ΝΑ ΤΗΝ ακούτε την κουτσομπόλα!
«ΦYΓΕ εσύ, έλα εσύ», που έλεγε και ο αείμνηστος Βλάσσης Μπονάτσος, του μοιάσαμε με τον κορονοϊό στην Αυστραλία.
Ανοίγει η Μελβούρνη, κλείνει το Σίδνεϊ, αλλά η Γκλάντις αντιστέκεται σθεναρά στο ενδεχόμενο ενός γενικού λοκντάουν. Περιορίστηκε να κλείσει τη Βουλή –σωστή τη βρίσκω- αν και θα ήταν προτιμότερο να άφηνε και τους βουλευτές μέσα.
Όχι τίποτα άλλο, μπας και παραδειγματιστούν καθόλου και οι δικοί μας, στο μακρινό Ελλαδιστάν.
ΕIΠΑ Βουλή και το μυαλό μου πήγε αμέσως στον άλλο αείμνηστο, τον Ανδρέα. Εικοσιπέντε χρόνια μετά τον θάνατό του και ακόμα τον συζητάμε. Δεκάδες ομάδες νοσταλγών του στο Facebook προσπαθούν να ιδρύσουν κόμμα στο όνομά του, αλλά καθυστερούν, μάλλον γιατί δεν έχουν βρει τρόπο να τον επαναφέρουν από τον τόπο τον χλοερό και αναψύξεως όπου αναπαύεται.
ΔΕΚΑΔΕΣ και τα διαδικτυακά μιμίδια που κυκλοφορούν, τάχα μου χλευάζοντας την εποχή των παχιών αγελάδων επί διακυβέρνησής του, λες και δεν τη νοσταλγούν κρυφά και δεν αναστενάζουν: «Αχ, πού είσαι Ανδρέα για να δεις τα παιδιά της Αλλαγής και να (ξανα)πέσεις καταγής»… Αλλά, οι ζωντανοί με τους ζωντανούς κι οι πεθαμένοι με τους πεθαμένους, όπως έλεγε και πάλι η γιαγιά μου, η σοφή γυναίκα.
ΚΑΙ μιας και μελέτησα θανάτους, στο τσακ τη γλιτώσανε οι Μητροπολίτες που δικάζανε τον Αρχιμανδρίτη –θου Κύριε– της Μονής Βεροίας και Ναούσης. Φρούμαξε, λέει, την ώρα που του ρίχνανε την «καμπάνα» για τα ναρκωτικά (παπάς να σου πετύχει) και έκανε γιούρια με μια μπουκάλα βιτριόλι (ή άλλο καυστικό υγρό – ακόμη ψάχνουν) στους παπάδες δικαστές και σε όποιον άμοιρο βρισκόταν κοντά τους την κακιά εκείνη ώρα.
Πάρτους τέσσερις στο νοσοκομείο και τον άλλον μέσα για «παπαδοκτονία» κατά τη νέα τάση να δημιουργήσουμε νέο ποινικό κώδικα ανάλογα με την ταυτότητα του θύματος.
ΒΡΕ, εδώ οι άλλοι μας λένε ότι πρέπει να καταργήσουμε τα φύλα ως κατάλοιπα του κοινωνικού σεξισμού και ρατσισμού και να φωνάζουμε τη μάνα μας «γεννήτορα» κι εσείς οδύρεστε στα Facebook περί «γυναικοκτονίας» σε αντιδιαστολή με την ανθρωποκτονία και τα τοιαύτα.
Τρομάρα μας, που θέλουμε να κάνουμε και τους προχωρημένους. Εδώ κόσμος εξαφανίζεται και δολοφονείται με ρυθμούς και τρόπους πρωτόγνωρους για την Ελλάδα και ο καυγάς για το πάπλωμα. Στην «-κτονία» κρύβεται η ουσία και όλα τα άλλα είναι ραπανάκια για την όρεξη, που έλεγε και πάλι η σοφή γιαγιά.
