Ρίχνουν στάχτη στα μάτια των αποδήμων με τα ωραία λόγια τα μεγάλα…

ΕΓΩ είμαι άγνωστη, ακόμα, στην Αυστραλία και δεν με προσκαλούν στις διαδικτυακές συναντήσεις επιφανών ομογενών με προσωπικότητες από την Ελλάδα.

Έτσι, στερήθηκα τη δυνατότητα να παρακολουθήσω και τον υφυπουργό Εξωτερικών Κ. Βλάση, που μίλησε σε διακεκριμένους ομογενείς. Ένας φίλος μου, όμως, είχε μαγνητοσκοπήσει τη διαδικτυακή συνάντηση και είδα μερικά στιγμιότυπα.

ΕΙΔΑ τον υφυπουργό μας να μιλά σε πρώτο πρόσωπο στους διακεκριμένους που του έκαναν ερωτήσεις, να λέει ότι η Ελλάδα θέλει να γυρίσουμε πίσω στην πατρίδα.

Όχι όλοι, βέβαια… Τα έξυπνα μυαλά (σαν και μένα)! και τον άκουσα να τονίζει πως το κόμμα του θέλει να μας δώσει την δυνατότητα να ψηφίζουμε στην Ελλάδα, χωρίς περιορισμούς, αλλά δεν το αφήνουν τα κόμματα της αντιπολίτευσης.

ΕΚΕΙΝΟ που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση, ήταν η αναφορά του στην Αρχιεπισκοπή Αυστραλίας. Στον καλό, μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Στυλιανό και στον, ακόμα καλύτερο, τωρινό Αρχιεπίσκοπο Μακάριο.

Έλεγε και ξανάλεγε για το εξαιρετικό έργο που επιτελεί η Εκκλησία για την ομογένεια που, προς στιγμήν, νόμιζα ότι άκουγα ιερωμένο. Ράσο, πάντως, δεν φορούσε… Αν και καθώς ακούω συχνά-πυκνά υπουργούς μας να μιλούν για την Εκκλησία (αλλά και διπλωμάτες μας) δεν θα ξαφνιαστώ αν τους δω και με… ράσα!

ΜΕΤΑ έριξα ένα… βλέφαρο και στη διαδικτυακή συνάντηση της εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ κ. Τζάκρη με άλλους ομογενείς. Εδώ η συνάντηση ήταν πιο «χαλαρή», όλοι είχαν δικαίωμα να κάνουν ερωτήσεις (αντιθέτως στον κ. Βλάση όλα έδειχναν να είναι ελεγχόμενα.

Η κ Τζάκρη έδειχνε να έχει κάνει καλά το homework της, μίλαγε πολύ και απίστευτα γρήγορα, αλλά δεν απέφυγε τα δύσκολα.

Έδωσε έμφαση στο θέμα της Παιδείας και ζήτησε να μην στέλνονται αποσπασμένοι εκπαιδευτικοί από την Ελλάδα, αλλά να προσλαμβάνει ντόπιους το Υπουργείο Παιδείας. Ζήτησε ακόμα και στις διπλωματικές υπηρεσίες να προσλαμβάνονται επίσης ντόπιοι.

Θέλει δε οι απόδημοι να ψηφίζουν, αλλά να εκλέγουν δικούς τους βουλευτές (όπως κάνουν και οι Ιταλοί) και να μην υπάρχουν κομματικά ψηφοδέλτια.

Και, βεβαίως, υπερασπίστηκε τη Συμφωνία των Πρεσπών, απαντώντας σε ερώτηση του Παύλου Μαυρουδή.
«Εμείς αυτά που λέγαμε τότε, λέμε και τώρα. Η κυβέρνηση έκανε κωλοτούμπα» είπε.

Τ.Τ.

ΕΤΣΙ στο πόδι και με την ψυχή στο στόμα, θα σας τα πω γιατί έχω πολλά τρεχάματα σήμερα, η κουτσομπόλα. Θέλω να προλάβω να πάω στο αεροδρόμιο να αποχαιρετήσω τον Μάνο Τζιμπραγό γιατί δεν βρήκα μια στιγμή να του μιλήσω του ανθρώπου στο πάρτι που έκανε η Κοινότητα προς τιμήν του την Τετάρτη.

Κόσμος και λαός, καλέ, χαμός. Φίλοι, συνάδελφοι, μαθητές, συνεργάτες, επίσημοι –είδα και τον Πρόξενο– σας λέω, χαμός. Άστο καλό, τα μπήξαμε πάλι και δεν μπορώ τις συγκινήσεις.

