ΠΡΟΣΦΑΤΑ ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος επισκέφθηκε την Κοινότητα Αγίου Νεκταρίου Wollongong, η οποία δεν υπάγεται στην Αρχιεπισκοπή.
Η επίσκεψη δεν ήταν μυστική και υπάρχουν βίντεο και φωτογραφίες.
Ο στόχος; Προφανώς, να επιστρέψει η εν λόγω εκκλησία στους κόλπους της Αρχιεπισκοπής.
Για την ώρα, πάντως, οι της Κοινότητας Wollongong δεν θέλουν να κάνουν κανένα σχόλιο πάνω σε αυτό το ενδεχόμενο.
ΤΗΝ ΙΔΙΑ στιγμή, η Κοινότητα St. Albans (εδώ στη Μελβούρνη) παραμένει εκτός Αρχιεπισκοπής παρά το γεγονός ότι ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος φέρεται να έχει ικανοποιήσει (σχεδόν) όλα τα αιτήματά τους.
To πιθανότερο είναι και οι δυο αυτές Κοινότητες να επιστρέψουν στους κόλπους της Αρχιεπισκοπής.
Εκτός θα είναι, τότε, μόνο η Κοινότητα Αδελαϊδας, η οποία, συνυπόγραψε πρόσφατα, κοινή ανακοίνωση με τις Κοινότητες Μελβούρνης και Σίδνεϊ. Έχει κι αυτό την σημειολογία του για όσους ξέρουν…
Η ΠΡΟΣΦΑΤΗ ανακοίνωση του Αρχιεπισκοπικού Συμβουλίου κατέληγε με την ακόλουθη παρατήρηση-ανακοίνωση:
«Με μεγάλη απογοήτευση παρακολουθούμε τις παρεμβάσεις τόσο του κ. Νικολάου Καλλιούρη, όσο και της κ. Βάσω Μώραλλη, πρώην δημοσιογράφου, αμφοτέρων κατοίκων Ελλάδος, καθώς και άλλων εξωθεσμικών και παρεκκλησιαστικών παραγόντων εναντίον της Αρχιεπισκοπής, του Ιδρύματος της Βασιλειάδας και του Ποιμενάρχου μας. Συμφωνούμε με την θέση του παρισταμένου Σεβ. Μητροπολίτου Σεβαστείας κ. Σεραφείμ ότι “όλα αυτά είναι βλάσφημα και ψευδή”.
Αποδοκιμάζουμε πλήρως και μετά βδελυγμίας τα γραφόμενά τους και ενημερώνουμε το πλήρωμα της Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας ότι όλοι αυτοί έχουν παραπεμφθεί στη Δικαιοσύνη. Διαβεβαιώνουμε δε τους πάντες ότι τόσο ο Αρχιεπίσκοπός μας κ.κ. Μακάριος όσο και η Αρχιεπισκοπή Αυστραλίας με τα ευαγή Ιδρύματά της δεν εκβιάζονται και δεν επηρεάζονται στις αποφάσεις τους από κατά παραγγελία ή υποβολιμαία δημοσιεύματα».
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ήταν άμεση από την Βάσω Μόραλη (μέσω Facebook), η οποία, εκτός των άλλων, αναφέρει και τα εξής: «Η επίθεση εναντίον μου προσωπικώς θα απαντηθεί με ΜΗΝΥΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΓΗ στα ελληνικά δικαστήρια».
Καλές δουλειές για τους δικηγόρους…
Η ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ της Τζένης Μικάκου προκάλεσε πολλές αντιδράσεις και μέσα στην ίδια την παροικία μας.
Δεν είναι λίγοι αυτοί που την επικρίνουν (και, μάλιστα, κάποιοι την βρίζουν κιόλας) μέσω του Facebook. Αντιθέτως η οργανωμένη παροικία με ανακοινώσεις της εκφράζει την ευαρέσκειά της προς την πρώην υπουργό που όλα αυτά τα χρόνια ήταν κοντά στην παροικία και την στήριζε.
