Μήνες πέρασαν από το πρωτόγνωρο «διαδικτυακό Πάσχα» φέτος, και ειδικά στη Βικτώρια, η πανδημία του κορονοϊού συνεχίζει να δοκιμάζει, όχι την πίστη, αλλά τον τρόπο άσκησης αυτής.

Ήδη από τις πρώτες εβδομάδες της έξαρσης της ασθένειας COVID-19, οι λειτουργίες -και- στις Ελληνοορθόδοξες εκκλησίες, με μαζική παρουσία πιστών τέθηκαν σε… καραντίνα.

Πλέον, υπό το καθεστώς «κατάστασης καταστροφής», δεν πραγματοποιούνται καθόλου γάμοι στη Μελβούρνη, ενώ και οι κηδείες τελούνται με θλιβερό όριο παρουσίας έως 10 ατόμων στην τελετή.

Εν μέσω κρίσης, αρκετοί ναοί, που διέθεταν την τεχνολογική δυνατότητα μετέφεραν την «παρουσία» τους online. Oυκ ολίγοι ομογενείς πιστοί χρειάστηκαν… ταχύρρυθμα μαθήματα από παιδιά και εγγόνια για τη διαδικτυακή σύνδεση. Δεν τα κατάφεραν όλοι.

Σε καμία περίπτωση δε μπορεί να συγκριθεί η κατάνυξη και η μυσταγωγία «κατ’ οίκον» με τη φυσική παρουσία σε μία εκκλησία. Ωστόσο, όπως λέει και ο θυμόσοφος λαός, «από το ολότελα…».

Για τις νέες συνθήκες στον τρόπο λατρείας και το πώς βιώνουν την κατάσταση οι ιερείς ο «Νέος Κόσμος» συζήτησε με τον π. Γεώργιο Αθανασιάδη της ενορίας του Αγίου Σπυρίδωνα Clayton.

«Η εκκλησία βιώνει κι αυτή, ό,τι βιώνει και ο υπόλοιπος κόσμος, γιατί η εκκλησία δεν είναι έξω από τον κόσμο. Πρέπει να συμβαδίζει, τουλάχιστον με τα επιστημονικά δεδομένα, διότι φέρει κι αυτή την ευθύνη της», επεσήμανε ο π. Γεώργιος.

«Δεν μπορούμε να στηριζόμαστε σε παλιές αντιλήψεις και γνώμες και θέσεις σκληρές που δεν έχουν θέση στη ζωή της εκκλησίας και δεν έχουν λογική», σχολίασε, προσθέτοντας: «Η εκκλησία παραδέχεται και δέχεται ότι ο Θεός είναι εκεί επιβλέπει παραχωρεί προστατεύει οδηγεί. Αλλά εμείς πρέπει να μην επαφιόμαστε μονάχα στη χάρη του Θεού. Συν Αθηνά και χείρα κίνει».

Για το πώς βιώνει ο ίδιος τη λειτουργία στον άδειο ναό, ανέφερε: «Μοναχοί μας είμαστε, αλλά είμαστε μοναχοί ουσιαστικά όμως; Έχουμε μέσα στην εκκλησία, τόσες εικόνες Αγίων, τόσες αγιογραφίες. Τον ίδιο τον Χριστό την Παναγία, την Αγία Τριάδα. Ε, δεν είμαστε και μόνοι μας».

Η προσευχή καλεί άλλωστε υπέρ της «ἀφέσεως τῶν ἁµαρτιῶν τῶν δούλων τοῦ Θεοῦ… τῶν κατοικούντων καὶ παρεπιδηµούντων», είπε, εξηγώντας: «εννοεί όλους αυτούς που είναι παρόντες και απόντες».

Τα μέτρα πάντως είναι πρωτόγνωρα. «Συμβαίνει πρώτη φορά ο πιστός ο Χριστιανός να μην μπορεί να πάει στην εκκλησία», ανέφερε ο π. Γεώργιος, διευκρινίζοντας ότι υπό άλλες συνθήκες οι πιστοί αυτοί που έχουν ανάγκη να πάνε στην εκκλησία, «έχουν και την ελευθερία», ωστόσο όταν «τους απαγορεύεται διά του νόμου να πάνε, παραξενεύονται».