ΟΛΑ ήταν υπέροχα, και όχι πως πήγαμε για το φαΐ, αλλά θα το πω η μαγκούφα – γιατί πάντα στα πάρτι της Κοινότητας το φαγητό είναι προσεγμένο και καλό – πού το βρήκανε προχτές εκείνο το χτικιάρικο κουτάκι με το κολλημένο σελοτέιπ που είχε μέσα πεταμένα σάντουιτς, πιττάκια, αγγουράκι και καροτάκι ολόκληρα με τη φλούδα, μήλο ή αχλάδι και πάλι ολόκληρα με τη φλούδα και ένα σακουλάκι από εκείνα που τυλίγουμε τα σάντουιτς στο σπίτι με δυο κρακεράκια και ένα κομματάκι κίτρινο τυρί χύμα;

ΚΑΙ αναρωτήθηκα μέσα μου, «βρε μπας και είμαι εγώ η παράξενη;» αλλά τι να σας πω, έκανα μια μικρή σάρωση με τα επιδέξια ματάκια μου και είδα μερικούς από τους παρόντες να παλεύουν άλλη με το νυχάκι, άλλος με κοφτάκι και άλλος με όποιο τρόπο μπορούσε να ανοίξει το κουτάκι και μετά – ανάλογα με το βαθμό της πείνας του – είτε να τσιμπολογάει ό,τι και όπως μπορούσε, είτε να το παρατάει με τρόπο σφυρίζοντας αδιάφορα…

ΕΙΠΑΜΕ, όμως, δεν πήγα για το φαΐ και γρήγορα το ξέχασα μιλώντας και γελώντας με φίλους και γνωστούς.

ΘΑ μου πείτε τώρα, «τα παράπονά σου στον Πρόεδρο», αλλά αφιχθείσα όπως πάντα καθυστερημένη, δεν τον πρόλαβα.

ΚΑΙ δεν είμαι η μόνη όπως φαίνεται, αφού όπως διάβαζα προχτές στον «Νέο Κόσμο», ο Παπαστεργιάδης δεν αφήνει σε χλωρό κλαρί κανέναν υπουργό και κανέναν αρμόδιο στην Ελλάδα για θέματα που αφορούν τον Ελληνισμό της Αυστραλίας.

ΤΟ είπε, τάχα μου, χαριτολογώντας ο υφυπουργός Εξωτερικών, αρμόδιος για τον Απόδημο Ελληνισμό, Κωνσταντίνος Βλάσης, κατά την διάρκεια τηλεδιάσκεψής του με ομογενείς της Αυστραλίας.

ΜΠΡΑΒΟ, Βασίλη και καλά τους κάνεις. Να δούμε τι θα σου απαντήσουν στην πρόταση να παραχωρήσεις δωρεάν γραφείο στον ΕΟΤ στο Ελληνικό Κέντρο.

Θα ρωτήσει, είπε, ο Βλάσης τον αρμόδιο υπουργό, που, όμως, είναι ήδη ενημερωμένος (μου το σφύριξε ο αρχισυντάκτης) και να’ χαμε να λέγαμε.

Η ΓΙΑΓΙΑ μου, η σοφή γυναίκα, έλεγε για κάτι τέτοια: «καποιανού του χαρίζανε γάιδαρο κι αυτός τον κοίταζε στα δόντια».

ΜΩΡΕ δεν τονε θέλουνε το γάιδαρο γιατί μας αγαπάνε τους Απόδημους, αλλά μόνο από μακριά και τόσο όσο δεν μπλεκόμαστε στα πόδια τους. Τώρα θα τους μάθουμε;

ΤΟ μεγάλο μπλέξιμο, όμως, θα γίνει τώρα με το Κτηματολόγιο που θα ψάχνουμε τα αδήλωτα κι αυτά που «από λάθος» οι υπάλληλοι πέρασαν ως «αγνώστου ιδιοκτησίας». Λυσσάξανε μια με τις δασικές εκτάσεις, τώρα με τα αδήλωτα, σέρνουν τον κοσμάκη στα δικαστήρια για να μην χάσουν τις περιουσίες τους.

ΚΑΙ καλά εκείνοι που είναι Ελλάδα. Με όσους βρίσκονται εδώ και δεν μπορούν να ταξιδέψουν τι θα γίνει;

ΑΣ όψονται οι Άραβες και οι Κινέζοι που περιμένουν σαν τα κοράκια για να αρπάξουν ό,τι έχει απομείνει και να χτίζουν πολύχρωμους ουρανοξύστες για να καμαρώνουμε εμείς τα χάπατα… και να προσκυνάμε ούτε κι εγώ η κουτσομπόλα ξέρω πλέον ποιους Θεούς.

«ΤΟ χρήμα είναι Θεός. Αγοράζει κυβερνήσεις, αγοράζει συνειδήσεις, έτσι δεν είναι;» τραγουδούσε προφητικά(;) σαράντα χρόνια πριν ο αείμνηστος Χάρρυ Κλυνν.

