Πάμε θέατρο; Αυτό ακριβώς κάνουμε. Αφού ζητήσαμε άδεια από τον σκηνοθέτη Νίκο Παϊδούση, βρεθήκαμε την καθορισμένη μέρα και ώρα μια βδομάδα πριν την παράσταση, σε μια από τις πολύωρες πρόβες του έργου, «Εξοχικόν Κέντρον ο Έρως», που ανεβάζει το Θεατρικό Τμήμα της ΕΕΑΜΑ (Ένωση Ελλήνων Αιγύπτου και Μέσης Ανατολής), με έτος ίδρυσης το 1952.

Σύμφωνα με το Λεύκωμα που έκδωσε η ΕΕΑΜΑ το 2001 με συντονιστή τον Λάκη Καντζίπα, το Θεατρικό Τμήμα ξεκίνησε το ίδιο έτος, με πρώτο καλλιτεχνικό διευθυντή τον κινηματογραφιστή και σκηνοθέτη Τόνι Αγαπητό. Το ραντεβού κανονίστηκε από τον κοινό μας φίλο και ηθοποιό, Κώστα Λάρα.

Ηθοποιοί, τεχνικοί και το καθ’ υμάς επιτελείο όλοι στις θέσεις τους, με τον σκηνοθέτη, έχοντας πάρει το αυστηρό του ύφος, να δίνει οδηγίες.

Παίζουν οι Απόστολος Λούπης, Νίκος Παϊδούσης Ηλέκτρα Σερέντζογλου, Φώτω Λεμονή, Γιώργος Αντωνιάδης, Ρήγας Λεμονής, Μπέρθα Γρηγοροπούλου, Πέτρος Οικονόμου, Βύρων Κώτσης, Νανά Ζούλιου, Κώστας Λάρας, Μαίρη Λάρα και Μαίρη Παπαϊωάννου.

Τεχνική επιμέλεια: Σκηνογραφία και Διακόσμηση σκηνικού, Χάρης Κατσιμπούλας, Εκτέλεση σκηνικού, Βασίλειος Γεωργίου, Διεύθυνση σκηνής, Χρ. Γρηγορόπουλος, Μηχανικός σκηνής, Γεώργιος Παναγής, Φωτισμός, Βύρων Κώτσης, Φροντιστήριο, Γεώργιος Πολυδούλης, Υποβολεύς, Γιώργος Φαλάλης.

Να τι μας είπε ο ηθοποιός Κώστας Λάρας:

Το έργο ήταν μια καλοδιαλεγμένη κωμωδία από τις πολλές που έχει γράψει ο Δημήτρης Ψαθάς και ενδεχομένως και η πρώτη εμφάνιση πολλών εκ των προαναφερθέντων ηθοποιών. Επίσης και η πρώτη σκηνοθετική δουλειά του Νίκου Παϊδούση. Η ανταπόκριση των θεατών, το γέλιο και το παρατεταμένο χειροκρότημα, μάς έδωσαν δύναμη για συνέχεια.

Έπειτα ήταν και οι εφημερίδες, οι οποίες αναφέρθηκαν με τα πλέον κολακευτικά λόγια για τους ηθοποιούς και την παράσταση γενικά.

Ποιος ήταν ο ρόλος σας στο «Εξοχικόν Κέντρον ο Έρως»;

Αν και ο ρόλος του «Νέου» που υποδύθηκα, ήταν σχετικά μικρός, φαίνεται ότι η υποκριτική μου κέρδισε τους υπεύθυνους. Αυτό αποδεικνύεται από την πληθώρα των πρωταγωνιστικών ρόλων που ακολούθησαν και που σημάδεψαν την θεατρική μου πορεία.

Πόσο εύκολο/δύσκολο ήταν να βρεθούν τότε ηθοποιοί;

Εύκολο για τους ανδρικούς ρόλους και πολύ δύσκολο για τους γυναικείους. Γι’ αυτό ο σκηνοθέτης δυσκολευόταν να βρει τα κατάλληλα άτομα (ηθοποιούς) να στελεχώσουν τους ρόλους. Διαφορετική η νοοτροπία τότε. Η όποια απόφαση των κοριτσιών, έπρεπε να περάσει από τα γρανάζια της οικογένειας.

