Θα περίμενε κανείς πως αστοχίες της κυβέρνησης των Εργατικών, υπό τον Daniel Andrews, στη διαχείριση της αντιμετώπισης της κρίσης που έχει προκαλέσει ο κορονοϊός, σε κάθε πτυχή της καθημερινής ζωής των πολιτών της Βικτώριας, θα έριχνε «νερό στον μύλο» των Φιλελεύθερων ώστε να ανακτήσουν πολιτικό έδαφος στην Βικτώρια.

Για την ώρα ωστόσο, το Φιλελεύθερο Κόμμα όχι μόνο δεν φαίνεται να έχει βρει το βηματισμό του εν μέσω της πανδημίας ως προς το μέτωπο της αντιπολίτευσης, αλλά δείχνει να ταλανίζεται επίσης από εσωτερικές παθογένειες.

Σε ανάλυσή του στο ABC, ο πολιτικός συντάκτης, Richard Willingham, επεσήμανε ότι η κατάσταση θυμίζει το Εργατικό Κόμμα, του οποίου τα «άπλυτα βγήκαν στη φόρα» νωρίτερα φέτος.

Υπογράμμιζε δε ότι ζητήματα «στρατολόγησης» μελών (branch stacking*) και εσωκομματικές διαμάχες, μπορεί να προκαλέσουν σκεπτικισμό στους ψηφοφόρους με βασικό ερώτημα: Ενδιαφέρονται πραγματικά τα πολιτικά κόμματα για τις ανάγκες μας;

Τα προβλήματα δεν επιτρέπουν στους Φιλελεύθερους να εκμεταλλευτούν πολιτικά την πτώση στη δημοτικότητα της κυβέρνησης Andrews, εν μέσω της κρίσης COVID-19.

Όπως ανέφερε η ανάλυση, ο κ. Andrews έχει δώσει στην αντιπολίτευση «πολύ υλικό», ειδικά σε σχέση με το πρόγραμμα καραντίνας στα ξενοδοχεία και το δεύτερο κύμα κορονοϊού, αλλά το Φιλελεύθερο Κόμμα, αυτό το διάστημα, υπάρχει το εσωτερικό μέτωπο.

Τα κυριότερα στοιχεία της ανάλυσης του ABC:

Το Φιλελεύθερο Κόμμα της Βικτώριας είναι λίγο άνω-κάτω και βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση εδώ και κάποιο καιρό. Αντιμετωπίζει εσωτερική διάσπαση, ενώ η εκλογική του απόδοση πολιτειακά δεν πείθει. Παράλληλα δείχνει να υπάρχει ελάχιστη διάθεση για αναδόμηση.

Υπάρχει απογοήτευση σε στελέχη και μέλη του κόμματος για τα εσωκομματικά παιχνίδια, ωστόσο, ορισμένοι επικροτούν την ενέργεια που έχουν προσδώσει.

Πριν 5 χρόνια ο Marcus Bastiaan ανήλθε στην πολιτική σκηνή, με επιθετική εκστρατεία προσέλκυσης συντηρητικών.

Αυτή την εβδομάδα υπέβαλε την παραίτησή του μετά από κατηγορίες που είδαν το φως της δημοσιότητας από The Age και 60 Minutes για «στρατόλογηση» μελών, που συνδέθηκε με προσωπικό στα γραφεία των ομοσπονδιακών βουλευτών Michael Sukkar και Kevin Andrews.

Ο ίδιος αρνείται τις κατηγορίες και οι βουλευτές αρνούνται παράτυπη σχέση .

Για χρόνια πάντως, εντός του κόμματος, υπήρχαν ανησυχίες για τους ανθρώπους που προσέρχονταν -θρησκευόμενοι συντηρητικοί- αλλά και τις μεθόδους που χρησιμοποιούσε ο κ. Bastiaan. Παλαιότερα στελέχη έκαναν λόγο για «στροφή προς τα δεξιά».

Η ρητορική του είχε στοιχεία μισογυνίστικα και ρατσιστικά, κατά αντιπάλων του εντός του κόμματος, αλλά εκφράζονταν δημόσια, με ό,τι αυτό συνεπαγέται για την επαφή των Φιλελεύθερων με τους μέσους Αυστραλούς, ειδικά γυναίκες και μειονότητες.

Στο προσκήνιο βρέθηκε επίσης η Karina Okotel, συντηρητική Χριστιανή.

Οι πιο ένθερμοι οπαδοί του συντηρητισμού συνδέονται με τον πρόεδρο του κόμματος, Robert Clark και τον ηγέτη της αντιπολίτευσης, Michael O’Brien.

Η κα. Okotel κατηγορείται και για άλλα πολιτικά παιχνίδια με στόχο αποτυχία βουλευτών στην Άνω Βουλή.

Ο πρώην ηγέτης των Φιλελεύθερων, Matthew Guy, απευθύνει έκκληση να σταματήσει αυτή η διάσπαση και καλεί σε διαγραφή της κα. Okotel.

Η The Age έφερε στο φως καταγραφές στις οποίες ο κ. Sukkar μιλά γα βουλευτές της Άνω Βουλής των οποίων η προεπιλογή πρέπει να στοχοποιηθεί, λόγω μετριοπαθούς στάσης και υποστήριξής τους στην εθελοντική ευθανασία.

Πρόσφατα, ο κ. O’Brien επεσήμανε ότι ομοσπονδιακοί βουλευτές δεν πρέπει να εμπλέκονται σε πολιτειακά θέματα.

Σε σχέση με το «branch stacking», οι Φιλελεύθεροι έχουν δώσει εντολή για πλήρη έλεγχο από εξωτερικό φορέα για τα μέλη τους τα τελευταία 5 χρόνια, ώστε να υπάρξει διαφάνεια, ενώ συζητούν και για πιο αυστηρά μέτρα, όπως ομοσπονδιακή παρέμβαση στο κόμμα στη Βικτώρια.

Η δημοσιότητα γύρω από το εσωτερικό μέτωπο δίνει σε κάποιους ελπίδα για αλλαγή. Ο κ. O’Brien για ορισμένους πρέπει να κάνει πίσω. Ίσως λύση αποτελεί ο πιο εξωστρεφής Tim Smith, υποστηρίζουν κάποιοι στο κόμμα. Άλλοι είναι υπέρ της επιστροφής του κ. Guy.

*branch stacking: Όρος που χρησιμοποιείται στην πολιτική σκηνή της Αυστραλίας για να περιγράψει τις ενέργειες «στρατολόγησης» και υπογραφών νέων μελών για μία τοπική οργάνωση ή πολιτικό κόμμα με κύριο στόχο την επιρροή ενός αποτελέσματος εσωτερικών αρχαιρεσιών υποψηφίων για δημόσια αξιώματα ή για την επιρροή της στρατηγικής του κόμματος.

Οι πρακτικές αυτές έχουν καταστεί αμφιλεγόμενες στην Αυστραλία και αρκετά κόμματα έχουν πλέον όρους στα καταστατικά τους ώστε να διεξάγονται έρευνες σχετικά και να επιβάλλονται ποινές, όπου υπάρχουν παρατυπίες.

Ο αυστραλιανός νόμος πάντως δεν απαγορεύει το branch stacking, καθώς πρόκειται για εσωκομματικό ζήτημα, αλλά ορισμένες πτυχές, όπως η παροχή λανθασμένων στοιχείων στην Εκλογική Επιτροπή της χώρας, όπως ο πραγματικός αριθμός των μελών, μπορεί να επιφέρουν διώξεις για απάτη.