Ποιος να το φανταζόταν; Μία ομάδα της Φλώρινας να βρίσκεται στα πρόθυρα της κατάρρευσης και τρεις ομογενείς από την Αυστραλία ακούν την έκκλησή της για βοήθεια και σπεύδουν να την βοηθήσουν.
Και, όμως, όσο και αν αυτό το σενάριο ακούγεται σενάριο επιστημονικής φαντασίας, είναι αληθινό.
Ο Μέγας Αλέξανδρος Φλώρινας, που ιδρύθηκε το 1923, είχε μία όχι τόσο εμφανή αλλά πάντα ουσιαστική σχέση με τον Μέγα Αλέξανδρο Μελβούρνης.
Πολλά από τα ιδρυτικά στελέχη της Heidelberg United πριν μεταναστεύσουν στην Αυστραλία υπήρξαν είτε στελέχη είτε υποστηριχτές της Φλωρινιώτικης ομάδας.
Και επειδή… κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια ή, καλύτερα, αυτή η σχέση αποδεικνύεται ότι είναι σχέση ζωής, όταν οι «κιτρινόμαυροι» της Φλώρινας βρέθηκαν σε αδιέξοδο και ζήτησαν χέρι βοήθειας από τα αδέλφια τους στην Αυστραλία, η ανταπόκριση ήταν άμεση.
«Αισθάνθηκα χρέος απέναντι στον πατέρα μου που μετανάστευσε στην Αυστραλία το 1960 και από τη πρώτη στιγμή βρέθηκε κοντά σε μία ομάδα που έφερε το όνομα Μέγας Αλέξανδρος. Ο πατέρας μου Χαράλαμπος Σταμπουλίδης, καλλιέργησε σε μένα και τα παιδιά μου την αγάπη για την ιδέα που αυτό το όνομα αντιπροσωπεύει. Κατανοώ ότι οι εποχές που περνάμε είναι δύσκολες, γι’ αυτό ανταποκρίθηκα άμεσα στην έκκληση» λέει ο Γρηγόρης Σταμπουλίδης, που είναι ο ένας από τους τρεις ομογενείς που έσπευσε να στηρίξει οικονομικά τον Μέγα Αλέξανδρο Φλώρινας.
Η πρωτοβουλία στήριξης ξεκινά από το δραστήριο μέλος της διοίκησης Νίκο Ραχοβίτσα, που εδώ και αρκετά χρόνια διατηρεί επικοινωνία με τον νέο πρόεδρο του Μ. Αλέξανδρου Φλώρινας, Αντώνη Κρομηλίδη.
«Ο σύλλογος αυτός είναι ένα κομμάτι από τον δικό μας Αλέξανδρο και αισθάνθηκα υποχρέωσή μου να συνεισφέρουμε» θα πει με σεβασμό στις ρίζες του και απέναντι στον άθλημα ο Νίκος Ραχοβίτσας, που όταν έμαθε για τις οικονομικές δυσκολίες που βιώνει η ομάδα της Φλώρινας ανταποκρίθηκε άμεσα.
Ο Νίκος Ραχοβίτσας, που τα τελευταία χρόνια ερευνά την ιστορία της Heidelberg United και ετοιμάζει με τους συνεργάτες του ένα επετειακό βίντεο μακράς διάρκειας για τα 60 χρόνια του συλλόγου, ήταν δίπλα στον Μέγα από τη δεκαετία του 1970 και από τότε δεν έλειψε ποτέ από την ομάδα της καρδιάς του.
«Μακάρι να μπορέσουμε στο άμεσο μέλλον και εφόσον απελευθερωθούμε ολοκληρωτικά από την πανδημία, να τους φιλοξενήσουμε εδώ ή να ταξιδέψουμε στην Φλώρινα και να συναντήσουμε στις ρίζες μας, την ομάδα που στάθηκε η αφορμή να ξεκινήσει τη δράση του ο Μέγας Αλέξανδρος εδώ στη Μελβούρνη» ομολογεί ο Νίκος Ραχοβίτσας.
Ο πατέρας του Γιώργος μετανάστευσε στην Αυστραλία το 1965, ενώ ο θείος του Δημήτρης, λίγο πριν το υπερατλαντικό ταξίδι στην Αυστραλία, ήταν τερματοφύλακας στα τμήματα υποδομής του Αλέξανδρου Φλώρινας.
Σύμφωνα με τον Νίκο Κατσάκη (πατέρα του κόουτς Γιώργου Κατσάκη) υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις παικτών που φόρεσαν τη φανέλα τόσο του Μέγα Φλώρινας όσο και του Μέγα της Μελβούρνης.
Είναι ο Γιάννης Δαφίνης, που ανήκει στην πρώτη γενιά ποδοσφαιριστών, από το 1958, ο Τάκης Πετρίδης, που, πριν έρθει στην Μελβούρνη, έπαιξε και στον δικέφαλο του βορρά (ΠΑΟΚ), ο Τάκης Αμοιρίδης, ο Κώστας Κοΐδης και ο Στέφανος Ναομίδης, ο οποίος αργότερα αγωνίστηκε και στην Ελλάς Μελβούρνης, και αρκετοί άλλοι, ενώ υπάρχουν δεκάδες ακόμα ονόματα συμπαροίκων με καταγωγή από τον Νομό που υποστήριξαν και τα δύο σωματεία σε Μελβούρνη και Φλώρινα.
Επίσης, όσο κι αν φαίνεται παράξενο υπάρχει και σωματείο με το όνομα Ελλάς Φλώρινας, στο οποίο αγωνίστηκε ο Μιχάλης Τριανταφυλλίδης πριν έρθει στην Αυστραλία και στον Μέγα της Μελβούρνης.
