«ΚΑΛΟΙ μου άνθρωποι» που έλεγε και ο μοναδικός Βέγγος, τι σας έκανα; Κάθε εβδομάδα με κατσαδιάζει ο αρχισυντάκτης μου. Τη μια, στεναχώρησα με τα γραπτά μου τον Παπαστεργιάδη, την άλλη, τον Μαυρουδή και την παράλλη τον Γκόνη.

Όλοι ενοχλούνται, τελικά, με τα γραπτά μου και ζητούν από τη διεύθυνση να μου επιβάλλει να είμαι πιο προσεκτική. Από την άλλη, είστε κι εσείς που, μάλλον, σας αρέσουν αυτά που γράφω. Μέχρι, βεβαίως, να ασχοληθώ και με σας…

ΑΣ αρχίσουμε με την Αδελαΐδα. Μαθαίνω, λοιπόν, ότι κάποιοι δεν είναι ικανοποιημένοι με τον τρόπο που έγιναν οι πρόσφατες εκλογές για την ανάδειξη νέου Διοικητικού Συμβουλίου της Ελληνικής Κοινότητας Νότιας Αυστραλίας.

Μου λένε, μάλιστα, ότι έχουν πάει και σε δικηγόρο για να εξετάσουν το ενδεχόμενο να κάνουν προσφυγή κατά του εκλογικού αποτελέσματος. Λέτε; Με την ευκαιρία θα μας κάνει η ίδια Κοινότητα κάποια ενημέρωση για το γηροκομείο της; Τα πέρασε όλα τα τεστ των Αρχών;

ΠΡΩΤΟΣ σε φωτογραφήσεις αυτή την εποχή ο νέος μας γενικός πρόξενος. Σύμφωνα με τις στατιστικές μου, ξεπέρασε τον Αρχιεπίσκοπό μας Μακάριο (μάλλον, επειδή εξακολουθεί να απουσιάζει – και αλήθεια πότε επιστρέφει;) αλλά αρκετούς προέδρους. Προσπαθεί να τον συναγωνιστεί, ανεπιτυχώς, ο Κώστας Αλαβέρας.

ΝΑ ΛΕΜΕ και τα καλά! Η προσπάθεια της Παμμακεδονικής να περιορίσει τη χρήση του συμβόλου του Ήλιου της Βεργίνας από μη Έλληνες έχει αποτελέσματα. Να η απάντηση της Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας Αυστραλίας σε επιστολή της Παμμακεδονικής:

«Thank you for providing that additional information and the WIPO details. While we understand the seriousness of intellectual property protection, all Football Victoria clubs are separate incorporated entities that design and utilise their own logos. It is the responsibility of individual clubs to ensure that their logo does not infringe on anyone else’s intellectual property. Should the symbol be used on the Football Victoria website, please let us know and we will consider any appropriate actions that should be taken».

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ έχει και η προσπάθεια τα προϊόντα που εισάγονται από τη Βόρεια Μακεδονία να αναφέρουν «Made in North Macedonia» και όχι σκέτο «Macedonia». Αρκεί η προσπάθεια να γίνεται μεθοδικά και με επιχειρήματα και όχι με κραυγές…

ΜΕ την ευκαιρία, μου είπαν ότι κάποια «παλικάρια» με καταγωγή από τα Σκόπια καταδικάστηκαν αυτές τις μέρες γιατί έδειραν, προ καιρού, έναν νεαρό ομογενή… Φαντάζομαι, λεπτομέρειες θα διαβάσουμε συντόμως.

ΜΙΑ νέα απειλή προέκυψε για την εκμάθηση της Ελληνικής γλώσσας στη Βικτώρια, καθώς υπό πίεση βρίσκεται το VSL (Victorian School of Languages) Glen Waverley, λόγω μειωμένων εγγραφών, όπως ενημερώνεται ο «Νέος Κόσμος».

Ήδη έχουν κλείσει δυο παροικιακά σχολεία, επίσης, λόγω μειωμένων εγγραφών. Η γλώσσα μας χάνει έδαφος. Δυστυχώς, αρκετοί γονείς της δεύτερης και τρίτης γενιάς δεν θεωρούν απαραίτητο να μαθαίνουν ελληνικά τα παιδιά τους. Πώς θα τους πείσουμε να αλλάξουν άποψη;

ΑΥΤΑ για σήμερα. Ξέρω, ήμουν πολύ ήπια και δεν ενόχλησα κανέναν. Είπα να χαλαρώσω λίγο, λόγω της Διεθνούς Ημέρας της Γυναίκας. Τόσες και τόσες γυναίκες θα μιλήσουν αυτές τις μέρες. Εγώ τι να πω;

Τ.Τ.