Ο «Ελληνικός Κήρυκας», πάντως, δεν έκρυψε την ικανοποίησή του για την παραίτηση της Μικάκου με τον πρωτοσέλιδο τίτλο του «Επιτέλους» (στη φωτογραφία).
ΓΙΑ όλους εκείνους που φτιάχνουν διάφορα σενάρια για την διακοπή (προσωρινά ελπίζω) της στήλης του, ο Δρ. Κώστας Βίτκος (στην έτερη φωτογραφία μας) όταν έπεσε στα χέρια μας η ανωτέρω φωτογραφία περιορίστηκε στην ακόλουθη λακωνική δήλωση: «Φορτωμένος με όλες τις αμαρτίες του κόσμου, έκλεισα σκήτη στο Άγιο Όρος! Ο Αυστραλίας Κωνσταντίνος, Υποψήφιος Αγιορείτης».
T.T.
ΔΕΝ είμαι με το Εργατικό Κόμμα. Μάλιστα, το θεωρώ από τους πυλώνες του νεοφιλελευθερισμού στην Αυστραλία -με μια πιο soft συναφή φρασεολογία- αλλά και αλλού όπου κυριαρχούν στις εκάστοτε πολιτικές σκηνές παρεμφερή και ιδεολογικώς συγγενή κόμματα.
ΠΑΡ’ ΟΛΑ αυτά, δεν μου άρεσε καθόλου ο τρόπος με τον οποίο ο πολιτειακός πρωθυπουργός έδειξε στην ουσία το δρόμο της εξόδου στην ομογενή πρώην, πλέον, υπουργό Υγείας Τζένη Μικάκου.
ΔΕΝ θέλω να πω ότι ουδείς αναμάρτητος στον… ανθόσπαρτο βίο της «πολιτικής» ούτε ότι η εν λόγω τέως πολιτικός δεν φέρει μέρος της ευθύνης στο όλο μπάχαλο, την τραγική ασυνεννοησία, όπως μάλλον δείχνει και η έρευνα που ήδη διεξάγεται, ανάμεσα στις επιμέρους γραφειοκρατίες.
ΩΣΤΟΣΟ, ο τρόπος με τον οποίο τερμάτισε την πολιτική της καριέρα η πρώην υπουργός, δείχνει καταφανέστατα και την ουσία της «πολιτικής» έτσι όπως εξασκείται στις περισσότερες «δημοκρατίες», τουλάχιστον των τελευταίων δυο αιώνων. Δηλαδή, τον αέναο αγώνα της επικράτησης με κάθε κόστος, σαν να λέμε ο θάνατός σου η ζωή μου.
ΑΝ κάποιος/α έχει αντίθετη άποψη πολύ ευχαρίστως να το συζητήσουμε… Αν και σπεύδω να επισημάνω ότι τα όσα διαμείφθηκαν τις τελευταίες μέρες αποτελούν την ίδια την ουσία της «πολιτικής». Είναι φως φανάρι και μόνο όλοι όσοι εξαντλούνται στα σχόλια επιπέδου Facebook και μερικοί συνωμοσιολόγοι δεν μπορούν να το δουν.
ΓΙΑ την ακρίβεια, πρόκειται περί φτηνού και ψυχοφθόρου -και όχι μόνο- πολιτικαντισμού, γιατί άλλο πραγματική πολιτική -δηλαδή συνειδητή και οριζόντια συμμετοχή στα κοινά- και άλλο παραγοντισμός και αγώνας δρόμου για να σώσουμε το τομάρι μας.
Η πραγματική πολιτική συνίσταται στην καθημερινή, ανιδιοτελή και όχι την κομματικοποιημένη ενασχόληση με τα κοινά, έτσι όπως εννοήθηκε μέσα από κάποιες πτυχές της Αθηναϊκής Δημοκρατίας ή σε διάφορα αμεσοδημοκρατικά και εξισωτικά προτάγματα και εγχειρήματα ανά τους αιώνες.
ΑΝ η πολιτική εξασκείτο κατ΄ αυτόν τον τρόπο και με μόνο γνώμονα το δημόσιο συμφέρον και συμμετείχαν σε αυτή όλοι -ή τουλάχιστον οι περισσότεροι- ισότιμα και χωρίς ατζέντες κάτω από το τραπέζι, όλα θα ήταν κάπως διαφορετικά.
