Παρότι η Αυστραλία έχει ένα αξιοσημείωτο ιστορικό ως προς την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αυτό δεν είναι άριστο, αν κανείς αναλογιστεί εμπειρίες πριν από την εποχή των Whitlam και Fraser, σημειώνει ο κ. Τόνι Αναμουρλής (Tony Anamourlis, CTA, SSA), Δικηγόρος Διεθνούς Φορολογικού Δικαίου και Ακαδημαϊκός, BA LLB LLM MTax GradDipLegPra, σε άρθρο του προς τον «Νέο Κόσμο».

Δεδομένων των συνθηκών σε παγκόσμιο επίπεδο σε αυτή τη συγκυρία, σημειώνει o κ. Αναμουρλής, τώρα ίσως είναι ο κατάλληλος καιρός για την κατοχύρωση των ανθρώπινων δικαιωμάτων με ένα νομοθέτημα σε ομοσπονδιακό επίπεδο, έτσι ώστε λάθη του παρελθόντος, να μην οδηγήσουν σε λάθη στο μέλλον.

Ειδικότερα, ο κ. Αναμουρλής, επισημαίνει, ανάμεσα σε άλλα:

Η Αυστραλία, δεν είχε ποτέ ένα Federal Bill of Rights ώστε να διασφαλίσει τα ανθρώπινα δικαιώματα των πολιτών της χώρας. Ενώ η Βικτώρια και η ACT έχουν νομοθετήματα, γνωστά ως «The Charter of Human Rights Acts», οι μόνες εντός της Αυστραλίας, αυτά είναι πολύ περιορισμένα ως προς την δικαστική τους ισχύ.

Παρομοίως, σε ομοσπονδιακό επίπεδο, το Σύνταγμα της Αυστραλίας περιέχει συγκεκριμένα δικαιώματα, αλλά αυτά, καθώς και η προστασία τους είναι περιορισμένα σε μεγάλο βαθμό.

Από αυτή την άποψη, παρότι η Αυστραλία θεωρείται δημοκρατική χώρα, δεν έχει ούτε συνταγματικά κατοχυρωμένο Federal Bill of Rights σε ένα μόνο έγγραφο, ή οποιοδήποτε άλλο κείμενο το οποίο περιγράφει ένα συνεκτικό και ουσιαστικό νομοθέτημα, το οποίο θα υπηρετούσε και θα προστάτευε τα δικαιώματα των Αυστραλών.

Παρότι οι συζητήσεις επί των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων συνεχίζονται, δεν έχει γίνει διαβούλευση στην Αυστραλία, για τη σημασία ενός Federal Statutory Bill of Rights or Human Rights Act στη χώρα.

Από τη δεκαετία του 1890, τονίζει ο κ. Αναμουρλής, μπορεί να εντοπίσει κανείς μία διαφωνία ως προς την ενσωμάτωση ενός νόμου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στο Σύνταγμα της Αυστραλίας:

Ο δικαστής, Learned Hand του Ανώτατου Δικαστηρίου των ΗΠΑ, ήταν γνωστός για την θερμή υποστήριξή του στην ελευθερία του λόγου και την εφαρμογή οικονομικής λογικής στον αμερικανικό νόμο περί αδικοπραξίας.

Θεωρείται ως ένας από τους ανώτατους δικαστές με τη μεγαλύτερη επιρροή στις ΗΠΑ και φέρεται να δήλωσε: «Η ελευθερία βρίσκεται στις καρδιές των αντρών και των γυναικών. Όταν πεθάνει εκεί, κανένα Σύνταγμα, κανείς νόμος δεν μπορεί να τη σώσει. Κανένα Σύνταγμα, κανείς νόμος, ούτε δικαστήριο μπορεί να κάνει πολλά για να βοηθήσει».

Το 1886 το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ στην υπόθεση Norton v Shelby County, 118 US 425 ανέφερε: «Μία αντισυνταγματική διάταξη δεν είναι νόμος. Δε δημιουργεί κανένα δικαίωμα. Δεν επιβάλλει κανένα καθήκον. Δεν παρέχει καμία προστασία. Δε δημιουργεί κανένα αξίωμα. Τελεί υπό νομικό καθεστώς, σα να μη ψηφίστηκε ποτέ».

Από την αμερικανική προοπτική, αν ένας νόμος ή κυβερνητική διάταξη έρχεται σε αντιδιαστολή με το Σύνταγμα, τότε ακυρώνεται και καταργείται.

Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί σε σχέση με προβλέψεις της 14ης Τροπολογίας, όπως η ισότητα ως προς την προστασία, τις διατάξεις για τα προνόμια και την ασυλία. Από τη λήξη του Αμερικανικού Εμφυλίου, οι διατάξεις αυτές έχουν την προστασία του ομοσπονδιακού κράτους των ΗΠΑ έναντι περιορισμών από πολιτειακές ενέργειες σε σχέση με τα ατομικά δικαιώματα.