ΚΙ ΕΠΕΙΔΗ «περί ορέξεως κολοκυθόπιτα», αφήστε τον Κριστιάνο να εκφραστεί ελεύθερα και να πιει το νεράκι του, κρύβοντας προκλητικά τα μπουκαλάκια της Κόκα Κόλα – που έτσι κι αλλιώς πάει με όλα, ακόμα και με την ξινίλα του εν λόγω σταρ του τοπιού.
Αφού δεν νοιάστηκαν αυτοί που τον πληρώνουν, εσείς τι σκάτε; Μήπως θα πέσει έξω η εταιρία ή θα φτωχύνει ο Ρονάλντο; Αλίμονο από εμάς βρε, που μας πουλάνε θέαμα του κ…ου (του κιλού εννοώ, εσείς τι καταλάβατε;) για να γίνονται αυτοί πλουσιότεροι κι εμείς ηλιθιότεροι.
ΝΑ ΤΗΝ ακούτε την κουτσομπόλα, ξέρει…
Μ.Κ.
«ΝΟΜΙΖΩ, όλοι μας, που γνωρίζαμε τον Δημήτρη, ξέραμε ότι είναι ένα παιδί που προσπαθεί να διαχειριστεί τα σκοτάδια του…» Τάδε έφη Αιμίλιος Χειλάκης, ένας ακόμα επώνυμος εν Ελλάδι, στα μέσα κοινωνικής… αποσύνδεσης για τον Λιγνάδη.
«ΚΑΙ τα άλλα τα παιδιά που εξαιτίας του βρέθηκαν στα πιο σκοτεινά σκοτάδια;!», «στα δικά μας σκοτάδια παίρνουμε και κάμποσους ακόμα για να μη φοβόμαστε», «Κι εμείς σκοτάδια διαχειριζόμαστε πες του, αλλά γδέρνουμε το δικό μας πετσί…, όχι των αθώων άλλων, ούτε καν των υπευθύνων για τα σκοτάδια μας…» ήταν μερικές από τις αντιδράσεις-σχόλια στην εν λόγω ανάρτηση.
ΕΧΩ την εντύπωση ότι έχουν πήξει στα σκοτάδια εκεί στη γενέτειρα. Στα σκοτάδια του σεξισμού, της μισαλλοδοξίας, αλλά και της αδράνειας, στο βωμό και δεν ξέρω ποιανού άλλου… Όλοι ήξεραν αλλά κανένας δεν μιλούσε.
ΟΠΟΤΕ, όχι μόνο τα σκοτάδια, αλλά ούτε και τις φωταψίες, φαίνεται ότι δεν μπορούν να διαχειριστούν, αρχής γενομένης από την κυβέρνηση των «αρίστων» -των ποιων;- και προχωρώντας σε μια μάζα λαού που πλέον καταπίνει σανό…
ΟΣΟ για τον… πιλότο, όχι μόνο δεν διώκεται για κακοποίηση του μωρού, αφού το τοποθέτησε δίπλα στην νεκρή μητέρα του και το άφησε να σπαράζει για ώρες δίπλα στο άψυχο σώμα της, αλλά επιτρέπεται να μπαίνει στη συζήτηση και το ενδεχόμενο της συνεπιμέλειας.
ΝΑΙ, βέβαια, με βάση το -όχι μόνο κατ’ εμέ, αλλά και για πολλούς άλλους- κατάπτυστο νομοσχέδιο περί συνεπιμέλειας που έφερε προς ψήφιση η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.
ΓΙΑ το οποίο νομοσχέδιο, ακόμα και βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος αγόρευαν στη Βουλή, ότι ένας πατέρας που ξυλοφορτώνει τη γυναίκα του μπορεί και να είναι ένας στοργικός πατέρας!!!