«Θα πρέπει όμως να παίρνουμε τα μέτρα μας», παρότι αυτό «στεναχωρεί πολύ κόσμο», δήλωσε.

Είπε ακόμη ότι είναι πάρα πολλοί Ορθόδοξοι Έλληνες που δεν έχουν μεγάλο κύκλο κοινωνικό κι έχουν μόνο το να πάνε στην εκκλησία ως «διέξοδο». «Όταν κι αυτό τους το στερεί κάποιος, ασφαλώς και στεναχωριούνται».

«Συνάντησα σπαραχτικές στιγμές και ικεσίες οι οποίοι κλαίγοντας μου ζητούσαν να γίνει μία παραχώρηση και να μπουν στην εκκλησία να ανάψουν ένα κερί και να κοινωνήσουν. Ήταν μία εμπειρία», τόνισε. «Οι άνθρωποι θέλουν κάτι που είναι πνευματικό….δεν μπορούν να το πάρουν και δεν μπορείς να το δώσεις. Δεν είναι εύκολο με τον ιερέα να τα περνάει αυτά».

Από την άλλη, είπε «διακινδυνεύεις όμως κάποια περιστατικά; Κάποια υποτροπή στο θέμα αυτής της πανδημίας; Γι’ αυτό και η εκκλησία ακολουθεί αυτά τα όποια σκληρά μέτρα και πρωτάκουστα. Το κάνει για να προφυλάξει τον κόσμο της…».

Για το αν οι λειτουργίες είναι πιο… σύντομες εν μέσω πανδημίας, χωρίς πιστούς στο ναό, ήταν σαφής, ότι ο ιερέας δε θα πει «δεν πειράζει, μόνοι μας είμαστε, άντε να τελειώνουμε ‘δι ευχών των Αγίων Πατέρων’ και να φύγουμε. Η συνείδηση σου δεν το επιτρέπει….».

«Την ώρα που κάνουμε τη λειτουργία…εκεί που μνημονεύεις το μυαλό σου περνάει από όλο το φάσμα των ανθρώπων που ξέρεις…ειδικότερα νέα παιδιά που έχουν ψυχολογικά προβλήματα, που έχουν έρθει σε έχουν δει και σε έχουν παρακαλέσει και έχουν κλάψει και έχουν στεναχωρηθεί μαζί σου. Ε, αυτά δεν τα ξεχνάς», εξήγησε ο π. Γεώργιος.

Σε σχέση με τη βοήθεια που ζητούν κάποιοι εν μέσω κρίσης, είπε πως υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι «όταν τα έχουν όλα δεν έχουν καμία σχέση με Εκκλησία και παπάδες», αλλά μόλις στριμώχνονται, λένε «πάμε στον παπά της ενορίας».

Υπάρχουν ωστόσο είπε και άνθρωποι που πραγματικά στράφηκαν στον Θεό αυτό το διάστημα.

Από την άλλη, οι συζητήσεις με τους πιστούς για προβλήματα τους, έχουν μεταφερθεί… στο τηλέφωνο.

Κάθε μέρα είπε ο π. Γεώργιος λαμβάνει περί τα 50 τηλεφωνήματα από ανθρώπους που λένε «πάτερ τι θα γίνει, πάλι χωρίς εκκλησία θα μείνουμε αυτή την εβδομάδα;…Ο άλλος με πήρε προχθές, άνθρωπος 55 ετών, καλό παιδί, καλός γονέας και έκλαιγε. Αγόρι μου τι να σου κάνω. Κάτσε στο σπίτι σου, κάνε την προσευχή σου, πιες λίγο αγιασμό, και κάνε λίγο υπομονή όπως κάνουμε όλοι».

Επεσήμανε δε ότι ως πιστοί «μπορούμε να προσευχηθούμε και από το σπίτι μας και στο αυτοκίνητό μας…στον ξύπνιο μας και στον ύπνο μας. Όταν…ζητούμε την παρέμβαση του Θεού και την ενέργειά του ώστε να λιγοστέψει το κακό και να έρθουν μέρες καλύτερες, αυτό είναι η ενδόμυχη προσευχή που μπορεί να την κάνει ο οποιοσδήποτε».

