ΔΥΟ θέματα αναπτύσσω σήμερα στη στήλη μου. Το ένα αφορά την ομάδα-θαύμα στην φετινή NPL2, Λεωνίδα ή Brunswick City -αν την προτιμάτε- και τις δύο χρυσές πρωτιές των Ελλήνων αθλητών στην Ολυμπιάδα του Τόκιο με ιδιαίτερη έμφαση στο πώς τις υποδέχτηκαν συμπάροικοί μας από τον Φιλανθρωπικό Σύλλογο Γρεβενών «Ο Αιμιλιανός» και την Πανηπειρωτική Ομοσπονδία Αυστραλίας.
Η BRUNSWICK City, 50 συν ένα χρόνια μετά την ίδρυσή της, ετοιμάζεται για την άνοδό της στο NPL. Φαίνεται απίστευτο αλλά είναι αληθινό. Οι Σπαρτιάτες δείχνουν από παιχνίδι σε παιχνίδι μεγάλη σταθερότητα και εφόσον προχωρούν έτσι, δύσκολα πιστεύω θα χάσουν το εισιτήριο για τη μεγάλη Κατηγορία.
ΕΧΟΥΝ ανακτήσει βαθμολογική διαφορά οκτώ βαθμών από τις ομάδες της τρίτης θέσης και ενώ μένουν οκτώ αγωνιστικές για το φινάλε. Επίσης, έχουν ένα ματς λιγότερο ενώ τα τέσσερα από τα επόμενα έξι παιχνίδια παίζονται στην έδρα τους, το Dunstan Reserve.
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΑ με τον πρόεδρο, Πίτερ Κυριόπουλο, ο οποίος, συγκροτημένα αισιόδοξος, μου είπε: «Δεν υπάρχει εύκολο ματς σε αυτή τη κατηγορία. Επομένως, έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας».
Ο ΚΟΛΟΜΒΙΑΝΟΣ Riccardo Martinez, είναι μία πολύ καλή περίπτωση προπονητή, όμως το μυστικό της επιτυχίας δεν οφείλεται μόνο στη δική του παρουσία, αλλά σε ολόκληρο το (σπουδαγμένο) τεχνικό τιμ που βρίσκεται δίπλα του. Ένας από αυτούς είναι και ο γυμναστής (Sports & Condition) Lewis Mazza, ο οποίος, όπως μου ανέφερε χαρακτηριστικά ο πρόεδρος, ετοιμάζει ξεχωριστό ειδικό πρόγραμμα κάθε παίκτη.
ΕΤΣΙ εξηγείται κάπως το γεγονός ότι η ομάδα μετρά μόνο νίκες στο διάστημα των δύο lockdowns. Αυτές οι λεπτομέρειες κάνουν τη διαφορά, θα πω εγώ.
«ΔΕΝ επενδύσαμε χρήματα σε παίκτες, αλλά σε προπονητές. Όταν έχεις ισχυρό προπονητικό τιμ, τότε έχεις και ομάδα. Παράλληλα, έχουμε πολλά νεαρά παιδιά που καταλαβαίνουν το σύστημα και τη μεθοδικότητα των προπονητών» συμπλήρωσε στην κουβέντα μας ο Π. Κυριόπουλος.
Η ΑΛΗΘΕΙΑ είναι ότι με εξαίρεση τους τρεις έμπειρους παίκτες Τζέσι Μακαρούνα, Tom Biss και τον «γερόλυκο» Nat Foster, οι υπόλοιποι είναι πιτσιρικάδες μεταξύ αυτών και ο Κώστας Εμμανουήλ.
ΧΡΥΣΟ μετάλλιο, λοιπόν, στην εκπνοή του αγώνα, στο μήκος, με άλμα στα 8.41 μέτρα, για τον Μίλτο Τεντόγλου, στην Ολυμπιάδα του Τόκιο. Η επιτυχία του νεαρού πρωταθλητή σήκωσε την Ελλάδα ψηλά, για να ακολουθήσουν πανηγυρισμοί παντού, πολύ περισσότερο στην ιδιαίτερη πατρίδα του τα Γρεβενά, αλλά και στη Μελβούρνη.
Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ του Φιλανθρωπικού Συλλόγου Γρεβενών «Ο Αιμιλιανός», Θεόδωρος Μάρκος, εξέφρασε την απέραντη χαρά και υπερηφάνεια του για την επιτυχία του Μιλτιάδη Τεντόγλου να κατακτήσει το δεύτερο χρυσό μετάλλιο για την Ελλάδα.
