Πέθανε ο Κώστας Σαραντίδης, ο Νγκουιέν Βαν Λαπ, ο Έλληνας που πολέμησε στο πλευρό των Βιετμίνχ την περίοδο της γαλλικής αποικιοκρατίας στο Βιετνάμ.

Όπως αναφέρεται στο βιογραφικό που παραθέτει η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ, «ο Κώστας Σαραντίδης γεννήθηκε το 1927 στη Θεσσαλονίκη από γονείς πρόσφυγες της Μικράς Ασίας. Γόνος φτωχής πολύτεκνης οικογένειας μπήκε από μικρός στη βιοπάλη.

Προς το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου τον συνέλαβαν και τον έστειλαν σε στρατόπεδο εργασίας, όμως στο μεταξύ συνθηκολόγησε η Γερμανία. Το 1945 τον στρατολογούν οι Γάλλοι στη Λεγεώνα των Ξένων, υποτίθεται για να πολεμήσουν τους Ιάπωνες στην Άπω Ανατολή.

Φτάνοντας το Φλεβάρη του 1946 στην τότε Ινδοκίνα, συνειδητοποιεί τον ρόλο του Γαλλικού ιμπεριαλισμού και λίγο αργότερα στις 4 Ιούνη αυτομολεί και προσχωρεί στους Βιετμίνχ.

Το 1949 γίνεται μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Βιετνάμ. Πολεμάει στο πλευρό του βιετναμέζικου λαού έως τη συντριβή των Γάλλων και την ανεξαρτησία του Βιετνάμ. Στη συνέχεια αποστρατεύεται με το βαθμό του λοχαγού και ζει στο Βιετνάμ έως το 1965, οπότε και επιστρέφει στην Ελλάδα.

Με την επιστροφή του στην Ελλάδα, εργάστηκε στην ΠΕΣΙΝΕ, όπου και συνέβαλλε στη δημιουργία της πρώτης οργάνωσης του ΚΚΕ στο γαλλικό αυτό μονοπώλιο. Έγραψε βιβλία και ανέπτυξε πολύ σημαντική δραστηριότητα για την συγκέντρωση πόρων για τα χιλιάδες θύματα της διοξίνης του «Πορτοκαλί Παράγοντα», με τον οποίο οι ΗΠΑ δηλητηρίασαν το Βιετνάμ.

Το 2010 του αποδόθηκε τιμητικά η βιετναμέζικη υπηκοότητα και το 2013 ονομάστηκε «Ήρωας των Λαϊκών Ενόπλων Δυνάμεων».

To KKE αναφέρει ότι με μεγάλη θλίψη αποχαιρετά τον Κώστα Σαραντίδη (Nguyễn Văn Lập), έναν σεμνό Έλληνα κομμουνιστή, υποδειγματικό διεθνιστή, που πολέμησε στο πλευρό των Βιετμίνχ την περίοδο της γαλλικής αποικιοκρατίας στο Βιετνάμ και αναδείχθηκε σε ήρωα του απελευθερωτικού αγώνα του λαού του Βιετνάμ.

«Αποτέλεσε ζωντανό σύνδεσμο των ηρωικών παραδόσεων και των λαϊκών κινημάτων της χώρας μας και του Βιετνάμ. Η ζωή του αποτελεί παράδειγμα και παρακαταθήκη για τους νέους αγωνιστές» σημειώνει η ΚΕ του ΚΚΕ και εκφράζει τα βαθιά της συλλυπητήρια στα παιδιά και τα εγγόνια του, στα αδέρφια του, στους συναγωνιστές του και το λαό του Βιετνάμ.

Έχει γίνει και ένα ντοκιμαντέρ, το «Bιέτ Κώστας. Υπηκοότης: ακαθόριστος» του σκηνοθέτη Γιάννη Τριτσιμπίδα, για τον Έλληνα, που έγινε μύθος στα βουνά του Βιετνάμ. Άλλωστε, στο Βιετνάμ ο Σαραντίδης τιμάται σαν εθνικός ήρωας.

Ο Κώστας Σαραντίδης εγκατέλειψε το σχολείο στην Δ’ Δημοτικού, γιατί δεν ήθελε να πάει στη νεολαία του Μεταξά. Στην Κατοχή, οι Γερμανοί τον επιστράτευσαν στα Τάγματα Εργασίας και ξεκίνησε αναγκαστική πορεία, με τα πόδια, μαζί με εκατοντάδες άλλους, για την Κεντρική Ευρώπη.

Στο δρόμο κατάφερε να αποδράσει με έναν φίλο του Γιουγκοσλάβο. Για έναν χρόνο κρυβόταν στην Ευρώπη πάνω στα τρένα, έχοντας κλέψει δυο στολές Γερμανών. Με τη λήξη του πολέμου φτάνει στην Ιταλία και θέλει να επιστρέψει στην Ελλάδα. Οι Αρχές του το απαγορεύουν, γιατί, όπως του λένε, έχει ξεκινήσει ο Εμφύλιος.

Κατατάσσεται στη Λεγεώνα των Ξένων, 17 χρόνων, όπου, τελικά, κάθεται μόνο δυο τρεις μήνες.

Παντρεύτηκε Βιετναμέζα, έκαναν παιδιά και το 1965, μετά από 20 χρόνια ζωής στο Βιετνάμ, επέστρεψαν στην Ελλάδα, στη Θεσσαλονίκη, για χάρη της μητέρας του, που δεν τον είχε δει από την Κατοχή. Ζούσε με τη γυναίκα, τα παιδιά, τα εγγόνια και τα δισέγγονά του στην Πετρούπολη.

Κάθε χρόνο πήγαινε μια ή δυο φορές στο Βιετνάμ, αφού είχε και τη βιετναμέζικη υπηκοότητα.