Όσα χρόνια και αν περάσουν, ο γνωστός ομογενής τζαζίστας Νίκος Πολίτης, δεν βάζει κάτω το αγαπημένο του κλαρινέτο.

Παραμονή Χριστουγέννων, ο 93χρονος μουσικός θα κάνει μία σπάνια εμφάνιση στη Μελβούρνη, και θα παίξει τζαζ στην καφετέρια Degani στο Ivanhoe μαζί με τον Tony Orr στο μπάντζο, από τις 10 το πρωί μέχρι τις 12 το μεσημέρι.

Εκτός από μουσικός, ο Νίκος Πολίτης, υπήρξε και κοινωνικός λειτουργός, συνιδρυτής και διευθυντής της Πρόνοιας και επί σειρά ετών δεινός υπερασπιστής των δικαιωμάτων των μεταναστών. Φώτο: Supplied

Μπορεί να έχουν περάσει τρία χρόνια από τότε που αποφάσισε να αποσυρθεί από τις δημόσιες εμφναίσεις, αλλά ο διακεκριμένος συμπάροικος, χάρηκε με την ευκαιρία που του δίνεται να στηρίξει τον ιδιοκτήτη της επιχείρησης και συμπατριώτη του από τη Λευκάδα, Παναγιώτη Κατσαΐτη.

«Είμαστε φίλοι και συμπατριώτες. Μπορεί εγώ να γεννήθηκα στην Αυστραλία και σύμφωνα με τους νόμους είμαι Αυστραλός, αλλά μου αρέσει πολύ που κατάγομαι από την Ελλάδα» μας λέει σε μια συνέντευξη που μας έδωσε με αφορμή τη χριστουγεννιάτικη συναυλία.

Άλλωστε, η πρώτη συνάντηση των δύο ομογενών από τη Λευκάδα πάει χρόνια πίσω, όταν ο 18χρονος τότε Κατσαΐτης, νεοφερμένος στην Αυστραλία, περπατώντας στους δρόμους της Μελβούρνης ακολούθησε μια μελωδία που τον οδήγησε στον Πολίτη.

Ό,τι και να γράψει κανείς για τον συγκεκριμένο ταλαντούχο ομογενή είναι λίγο. Από τη δεκαετία του 1950 γυρίζει τον κόσμο παίζοντας τζαζ στην Ευρώπη και την Αμερική. Από το 1994 μέχρι το 2005 ήταν μέλος του συγκροτήματος Louisiana Shakers με τους οποίους έπαιζε το αγαπημένο του είδος τζαζ, αυτό της Νέας Ορλεάνης.

«Αυτά ήταν τα καλά χρόνια. Έλεγα, όταν φτάσω τα ογδόντα θα σταματήσω να παίζω, γιατί δεν τα χρειάζομαι τα χρήματα και η μουσική είναι το χόμπι μου. Πέρασαν όμως δέκα χρόνια μέχρι να με πιστέψουν και οι σύντροφοί μου, και σταμάτησα τελικά τις δημόσιες εμφανίσεις όταν ήμουν ενενήντα!»

Τη δεκαετία του εξήντα και του εβδομήντα ταξίδεψε πολλές φορές στην Αμερική, και έπαιξε μαζί με τους θρύλους της τζαζ Louis Armstrong, Dizzy Gillespie, και τον κλαρινετιστή George Lewis, μεταξύ άλλων.

Στην μουσική έκφραση δεν διέφερε από αυτούς και πολλοί που τον άκουγαν τον περνούσαν για κρεολό, μας λέει με περηφάνεια. Μπορεί εκείνος να έμαθε τη μουσική ακούγοντας τους δίσκους τους, αλλά εκείνοι είχαν γεννηθεί και μεγαλώσει με αυτά τα ακούσματα.

Ήταν μια δύσκολη εποχή για τους μαύρους της Αμερικής, μας εξηγεί όταν τον ρωτάμε για τις αναμνήσεις του. Ήταν η εποχή που ξεκίνησαν να αγωνίζονται για τα πολιτικά τους δικαιώματα και η αστυνομία ήταν ιδιαίτερα σκληρή μαζί τους.

