Σύσσωμο τόσο τον αθλητικό κόσμο όσο και ολόκληρη την ελληνική κοινωνία είχε συγκλονίσει πριν από μερικές εβδομάδες η Χρυσή Ολυμπιονίκης, Σοφία Μπεκατώρου, με τα όσα αποκάλυψε σε συνέντευξη που παραχώρησε στην Εβίτα Τσιλοχρήστου και το διαδικτυακό κανάλι του Marie Claire στο youtube. Εκεί μεταξύ άλλων μίλησε και για τη σεξουαλική παρενόχληση που είχε δεχτεί στο παρελθόν από παράγοντα του αθλητισμού.

Η πρωταθλήτρια της ιστιοπλοΐας με στόχο να παροτρύνει κι άλλες γυναίκες να υψώσουν τη φωνή τους σε αντίστοιχες περιπτώσεις, εξέθεσε για ακόμη μια φορά τα όσα οδυνηρά έζησε.

Συγκεκριμένα, στη διαδικτυακή Ημερίδα, με θέμα «Start to Talk/Σπάσε τη Σιωπή – Μίλησε, Μην Ανέχεσαι», που διοργάνωσε το υφυπουργείο Αθλητισμού, στο πλαίσιο του προγράμματος του Συμβουλίου της Ευρώπης για την «Προστασία των Παιδιών στον Αθλητισμό», αποκάλυψε λεπτομέρειες της κακοποίησης που τη στιγμάτισε σε νεαρή ηλικία.

«Κάποια στιγμή, όπως μιλάγαμε με τον Χ, γύρισα και με φίλησε. Εγώ πάγωσα, δεν ήξερα πώς να αντιδράσω, δεν περίμενα ποτέ να κάνει μία τέτοια κίνηση. Για μένα ο Χ αντιπροσώπευε το πατρικό πρότυπο, ήταν ένας άνθρωπος που επιτέλους δεν μας πολεμούσε μέσα στην Ομοσπονδία και ήθελε το καλό μας, σκέφτηκα.

Συνέχισα να προχωράω με ταχύτερο ρυθμό, κάνοντας πως δεν κατάλαβα ότι συνέβη, αν και του το ανέφερα, λέγοντάς του ότι δεν περίμενα ποτέ μία τέτοια κίνησή του. Φτάνοντας στο ξενοδοχείο μας, στο ασανσέρ, πριν πάει στο δωμάτιό του, μου ζήτησε να τον ακολουθήσω. Εγώ αρνήθηκα και πήγα να κλείσω την πόρτα. Εκείνος πάντα ευγενικά και με χαμόγελο με ρώτησε αν τον φοβάμαι και τότε του απάντησα πως όχι, αλλά ότι δεν υπήρχε λόγος να πάω μαζί στο δωμάτιό του. Εκείνος, προσπαθώντας να με πείσει, με διαβεβαίωσε ότι δεν πρόκειται να κάνει κάτι ερωτικό, απλά να συζητήσουμε. Ήξερε όμως πώς να μου μιλήσει και πώς να με ηρεμήσει και να με κάνει να ρίξω τις άμυνές μου. Και όταν αυτό έγινε, τότε άρχισε να ασελγεί εις βάρος μου. Προσπάθησα να τον απωθήσω, να του δείξω ότι δεν υπάρχει αμοιβαία επιθυμία, θεωρώντας ότι θα το σεβαστεί.

«ΤΟΥ ΕΙΠΑ ΟΧΙ, ΑΛΛΑ…»

Του είπα όχι, του επανέλαβα ότι δεν θέλω να προχωρήσω και εκείνος με ψεύτικα γλυκόλογα έλεγε ότι δεν είναι τίποτα, κάνοντας χιούμορ. Έλεγε ότι θα σταματήσει αν δεν το θέλω, όμως δεν σταμάτησε ό,τι κι αν του έλεγα. Κλαμένη και ντροπιασμένη, έφυγα από το δωμάτιο όταν αυτός ολοκλήρωσε και σηκώθηκε από πάνω μου. Γύρισα στο δωμάτιό μου, όπου η συναθλήτριά μου κοιμόταν ανυποψίαστη. Έκανα μπάνιο, ένιωθα βρώμικη, εξαντλημένη, ταπεινωμένη και ανίκανη να υπερασπιστώ τα δικαιώματά μου. Ενώ είχαμε μόλις αποκτήσει το δικαίωμα στο όνειρο με την Αιμιλία, αν εγώ μιλούσα για ό,τι μου συνέβη, μπορεί αυτό να κατέρρεε.