ΑΝ το όλο σχέδιο αποτροπής της εξάπλωσης του κορονοϊού είχε μόνο κοινωνικό πρόσημο και όχι τον ενδοκομματικό αγώνα καταλογισμού ευθυνών μόνο σε κάποιους τη στιγμή που η ευθύνη για το όλο μπάχαλο και τα τραγικά επακόλουθα είναι συλλογική, ίσως τα πράγματα ήταν διαφορετικά.
ΜΠΟΡΕΙ να ρωτήσετε, αν αυτή η διαδικασία θα απέτρεπε τους τραγικούς θανάτους από κορονοϊό, ειδικά των γερόντων-τροφίμων των γηροκομείων. Δεν ξέρω πράγματι, μπορεί ναι, μπορεί όχι ή μπορεί να απέτρεπε κάποιους θανάτους.
ΕΚΕΙΝΟ, όμως, που θα απέτρεπε θα ήταν η τέτοια απαξίωση της ανθρώπινης ζωής, ειδικά της ζωής των γερόντων και των ευάλωτων συμπολιτών μας. Θα απέτρεπε την αστυνομική εκδοχή της όλης υπόθεσης και τα εξουσιαστικής υφής τερτίπια από τα οποία φαίνεται ότι, ίσως, διακατέχεται ο πολιτειακός πρωθυπουργός.
ΠΟΙΟΣ θα ξεχάσει τον αστυνομικό αποκλεισμό ολόκληρων οικογενειών στις εργατικές κατοικίες του Kensington και αλλού και όχι την αποκλειστικά υγειονομική και ιατρική και μόνο φροντίδα των ανθρώπων αυτών;
ΜΕΣΑ σε όλο τον ορυμαγδό, φωνάζει και η πολιτειακή αξιωματική αντιπολίτευση, περί παραίτησης της κυβέρνησης και άλλα βαρύγδουπα. Ας μας πουν οι ίδιοι, ποιο ακριβώς θα ήταν το δικό τους σχέδιο καταπολέμησης της εξάπλωσης του ιού, αν διαχειρίζονταν αυτοί την πολιτική κυβερνητική εξουσία.
Δ.Τ.
ΚΟΡΗ της παροικίας θεωρεί τον εαυτό της η Τζένη Μικάκου. Εγώ Τζένη μου σε θεωρώ ΤΖΕΝΗ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ μας. Γενναία, θαρραλέα, καταδεκτική, γνήσια Ελληνοαυστραλή. Όπως και τα παιδιά μας. Ας ελπίσουμε ότι η Ιστορία, όταν θα αναφερθεί στα κακώς έχοντα και τη δυσλειτουργία αυτής της περιόδου, θα σε δικαιώσει.
ΜΙΛΗΣΑΜΕ ανοιχτά, μιλήσαμε φωναχτά, πήγαμε πίσω στην αρχή των μέτρων κατά της πανδημίας και της καραντίνας, αναλύσαμε τις δηλώσεις των πολιτικών και κάναμε υποθέσεις του πότε, του αν, του γιατί και άλλα πολλά. Η κουβέντα γίνεται τηλεφωνικά με τον φίλο Νίκο, 85 τόσων Μαΐων, που προσπαθεί να κάνει μια σύγκριση με τις δεκαετίες του ’70 και ’80, όταν ήταν αναμεμειγμένος σε παροικιακούς οργανισμούς.
«ΔΕΝ άλλαξε τίποτε. Με το παραμικρό σού καταλογίζουν ευθύνες και ζητούν ασυζητητί το κεφάλι σου στο πιάτο. Όταν εγώ…». Η κουβέντα μας φυσικά περιστρέφεται γύρω από την παραίτηση (!) της αγαπητής Τζένης, από το υπουργικό και βουλευτικό της αξίωμα, μετά την κατάθεση του κ. πρέμιερ, την προπερασμένη Παρασκευή.
