Τον τελευταίο καιρό διεξάγεται μια έντονη συζήτηση στις τάξεις της παροικίας μας περί του διχασμού της κοινωνίας, εξαιτίας όσων αντιδρούν στον εμβολιασμό ή είναι ακόμη επιφυλακτικοί.
Κάθε φορά που ομογενειακοί φορείς παίρνουν θέση υπέρ του εμβολιασμού προκαλούνται και αρκετές αντιδράσεις.
Για παράδειγμα, οι ομογενείς γιατροί, πολλοί φορείς της παροικίας και, ανάμεσά τους, η Αρχιεπισκοπή, η Ελληνική Κοινότητα Μελβούρνης, η «Φροντίδα» και άλλοι έχουν πάρει ανοιχτά θέση υπέρ του εμβολιασμού.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις του «Νέου Κόσμου», η συντριπτική πλειοψηφία της παροικίας μας συμφωνεί.
Υπάρχουν όμως και αρκετοί που διαφωνούν.
Πέραν των αρχικά συνωμοτικών θεωριών για την προέλευση του θανατικού ιού (θεωρίες που ακόμη διερευνούνται …), η αλήθεια είναι ότι η αιφνιδιαστική εξάπλωση και οι παρενέργειες που είχε ο COVID δημιούργησε έκτακτες ανάγκες και ασυνήθιστες συνθήκες!
Γι’ αυτό όλοι, επιστημονική κοινότητα, πολιτικές ηγεσίες και πολίτες πήγαιναν στη μάχη αυτή βλέποντας και κάνοντας, δημιουργώντας εύλογες απορίες, μεγάλες αντιφάσεις, επιφυλάξεις, αναβλητικότητα, ακόμη και αντιδράσεις για τον τρόπο διαχείρισης της κρίσης!
Στο πλαίσιο αυτό αποφασίστηκε η επιτάχυνση δημιουργίας εμβολίων, με διαδικασίες εξπρές, χωρίς δηλαδή το συνήθη μακρύ ερευνητικό χρόνο, που υπό κανονικές συνθήκες δημιουργούσε μεγαλύτερη ασφάλεια στους νοσούντες!
Κάπως έτσι και δεδομένου ότι ο εμβολιασμός, αφενός ενεπλάκη σε έναν τεράστιο πόλεμο επιχειρηματικών και διακρατικών συμφερόντων και αφετέρου έγινε αντικείμενο αντιφατικών ερευνητικών συμπερασμάτων, δημιουργήθηκε ένα εκτεταμένο και παγκόσμιο “κίνημα”, που αντιδρούσε ή ήταν επιφυλακτικό, στη γρήγορη χορήγηση των εμβολίων, οποιασδήποτε μορφής!
Συνεπώς σε τέτοιες συνθήκες είναι προφανές ότι θα υπάρξουν αρνήσεις και επιφυλάξεις, οι οποίες μεγαλοποιούνται αν σκεφτούμε με πόσες αντιθέσεις και αντιφάσεις έχουμε έρθει αντιμέτωποι όλο αυτό το διάστημα, χωρίς ευθύνη βέβαια των πολιτών και των κοινωνικών ομάδων…
Πρέπει να γενικευτεί ο εμβολιασμός;
Ασφαλώς και ναι και αυτό προσπαθεί να γίνει μήνες τώρα. Γνώμη μου.
Βεβαίως και πρέπει να αυξηθεί, αλλά αυτό πρέπει να γίνει με πειθώ και όχι με απειλές, με τρόπο και όχι με κόλπο, αφού σε αντίθετη περίπτωση μεταβάλλουμε τον επιφυλακτικό πολίτη σε αρνητή και μεγιστοποιούμε το πρόβλημα…
Επίσης αν όσα έλεγαν οι ειδικοί είχαν μια ισχυρότερη σταθερά και αν οι ίδιοι πολλές φορές δεν πελαγοδρομούσαν μεταξύ της έρευνας και της ζώσας πραγματικότητας ίσως να έπειθαν πιο πολλούς.
Με βάση τα δεδομένα αυτά, οι επιφυλακτικοί ή ακόμη και οι αρνητές του εμβολιασμού δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται ως «εχθροί» ή προβλήματα των συνετών και υπάκουων συμπολιτών μας.
Πρέπει να πεισθούν καλοπροαίρετα και με επιχειρήματα οι ομογενείς που διστάζουν.
