Φτάσαμε στο 2020. Ακόμα μια χρονιά, βλέπουμε τον χρόνο να σταματά, στην αποφράδα εκείνη μέρα της 20ής του Ιούλη 1974 όταν η Τουρκία, εισέβαλε στην Κύπρο μας, με πρόσχημα την ειρηνική επέμβαση, από ξηρά, θάλασσα και αέρα, κατά παράβαση του Καταστατικού χάρτη του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών. Μια απόβαση που ολοκληρώθηκε σε δυο φάσεις, με ένα μήνα σχεδόν διαφορά η πρώτη από τη δεύτερη, με τα γνωστά σε όλους μας αποτελέσματα.
Μια τραγική ιστορία που ακολούθησε το προδοτικό πραξικόπημα της χούντας των Αθηνών κατά του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, 5 μέρες μόνο πριν. Μια μελανή εικόνα που συνεχίζεται για 46 ολόκληρα χρόνια.
Στους χαλεπούς καιρούς που οι διεθνείς συσχετισμοί ανασυγκροτούνται, θα πρέπει να διδαχθούμε πολλά από εκείνη την πληγή που αιμορραγεί ακόμα, ώστε να τονώσει την εθνική μας συνείδηση και πέρα από μικροπολιτικές και Κόμματα, να είμαστε στις επάλξεις.
Θυμίζουμε:
46 χρόνια η Κύπρος βιώνει τις τραγικές συνέπειες της διαίρεσης και της στρατιωτικής κατοχής.
46 χρόνια συνεχίζεται ο επεμβατικός ρόλος της Τουρκίας.
46 χρόνια η Τουρκία αρνείται να υλοποιήσει τις αποφάσεις του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών.
46 χρόνια καταπατούνται τα Ανθρώπινα Δικαιώματα.
46 χρόνια συνεχίζεται η παράνομη κατοχή των Ελληνοκυπριακών περιουσιών.
46 χρόνια οι πρόσφυγες διεκδικούν, χωρίς αντάλλαγμα.
46 χρόνια οι Κύπριοι είναι εγκλωβισμένοι στην ίδια τους πατρίδα.
Αδέλφια Κύπριοι και Ελλαδίτες,
Το Κυπριακό είναι διεθνές πρόβλημα, γιατί είναι πρόβλημα κατοχής και παραβίασης του Διεθνούς Δικαίου. Γι’ αυτό επιβάλλεται να κρατήσουμε την ιστορική μνήμη ζωντανή. Η μνήμη, ας γίνει συνείδηση, ώστε να μας κρατά συνέχεια στις επάλξεις για τα δίκαια του λαού μας.
Ας μείνουμε αλληλέγγυοι στον αγώνα για τον τερματισμό της παράνομης κατοχής και του εποικισμού.
Επιβάλλεται μια λύση συμβατή με την ιδιότητα της μεγαλονήσου ως μέλους της Ευρωπαϊκής Κοινότητας.
Αυτές τις μέρες με τα μάτια στραμμένα στην Κύπρο μας , ας την έχουμε στο νου και στην καρδιά μας. Δεν ξεχνάμε τους νωπούς τάφους των ηρώων μας, όπως δεν ξεχνάμε τους τάφους της θηριωδίας του Άγγλου αποικιοκράτη Harding κατά την Επανάσταση του 1955 -1959.
46 χρόνια μετά και οι προκλήσεις συνεχίζονται. Ο επεκτατικός μηχανισμός που η Τουρκία θέτει σε εφαρμογή, ενέχουν και κίνδυνο για την ασφάλεια και ειρήνη της ευρύτερης περιοχής. Στράφηκε βλέπετε και στη θάλασσα και στους υδρογονάνθρακες. Επιβάλλει την παρουσία της στις γεωτρήσεις και προσδιορίζει το μερτικό της. Τελευταία μάλιστα με εκφοβισμό του τύπου καθίστε καλά, αλλιώς θα… παραβλέπει, ότι η εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων εντός της Κυπριακής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, αποτελούν κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας, σύμφωνα με τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας.
Αλήθεια πού είναι οι σχέσεις «καλής γειτονίας;»
Έχοντας αυτά κατά νου, μας ήρθαν την περασμένη Παρασκευή και τα δυσάρεστα μαντάτα, για την μετατροπή του συμβόλου της Χριστιανοσύνης, του Μνημείου Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς, την ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ το στολίδι της Πόλης, σε τζαμί.
Ο σουλτάνος, απόλυτος και απολυταρχικός, διατάζει και ορίζει επιδεικνύοντας θέση υπεροχής και ισχύος. Δικαιολογημένος ο θυμός, η οργή και η αγανάκτηση όλων μας. Η πράξη, αν και καταδικάζεται από την πολιτική και επιστημονική Κοινότητα της Ευρώπης και των απανταχού Χριστιανών, δυστυχώς δεν έχει αντίκρισμα. Ακόμα και οι κραυγές έκφρασης αντίθετης άποψης Τούρκων διανοούμενων, πνίγονται υπό το φόβο της καταδίκης και της φυλάκισης.
Αυτός είναι ο σουλτάνος Ερτογάν αδέλφια μου. Αυτός που 46 χρόνια μετά την εισβολή, επιμένει και θέλει μερτικό από τα πάτρια εδάφη μας.
Γι’ αυτό, ας μη ξεχνάμε το μήνυμα της Σ.Ε.Κ.Α. Δεν ξεχνούμε κι αγωνιζόμαστε.
Δυστυχώς, λόγω των ασφαλιστικών μέτρων έναντι του μολυσματικού ιού που ταλανίζει τον πλανήτη, η Συντονιστική Επιτροπή Κυπριακού Αγώνα Βικτώριας, δεν θα προβεί στις γνωστές εκδηλώσεις μνήμης. Σας παρακαλούμε να διαβάστε την σχετική ανακοίνωση.
Κ.Γ.
