ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ χρόνια, πολλές χώρες έχουν δεσμευτεί να μειώσουν τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα στο μηδέν έως το 2050. Η Ευρωπαϊκή Ένωση το έχει κατοχυρώσει αυτό ακόμα και στη νομοθεσία της.
Περισσότερες από 120 χώρες, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ, έχουν κάνει αυτή τη δέσμευση, ενώ η Κίνα έχει θέσει ως στόχο το 2060.
Η Αυστραλία έχει αποκλείσει ένα δεσμευτικό στόχο έως το 2050, αλλά όπως τα περισσότερα πράγματα που περιλαμβάνουν δράση για την κλιματική αλλαγή, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση πρέπει να ωθηθεί προς την επίτευξη αυτού του στόχου.
Ευτυχώς, μεμονωμένες Πολιτείες όπως η Βικτώρια και η Νέα Νότια Ουαλία έχουν προχωρήσει σε τέτοιες δεσμεύσεις και οι επιχειρήσεις ψηφίζουν με τα πόδια τους, όσον αφορά τις αποφάσεις για επενδύσεις και εκποιήσεις, αποφασίζοντας να αποσύρουν τα εργοστάσια ορυκτών καυσίμων νωρίτερα από το αναμενόμενο, έτσι ώστε να επενδύσουν σε έργα ανανεώσιμης ενέργειας. Επιπλέον, πολλές χώρες θέτουν επίσης ενδιάμεσους στόχους του 2030 για να διασφαλίσουν ότι παραμένουν σε καλό δρόμο.
Η ανάγκη δράση είναι εξαιρετικά επείγουσα, εάν θέλουμε να περιορίσουμε τυχόν παγκόσμιες αυξήσεις θερμοκρασίας σε λιγότερο από δύο βαθμούς.
Είναι, όμως, ο στόχος των μηδενικών εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα έως το 2050 εφικτός;
Είναι στο πεδίο της πιθανότητας, ή είναι απλώς ένας ευσεβής πόθος; Σύμφωνα με τον καθηγητή Alan Finkel, πρώην Επικεφαλής Επιστήμονα (Chief Scientist) της Αυστραλίας από το 2016 έως το 2020, μπορούμε να πετύχουμε το στόχο.
Είναι πολύ εφικτός και μπορεί να πραγματοποιηθεί, διότι το μεγαλύτερο μέρος της τεχνολογίας και της τεχνογνωσίας είναι ήδη διαθέσιμο ή ερευνάται και αναπτύσσεται.
Στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού Quarterly Review, ο καθηγητής Finkel περιγράφει έναν τέτοιο οδικό χάρτη για μηδενικές εκπομπές αερίων. Περίπου το 34% των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα της Αυστραλίας προέρχονται από την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Η έκθεση Finkel επικεντρώνεται στη μαζική επέκταση, τόσο της ηλιακής-φωτοβολταϊκής όσο και της αιολικής ενέργειας, ως της ραχοκοκαλιάς για την επίτευξη του στόχου του 2050.
Το κόστος αυτών των μορφών ανανεώσιμης ενέργειας έχει μειωθεί τόσο πολύ τα τελευταία είκοσι χρόνια που έγιναν φθηνότερες από τα αντίστοιχα ορυκτά καύσιμα. Καθώς τα ηλιακά και αιολικά έργα μεγαλώνουν σε κλίμακα, το κόστος τους θα μειωθεί περαιτέρω.
Η έκθεση αναφέρει επίσης ότι η πυρηνική ενέργεια για την Αυστραλία είναι από τις μη επιθυμητές λύσεις. Ναι, η πυρηνική ενέργεια θα παίξει κάποιο ρόλο στο παγκόσμιο ενεργειακό μείγμα καθώς προετοιμάζουμε το δρόμο μας για μηδενικές εκπομπές, αλλά μόνο στις χώρες που έχουν ήδη αναπτύξει και εγκαταστήσει πυρηνική ικανότητα.
Η Αυστραλία δεν χρειάζεται, ούτε έχει νόημα να το πράξει. Διαθέτει φθηνότερες, καλύτερες, καθαρότερες και φυσικά ασφαλέστερες επιλογές.
