

Στην αρχή η 26χρονη είχε σκοπό να μείνει στην Αδελαΐδα μόνο έξι μήνες, να ολοκληρώσει την πρακτική της και να επιστρέψει στους δικούς της στην Ελλάδα, αλλά έτυχε να συναντήσει για πρώτη φορά τον άνθρωπο που της άλλαξε τη ζωή, τον Κώστα.

Ο Κώστας, γιος ομογενών από την Μελβούρνη, ζει και εργάζεται στην Αδελαΐδα.

«Γνωριστήκαμε μεν, αλλά εγώ έπρεπε να επιστρέψω στην Ελλάδα, τον Σεπτέμβριο του 2019, αφού δεν είχα άλλη άδεια παραμονής και έτσι δεν καταφέραμε να περάσουμε πολύ χρόνο μαζί» λέει η 26χρονη Σοφία. Έτσι, παρ’ ότι επέστρεψε στην πατρίδα της την Λάρισα, συνέχισε να επικοινωνεί με τον Κώστα, αφού δεν μπορούσε να βγάλει από το μυαλό της ούτε την Αυστραλία αλλά ούτε και τον αγαπημένο της.

«Εκεί που άρχισα να προσπαθώ να συμβιβαστώ με την ιδέα ότι μάλλον δεν θα επέστρεφα στην Αυστραλία, από το πουθενά ανακάλυψα ότι ξεκινά το πρόγραμμα άδειας παραμονής working holiday visa μεταξύ Ελλάδας και Αυστραλίας και αμέσως αναζήτησα τα κριτήρια επιλογής υποψηφίων για να δω αν μπορώ να συμμετέχω. Μόλις συνειδητοποίησα ότι τηρούσα όλα τα κριτήρια, μίλησα στον Κώστα και αποφασίσαμε να επιστρέψω στην Αυστραλία και να κάνουμε μαζί μια αρχή» λέει η Σοφία. Έτσι, η ίδια εργάζεται λίγες ώρες την εβδομάδα σε εταιρία στο κέντρο της πόλης όπου κάνει γραμματειακή υποστήριξη ενώ έχει ήδη καταθέσει τα χαρτιά της για να πάρει την άδεια εξάσκησης επαγγέλματος και να εργαστεί ως νοσηλεύτρια στην Αδελαΐδα.

«Πέραν του ότι είμαι ευτυχισμένη με τον άνθρωπό μου, μου αρέσει πάρα πολύ η Αδελαΐδα, οι ρυθμοί ζωής εδώ και οι άνθρωποι οι οποίοι μου έχουν συμπεριφερθεί άψογα μέχρι τώρα. Ένιωσα άνετα από την πρώτη στιγμή που ήρθα εδώ, γιατί δεν μου αρέσουν οι πολύ έντονοι ρυθμοί ζωής των μεγαλουπόλεων. Εδώ όλα είναι πιο ανθρώπινα, ενώ την ίδια στιγμή οι προοπτικές για δουλειά, ειδικά στον δικό μου τομέα, είναι πολλές και ενδιαφέρουσες και για έναν νέο άνθρωπο όπως είμαι εγώ, αυτό είναι πολύ σημαντικό», λέει η 26χρονη απόφοιτος της Νοσηλευτικής Σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Την ίδια στιγμή παραδέχεται ότι ενώ πάντα ήθελε να δοκιμάσει την τύχη της μακριά από την Ελλάδα, δεν φανταζόταν ποτέ ότι η ζωή θα την έφερνε στην άλλη άκρη του κόσμου.

H Σοφία και ο Κώστας. Φώτο: Supplied

«ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΠΩΣ ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙ Η ΕΛΛΑΔΑ»

Πέρσι που ήξερα ότι θα επιστρέψω στην Ελλάδα μετά το εξάμηνο, δεν ένιωσα καμία απολύτως νοσταλγία για την πατρίδα, αλλά φέτος, ειδικά από την στιγμή που μπήκε στην ζωή μας ο κορονοϊός και μας είπαν ότι δεν θα μας επιτρέψουν να ταξιδέψουμε, νιώθω τεράστια την ανάγκη να γυρίσω πίσω να δω τους αγαπημένους γονείς μου, τον αδελφό μου και τους φίλους μου.

Η νεαρή νεοφερμένη  έχει ήδη αρχίσει να προσαρμόζεται στον διαφορετικό τρόπο ζωής της Αυστραλίας, ενώ ομολογεί ότι της αρέσει ο τρόπος που οι συνομήλικοί της Ελληνοαυστραλοί είναι αφοσιωμένοι και προσγειωμένοι στο στόχο τους αλλά της λείπει η ξενοιασιά της Ελλάδας.

«Φυσικά και μου λείπει η πατρίδα και ο ελληνικός τρόπος ζωής, αλλά δεν μπορεί να τα έχει όλα κανείς σε αυτή τη ζωή. Τον τελευταίο καιρό σκέφτομαι συχνά ότι μάλλον έχουν δίκιο όσοι λένε ότι αν δεν βιώσει κανείς στο πετσί του πώς είναι να ζει μακριά από τους δικούς του, σε μια ξένη χώρα δεν μπορεί να καταλάβει τον πόνο και το τι σημαίνει ξενιτιά» καταλήγει η Σοφία.