Πού και πώς γίνονταν οι πρόβες τότε;

Οι πρόβες γίνονταν στο εντευκτήριό μας, επί της Whitman Street στο South Melbourne. Πολλές από τις παραστάσεις έγιναν στο θέατρο του Πανεπιστημίου Μελβούρνης στο Κάρλτον, ένα κεντρικό σημείο της πόλης με εύκολη πρόσβαση.

Ποιου ευθύνη ήταν η επιλογή των σκηνικών και των κουστουμιών;

Στην Ε.Ε.Α.Μ.Α. υπήρχε και υπάρχει το Καλλιτεχνικό Τμήμα, που μαζί με τον σκηνοθέτη επιμελούνται τα της παράστασης. Είμαστε μια ομάδα παλιών στελεχών που βοηθάμε και στην επιλογή των έργων.

Θυμάστε σε πόσα έργα έχετε παίξει;

Πολλά, πάρα πολλά. Έχω χαθεί στο μέτρημα. Γιατί εκτός από την ΕΕΑΜΑ, με τους γνωστούς σκηνοθέτες, Νίκο Παϊδούση, Ντίνο Μελιδώνη, Μιχάλη Νικολούδη και τα τελευταία 30 χρόνια τον Χάρη Κωνσταντινίδη, είχαμε ειδική συνεργασία με τον σκηνοθέτη και ηθοποιό Γιώργο Ιορδανίδη, από την Ελλάδα, καθώς επίσης και με τους Νίκο Σκιαδόπουλο, Κώστα Μακρυγιαννάκη, Πνευματική Εστία Ελληνίδων, Επτανησιακή Ομοσπονδία και άλλους.

Μάλιστα, για τον ρόλο μου ως βασιλιά Ληρ σε παράσταση του Κολλεγίου «Άγιος Ιωάννης», τιμήθηκα από το Hellenic Distinctions.

Ποιους από τους συνεργάτες σας θα θέλατε να θυμηθούμε σήμερα;

Τον Νίκο Παϊδούση, τη Λιλίκα Μωραΐτου (Γιαννέλου), την Ελένη Αποστόλου, τον Λάκη Καντζίπα, την Τούλα Γιαννή, τον Φιλίμωνα Συκαλιό, τον Πωλ Λούπη, τον Χρήστο Γρούτα, τον Χάρη Κωνσταντινίδη…

Ποιο έργο θυμάστε με νοσταλγία;

To «Άνθρωποι και Ανθρωπάκια» του Ν. Τσιφόρου. Μια συνεργασία της Ελληνικής Κοινότητας και της ΕΕΑΜΑ, με τη μεσολάβηση του τότε αρχισυντάκτη της εφημερίδας σας Νώντα Πεζάρου.

Ανέβηκε το 1985 σε σκηνοθεσία του σκηνοθέτη και ηθοποιού Χρήστου Μωραϊτη, από την Ελλάδα, τον Σεπτέμβρη στο Westgarth Theatre και τον Οκτώβρη στο Prince Philip Theatre.

Πόσο σημαντικός ήταν ο ρόλος της Μαίρης, της συζύγου σας, σε αυτή την μακρόχρονη θεατρική πορεία;

Η οικογένειά μου ήταν αυτή που εγγυάτο το χαρτί της επιτυχίας μου στη σκηνή. Η Μαίρη, ήταν η πιο αυστηρή κριτής, ο φύλακας άγγελος. Με στήριζε ηθικά και επιμελείτο το προσωπικό μου βεστιάριο.

Είμαστε βλέπετε από οικογένεια με φλέβα καλλιτεχνική. Μας αρέσει το θέατρο. Οι γονείς μας προωθούσαν τα πολιτιστικά. Οπότε το θέατρο ‘κούμπωσε’ και στους δυο μας.

Πώς βλέπετε τα θεατρικά δρώμενα σήμερα; 

Με ημερομηνία λήξης. Δυστυχώς, το παροικιακό θέατρο βρίσκεται στη δύση του. Ευτυχώς η ΕΕΑΜΑ το παλεύει ακόμα με συμμετοχές νέων από την Ελλάδα. Ταλέντα υπάρχουν. Οι καιροί όμως είναι δύσκολοι.

Έπειτα δύσκολη είναι και η επιλογή έργων. Άλλες οι προτιμήσεις του ελλαδικού κοινού και άλλες του αυστραλιώτη.