ΑΡΑΓΕ, θα μπορούσαμε να σκεφτούμε ένα πιο νοσηρό φινάλε -προς το παρόν, γιατί προβλέπω να έχει και συνέχεια και, μάλιστα, συναρπαστική- σε αυτή την αδιανόητη υπόθεση;
ΑΛΛΑ τα… θεάρεστα έχουν και συνέχεια στη γενέτειρα. Άντρας στα Πετράλωνα, βίαζε και χτυπούσε μια γυναίκα επί έξι ολόκληρες ώρες. Ξεσηκώθηκε όλη η γειτονιά και οι αστυνομικοί τον άφησαν να ξεφύγει, γιατί αρνήθηκαν να μπουν να τον συλλάβουν, επειδή, λέει, δεν είχαν ένταλμα…
ΣΕ ΠΛΕΙΣΤΕΣ άλλες περιπτώσεις, όμως, η αστυνομία έδρασε χωρίς να έχει ένταλμα. Όπως στο Κουκάκι, όπου ένα όμορφο απόγευμα, ο Δημήτρης Ινδαρές, καθόταν σπίτι με την οικογένειά του, όταν εισέβαλλαν από την ταράτσα και τα μπαλκόνια αστυνομικοί και τους σάπισαν στο ξύλο, χωρίς να έχει διαπραχτεί έγκλημα και, φυσικά, χωρίς ένταλμα.
ΔΥΟ μέτρα και δύο σταθμά; Στην Ελλάδα η Αστυνομία δεν περίμενε ποτέ να έχει εντάλματα, όταν ήθελε να κάνει τη δουλειά της και αυτό δυστυχώς είναι κατεγραμμένο παντού.
ΤΟ ΕΧΟΥΝ χάσει φαίνεται εκεί στη γενέτειρα. Μια με τις γυναικτονίες, μια με τους βιασμούς, μια με τις εκτελέσεις μαφιόζικου στυλ μέρα-μεσημέρι, μια με το γεγονός ότι σημαντικό μέρος της κοινωνίας έχει πιστέψει παντοειδή φούμαρα…
Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ελλαδική κοινωνία μεγαλώνει και τρέφεται με πολλούς και διάφορους μύθους, περί αρρενωπότητας, περί ανδρικής ανωτερότητας, περί εθνικής υπερίσχυσης, περί…, περί…
ΟΣΟ για τους αγαπητούς επιστολογράφους μας, που μας γράφουν ζητώντας την επαναφορά της θανατικής ποινής, κάνουν λάθος και, μάλιστα, μεγάλο. Η θανατική ποινή δεν θα λύσει κανένα πρόβλημα. Αντίθετα, θα το διευρύνει.
Δ.Τ.
ΘΑ ΘΕΛΑ να΄ξερα. Συμφωνούμε ότι έχουμε δρόμο μέχρι την πλήρη αποκατάσταση της κανονικότητας; Θαρρώ πως εισπράττω ένα τεράστιο ΝΑΙ.
Φυσικά, παραμένει άγνωστο το πώς ο καθένας προσδιορίζει την κανονικότητα. Γιατί σε δυο πρόχειρα «καφενεία» μεγάλων εμπορικών κέντρων που έτυχε να περάσω αν και ο αριθμός των συνδαιτιμόνων λόγω COVID-19 ήταν σχετικά μικρός, παρατήρησα ότι οι απόψεις διίστανται. Στον εμβολιασμό εννοώ.
ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ δίκιο τους. Εκεί που πάμε να συνηθίσουμε στην ιδέα του εμβολιασμού, σκάει το μαντάτο. Άτομο με τις δυο δόσεις τάδε (;) εμβολίου, νόσησε με κορονοϊό. Οπότε τι κάνουμε; Στο τραπέζι μπαίνει και η ανεπάρκεια χορήγησης του πολυσυζητημένου Pfizer. Μα τι λέω; Έρχεται λένε τώρα. Τρεχαγυρευόπουλος δηλαδή!
ΔΙΑΒΑΣΑ την επιστολή του σεβαστού κ. Νικολάου Ραυτόπουλου («ΝΚ», 17/6/2021) για τους εναγκαλισμούς Δένδια και Τσαβούσογλου. Τα ίδια συζητώ τηλεφωνικώς και με έναν άλλον επιστολογράφο, ο οποίος βρίσκει την πολιτική χαλαρότητα Ελλάδας και Κύπρου με την Τουρκία, πέρα του δέοντος χαλαρή.