ΦΑΙΝΕΤΑΙ ότι, ναι μεν, είμαστε ενθουσιασμένοι για τα 200 χρόνια του 1821, αλλά, στην ουσία, δεν γνωρίζουμε την ίδια μας την ιστορία. Ή μάλλον, τα γεγονότα που συνθέτουν αυτή την ιστορία.

Η ΝΕΩΤΕΡΗ Ελληνική ιστορία (η λεγόμενη) είναι σαν ένα τεράστιο παζλ που αποτελείται από πάμπολλα και διαφορετικά κομματάκια, όπως, άλλωστε, συμβαίνει με την ιστορία κάθε λαού.

ΜΕ ΛΥΠΗ μου, παρατηρώ τελευταία ότι αρκετοί από μας, όταν αναφερόμαστε στα 200 χρόνια, μιλάμε για τα 200 χρόνια από την Ελληνική ανεξαρτησία!…

ΣΑΝ να έγινε, δηλαδή, ο ελλαδικός χώρος ανεξάρτητο κράτος στις 25 Μαρτίου 1821… Σαν να ξεσηκώθηκε, δηλαδή, το γένος και ανακηρύχθηκε ανεξάρτητη κρατική οντότητα δια μιας…

ΚΑΙ αυτό το μέγα ιστορικό ατόπημα, λέγεται και επαναλαμβάνεται κατά κόρον από επιστολογράφους, συλλόγους, φορείς, ακόμα και από ιθύνοντες του σημερινού ελληνικού Κράτους!

ΓΙΑ να μην πω για παροικιακούς φορείς, Αδελφότητες, Κοινότητες και πάει λέγοντας… Έλεος και πάλι έλεος…

ΑΥΤΟ που γιορτάζουμε, αγαπητοί μου, δεν είναι καμία ανεξαρτησία, αλλά τα 200 χρόνια από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης, που οδήγησε στην ανεξαρτησία μετά από μια σχεδόν δεκαετία…

ΕΙΝΑΙ σαν να αγνοούμε ότι για να κερδηθεί η όποια ανεξαρτησία ενός λαού απαιτούνται αγώνες και χίλια δυό και δεν είναι το αποτέλεσμα μιας απλής διαδικασίας μερικών ημερών.

ΕΙΝΑΙ σαν να μη λογαριάζουμε ότι από την έναρξη της Επανάστασης μέχρι την επίσημη ανακήρυξη του σύγχρονου ελληνικού Κράτους, ο ελληνικός λαός και ο πολυπαθής αυτός γεωγραφικός χώρος πέρασαν τα πάνδεινα.

ΞΕΡΕΤΕ ότι είχαμε και έναν εμφύλιο μεταξύ των Ελλήνων κατά την περίοδο 1823-1825; Ξέρετε ότι ο εμφύλιος αυτός έγινε κυρίως για την ηγεσία της Επανάστασης, την όποια πρωτοκαθεδρία και τα προνόμια;

ΞΕΡΕΤΕ ότι ο εν λόγω εμφύλιος έγινε σε δύο φάσεις; Η πρώτη (Φθινόπωρο 1823 – Καλοκαίρι 1824) χαρακτηρίστηκε από έντονες πολιτικές διαμάχες μεταξύ Φιλικών και Κοτζαμπάσηδων. Η δεύτερη (Ιούλιος 1824 – Ιανουάριος 1825) χαρακτηρίστηκε από ένοπλες συρράξεις μεταξύ κυβερνητικών, υποστηριζόμενων από την Αγγλία, και Πελοποννησίων.

ΞΕΡΕΤΕ ότι τον πρώτο χρόνο της Επανάστασης (1821-22), οι Έλληνες κατήγαγαν έξι νίκες και καμία ήττα σε μάχες; Ότι από το 1822 και μετέπειτα, όμως, τα πράγματα δεν πήγαιναν καθόλου καλά, με δέκα ήττες από τους Οθωμανούς;

ΤΟ ΙΔΙΟ χρονικό διάστημα, είχαμε πέντε καταδίκες (Κολοκοτρώνη – Καραϊσκάκη), οκτώ δολοφονίες (Ανδρούτσου και άλλων), 200.000 νεκρούς (σε πληθυσμό 900.000), ανάπηρους, ξεσπιτωμένους και κάθε δεινό που συνεπάγεται ένας πόλεμος…

ΞΕΡΕΤΕ ότι χωρίς τη συνδρομή των Μεγάλων Δυνάμεων (Nαυμαχία του Ναυαρίνου και άλλα), αλλά και τις μηχανορραφίες Ελλήνων και μη επίδοξων ηγετών, η Επανάσταση θα είχε χαθεί εντελώς;

Η ΕΛΛΑΔΑ ανακηρύχθηκε κυρίαρχο και ανεξάρτητο κράτος στις 3 Φεβρουαρίου 1830. Αυτό επικυρώθηκε με το Πρωτόκολλο της Aνεξαρτησίας (γνωστού και ως Πρωτόκολλο του Λονδίνου του 1830). Υπογράφτηκε από την Αγγλία, τη Γαλλία και τη Ρωσία και τη συνοριακή γραμμή όριζαν οι ποταμοί Αχελώος και Σπερχειός.