ΑΧ, τα είπα πάλι η αθυρόστομη κι αφήστε με να φύγω γιατί έχω αποστολή. Θα σας τα πω την άλλη εβδομάδα.

Μ.Κ.

ΕΓΙΝΑΝ αυτές τις μέρες διαδικτυακές συσκέψεις/ενημερώσεις κ.λπ., τόσο του υφυπουργού Αποδήμων κ. Κ. Βλάση, όσο και της υπεύθυνης του ΣΥΡΙΖΑ κ. Θ. Τζάκρη.

Μας αγαπούν και ενδιαφέρονται σφόδρα για μας… Τόσο πολύ που θέλουν να μας αφήσουν, λέει, να εκπροσωπούμαστε στη Βουλή… Είναι ντροπή που εμείς, το «εθνικό κεφάλαιο», το… κρυμμένο χαρτί στο μανίκι της πατρίδας, να μένουμε αναξιοποίητοι και παραπονεμένοι…

ΤΑ ΕΧΟΥΜΕ ξανακούσει, αγαπητοί μου, όλα αυτά, αρκετές φορές. Τα χείλη όλων των χρωμάτων και αποχρώσεων πολιτικών, που είτε «υπηρέτησαν» τον απόδημο ελληνισμό, είτε μας έκαναν τη χάρη και πετάχτηκαν κι από δώ, αποδείχτηκαν τόσο υποκριτικά.

ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ του μακροχρόνιου αυτού ενδιαφέροντός τους είναι κάτι παραπάνω από εμφανή. Μέχρι και Στρατιωτικό Ακόλουθο προτίθενται να διορίσουν! Ίσως για να αντιμετωπίσουν την ερντογανική επιθετικότητα, π.χ., μέσω Νησιών Φιτζί ή Βανουάτου…

ΡΙΧΝΟΥΝ στάχτη στα μάτια των αποδήμων με τα ωραία λόγια τα μεγάλα περί διαφόρων ευτράπελων, με φανταχτερό περιτύλιγμα, κι αντί να τους πούμε «ώς εδώ και μη παρέκει, η κοροϊδία δεν περνάει» καθόμαστε και συνδιαλεγόμαστε μαζί τους, δίνοντάς τους και υπόσταση, ακόμα και αν ξέρουμε πολύ καλά ότι τίποτε απολύτως δεν πρόκειται να γίνει.

ΟΤΙ όλα αυτά τα κόλπα, ειδικά τα διαδικτυακά ΖOOMαρίσματα, είναι προπέτασμα καπνού, για να δείχνουν ότι κάτι κάνουν, και για να δικαιολογούν τους παχυλούς μισθούς τους, τη στιγμή που η ελληνική κοινωνία, πολλαπλώς και παντοιοτρόπως, υποφέρει και βυθίζεται όλο και πιο κάτω μέρα με την ημέρα.

ΚΑΙ δεν μπορώ να καταλάβω όλους αυτούς που συνδιαλέγονται… ΖOOMαριστά με τους κυρίους και τις κυρίες εκπροσώπους των πολιτικών κομμάτων της γενέτειρας.

Δικαίωμά τους βέβαια… Αλλά πώς είναι δυνατόν να εκπροσωπούν την ομογένεια; Έγινε κάποια συνέλευση και εξουσιοδοτήθηκαν; Σοβαρά; Πότε; Πού; Εγώ ξέρω ότι ο κορονοϊός και η πανδημία έχουν κάνει σμπαράλια τα πάντα…

ΓΙΑΤΙ πρέπει κάποιος να με «εκπροσωπεί» τη στιγμή που ούτε εξουσιοδότησα κανέναν, ούτε αυτός με ρώτησε, ούτε καν γνωριζόμαστε καλά-καλά; «Για το καλό μου;…» που έλεγε κι ο Μηλιώκας κάποτε σ’ ένα άσμα;

Δ.Τ.

ΠΩ! ΠΩ! λαλίστατα πρέπει να είναι τα πουλάκια και πολύ επιλεκτικά, αφού επιλέγουν πάντα να σφυρίζουν τα βαρυσήματα νέα στο αυτί της Τ.Τ. («Ν.Κ.», 3/7/2021).

Τι τής είπαν; Ότι ομογενείς κάρφωσαν μερικές Ελληνοορθόδοξες εκκλησίες στο Υυπουργείο Υγείας της Βικτώριας, για τον τρόπο που δίνεται η θεία κοινωνία στους πιστούς εν μέσω πανδημίας.

