Εκατόν ένα χρόνια ζωής! Και τι δεν έχει ζήσει σ’ αυτά τα χρόνια η κυρία Ευσταθία Σπυρόπουλου! Γεννημένη στις 10 Ιουνίου 1920, τον καιρό της Μικρασιατικής Καταστροφής, αμέσως μετά τις ολέθριες συνέπειες της Ισπανικής γρίπης. Εκατόν ένα χρόνια μετά της έμελλε να ζήσει και την πανδημία του κορονοϊού στην Αυστραλία! Η γυναίκα αυτή είναι κινητή ιστορία με βιώματα και ιστορίες, που ούτε τα βάζει ο νους μας.
Για την Ιστορία της έγραψε αναλυτικά πέρσι ο «Νέος Κόσμος». Αλλά πως να χωρέσεις εκατόν ένα χρόνια ζωής σε μια δημοσιογραφική αναφορά;
Η Ευσταθία Σπυροπούλου γεννήθηκε και έζησε στην Ελλάδα σε μια δύσκολη εποχή, όπου κυριαρχούσε η φτώχεια και η ανέχεια μαζί με τα δεινά των πολέμων.
Με το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου παντρεύτηκε και ξεκίνησε τη δική της οικογένεια με τον πρωτότοκο γιο της Απόστολο να γεννιέται τον επόμενο χρόνο
Το ζευγάρι απέκτησε άλλα έξι παιδιά, τα όποια η κυρία Ευσταθία γέννησε στο σπίτι χωρίς γιατρό με τη βοήθεια μιας γυναίκας, που είχε αναλάβει χρέη μαμής του χωριού.
Πήρε τον δρόμο της μετανάστευσης το Σεπτέμβριο του 1964 με το «Πατρίς» και προορισμό την «τυχερή χώρα», την Αυστραλία.
Η κυρία Ευσταθία ζει στο Fawkner και λέει ότι είναι η καλύτερη περιοχή της Αυστραλίας, κοντά σε όλα, μαγαζιά, σχολεία και κυρίως στην Ενορία του Αγίου Νεκταρίου.
Μέχρι και σήμερα αποκαλεί την Αυστραλία «τυχερή χώρα» και νιώθει υπερήφανη ως Ελληνίδα της Αυστραλίας. Γι΄αυτήν το Fawkner παραμένει το καλύτερο προάστιο της Αυστραλίας και η Αυστραλία η καλύτερη χώρα στον κόσμο. «Η Ελλάδα όμως είναι πάντα στην καρδιά μας και σε κάθε ίνα του κορμιού μας», λέει.
Με την ευκαιρία της Γιορτής της Μητέρας ο πρωτότοκος γιος της Απόστολος της έγραψε το ακόλουθο ποίημα το οποίο μοιράστηκε με το αναγνωστικό κοινό του «Νέου Κόσμου»
Η Γιορτή της Μάνας
Είσαι του κόσμου στήριγμα και άστρο της οικουμένης σαν του Χριστού το κήρυγμα στην σκέψη πάντα μένεις.
Φέγγεις σε νέους και παιδιά σαν φάρος στο σκοτάδι και οδηγείς παντοτινά σαν το πιστό λυχνάρι.
Είναι μεγάλο τίμημα που είσαι στη ζωή μας γιατί της δίνεις νόημα που βρίσκεσαι μαζί μας.
Δείχνεις αγάπη και στοργή σε όλα τα παιδιά σου και όταν αυτά παραστρατούν εσυύτα έχεις κοντά σου.
Για’ αυτό και εμείς κάθε χρονιά εσένα θα τιμούμε πάντοτε και παντοτινά μέχρι που να χαθούμε.
Μάνα σε ευχαριστώ, μπροστά σου γονατίζω σεμνά τα πόδια σου φιλώ και άθελα δακρύζω.
Τόσα πολλά που σου χρωστώ τόσα που έχεις κάνει όσα και αν πω ευχαριστώ να πληρωθείς δεν φτάνει.
Κι όρκο σου κάνω όσο ζεις πως δεν θα σε πληγώσω και την ζωή μου αν χρειαστείς πίσω θα σου τη δώσω.
Μάνα μανούλα μας γλυκειά, μάνα ευλογημένη μάνα, μορφή Αγγελική και πολύ αγαπημένη.
Χρόνια σου Πολλά!
Απόστολος Παναγιώτη Σπυροπουλος
