Mε αφορμή τα 124α γενέθλια της Ελληνικής Ορθόδοξης Κοινότητας Μελβούρνης και Βικτωρίας (ΕΟΚΜΒ). Της παλαιότερης και μαζικότερη αντιπροσωπευτικής οργάνωσης του Ελληνισμού της Αυστραλίας.
Δε χωράει αμφιβολία πως η ΕΟΚΜΒ είναι μέχρι σήμερα η πιο αντιπροσωπευτική και η πιο δημοκρατική οργάνωση της ελληνικής ομογένειας στη Μελβούρνη, όπου χτυπάει η καρδιά της Ελληνο-Αυστραλίας.
Για να συνεχίσει όμως η Κοινότητα να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στα εκπαιδευτικά, πολιτισμικά, κοινωνικά και άλλα δρώμενα της ομογένειας στο μέλλον, χρειάζεται κατά την άποψή μου να διασφαλίσει τα εξής:
1. Να συνεχίσει να κρατάει το ενδιαφέρον και να έχει την ενεργό συμμετοχή στα δρώμενά της από μια κρίσιμη μάζα μελών και φίλων της.
2. Να παραμείνει ένας αντιπροσωπευτικός οργανισμός, ένας δημόσιος χώρος, που εκπροσωπεί ολόκληρη την ομογένεια, ανεξάρτητα από τα ταξικά, οικονομικά και κοινωνικά της χαρακτηριστικά.
Μια Κοινότητα που εξακολουθεί να είναι αντιπροσωπευτική, μαζική και δημοκρατική, θα μακροημερεύσει με επιτυχία, νομίζω.
Αν όμως, αν, επιχειρηθεί να πάρει το δρόμο άλλων ιστορικών κοινοτήτων της Ελληνικής Διασποράς, π.χ., αυτόν της Αιγύπτου, όπου επιφανείς επιχειρηματίες και επιχορηγούσαν ως δωρητές και διοικούσαν τους διάφορους κοινοτικούς οργανισμούς, αποκλείοντας το πόπολο από το κουμάντο, τότε…
Ο κίνδυνος να γίνει και η Ελληνική Κοινότητα Μελβούρνης άλλος ένας ομογενειακός οργανισμός σφραγίδα, όπου το Δ.Σ. θα διοικεί περιουσίες, όχι όμως και ανθρώπους, αυτός ο κίνδυνος, αν έτσι εξελιχθούν τα πράγματα στο μέλλον, είναι υπαρκτός, όπως μας διδάσκει η ιστορία της ελληνικής διασποράς στην Αυστραλία και στον υπόλοιπο κόσμο…