Η ΔΙΚΗ μου πληροφόρηση λέει -και δεν είναι από πουλάκι- ότι κανένας ιερέας δεν υποχρεώνει κανέναν να κοινωνήσει και, δεύτερον, ότι στα ανατολικά προάστεια -αριστοκρατικά τα χαρακτηρίζει- ζουν και δραστηριοποιούνται συμπάροικοι όλων των κοινωνικών τάξεων, όπως άλλωστε και σε όλες τις περιοχές. Αυτά.

ΕΚΝΟΜΕΣ χαρακτηρίζονται από την διεθνή κοινότητα οι εξαγγελθείσες ενέργειες του κ. Ερντογάν στην Κύπρο, ενόψει της επίσκεψής του στις 20 του Ιούλη στην «περίκλειστη Αμμόχωστο».

Ήδη, ο κ. Τσαβούσογλου βρίσκεται στη μεγαλόνησο για να προετοιμάσει τα της υποδοχής. Ο σουλτάνος, πονηρός και μεγαλόψυχος καθώς είναι, δεν αποκλείεται -σύμφωνα πάντα με πληροφορίες και από την κατεχόμενη περιοχή- να το παίξει ήρεμος και συγκαταβατικός.

Και εκμεταλλευόμενος το καλοκαιράκι και τις αμμουδερές ακρογιαλιές της Αμμοχώστου, να «ρίξει» μια πρόσκληση για βουτιές στην παραλία…

ΤΙ ΘΑ μοιράσει; Μα, τη δική μας γη. Λέει ότι θα καλέσει τους νόμιμους κάτοικους της «περίκλειστης πόλης των Βαρωσίων», να επιστρέψουν στις ιδιοκτησίες τους, υπό, άκουσον, άκουσον, «τουρκοκυπριακή διοίκηση».

Α! Θα εγκαινιάσει και το στρατιωτικό, παράνομο αεροδρόμιο στο κατεχόμενο Λευκόνοικο και θα βάλει το κερασάκι στην τούρτα προτείνοντας «δυο κράτη». Η αδιαλλαξία του στο μεγαλείο της!

ΚΑΙ ΣΑΝ ΝΑ μη φτάνουν τα τόσα άλλα προβλήματα που αντιμετωπίζει η γενέτειρα, η κάρτα των 150 ευρώ που προσφέρει η κυβέρνηση Μητσοτάκη στους νέους από 18 έως 25 ετών για να κάνουν το εμβόλιο κατά του COVID-19, με προβλημάτισε. Και εξηγούμαι…

ΜΗΠΩΣ οι ιθύνοντες σκέφτηκαν ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα; Δηλαδή, κάνε εσύ Γιωργάκη το εμβόλιο κι εγώ θα σου δώσω «αντίδωρο» μια κάρτα, που να μπορείς να την χρησιμοποιείς σε πολιτιστικές εκδηλώσεις που λόγω πανδημίας στερήθηκες;

ΣΤΟΧΟΣ, φυσικά, των κυβερνώντων, είναι να εμβολιαστεί ένα συγκεκριμένο ποσοστό του πληθυσμού, για να αποκτήσει η χώρα το πολυπόθυτο «τείχος ανοσίας».

Προσωπικά βρίσκω τη χειρονομία φτηνή. Πιστεύω ότι η υγεία δεν παζαρεύεται. Αν οι νέοι των 18 έως 25 ετών, δεν μπορούν να αξιολογήσουν την κατάσταση από μόνοι τους και να πράξουν ανάλογα, τότε ποιο είναι το υπόβαθρο και ποιες οι αξίες της σημερινής κοινωνίας;

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ το «λάδωμα», θυμήθηκα αυτό που έλεγα στον εγγονό μου όταν ήταν 3 χρόνων.

«Όταν Νικολάκη, φας όλο το φαγητό σου, θα πάμε στα μαγαζιά και θα σου αγοράσω αυτοκινητάκι». Και τον συμπάροικο, που κάθε μεσημέρι περίμενε την ώρα του διαλείμματος στα κάγκελα του σχολείου με ένα παιγνιδάκι στη χούφτα, για να φάει το στερνοπαίδι του το σάντουιτς.

Φυσικά και δεν άρεσε καθόλου στη διευθύντρια του σχολείου, αλλά… Μιλάμε για τη δεκαετία του ’70.

ΚΟΥΡΑΓΙΟ μάνα. Αυτό έχω να πω στην αγαπητή Πολυξένη, που μεγαλώνει το παιδάκι της, παρά τις ειδικές του ανάγκες, με χαμόγελο και αισιοδοξία.

Όχι από λύπηση. Από αγάπη και θαυμασμό. Σοφά τα λόγια σου γλυκιά μου. Αφού κανένας δεν μπορεί να ελέγξει το μέλλον, ας χαρούμε το παρόν.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΟΥΣ ΕΟΡΤΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΥΓΕΙΑ!

Κ.Γ.