Δεν μπορούσα να διαχειριστώ αυτό το συναίσθημα και δεν μπορούσα να το μοιραστώ με την ομάδα μου, γιατί μπορεί να μας δίχαζε. Η ομάδα μας, που συμπεριλάμβανε και την ανδρική, βρισκόταν πάντα σε ένα λεπτό σχοινί ισορροπίας και δεν υπήρχαν δυνατοί δεσμοί που θα μπορούσαν να με κάνουν να μιλήσω ανοιχτά.

Ο δε προπονητής μας ήταν 25 χρόνων, αρκετά συναισθηματικός και άπειρος σε θέματα διαχείρισης κρίσεων. Επίσης, τότε, δεν είχαμε κάποια συνεργασία με αθλητική ψυχολόγο και φυσικά δεν θα μιλούσα ποτέ στους γονείς μου, γιατί θα με σταμάταγαν από την ιστιοπλοΐα. Στο μικρό και αθώο μυαλό μου η μόνη λύση ήταν να σιωπήσω και να κάνω ότι δε συνέβη τίποτα. Έκλαψα πολύ και όταν ξύπνησα άρχισα μία παράσταση που έληξε μέχρι και πριν από λίγο καιρό.

Με πολλή δουλειά, θεραπεία και ανάλυση κατάφερα να αναλάβω το βάρος της ευθύνης μου, το να μην μιλήσω τότε, ώστε να απομακρυνθεί αυτός ο παράγοντας εκτός αθλητικών χώρων.

Αυτός ο μισάνθρωπος, που δεν είχε όρια, εκμεταλλεύτηκε καταστάσεις, τη συναισθηματική μου ευφορία και την προσήλωση στον στόχο μου. Εκμεταλλεύτηκε την αδυναμία της ομάδας μας, γνωρίζοντας ότι δεν υπήρχε μεγάλη συνοχή και δύναμη, τη θεσμική του θέση, ώστε να ικανοποιήσει το αρρωστημένο του ένστικτο.

Ο μόνος στον οποίο κατάφερα να ανοιχτώ ήταν ο δεσμός που διατηρούσα τότε, από τον οποίο επίσης ζήτησα να μην αντιδράσει, καθώς ήταν κι αυτός αθλητής.

Ο Χ ουδέποτε δήλωσε μετάνοια ή άλλαξε τον τρόπο που λειτουργούσε. Με την αλλαγή της στάσης μου και την ψυχρότητά μου έγινε ειρωνικός και σε γενικές γραμμές αμφισβήτησε τις ικανότητες και τις επιδόσεις μου, σε κάθε δυνατή ευκαιρία, λέγοντας ότι οι νεότεροι αθλητές πρέπει να έχουν πλέον ευκαιρίες και όχι αυτοί των οποίων η καριέρα τους βρίσκεται στη δύση της. Τη νοοτροπία αυτή υιοθέτησε από το 1999 μέχρι το 2019. Στο διάστημα αυτό έχω πετύχει τις περισσότερες διακρίσεις για τη χώρα μας στην ιστιοπλοΐα, έχοντας όμως χάσει το σημαντικότερο αγαθό ως προσωπικότητα: την αγάπη προς τον εαυτό μου»!

ΑΥΓΕΝΑΚΗΣ: «ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ Η ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ»

Ο οικοδεσπότης της Ημερίδας, υφυπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού, Λευτέρης Αυγενάκης, επισήμανε μεταξύ άλλων ότι «αποτελεί προτεραιότητά μας η προστασία των παιδιών. Μάλιστα, ενδεικτικό της σημασίας που δίνουμε αποτελεί το γεγονός ότι τα δύο κεντρικά θέματα που θέσαμε, στο πλαίσιο της ελληνικής προεδρίας του Συμβουλίου, είναι:

1. η Αναθεώρηση της Ευρωπαϊκής Χάρτας Αθλητισμού και
2.τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στον Αθλητισμό

Ωστόσο, η χώρα μας δεν είχε επιδείξει σημαντική πρόοδο στην καταγραφή, κατανόηση και φυσικά αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος».

Όπως τόνισε ο κ. Αυγενάκης «από την πρώτη στιγμή της ανάληψης των καθηκόντων μου στο Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού, δώσαμε ιδιαίτερη προσοχή στο θέμα αυτό, το οποίο χρήζει προσεκτικής και ουσιαστικής αντιμετώπισης και, φυσικά, δεν επιλύεται με απλό και άμεσο τρόπο. Απαιτεί προγραμματισμό, συμμετοχή της κοινωνίας, ενημέρωση και ευαισθητοποίησή της».

