Μεγαλοπρεπές μνημείο ανεγείρει στο Λόφο Μεζούρλου το ΚΚΕ το οποίο αναμένεται να ολοκληρωθεί σύντομα.

Επρόκειτο να ολοκληρωθεί στο τέλος Δεκεμβρίου αλλά λόγω της πανδημίας καθυστέρησε.

Ο Λόφος Μεζούρλου βρίσκεται 5 χιλιόμετρα περίπου από το κέντρο της Λάρισας. Υπήρξε τόπος εκτελέσεων. Τουλάχιστον 500 κομμουνιστές, μαχητές του ΔΣΕ και άλλοι πατριώτες, όλοι λεβέντες νέοι, εκτελέστηκαν την περίοδο 1946–1950.

Οι κυβερνήσεις των δοσίλογων και των συνεργατών των Γερμανών, που επέβαλαν με τα όπλα οι Εγγλέζοι αρχικά, και οι Αμερικανοί στη συνέχεια, με συνοπτικές δίκες, τους τουφέκιζαν ανελέητα για να κάμψουν το φρόνημα και να λυγίσουν την ψυχή του Ελληνικού Λαού που αντιστέκονταν.

Ο συμπάροικος Νίκος Βουρνάζος, αντιστασιακός ο ίδιος και γνωστός στην ελληνική παροικία τόσο από παλαιότερα άρθρα του στον «Νέο Κόσμο» όσο και από τη γενναιόδωρη δωρεά των δύο εκατομμυρίων δολλαρίων στη «Φροντίδα», στο βιβλίο του για την Αντίσταση αναφέρει: «Και, όμως, πολλούς τέτοιους λεβέντες το κράτος των δοσίλογων τους έστειλαν στις φυλακές, στα ξερονήσια και στην εκτέλεση!»

Μόνο τα στρατοδικεία και τα δικαστήρια της Λάρισας δίκασαν «εις θάνατον» πάνω από χίλιους Έλληνες πατριώτες. Οι 500 όπως προανέφερα εκτελέστηκαν.

Ένας από αυτούς τους χίλιους καταδικασμένους σε θάνατο ήταν και ο πατέρας μου. Eίχε δικαστεί «δις δεκαεξάκις εις θάνατον» για αδικήματα ανύπαρκτα ή σκηνοθετημένα. Από τύχη-βουνό τη γλύτωσε, ενώ τον είχαν στήσει στο Μεζούρλο για εκτέλεση μαζί με άλλους έξι.

ΤΟ ΚΕΛΙ ΤΩΝ ΜΕΛΛΟΘΑΝΑΤΩΝ

Στις φυλακές της Λάρισας στη μέση του κοινόχρηστου χώρου και σε περίοπτη θέση για να το βλέπουν όλοι οι κρατούμενοι, υπήρχε το κελί των μελλοθανάτων. Τρεις μέρες πριν την εκτέλεση έβαζαν τους μελλοθάνατους εκεί και τους προσφέρανε ό,τι φαγητό θέλανε. Εκεί είχαν βάλει και τον πατέρα μου πριν τον οδηγήσουν στο εκτελεστικό απόσπασμα!

Όπως μου είχε διηγηθεί ο πατέρας μου, κανένας δεν έτρωγε. Πού να πάει κάτω φαγητό όταν ξέρεις ότι την επομένη θα σε εκτελέσουν!

«Πιανόμασταν από τα σίδερα του κελιού και φωνάζαμε με όλη τη δύναμη της ψυχής μας!

Συναγωνιστές, αδέρφια μας πατριώτες! Αύριο μας πάνε για εκτέλεση! Εκδικηθείτε το αίμα μας! Συνεχίστε τον αγώνα!

Μη λυγίσετε, μην υπογράψετε!» .

Τους έβαζαν σε αυτό το κελί για να τρομοκρατήσουν τους υπόλοιπους κρατούμενους και να τους αναγκάσουν να υπογράψουν τη γνωστή «Δήλωση Μετανοίας».

Όταν φώναζαν τα συνθήματα, περνούσαν οι δεσμοφύλακες και τους χτυπούσαν με τα γκλοπ στα χέρια για να σταματήσουν.
Την παραμονή της εκτέλεσης ο παππούς μου ο Ηλίας κατέβηκε, από το χωριό μου τη Γεράνεια Ελασσόνας, στη Λάρισα και πήγε και χαιρέτησε για «τελευταία» φορά τον γυιο του.

Με βαριά καρδιά αφού τον χαιρέτησε, τράβηξε για το σταθμό λεωφορείων προκειμένου να πάρει το λεωφορείο της επιστροφής για το χωριό.

Καθόταν σε ένα παγκάκι και έκλαιγε ασταμάτητα!

«Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ»

Eκείνη την ώρα-όπως μολογούσε ο παππούς μου- «η Παναγία έκανε το θαύμα της», έστειλε έναν χωροφύλακα μπροστά του!
Σταματάει, τον κοιτάει προσεκτικά, τον αναγνωρίζει, τον χαιρετάει και τον αγκαλιάζει!