ΑΣ ΠΟΥΜΕ και δυο κουβέντες για το αμφιθέατρο στο Fairfield. Όσοι ζήσαμε τα πολιτιστικά της δεκαετίας του ’80, θυμόμαστε τις παραστάσεις του Νίκου Σκιαδόπουλου, αλλά και παροικιακών σχολείων στον μοναδικό αυτό χώρο, για αρχαίο θέατρο.
Ο «Νέος Κόσμος» μας πληροφρεί (στις 17/6/21, ότι δεν πέρασε στα υποψήφια για να χαρακτηριστεί ως μνημείο κληρονομιάς. Προφανώς, δεν ενημερώθηκαν οι υπεύθυνοι για τον σημαντικό του ρόλο στα πολιτιστικά δρώμενα. Μήπως εμείς, ως οργανωμένη παροικία, μπορούμε να κάνουμε κάτι;
ΓΙΑ ΤΟ τηλεοπτικό σποτ που τάραξε τα νερά και έγινε αφορμή να ακυρωθεί το προγραμματισμένο Συνέδριο Γονιμότητας στα Γιάννενα, ας μου επιτραπεί να προσθέσω δυο κουβέντες. Συμφωνώ ότι η απόκτηση οικογένειας είναι επιλογή της κάθε γυναίκας και, κατ΄επέκταση, του ζευγαρού.
ΘΥΜΑΣΤΕ τα χρόνια της μαζικής μετανάστευσης του ’55-’65; Αλήθεια. Πόσες θυσίες είχαν γίνει τότε από τα χιλιάδες ζευγάρια, που αφού έρχονταν εις γάμου κοινωνίαν, ρίχνονταν στη δουλειά, πολλές φορές και σε ανθιυγιεινές και με μπόλικο οβερ τάιμ, για να εξασφαλίσουν το κομπόδεμα που θα τους επέτρεπε να αποκτήσουν το δικό τους κεραμίδι; Πόσα ζευγάρια έκαναν το πρώτο παιδί κατόπιν σκέψης και αρκετά χρόνια μετά, δοκίμασαν για το δεύτερο;
ΟΠΟΤΕ το σποτ, κατά την ταπεινή μου γνώμη, δεν θίγει. Απλά ενημερώνει με στόχο την αφύπνιση. Λέει: Τίποτε δεν έχεις κάνει λάθος. Απλά δεν γνώριζες. Προσωπικά δεν το βρίσκω ούτε ενοχοποιητικό ούτε ρατσιστικό ούτε οπισθοδρομικό. Τώρα γιατί τόσος ντόρος δεν καταλαβαίνω. Ίσως να είμαι εγώ οπισθοδρομική.
ΠΑΜΕ στα Γλυκά Νερά; Κι εμείς που δεν τα γνωρίζαμε τα μάθαμε. Ο κ. Παύλος, ο γείτονας, μαζί με άλλες απορίες, επέμενε από μέρες στο γιατί «οι ληστές, σκότωσαν την σύζυγο και έδεσαν τον πιλότο και όχι το αντίθετο; Μήπως φοβήθηκαν ότι η Καρολάιν γνώριζε από πολεμικές τέχνες και θα τους επετίθετο; Άριστη σκηνοθεσία…».
Πάντως, δίνει τα εύσημα στην Ελληνική Αστυνομία, ενώ συνεχίζει τα επιχειρήματα. Και εγώ κ. Παύλο μαζί σου. Ο κόσμος τό ‘χε τούμπανο και ο σύζυγος… κρυφό καμάρι.
ΠΟΛΛΕΣ οι πολιτιστικές εκδηλώσεις στη γενέτειρα με τη χαλάρωση των μέτρων κατά του κορονοϊού. Ζηλεύω τις παραστάσεις στα αρχαία θέατρα, τις μουσικές σκηνές και τις περιοδίες που κάνουν οι υπεύθυνοι όχι μόνο για να εργαστούν αλλά για να προσφέρουν. Μπράβο τους.
ΚΑΛΟ 7ΗΜΕΡΟ!
Κ.Γ.