Ο Νίκος Πολίτης (στο κέντρο) μαζί με τον Con Pagonis και τη σύζυγό του Julie, το 2017. Φώτο: Supplied

Ο Νίκος Πολίτης και τα αδέρφια του ήταν από τα πρώτα ελληνόπουλα που γεννήθηκαν στην Αυστραλία και φοίτησαν σε πανεπιστήμιο. Ο πατέρας του ήρθε από τη Λευκάδα πριν από 120 χρόνια και η μητέρα του ήταν πρόσφυγας από τη Μικρά Ασία, και έφτασε στην Αυστραλία το 1923.

«Και οι δύο γονείς μου ήθελαν να σπουδάσουμε. Μου άρεσε η μελέτη και έχω τέσσερα πτυχία από το Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης όπου σπούδασα οικονομικά, ιστορία, φιλοσοφία και κοινωνιολογία, αλλά έμαθα και Γαλλικά και Ελληνικά».

Όλα τα χρόνια, μας λέει, προσπάθησε να κάνει αυτό που ήθελαν οι γονείς του, αρκεί να τον αφήσουν να παίξει το κλαρινέτο. «Εργάστηκα για 20 χρόνια στην οικογενειακή επιχείρηση, και παράλληλα έπαιζα μουσική». Αλλά δεν αισθάνθηκε ποτέ πιεσμένος. “Άμα κυνηγάς πράγματα που σου αρέσουν δεν είναι δουλειά» τονίζει και προσθέτει πόσο σημαντικό είναι να δώσουμε στα παιδιά την ευκαιρία να παίξουν μουσική εάν δείξουν ενδιαφέρον. “Μπορεί ως επάγγελμα να είναι δύσκολο, αλλά να παίζουν για την αγάπη της μουσικής είναι πολύ ωραίο πράγμα”.

Η ζωή τον αντάμειψε με μοναδικές, ανεπανάληπτες εμπειρίες και φιλίες που του έχουν μείνει αξέχαστες. “Ο Louis Armstrong όταν ήρθε στην Αυστραλία, ήρθε σπίτι μου και παίξαμε μαζί μουσική σε πάρτι και ήταν μεγάλη χαρά για μένα”, μας λέει με συγκίνηση.

“Η αλήθεια είναι ότι η μουσική που μου αρέσει πιο πολύ απ’ όλα είναι η μουσική από τη Νέα Ορλεάνη την περίοδο 1910-20”.

Η Λουιζιάνα ήταν άλλωστε μια ιδαίτερη περίπτωση, σύμφωνα με τον αρθρογράφο Con Pagonis, που συχνά έχει γράψει για τον Έλληνα τζαζίστα από τη Μελβούρνη. Η περίπτωσή της αποδεικνύει ότι η “συνάντηση” τόσων εθνικοτήτων και πολιτισμών ήταν ικανή να συμβάλλει σε μία απίστευτη δημιουργικότητα. Η αγάπη για τη μουσική ήταν ο κοινός χώρος συνάντησης της πολυπολισμικής αυτής κοινότητας της Νέας Ορλεάνης.

Ο Πολίτης έχει συνθέσει κάποια κομμάτια αλλά αυτό που του αρέσει πιο πολύ είναι να αυτοσχεδιάζει μαζί με άλλους μουσικούς γνωστές μελωδίες.

«Ανυπομονώ για την Πέμπτη» μας λέει. «Πρέπει να προσέξουμε όμως να μην παρασυρθούμε και παίξουμε δυνατά. Όταν παίζουμε μαζί τζαζ μας πιάνει μια τρέλα και μπορεί να κάνουμε πολύ θόρυβο» μας λέει γελώντας.

Είχε καιρό να βγει λόγω τους περιορισμούς της πανδημίας, αλλά με συντροφιά το κλαρινέτο του και τα αγαπημένα του βιβλία, δεν αίσθανθηκε ιδιαίτερα την απομόνωση.

Ο Νίκος Πολίτης έχει δωρήσει τριάντα άλμπουμ από την καριέρα του στην τζαζ στο Αυστραλιανό Μουσείο Τζαζ (www.ajm.org.au)

Mε συντροφιά το κλαρινέτο του και τα αγαπημένα του βιβλία, ο κ. Πολίτης δεν αίσθανθηκε ιδιαίτερα τη μοναξιά της απομόνωσης που επέβαλλε η πανδημία. Φώτο: Supplied