Ο Γραμματικός Αθανασέρης, με πλούσια παροικιακή δράση για πολλά χρόνια στο Σίδνεϊ, είναι το τρίτο πρόσωπο που βρίσκεται πίσω από το σχέδιο στήριξης του ποδοσφαιρικού σωματείου της Φλώρινας.
Διετέλεσε επί 15 χρόνια πρόεδρος και αντιπρόεδρος του Sydney Olympic, δέκα χρόνια αντιπρόεδρος της Ελληνικής Λέσχης, ενώ για μία μικρή περίοδο ήταν αναμειγμένος και στα διοικητικά του ποδοσφαιρικού σωματείου Pontian Eagles που ονομαζόταν και Μέγας Αλέξανδρος.
«Πάντα είχα πάθος για το ελληνικό στοιχείο. Έχω μια ιδιαίτερη ευαισθησία για το Μακεδονικό Ζήτημα και, παράλληλα, εκτιμώ τον Νίκο και τα άτομα που διοικούν τον Αλέξανδρο στη Μελβούρνη. Νομίζω ότι οι Έλληνες της Διασποράς που έχουν την οικονομική δυνατότητα, επιβάλλεται να στηρίζουν σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς τους συνανθρώπους μας στην πατρίδα.
Οι «κιτρινόμαυροι» της Φλώρινας, που αγωνίζονται στην τοπική Α’ Κατηγορία (ένα σκαλί πριν την Γ’ Εθνική) και που σε τρία χρόνια συμπληρώνουν 100 χρόνια ιστορίας, βρέθηκαν ένα βήμα πριν την κατάρρευση.
Οι συνέπειες του φαινομένου της οικονομικής κρίσης των τελευταίων δέκα περίπου χρόνων, σε συνδυασμό με την πανδημία του Covid-19, έχουν επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο. Ομάδες με διαχρονικότητα στα τοπικά πρωταθλήματα έχουν «εξαφανιστεί» από τον ποδοσφαιρικό χάρτη, ενώ άλλες δείχνουν να οδηγούνται με μαθηματική ακρίβεια στη διάλυση.
Ο 36χρονος πρόεδρος του Μέγα Φλώρινας, με μία μικρή ομάδα διοικητικών παραγόντων που αντιστέκονται στην ιδέα της εξαφάνισης, προσπαθούν με κάθε τρόπο να κρατήσουν τον σύλλογο ζωντανό, ενώ κάποιες φορές συντηρούν την ομάδα από το υστέρημά τους.
Ο Μέγας Αλέξανδρος τα τελευταία χρόνια αγωνίζεται και μοιράζεται μαζί με τον ΠΑΣ Φλώρινας -που φέτος κέρδισε στα πλέι οφ την άνοδό του στη Γ΄ Εθνική- το Δημοτικό Αθλητικό Κέντρο του Νομού. Δεν υπάρχουν έσοδα, όπως συνηθίζεται εδώ στο πολιτειακό ποδόσφαιρο της Πολιτείας από εισιτήρια ή από την καντίνα και, όπως καταλαβαίνει κανείς, η επιβίωση είναι μια υπερβολικά δύσκολη κατάσταση.
«Η υποστήριξη που έρχεται από την Αυστραλία, πέρα από οικονομική είναι και ηθική» λέει αρχικά στην κουβέντα μας ο νεαρός πρόεδρος του συλλόγου Αντώνης Κορομηλίδης, και συμπληρώνει με πλήρη ικανοποίηση και ευγνωμοσύνη:
«Η σχέση μας με τον Μέγα Αλέξανδρο είναι αδελφική εδώ και πολλά χρόνια. Ήξερα ότι είμαστε η ίδια ομάδα και αυτό με γέμιζε χαρά. Οι συμπολίτες μας ξεριζώθηκαν σε δύσκολες εποχές από τη Φλώρινα και πήγαν στη μακρινή Αυστραλία. Εκεί ίδρυσαν τον Μέγα Αλέξανδρο. Το θεωρώ πολύ σπουδαίο και αυτό μας γεμίζει υπερηφάνεια. Τώρα με αυτή την κίνηση ανθρωπιάς κατάλαβα πόσο οικογένεια είμαστε. Μίλησα για πρώτη φορά με ανθρώπους που δεν γνώριζα και αισθάνθηκα πραγματικά ότι είμαστε αδέλφια. Έτσι ακριβώς όταν συνάντησα πριν λίγα χρόνια τον προπονητή του Αλέξανδρου από την Αυστραλία, Γιώργο Κατσάκη, του έδωσα ως αναμνηστικό ενθύμιο μία φανέλα της ομάδας».
Οι εταιρίες «Stambos» του Γρηγόρη Σταμπουλίδη, «Technologies 2000» του Νίκου Ραχοβίτσα και «Envirosystems Technologies» του Γραμματικού (Graham) Αθανασέρη,
θα κοσμούν τη νέα «κιτρινόμαυρη» ενδυμασία του Μέγα Αλέξανδρου Φλώρινας, που θα λάβει με μία οικονομική ενίσχυση τον επόμενο μήνα, ο ιστορικός σύλλογος του ελληνικού Βορρά.
Η ιστορία αυτή μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι, τελικά, οι αποστάσεις δεν έχουν σημασία. Σημασία έχει ο κοινός παρονομαστής στο άθλημα που όλοι αγαπάμε και οι ρίζες μας. Οι αποστάσεις εκμηδενίζονται και ο Μέγας Αλέξανδρος Φλώρινας πήρε ανάσα ζωής και συνεχίζει να υπάρχει στον ποδοσφαιρικό χάρτη της Ελλάδας από τον Μέγα Αλέξανδρο που υπάρχει εδώ στην Αυστραλία από το 1958.
Δεν είναι στα αλήθεια σπουδαίο;