«Όχι επειδή δεν πάμε στην εκκλησία, έπεσε ο κόσμος να μας πλακώσει κιόλας. Η εκκλησία είναι εκεί, ο Θεός είναι εκεί, ο Χριστός είναι εκεί, δεν αλλάζει», υπογράμμισε ο π. Γεώργιος.

Ειδικότερα για τις κηδείες είπε πως «προσπαθούμε να τους βγάλουμε από αυτό τον λαβύρινθο του γιατί και πώς;»

Πολλοί άνθρωποι, συμπλήρωσε, «δεν έχουν τις γνώσεις και την εμπειρία για να τους εξηγήσεις, με βαθιές θεολογικές έννοιες και επιστημονικούς ορισμούς, το τι γίνεται. Ξέρει ότι ο πατέρας του, η μάνα του ήταν στο γηροκομείο…και τον έχασε χωρίς να μπορεί να του πιάσει το χέρι. Είναι σημαντικό, είναι σοβαρό».

«Αλλά εμείς πάνω απ’ όλα, τους τονίζουμε, για να τονώσουμε, ότι ο άνθρωπος είναι μια θνητή οντότητα, κάποια στιγμή θα πεθάνει», είπε και επεσήμανε ότι κάθε τρόπος θανάτου, με ιό ή χωρίς ιό, είναι τραγικός.

«Και στις δυο περιπτώσεις πρέπει να βάλουμε στο μυαλό τους και την ψυχή τους, την ελπίδα. Ότι είναι μια κατάσταση άσχημη που επηρεάζει όλο τον κόσμο, όλοι είμαστε υποκείμενοι», ανέφερε ο κ. Γεώργιος, αλλά -πρόσθεσε- δεν μπορούμε να κατηγορούμε άλλους.

Για τη συμμετοχή 10 ανθρώπων στις κηδείες, είπε ότι το «98% των ανθρώπων το έχουν αποδεχτεί και δεν κάνουν συζήτηση για το θέμα αυτό. Είναι ένα 2% οι ξεροκέφαλοι, οι άνθρωποι που έχουν το μυαλό τους και δεν αλλάζει…Ζούνε στον κόσμο τους»

Ακόμη υπογράμμισε ότι: «Ο Θεός δε δίνει κατάρες, δε δίνει αρρώστιες για να τιμωρεί τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος είναι η αιτία που από την απροσεξία του και την περηφάνια του και μερικές φορές από τη σκληρότητά του που δημιουργεί τις προϋποθέσεις για κοινωνικά προβλήματα που μας βρίσκουν. Ο Θεός μπαίνει στη ζωή μας για να τα λύσει και όχι για να τα μπερδέψει περισσότερο».

Όσο για τις διακοπές που για τους ομογενείς φέτος ακυρώθηκαν λόγω της πανδημίας, ο π. Γεώργιος με την οικογένεια του, θα βρισκόταν στο Ξυλόκαστρο της Κορινθίας, όπως είπε, «το όμορφο, όπου εκεί έχω ένα σπιτάκι από τον πατέρα μου».

« Η Ελλάδα έχει γλύκα, είναι μάνα η οποία μας έδωσε το γάλα της…Θα ήταν ωραίο να είχαμε πάει φέτος, να βλέπαμε μερικούς φίλους ακόμα…Αλλά δυστυχώς δεν μπορούμε να πάμε», ανέφερε και πρόσθεσε ότι η ακύρωση του ταξιδιού φέτος δε σημαίνει ότι «θα πέσει ο κόσμος να μας πλακώσει».

«Αφού η φωτογραφία μας δεν είναι στον ‘Νέο Κόσμο’, είμαστε καλά!», επεσήμανε, αναφερόμενος στις σελίδες της εφημερίδας για τον τραγικό απολογισμό της πανδημίας έως τώρα ειδικά στην Παροικία.

Να ελπίζουμε σε καλύτερες μέρες, ρωτήσαμε τον π. Γεώργιο. «Βεβαίως!», απάντησε.