Ηλία του λέει, τι έπαθες! «Τι να πάθω αποκρίνεται ο παππούς μου! Αύριο μου σκοτώνουν το Σωτήρη!»

Αυτός ο χωροφύλακας είχε βαφτίσει τον πατέρα μου αλλά είχαν χάσει επαφή, είχαν χάσει τα ίχνη του και μετά από χρόνια, εντελώς συμπτωματικά βρέθηκε μπροστά στον παππού μου! Γι’ αυτό ο παππούς έλεγε «η Παναγία» τον έστειλε!

Χαιρετήθηκαν και έφυγε ο χωροφύλακας χωρίς να δώσει υποσχέσεις ότι μπορούσε να ανατρέψει την κατάσταση.

Την άλλη μέρα τα χαράματα ένα στρατιωτικό αυτοκίνητο πηγαίνει στις φυλακές της Λάρισας, παραλαμβάνει τους 7 μελλοθάνατους και με το εκτελεστικό απόσπασμα συνοδεία φθάνουν στον τόπο της εκτέλεσης.

Τους στήνουν στη σειρά. Τους ρωτάνε αν θέλουν να τους δέσουν τα μάτια για να μην βλέπουν. Κανένας δεν δέχτηκε.

Μετά πέρασε ο παπάς να τους μεταλάβει. Κανένας δεν δέχτηκε.

Εκείνη την εποχή πολλοί παπάδες είτε από συνειδητή επιλογή είτε επειδή τους ανάγκαζαν, έπαιζαν το ρόλο του πληροφοριοδότη.

Εξομολογούσαν γυναίκες αριστερών, μάθαιναν διάφορες πληροφορίες και τις έδιναν στην αστυνομία για την «δέουσα» επεξεργασία.

Την ώρα που ο παπάς ρωτούσε τους μελλοθάνατους αν θέλουν να κοινωνήσουν, μια μοτοσυκλέτα με σειρήνα ανέβαινε το Λόφο του Μεζούρλου.

ΣΤΟ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ – ΤΟ ΔΑΧΤΥΛΟ ΣΤΗ ΣΚΑΝΔΑΛΗ

Ο αξιωματικός υπηρεσίας είχε τοποθετήσει το εκτελεστικό απόσπασμα σε θέση βολής και ενώ ήταν έτοιμος να διατάξει πυρ, αργοπόρρησε γιατί κατάλαβε ότι κάτι κομίζει ο μοτοσυκλετιστής που ερχόταν με τη σειρήνα στη διαπασών!

Φτάνει λοιπόν ο μοτοσυκλετιστής και παραδίνει στον αξιωματικό ένα έγγραφο. Το διαβάζει, το ξαναδιαβάζει και μετά από λίγη σκέψη φωνάζει: Πάσχος -και ακόμη ένας από τον Τύρναβο, μου διαφεύγει το όνομα- φύγετε.

Φεύγουν, προχωρούν μερικά μέτρα και μετά άρχισαν να τρέχουν πηγαίνοντας ζικ-ζακ προκειμένου να αποφύγουν τις σφαίρες, πιστεύοντας ότι θα τους ρίξουν από πίσω. Αυτό φυσικά δεν έγινε. Γλύτωσαν. Οι άλλοι 5 δεν γλύτωσαν, προστέθηκαν κι αυτοί στον κατάλογο των πεντακοσίων ηρώων που εκτελέστηκαν στο Λόφο του Μεζούρλου.

Ο χωροφύλακας που βάφτισε τον πατέρα μου κίνησε γη και ουρανό και στο παρά ένα λεπτό τον έσωσε. Φυσικά για τον πατέρα μου το έργο δεν είχε τελειώσει εκεί. Ακολούθησαν κι άλλες φυλακίσεις και τραβήγματα αλλά τουλάχιστον είχε γλυτώσει από τα δόντια του χάρου. Ο άλλος συναγωνιστής του καταγόταν από εύπορη οικογένεια του Τυρνάβου που, όπως έλεγε ο πατέρας μου, οι δικοί του είχαν δώσει τρεις χιλιάδες οκάδες σιτάρι για να τον γλυτώσουν.

Όταν με το καλό απαλλαγούμε από τον κορωνοϊό και πάμε στην Ελλάδα, όσοι από εμάς περνάμε από Λάρισα, καλό θα είναι να πάρουμε λίγα γαρύφαλα να τα εναποθέσουμε στο Μεζούρλο… Υπέρ αναπαύσεως των ψυχών των 500 Οσίων Αγίων Πατέρων ημών που μαρτύρησαν για την Ελλάδα, για την ισότητα και την κοινωνική δικαιοσύνη.

Οι εκατόμβες των νεκρών, του Μεζούρλου, της Μακρονήσου, της Γυάρου και της Εθνικής μας Αντίστασης γενικότερα, κατέχουν μια περίλαμπρη θέση στην ιστορία των 200 χρόνων από την Επανάσταση του 21! Υποκλινόμαστε!