O «Ντον Τζοβάννι» του Μότσαρτ είναι η πρώτη από τις διεθνείς συμπαραγωγές της Εθνικής Λυρικής Σκηνής (ΕΛΣ) που ήταν προγραμματισμένο να δημιουργηθεί και να κάνει πρεμιέρα στην Αθήνα και στη συνέχεια να ταξιδέψει και να παρουσιαστεί στα άλλα δύο λυρικά θέατρα που συμμετέχουν στη συμπαραγωγή.
Λόγω της πανδημίας, η παραγωγή δεν παρουσιάστηκε σε κοινό, όμως βιντεοσκοπήθηκε στην Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος και θα παρουσιαστεί σε πρώτη παγκόσμια μετάδοση από την GNO TV.
Η παράσταση θα είναι διαθέσιμη στο nationalopera.gr/GNOTV από τις 14 Φεβρουαρίου 2021. Στη συνέχεια, όπως είναι προγραμματισμένο, θα παρουσιαστεί στο Γκαίτεμποργκ εντός του 2021 και στην Κοπεγχάγη το 2022.
Η παραγωγή του «Ντον Τζοβάννι» και η GNO TV υλοποιήθηκαν με τη στήριξη της δωρεάς του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ) [www.SNF.org] για την ενίσχυση της καλλιτεχνικής εξωστρέφειας της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.
Σημειώνεται ότι η μουσική διεύθυνση είναι του Αυστραλού Ντάνιελ Σμιθ. Ο Σμιθ είναι Αυστραλός αρχιμουσικός, που έχει αποσπάσει πολυάριθμα βραβεία σε σημαντικούς διεθνείς διαγωνισμούς.
Υπήρξε βασικός προσκεκλημένος αρχιμουσικός του Θεάτρου Κάρλο Φελίτσε της Γένοβας, αλλά και ο πρώτος Αυστραλός που διηύθυνε τη Φιλαρμονική της Τσεχίας και τη Φιλαρμονική του Λονδίνου, αλλά και στα Θέατρο Μαριίνσκι, Θέατρο Όπερας Ρώμης, Θέατρο Σαν Κάρλο Νάπολης κ.α.
Έχει ιδρύσει τον φιλανθρωπικό οργανισμό «The Daniel Smith ‘Gift of Music’ Foundation», μέσω του οποίου δίνεται η δυνατότητα σε ευπαθείς ομάδες να παρακολουθήσουν δωρεάν παραστάσεις.
Αυτή είναι η δεύτερη συνεργασία του με την Εθνική Λυρική Σκηνή.
Ένα από τα σπουδαιότερα ορόσημα του οπερατικού ρεπερτορίου, ο «Ντον Τζοβάννι» αποτελεί πρόκληση τόσο για τους τραγουδιστές της όπερας όσο και για τη δημιουργική ομάδα που καλείται να τον αποδώσει σκηνικά.
Η εξαιρετικά ευρηματική μουσική του Μότσαρτ αποδίδει όλες τις όψεις της πορείας του ανθρώπου που τα βάζει με τον Θεό και παίρνει την τύχη στα χέρια του και καταφέρνει να συνδέσει τον κόσμο των ευγενών με τους κωμικούς χαρακτήρες με τρόπο πρωτόγνωρο.
Στο εμβληματικό αυτό έργο τίποτε δεν είναι όπως φαίνεται, αφού η αμφισημία διαπερνά το ποιητικό κείμενο αλλά και τη μουσική. Η υπόθεση αφορά τις ερωτικές περιπέτειες του ακόλαστου Ισπανού ευγενούς Ντον Τζοβάννι.
Σε μια από αυτές, αποπειράται να βιάσει την Ντόννα Άννα. Προσπαθώντας να διαφύγει, σκοτώνει τον πατέρα της, ο οποίος επιστρέφει από τον κόσμο των νεκρών προκειμένου να πάρει εκδίκηση. Καθώς ο Ντον Τζοβάννι δεν μετανοεί για όσα έχει πράξει, οδηγείται στην Κόλαση.
Τα σκηνικά και τα κοστούμια της νέας παραγωγής του «Ντον Τζοβάννι» δημιουργήθηκαν εξ ολοκλήρου στα κατασκευαστικά εργαστήρια της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, οι πρόβες πραγματοποιήθηκαν τον Οκτώβριο και τον Νοέμβριο του 2020 στις αίθουσες δοκιμών της ΕΛΣ και η παράσταση βιντεοσκοπήθηκε στα μέσα Δεκεμβρίου στην Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος.
Η βιντεοσκόπηση της παραγωγής έγινε με οκτακάμερο σύστημα τελευταίας τεχνολογίας και ειδική κινηματογραφική σκηνοθεσία, προκειμένου να προσφέρει μια υψηλή εμπειρία θέασης και ακρόασης στον θεατή.