ΚΡΑΤΩ, όμως, τα σοφά του λόγια: Όταν είσαι στην πρώτη γραμμή, όταν καλείσαι να λαμβάνεις αποφάσεις για πρωτόγνωρες καταστάσεις που άλλαζαν τα δεδομένα από μέρα σε μέρα, όταν επικρατεί σύγχυση και εσύ εργάζεσαι ευσυνείδητα νύχτα-μέρα, τότε είναι κρίμα και άδικο να σου χρεώνουν όλα τα λάθη και τις παραλήψεις. Γιατί στην περίπτωση της Τζένης, στο κάδρο μπαίνουν και άλλοι, που ελπίζουμε με τον καιρό, να ξεπεράσουν την αμνησία και να αναλάβουν μέρος της ευθύνης.
ΠΑΝΤΩΣ, ο κ. Νίκος με έχει διδάξει, να μην φοβάμαι και να είμαι στην πρώτη γραμμή. «Οι άνθρωποι που τολμούν και «κινούνται» κάνουν λάθη. Είναι ανθρώπινο. Τους άλλους να φοβάσαι, που από την άνεση του καναπέ τους, σκάβουν λάκκους και ανοίγουν πηγάδια. Και η Τζένη μας το τόλμησε και την ευχαριστούμε» δηλώνει με ανακούφιση.
ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΑ μας τα είπε ο κ. Andrews για τον εκκλησιασμό και τις συγκεντρώσεις σε πάρκα. Πρώτον, ιερείς που απάντησαν σε τηλεφωνήματα ενοριτών είπαν ότι ο αριθμός των 5 καλύπτει τον ίδιο, τον νεωκόρο και τους ψάλτες. Και, δεύτεροn, αναρωτιέμαι ποια η διαφορά από του να συναντηθώ με 5 φίλους στο πάρκο και όχι στον κήπο του σπιτιού μου. Όσο για την αναστολή του curfew, ούτε καν συζητιέται. Γιατί απλούστατα, με ΟΛΑ κλειστά, έχουμε συνηθίσει να μένουμε σπίτι.
ΚΑΙ δύο λόγια για την ιδιαίτερη πατρίδα μου. Την περασμένη Πέμπτη, γιόρτασε την 60ή επέτειο Ανεξάρτητης Δημοκρατίας. «Κολοβή» θα μου πείτε και με την Τουρκία να μπαινοβγαίνει στα νερά της και να προκαλεί. Σωστά. Αλλά με την υπογραφή της Ζυρίχης στις 11 του Φλεβάρη του 1959 και λίγους μήνες με την ενσωμάτωση της αμέσως μετά Συνθήκης του Λονδίνου, στις 19 Φεβρουαρίου του 1959, οδήγησαν στην ιστορική ανακήρυξή στις 16 Αυγούστου 1960 σε Ανεξάρτητη Δημοκρατία. Κοινή διαπίστωση. Η Ανατολική Μεσόγειος ζει μια κατάσταση που όλα είναι πιθανά.
ΩΣΤΟΣΟ, 46 χρόνια μετά, δεν ξεχνάμε τις καταστροφές που επέφερε η Τουρκική εισβολή του 1974. Δεν ξεχνάμε τους αγνοουμένους, τους ξεριζωμένου και τους πρόσφυγες. Είμαστε στις επάλξεις, στην προβολή και προώθηση των εθνικών δικαίων, τον τερματισμό της παράνομης και συνεχιζόμενης κατοχής του 37% του εδάφους μας και της καταπάτησης των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων των συμπατριωτών μας.
ΤΕΛΟΣ, θα ήθελα να απευθύνω ανοικτή πρόσκληση σε όλους τους αναγνώστες μας, όταν φυσικά οι καιροί και η πανδημία το επιτρέψουν, να επισκεφτείτε την Κύπρο μας. Το νησί της Αφροδίτης, των πολλών Αγίων και Ηρώων, η Κύπρος η αέρινη, η μακαρία γη, με τις δαντελωτές ακρογιαλιές και τον αδούλωτο λαμπερό της ήλιο, θα σας ανταμείψουν με το παραπάνω και θα σας εκπλήξουν ευχάριστα!
Κ.Γ.
