Νίκος Συκιώτης (1951-2021) (English Below).H καμπάνα χτύπησε στης 25 Ιουνίου στην Ιθάκη, στον Σταυρό και στο Βαθύ, για τον Νίκο Σικιώτη, 69 ετών, έναν άντρα με πολλούς φίλους και, για μένα, τον πλησιέστερο μου.

Δυο εβδομάδες πριν το θάνατο του ιδίου, ο Νίκος δανείστηκε λόγια του Περικλή για την τελευταία του ανάρτηση στο FaceBook: “Αφήνουμε πίσω μας, όχι ό,τι είναι χαραγμένο στα μνημεία, αλλά ό,τι έχουμε υφάνει στη ζωή των άλλων.”

Τον πήραν από το Newcastle οι γονείς του, ο Άθας και η Ελένη και τον φέραν στην Ιθάκη για να ολοκληρώσει το δημοτικό και το γυμνάσιο. Στο γυμνάσιο, μπήκε καθώς αποφοιτούσα. Στη συνέχεια πήγε στο Πολυτεχνείο της Αθήνας πριν λάβει πτυχίο διοίκησης στο Πανεπιστήμιο Columbia στη Νέα Υόρκη.  Προσκλήθηκε στην Αυστραλία από την κυβέρνηση Fraser για να βοηθήσει στην ίδρυση της βιομηχανίας πυρηνικής ενέργειας και έμεινε εδώ αφού η κυβέρνηση εγκατέλειψε τα σχέδιά της.

Πολλοί στην ελληνική κοινότητα τον γνωρίζουν για το ταλέντο του στο τραγούδι και το παίξιμο της κιθάρας. Τραγουδούσε δεύτερη φωνή για τη Μαρινέλα και το Χαντζή, και έπαιξε με το συγκρότημά του σε συναυλίες στο Σίδνεϊ και στη Ρομάντσα, έναν χορευτικό χώρο που ο πατέρας του Νίκου ίδρυσε το 1930 στην Ιθάκη. Ήταν ευεργέτης του χωριού του, του Σταυρού της Ιθάκης, όπου το σπίτι του βρίσκεται 1000 μέτρα από το υποτιθέμενο παλάτι του Οδυσσέα.

Ο Νίκος και εγώ καθιερώσαμε τις «σοφιστείες», τα βράδια που φίλοι μαζεύονται για ένα δείπνο, μια συζήτηση για ένα αμφιλεγόμενο θέμα και τραγούδι. Η ιδέα για τις σοφιστείες μας ήρθε στο Bondi Junction, την Αθήνα του Νότου, μεταξύ Woolworths, Coles και Target. Προσπαθήσαμε να αναστήσουμε τις σοφιστείες στην Ελλάδα μετά από 2400 χρόνια παύσης, στη Λευκή Ιθάκη. Οι ντόπιοι δεν αντέδρασαν πολύ καλά και γύρισα στον Νικ για βοήθεια. Ο Νίκος μου είπε, παραιτήσου, έχασες, δεν υπάρχει ελπίδα, ας προχωρήσουμε απευθείας στο τραγούδι. Είχα την ευκαιρία να του επιστρέψω τη χάρη: Σε μια σοφιστική συζήτηση για την πυρηνική ενέργεια, είπε «αν δεν ήταν για τον Γιώργο και τους φίλους του, θα είχαμε πυρηνική ενέργεια σήμερα». Είπα, “Νίκο, δεν ήμασταν εναντίον της πυρηνικής ενέργειας, ήμασταν εναντίον σε σένα.”

Σε πολλά, ο Νίκος ήταν τυχερός. Ποιος δεν θα ζήλευε να τον βλέπει να χορεύει με τη Φαχίμα, τη σύζυγό του που χορεύει εκπληκτικά. Η Φαχίμα ήταν εκεί στις όμορφες στιγμές και τις στιγμές της ανάγκης. Είχε τέσσερα παιδιά, τον Άρθουρ, την Ελεάνα, τον Μάρκο και τον Κρίστοφερ, και ήταν περήφανος για τα επιτεύγματα καθενός από αυτούς. Δύο από αυτούς του έχουν ήδη δώσει το μεγαλύτερο δώρο της ζωής: τα τέσσερα εγγόνια του.

Είχε πολλούς φίλους που θα χάσουν το χιούμορ, τη διαύγειά του, την καλή του θέληση, τη μουσική του. Ο Νίκος ήταν η ζωή πολλών συγκεντρώσεων –– μια ορχήστρα μόνος του. Γι ‘αυτούς αναπαράγω το ποίημα του Καλλίμαχου της Αλεξάνδρειας των αρχαίων χρόνων:

«Τα νέα του αποσωμού σου, Ηράκλειτε, δάκρυα φέρνουν στα μάτια μου,

Θύμησες των φεγγαριών που ολόγιομα χαιρετήσαμε

Μιλώντας στον ήλιο μέχρι αυτός ν’ αναπαυτεί.

Και τώρα σκέφτομαι, παλιέ μου φίλε, δεν είσαι παρά σκόνη

Στο χώμα της πατρίδας σου το μακρινό.

Αλλά τ’ αηδόνια σου ακόμα τραγουδούν

Πολύ γοργά, ακόμα και για το φριχτό αγκάλιασμα του θανάτου

Που ’ρχεται τα πάντα να μας πάρει.»

Για μένα, ο Νίκος ήταν ο ιδανικός φίλος και περιστασιακά κατά τη διάρκεια της ημέρας μου μιλάει η φωνή του, όπως και τα λόγια του Καβάφη της πρόσφατης Αλεξάνδρειας:

«Ιδανικές φωνές κι’ αγαπημένες εκείνων που πεθάναν… Κάποτε μες στα όνειρά μας ομιλούνε. Κάποτε μες στη σκέψη τες ακούει το μυαλό. Και με τον ήχο των για μια στιγμή επιστρέφουν ήχοι από τη πρώτη ποίηση της ζωής μας σα μουσική τη νύχτα μακρινή που σβήνει.»

Θα δανειστώ τη μεταφορά από το πέρασμα του Περικλή που χρησιμοποίησε ο ίδιος ο Νίκος για να πω: Ο Νίκος έχει υφάνει στη ζωή μας πολύχρωμα νήματα που θα μείνουν μαζί μας μέχρι το δικό μας τέλος.

Με το εκκλησίασμα στο Newcastle, ο Nikos ολοκλήρωσε το ταξίδι της ζωής, επιστρέφοντας στο σημείο όπου γεννήθηκε. Όσοι τον συναντήσαμε στο ταξίδι θα τον κρατήσουμε για πάντα ως φίλο μας.

 

*Ο Γιώργος Παξινός είναι καθηγητής Ψυχολογίας και Ιατρικών Επιστημών στο Neuroscience Research Australia του Πανεπιστημίου της Νέας Νότιας Ουαλίας στο Σίδνεϊ.