Η παράσταση θα παρουσιαστεί στην GNO TV με δυνατότητα επιλογής υποτίτλων σε ελληνικά, αγγλικά και γαλλικά.
Η σκηνοθεσία είναι του Τζων Φούλτζεϊμς, συμμετέχει η Ορχήστρα και η Χορωδία της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, ενώ στους πρωταγωνιστικούς ρόλους συναντούμε τους διακεκριμένους Έλληνες μονωδούς Τάση Χριστογιαννόπουλο, Βασιλική Καραγιάννη, Γιάννη Χριστόπουλο, Πέτρο Μαγουλά, Άννα Στυλιανάκη, Τάσο Αποστόλου, Νίκο Κοτενίδη και Χρύσα Μαλιαμάνη.
O Τζων Φούλτζεϊμς είναι καλλιτεχνικός διευθυντής της Βασιλικής Όπερας της Δανίας, ενώ υπήρξε αναπληρωτής καλλιτεχνικός διευθυντής της Βασιλικής Όπερας του Λονδίνου και ιδρυτής και καλλιτεχνικός διευθυντής της πρωτοποριακής βρετανικής καλλιτεχνικής ομάδας The Opera Group.
ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ ΤΖΩΝ ΦΟΥΛΤΖΕΪΜΣ
Ο θάνατος διατρέχει ως ατμόσφαιρα τον Ντον Τζοβάννι – το προφανές είναι ότι ο Διοικητής πεθαίνει, αλλά και η Ντόννα Άννα σκέφτεται να αφαιρέσει τη ζωή της, ο Ντον Οττάβιο λέει ότι είναι πρόθυμος να θυσιάσει τη δική του για να πάρει εκδίκηση γι’ αυτήν, ο Λεπορέλλο σχεδόν σκοτώνεται, ο Μαζέττο σχεδόν σκοτώνεται, φοβόμαστε για την Τσερλίνα…
Αλλά φυσικά ο θάνατος που αποτελεί την πολυαναμενόμενη κορύφωση στην οποία οδηγείται η όπερα είναι αυτός του ίδιου του Ντον Τζοβάννι –γίνεται αναπόφευκτος και μάλιστα επιθυμητός από τον ίδιο, καθώς επιλέγει τον θάνατο, ακόμη και την Κόλαση, από το να απαρνηθεί το ποιος είναι– καθώς η ατομικιστική απειλή της πλήρους, ανεξέλεγκτης ελευθερίας την οποία αυτός αντιπροσωπεύει μπορεί να εξαφανιστεί μόνο με τον θάνατό του.
Ο θάνατός του είναι μια έκφραση τάξης που επαναβεβαιώνεται. Όλα τα ίχνη του εξαφανίζονται και η κοινωνία συνεχίζει.
Μια μικρογραφική εκδοχή αυτής της επαναδιακήρυξης της τάξης συμβαίνει κάθε φορά που αφήνουμε ένα ξενοδοχείο, καθώς τα δωμάτιά μας απολυμαίνονται και γίνονται και πάλι καινούρια για να δημιουργήσουν ξανά την ψευδαίσθηση ότι ένας νέος ένοικος, απόψε, θα είναι ο πρώτος.
Τα ξενοδοχεία είναι σκηνές στις οποίες ζούμε ζωές αψηφώντας τη θνητότητα. Το χάος που δημιουργούμε καθαρίζεται, καμία πράξη δεν έχει συνέπειες και υπάρχουν καθαρά σεντόνια κάθε μέρα.
Τα ξενοδοχεία είναι σημαντικά και για άλλους λόγους. Είναι μέρη όπου συναντώνται διαφορετικά άτομα και τάξεις – είτε πρόκειται για μια αστική εκδήλωση, είτε για έναν γάμο όπου η οικογένεια ξοδεύει τις αποταμιεύσεις της ζωής της, είτε για έναν εύπορο ένοικο που φιλοξενείται εκεί επί μακρόν, είτε για έναν ταξιδιώτη που επισκέπτεται μια πόλη.
Μέρη όπου υπάρχει τόσο οικειότητα όσο και ανωνυμία, τόσο ιδιωτικοί όσο και δημόσιοι χώροι.
Μέρη στα οποία μεγάλο κομμάτι της λειτουργίας προσανατολίζεται γύρω από αυτό που συμβαίνει αφού πέσει το σκοτάδι. Αλλά πάνω απ’ όλα είναι μέρη από τα οποία μια μέρα πρέπει να κάνουμε check-out.
Γι’ αυτό, παρακαλούμε να αισθανθείτε σαν στο σπίτι σας, να κάνετε check-in, να παραλάβετε το κλειδί του δωματίου σας, να κλειδώσετε τα τιμαλφή σας και να αφήσετε τον κόσμο έξω.