ΤOΤΕ γιορτάζουμε την Ανεξαρτησία και όχι στις 25 Μαρτίου.

Δ.Τ.

ΜΕΣΑ σε διάστημα λίγων ημερών, έχασα δυο καλούς μου φίλους. Τον μεγάλο ηγέτη της Κυπριακής πατριάς Κωνσταντίνο Προκοπίου, και την φίλη και συνάδελφο Άντζελα Πύρδα.

Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ εγκατέλειψε τα εγκόσμια στις 25 του Φλεβάρη. Η οικογένειά του ήταν από τις πρώτες που γνώρισα στην Αυστραλία. Στη συνέχεια, οι δρόμοι μας συναντήθηκαν στις πολύωρες συνδριάσεις στο οίκημα της Κυπριακής Κοινότητας, στον κοινό αγώνα για την προώθηση του Κυπριακού, που ταλανίζει για 46 χρόνια την ιδιαίτερη πατρίδα μας.

Πρόθυμος και καταδεκτικός, ήταν ανοικτός στη συζήτηση της ΣΕΚΑ. Και πάντα στην εμπροσθοφυλακή σε όλες τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας.

ΤΟΝ ΘΥΜΑΜΑΙ να κρατά την ντουντούκα και να διαμαρτύρεται εξ ονόματος μιας χούφτας συμπατριωτών μας, μπροστά στο Τουρκικό προξενείο.

Τον θυμάμαι να κουβαλά τα κεριά και, αργότερα, τα μικρά φαναράκια για τη Ανθρώπινη Αλυσίδα στα σκαλοπάτια της Βουλής. Τίποτε δεν ήταν μικρό και τίποτε μεγάλο για τον Κωνσταντίνο, όταν επρόκειτο για την Κύπρο μας.

Η ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ του με την εφημερίδα μας ήταν άψογη. Κάθε χρόνο, στην μαύρη επέτειο της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, μας παρότρυνε να συνεχίσουμε τον αγώνα από εκεί που μείναμε.

Να μην ξεχάσουμε το στόχο μας για επενένωση όλων των κατοίκων του νησιού μας και για λευτεριά, ειρήνη και δικαιοσύνη. Κωνσταντίνε, θα είμαστε στις επάλξεις, όπως κι εσύ έπραξες μέχρι την τελευταία σου πνοή.

ΣΤΟΝ ΜΕΓΑ ηγέτη, τον καταξιωμένο δάσκαλο και άριστον οικογενειάρχη, εύχομαι καλό Παράδεισο και στους οικείους την εξ Ύψους παρηγορία. Και μια υπόσχεση: Ναι. Ο αγώνας Κωνσταντίνε συνεχίζεται.

ΤΙ ΝΑ πω και τι να γράψω για τη φίλη και συνάδελφο Αγγελική Πύρδα; Πώς να εκφράσω τη θλίψη και τον πόνο μου για τον χαμό της γλυκιάς μας Άντζελας;

Πώς να ξεχάσω τις Τετάρτες, τα φεγγάρια που εργαστήκαμε στον ίδιο πάγκο στον «Νέο Κόσμο», όταν ακόμα η σελιδοποίηση της εφημερίδας γινόταν με το χέρι, με τον αείμνηστο Τάκη στο τιμόνι και τον Σωτήρη να μας παρακολουθεί με το Χιώτικο βλέμμα του;

ΠΩΣ ΝΑ ξεχάσω το ήθος, την καλοσύνη, την ευγένεια και εκείνο το Πειραιώτικο χιούμορ της, που έκαναν την Τετάρτη, την -κατά γενική ομολογία- δυσκολότερη τότε μέρα της εβδομάδας, μαζί, φυσικά, με τους άλλους συναδέλφους, να κυλά ήρεμα και απρόσκοπτα;

Η ΑΝΤΖΕΛΑ ήταν μοναδική φίλη και συνεργάτιδα. Σπάνιος χαρακτήρας και χαρισματική προσωπικότητα, εργατική και φιλότιμη, πανάξια μητέρα και αξιολάτρευτη γιαγιά. Για όλα αυτά και άλλα τόσα, η παροικία σε αγάπησε και μέσα από την παρουσία σου στην SBS.

ΑΓΓΕΛΙΚΗ μου, σαν νυχτώσει, θα κόψω μια αγκαλιά από τα πιο φωτεινά άστρα του ουρανού και θα αφήσω το έναστρο καλάθι μου στα πόδια σου, να σού κρατά συντροφιά καλή μου, στο μεγάλο σου ταξίδι να συναντήσεις τον Στάθη σου. Καλή ανάπαυση!

Κ.Γ.