Ποια η συμβουλή σας στους νέους που αγαπούν το σανίδι αλλά δεν το αποτολμούν;

Παραδέχομαι ότι η υποκριτική είναι ένας πολύ δύσκολος κλάδος. Αν οι νέοι δεν μπορούν να το κάνουν επαγγελματικά, ας το κάνουν ερασιτεχνικά. Με την ευκαιρία θα ήθελα να δω το θέατρο να διδάσκεται ως μάθημα στα σχολεία. Όχι σπασμωδικά.

Θεωρώ ακόμα πιο αποδοτικό να δημιουργηθούν θεατρικά εργαστήρια, όπου θα δίνονται οι πρώτες κατευθυντήριες γραμμές. Το θέατρο είναι Τέχνη και η Τέχνη Παιδεία. Για να το αγαπήσουν, πρέπει να μυηθούν στον μαγικό του κόσμο, από την τρυφερή ηλικία.

Τελικά, κάνοντας τον απολογισμό σας τι είναι εκείνο που σας μένει μετά από 53 τόσα χρόνια στα θεατρικά δρώμενα της παροικίας;

Ικανοποίηση, ότι μπόρεσα και έβαλα ένα μικρό λιθαράκι στα θεατρικά μας, τιμή που αξιώθηκα και ενσάρκωσα τόσους μεγάλους ήρωες, και, ευγνωμοσύνη στο κοινό που μας αγάπησε και ανταπέδιδε την αγάπη του με την παρουσία του και το παρατεταμένο χειροκρότημα.

Φυσικά, η αναγνώριση της προσφοράς στα καλλιτεχνικά από την ευρύτερη παροικία με γεμίζει ιδιαίτερη χαρά και ικανοποίηση.

Ωστόσο μιας και το υποσχεθήκαμε στους αναγνώστες μας, πάμε με τη βοήθειά σας, να μάθουμε περισσότερα για την παράσταση;

«Το έργο ανέβηκε στις 2 Ιουνίου 1968 στο Cathedral Hall επί της Lonsdale Street στο σίτι. Οι ηθοποιοί ενσάρκωσαν άψογα το ρόλο τους και μοίρασαν άφθονο γέλιο στους θεατές. Η παρέμβαση δε του σκηνοθέτη Νίκου Παϊδούση, έδωσε ένα σύγχρονο τόνο στο έργο και επιπλέον κωμικά στοιχεία.

Η υπόθεση έχει ως εξής: Ο Αλέκος συνδέεται από καιρό με τη Βούλα χωρίς να αποφασίζει να την παντρευτεί, μέχρι που ο αδελφός της Γρηγόρης, απειλεί να τον σκοτώσει αν δεν αποκαταστήσει την χαμένη τιμή της αδελφής του.

Ο Αλέκος έχει κι αυτός μια ανύπαντρη αδελφή, την Άννα, που χωρίς να το ξέρει συνδέεται κρυφά με ένα νεαρό, τον Αντώνη. Έλα όμως που ο Αντώνης και ο Αλέκος, έχουν συναντηθεί τυχαία στο Εξοχικόν Κέντρον ο Έρως του Θρασύβουλου, όπου ο Αντώνης μύησε τον Αλέκο στην τεχνική του «στρίβειν διά του αρραβώνος».

Θυμάμαι, οι συντελεστές, κατάφεραν και μετέφεραν το φιλοθέαμον κοινό στην εποχή, με διαφορετικά ήθη και «ταμπού», όπου η αυστηρότητα των γονιών σε σχέση με τις επιλογές των παιδιών τους, μεταφράζεται σε κωμική αναπαράσταση άλλων αντιλήψεων και απόψεων ζωής.

Φυσικά το χειροκρότημα του κοινού στο τέλος της παράστασης, ήταν και είναι η μόνη ανταμοιβή στους δημιουργούς και μια γενναιόδωρη εκδήλωση αγάπης και εκτίμησης του έργου που επιτελούμε.

Τους ευχαριστώ διπλά.

*Βοήθημα: ΕΕΑΜΑ – Λεύκωμα Καλλιτεχνικών Εκδηλώσεων 1952-2001 – Συντονιστής: Λάκης Καντζίπας.