ΜΑΚΡΗ: «ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΝ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΑ, ΧΑΡΟΥΜΕΝΑ, ΑΣΦΑΛΗ ΚΑΙ ΥΓΙΗ»

Η υφυπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων, Ζέτα Μακρή, ανέφερε: «Η ευαισθητοποίηση, η εγρήγορση και η ανάληψη δράσεων της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού και ιδιαιτέρως του Υφυπουργού Αθλητισμού, Λευτέρη Αυγενάκη, σε αυτή την κατεύθυνση, είναι μεγάλη ευκαιρία για τη χώρα μας, να υψώσει ανάστημα. Προπονητές, υπεύθυνοι αθλητισμού, εκπαιδευτικοί φυσικής αγωγής, αθλητές, γονείς, Πολιτεία, απέναντι στην προσβολή και στο κατάφωρο πλήγμα της παιδικής αθωότητας, πρέπει να σταθούμε όλοι ενωμένοι και αμείλικτα ανένδοτοι. Καμιά δικαιολογία, καμιά υποχώρηση, καμιά αμφιβολία, καμιά ανοχή. Τα παιδιά έχουν δικαίωμα να μεγαλώνουν φυσιολογικά, χαρούμενα, ασφαλή και υγιή.

Στηρίζουμε, προβάλλουμε, γινόμαστε πολλαπλασιαστές του μηνύματος «Σπάσε τη Σιωπή, Μίλησε, μην ανέχεσαι». Γινόμαστε πρεσβευτές των παιδιών αθλητών και ξεκινάμε να μιλάμε σε όλες τις γλώσσες δυνατά και καθαρά. Το «Start to Talk», είναι τρόπος ζωής όπως ακριβώς και ο Αθλητισμός. Είναι δέσμευση, είναι υπόσχεση για ένα καλύτερο μέλλον στον Αθλητισμό».

ΚΑΠΡΑΛΟΣ: «ΑΣΠΙΔΑ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΘΛΗΤΕΣ»

Ο πρόεδρος της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής, Σπύρος Καπράλος, αφού εξήρε το πρόγραμμα Start to Talk/Σπάσε τη Σιωπή – Μίλησε, Μην Ανέχεσαι» ως μια κοινή προσπάθεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Συμβουλίου της Ευρώπης τόνισε: «Ο αθλητισμός από τι φύση του αποτελεί μια από τις πιο όμορφες δραστηριότητες της ανθρώπινης ζωής, ένα εργαλείο για υγειά και ευημερία του ανθρώπου. Κρατώντας μακριά όλα τα επικίνδυνα άτομα, δημιουργώντας μια ασπίδα γύρω από τους αθλητές μας και επενδύοντας σε ειδικευμένο και επιστημονικά καταρτισμένο προσωπικό μπορούμε να είμαστε πιο αισιόδοξοι για την καταπολέμηση κάθε είδους σεξουαλικής παρενόχλησης και κακοποίησης. Η ΕΟΕ, κύριε Υπουργέ, θα είναι στο πλευρό σας σε κάθε απόφαση και πρωτοβουλία που θα αναλάβετε για την πάταξη του φαινομένου».

Η ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ

Ενδιαφέροντα στοιχεία παρέθεσε ο διευθυντής της Διεύθυνσης Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος του Αρχηγείου της Ελληνικής Αστυνομίας, Βασίλειος Παπακώστας. Μεταξύ άλλων, ανέφερε ότι σύμφωνα με την Ετήσια Έκθεση Εκτίμησης Απειλών και Οργανωμένου Εγκλήματος στο Διαδίκτυο για το 2020, η πανδημία έπληξε κάθε γωνιά του κόσμου. Καθώς όλοι χρησιμοποιούμε το διαδίκτυο σε μια άνευ προηγουμένου κλίμακα, το ίδιο έκαναν και οι εγκληματίες προσαρμοζόμενοι ταχύτατα στη νέα πραγματικότητα. Επιπλέον σημείωσε ότι ο συνολικός αριθμός νέων υποθέσεων που χειρίστηκε η ΔΙ.Δ.Η.Ε. και αφορούν υποθέσεις Πορνογραφίας Ανηλίκων ή Σεξουαλικής εκμετάλλευσης Ανηλίκων, μέσω διαδικτύου, για το έτος 2019 είναι 329 και για το 2020 είναι 300. Επισήμανε επίσης πως «η καταστολή, όσο και αν είναι απαραίτητη, δεν είναι ικανή από μόνη της να αντιμετωπίσει το πρόβλημα. Η διεθνής εμπειρία έχει δείξει ότι προτεραιότητα είναι η ευαισθητοποίηση αλλά και η εκπαίδευση των συμμετεχόντων στους αθλητικούς αγώνες και των πολιτών».