Κατά πόσο αφορά αυτό το Σύνταγμα της Αυστραλίας;

Παρότι η χώρα έχει ένα αξιοσημείωτο ιστορικό ως προς την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αυτό δεν είναι άριστο, αν κανείς αναλογιστεί εμπειρίες πριν από την εποχή των Whitlam και Fraser.

Λόγω διακρίσεων για το φύλο, τη φυλή, το χρώμα, την αναπηρία, τη θρησκεία, πολλοί άνθρωποι στερούνται βασικά δικαιώματα στην Αυστραλία.

Για παράδειγμα, ορισμένες μειονότητες στη χώρα είναι εξαιρετικά ευάλωτες σε παραβιάσεις δικαιωμάτων, όπως οι Αβορίγινες και οι Κάτοικοι των Νήσων Torres Strait, αιτούντες άσυλο, μετανάστες χωρίς υπόβαθρο στην Αγγλική, άτομα με αναπηρία, φτωχοί και περιθωροποιημένοι, άνθρωποι.

Υπό αυτό το πρίσμα, ένα νομοθέτημα για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, σε ομοσπονδιακό επίπεδο, αφορά το σύνολο των θεμελιωδών δικαιωμάτων των κατοίκων της Αυστραλίας, τα οποία διασφαλίζει από παραβιάσεις μίας Πολιτείας ή από άλλα άτομα ή οντότητες.

Μπορεί να έχει δύο μορφές: Να είναι «κατοχυρωμένο» (entrenched) ή «μη κατοχυρωμένο» (unentrenched). Ένα «κατοχυρωμένο» Bill of Rights δεν μπορεί να αλλάξει με κοινοβουλευτική διαδικασία, παρά μόνο με δημοψήφισμα. Ένα «μη κατοχυρωμένο» μπορεί να υποβληθεί σε αλλαγές από τη Βουλή, όπως κάθε άλλη διάταξη.

Από τα βασικά ζητήματα εδώ είναι ότι παρότι το Σύνταγμα προστατεύει μία σειρά δικαιωμάτων, στην πραγματικότητα «σιωπά» για συγκεκριμένα από αυτά. Για να διασφαλιστεί η προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η Αυστραλία δεν είχε ποτέ ένα Statutory Bill of Rights ενσωματωμένο στο Σύνταγμά της.

Υπό αυτές τις συνθήκες, οι Χάρτες της Βικτώριας και της ACT, είναι οι μόνοι που έχουν επίσημα αναγνωρίσει τα δικαιώματα αυτά. Αυτές οι διατάξεις είναι πολιτειακές, περιορισμένες και δεν έχουν προστασία από το Σύνταγμα.

Δεδομένων των συνθηκών σε παγκόσμιο επίπεδο σε αυτή τη συγκυρία, τώρα είναι ίσως κατάλληλος καιρός να αναθεωρήσουμε ένα τέτοιο νομοθέτημα, έτσι ώστε λάθη του παρελθόντος, να μην οδηγήσουν σε λάθη στο μέλλον.

Μία αναθεώρηση του Συντάγματος ώστε να ενσωματωθεί ένα Statutory Federal Bill of Rights, με αποκλειστικές ομοσπονδιακές εξουσίες, μπορεί να χρησιμεύσει στην προστασία των δικαιωμάτων όλων των Αυστραλών πολιτών, αλλά και να διασφαλίσει μία αποτελεσματική και αποδοτική δημοκρατία.

Εξάλλου, η υιοθέτηση ενός Statutory Federal Bill of Rights θα ενισχύσει τα δικαιώματα κάθε Αυστραλού, πέρα και πάνω από κάθε παρέμβαση Πολιτείας ή Επικράτειας.

Συμπερασματικά, το Federal Bill of Rights, πρέπει να θεσπιστεί εμπεριέχοντας ιδανικά που υποστηρίζει όλη η κοινωνία και τα οποία προστατεύουν τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Σε σχέση με αυτό το συμπέρασμα, ο Kenneth W. Ryker στο βιβλίο του «Freedom in a Nutshell», ανέφερε: «Διακηρύξεις, Συντάγματα, Νομοθετήματα, δεν εγγυώνται τα δικαιώματα. Είναι απλώς κωδικοποιήσεις ιδανικών και αρχών. Αν δεν υπάρχει πραγματική πίστη στα ιδανικά και ο λαός δεν τα εξασκεί, τα έγγραφα καθίστανται απλά άχρηστα χαρτιά. Είναι η εξάσκηση των αρχών που αποτελεί το κλειδί για την ελευθερία».