Μαζί με την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας (34%), εάν προσθέσετε τα μέσα μεταφοράς (18%) και τη στατική ενέργεια (20%), αυτοί οι τομείς αποτελούν το 72% των σημερινών εκπομπών της Αυστραλίας. Η στατική ενέργεια είναι εκπομπές από την καύση καυσίμων για την παραγωγή ατμού, θερμότητας ή πίεσης, πέρα από την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας και τα μέσα μεταφοράς.
Περιλαμβάνει τομείς, όπως τη βιομηχανία, την οικοδομική δραστηριότητα και την εξόρυξη μεταλλευμάτων. Εδώ τα πράγματα γίνονται ενδιαφέροντα.
Στην έκθεση τονίζεται ότι το λίθιο θα παίξει μεγαλύτερο ρόλο. Πρώτον, είναι χρήσιμο στην αποθήκευση πλεονάσματος ανανεώσιμης ενέργειας σε μπαταρίες μεγάλης κλίμακας.
Αυτή η ενέργεια μπορεί να απελευθερωθεί όταν το ενεργειακό δίκτυο το απαιτεί. Δεύτερον, οι μπαταρίες ιόντων λιθίου οδηγούν την επανάσταση των ηλεκτρικών οχημάτων.
Δυστυχώς, η Αυστραλία μέχρι στιγμής δεν έχει όραμα όσον αφορά τη μετάβαση σε ηλεκτρικά οχήματα. Υπάρχουν πολύ λίγα κίνητρα για αυτήν την αλλαγή και δεν έχει ξοδευτεί αρκετή φαιά ουσία για την προετοιμασία μελλοντικών υποδομών.
Οι κατασκευαστές εταιρίες ηλεκτρικών οχημάτων θεωρούν την Αυστραλία ως μια πολύ δύσκολη και περιθωριακή αγορά.
Ωστόσο, η σημαντικότερη αναφορά στην έκθεσή του και αυτή που μπορεί να αλλάξει τους όρους του παιχνιδιού, είναι η εμφάνιση στην οικονομία υδρογόνου.
Ο καθηγητής Finkel δηλώνει ότι ήταν δύσπιστος σχετικά με το υδρογόνο όταν ανέλαβε τη θέση του Επικεφαλής Επιστήμονα της Αυστραλίας το 2016, αλλά έγινε θερμός οπαδός και μετατράπηκε η άποψή του στο τέλος της θητείας του. Άλλαξε τόσο πολύ που το 2018 ήταν επικεφαλής μιας επιτροπής αξιολόγησης για την ανάπτυξη μιας εθνικής στρατηγικής υδρογόνου.
Το υδρογόνο θα διαδραματίσει βασικό ρόλο στην προσφορά ποικιλίας ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, στην αποθήκευση ενέργειας, στη βιομηχανία διεργασιών άνθρακα, καθώς και ως καύσιμο εξαγωγής για την αντικατάσταση των μειωμένων εξαγωγών άνθρακα και ΥΦΑ (Υγροποιημένου Φυσικού Αερίου).
Οποιεσδήποτε αμφιβολίες για το μέλλον του υδρογόνου πιθανότατα έχουν ανατραπεί από τα πρόσφατα σχόλια της υπουργού Ενέργειας των ΗΠΑ Τζένιφερ Γκράνχολμ.
Τον Απρίλιο του τρέχοντος έτους, η Αμερικανίδα υπουργός ανακοίνωσε στόχους να καταστήσει τις μπαταρίες ηλεκτρικών οχημάτων και το υδρογόνο πιο προσιτά. Συγκεκριμένα, η Γκράνχολμ τόνισε ότι θέλει να μειώσει την τιμή της ενέργειας υδρογόνου κατά 80% πριν από το 2030 και να την καταστήσει ανταγωνιστική με το φυσικό αέριο.
*Για όσους και όσες ενδιαφέρονται να κατανοήσουν τον οδικό ενεργειακό χάρτη του καθηγητή Finkel, ο Δρ Νίκος Ντάλλας, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης και συγγραφέας του εγχειρίδιου «Τα Βασικά της Κλιματικής Αλλαγής», θα δώσει σεμινάριο με θέμα «Απομυθοποίηση της έκθεσης του Καθηγητή Alan Finkel για τις μηδενικές εκπομπές» τη Δευτέρα, 7 Ιουνίου, στις 7μμ. στον ημιώροφο του Ελληνικού Κέντρου.