ΠΙΣΩ, όμως, από αυτό το χρυσό μετάλλιο, αλλά και τις άλλες δεκάδες επιτυχίες που έχει πετύχει ο νεαρός Έλληνας πρωταθλητής, υπάρχει ένα συγγενικό πρόσωπο της οικογένειας Μάρκου, ο Βαγγέλης Παπανίκος, που είναι ο πρώτος προπονητής του Μιλτιάδη και ο άνθρωπος που τον ανακάλυψε όταν αυτός έκανε παρκούρ στα σοκάκια των Γρεβενών.
ΣΤΗ Μελβούρνη, όμως, ζει και ο θείος του Βαγγέλη, Νίκος Παπανίκος -ο οποίος υπήρξε και διοικητικό μέλος της ποδοσφαιρικής ομ’άδας Μέγας Αλάξανδρος, οπότε, η υπερηφάνεια της οικογένειας Μάρκου -και, φυσικά, πολύ περισσότερο του θείου του- είναι διπλή!
ΤΗΝ πρώτη χαρά στους Αγώνες του Τόκιο την γευθήκαμε λίγες ημέρες πριν, από έναν Γιαννιώτη. Το όνομά του Στέφανος Ντούσκος. Ο χρυσός Ολυμπιονίκης, έφτασε στη γενέτειρά του στα Ιωάννινα, όπου τον υποδέχθηκε πλήθος κόσμου για να τον αποθεώσει στην κεντρική πλατεία της πόλης. Και σε αυτή την περίπτωση η χαρά έφτασε σε όλα τα μήκη και πλάτη της υφηλίου, πόσο μάλλον στην πόλη μας που θεωρείται η «πρωτεύουσα» του ομογενειακού ελληνισμού.
«Η ΠΑΝΗΠΕΙΡΩΤΙΚΗ Ομοσπονδία Αυστραλίας χαιρετίζει το θρίαμβο του Ολυμπιονίκη Στέφανου Ντούσκου, του τελευταίου μιας υπέρλαμπρης διαχρονικής σειράς Ολυμπιονικών της ευάνδρου Ηπείρου. Ως χρυσός Ολυμπιονίκης, προσθέτει στο ρητό που θέλει την ιδιαίτερη πατρίδα του, τα Γιάννενα, “πρώτη στα άρματα, στα γρόσια και στα γράμματα”, πρώτη και “στο άθλημα” της κωπηλασίας. Η νίκη του συμπατριώτη μας, η οποία ενσαρκώνει την ευγενική άμιλλα και το ευ αγωνίζεσθαι, αποτελεί τέλεια αντίσταση και αντίδοτο κατά της ηθικά ξεπεσμένης κοινωνίας του κέρδους, του φθόνου και της εκμετάλλευσης που αποσυντίθεται και αυτοσπαράζεται».
ΑΥΤΗ είναι οι δηλώσεις του Ηπειρώτη στην καταγωγή και Γραμματέα της Πανηπειρωτικής Ομοσπονδίας Αυστραλίας Κωνσταντίνου Καλυμνιού.
ΚΑΙ όπως είπε ο υπεύθυνος Νεολαίας και Αθλητισμού Νομού Ιωαννίνων, Νίκος Τσόλης, ο Στέφανος Ντούσκος έδωσε μεγάλο μπόι στα Γιάννενα, στην Ήπειρο, σε όλη την Ελλάδα, σε όλους τους Έλληνες, ακόμα και στους Ηπειρώτες της Αυστραλίας.
ΤΕΛΙΚΑ, τι είναι αυτό που μας κάνει να αισθανόμαστε χαρά και απέραντη υπερηφάνεια σε κάθε επιτυχία που σημειώνεται σε Ολυμπιακούς Αγώνες; Ένα χρυσό μετάλλιο σε μια Ολυμπιάδα δεν περνά απαρατήρητο από κανέναν. Άλλωστε, το Αρχαίο Πνεύμα Αθάνατο των μακρινών μας προγόνων, παραμένει πολύ ψηλά στις Ολυμπιάδες από γεννησιμιού τους και το ιερό φως της αρχαίας Ολυμπίας πάντοτε θα μας φωτίζει.
