«Γίνε η αλλαγή που θέλεις να δεις στον κόσμο» είναι το mantra που έχει υιοθετήσει ο διευθύνων σύμβουλος του Youth Projects, Ben Vasiliou, ένας 36χρονος Ελληνοαυστραλός που έχει αφιερώσει τη ζωή του στο να βοηθά άλλους.
Το σημαντικό έργο που προσφέρει στους άστεγους και τους νέους που ζουν στους δρόμους της Μελβούρνης τον έχουν ξεχωρίσει στη λίστα των επικρατέστερων για το τιμητικό τίτλο «CEO of the Year» (Διευθύνων Σύμβουλος της Χρονιάς) στο ‘Third Sector Awards 2021’.
«Αυτή η υποψηφιότητα αποδεικνύει ότι το έργο μας έχει κάνει διαφορά στη ζωή τους, κι επίσης ότι είναι στο χέρι μας να φέρουμε την αλλαγή» είπε ο κ. Vasiliou στον «Νέο Κόσμο».
Ο 36χρονος ομογενής, βρίσκεται στο τιμόνι της οργάνωσης από το 2017, μετά από μία περίοδο που είχε την ευθύνη της οργάνωσης Skills Plus στο Frankston, η οποία επικεντρώνεται στις ανάγκες των προσφύγων με αναπηρία.
«Σε όλη μου τη ζωή εργάζομαι ως κοινωνικός λειτουργός» εξήγησε. Ο κ. Vasiliou έχει δύο αδελφές, τη Rebecca και την Kimberley. Όταν η μητέρα τους, Sharon, αρρώστησε με καρκίνο, τα παιδιά ανέλαβαν τη φροντίδα της μέχρι τον θάνατό της το 2002. «Μετά στηρίζαμε ο ένας τον άλλον».
Εκείνη τη χρονιά, ξεκίνησε, ουσιαστικά, το κοινωνικό του έργο, όταν ταξίδεψε στο Bali, μετά από τις βομβιστικές επιθέσεις, για να στηρίξει τους νέους ανθρώπους στο να αντιμετωπίσουν τις βαθιές πληγές που άφησε στην κοινωνία ο βομβαρδισμός του νησιού, μέσα από το πρόγραμμα Bali Project.
«Όταν επέστρεψα στην Αυστραλία, πριν από 18 χρόνια, συνέχισα να εργάζομαι στον κοινωνικό τομέα. Έχω βιώσει τη φτώχεια και τη βιοπάλη για να καταφέρω να χτίσω μια καλή ζωή» είπε.
Επέλεξε να σπουδάσει κοινωνικός λειτουργός στον τομέα της νεολαίας και, παράλληλα, απέκτησε ένα πτυχίο στη διεύθυνση επιχειρήσεων και διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού. Το 2020, πριν ξεσπάσει η πανδημία, είχε κερδίσει μία υποτροφία στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα διοίκησης του Πανεπιστημίου Stanford στην Καλιφόρνια.
«Το πάθος μου είναι να βοηθάω τους νέους και τις οικογένειές τους να βγουν από τον φαύλο κύκλο της φτώχειας και από την μειονεκτική θέση στην οποία βρίσκονται».
Το Youth Projects ιδρύθηκε στο Glenroy το 1984, για να ανταποκριθεί στις κοινωνικές ανάγκες που προκάλεσαν τα υψηλά ποσοστά ανεργίας στην περιοχή ως αποτέλεσμα της ύφεσης που υπέστη ο βιομηχανικός κλάδος. Η ανεργία είχε χτυπήσει κυρίως τη νεολαία, η οποία στράφηκε στις καταχρήσεις και την εξάρτηση από τα ναρκωτικά και το αλκοόλ.
Στην πορεία, η δράση της οργάνωσης επεκτάθηκε και σε άλλες περιοχές της Μελβούρνης. Έχει βοηθήσει 10.000 νέους μέσα από προγράμματα ψυχικής και σωματικής υγείας, συμβουλευτικής στήριξης στην απεξάρτηση ουσιών, καθώς και την προετοιμασία τους για να εισέλθουν στην αγορά εργασίας.
Κατά την περίοδο της πανδημίας, η μη κερδοσκοπική οργάνωση, κατάφερε να δημιουργήσει ένα ασφαλές καταφύγιο για 250 άστεγους, ενώ συνεχίζει το έργο παροχής υπηρεσιών στους δρόμους όπου ζουν αρκετοί συμπολίτες μας.
«Στο κέντρο της Μελβούρνης (και, συγκεκριμένα, στο χώρο Living Room) παρέχουμε στους άστεγους ιατρική περίθαλψη από ιατρούς και νοσοκόμες, μέχρι και ποδίατρους και οφθαλμίατρους, καθώς και πρόσβαση σε προγράμματα ψυχολογικής στήριξης και απεξάρτησης από το αλκοόλ και τα ναρκωτικά».
Μπορεί να επικεντρωνόμαστε στους νέους και σε οικογένειες, αλλά βοηθάμε όλους τους άστεγους χωρίς εξαίρεση, εξηγεί ο κ. Vasiliou και προσθέτει ότι οι άστεγοι είναι διαφόρων εθνικοτήτων, μεταξύ τους και αρκετοί Έλληνες, ενώ οι ηλικίες τους κυμαίνονται από 12 μέχρι 82 ετών.
Με τους κατοίκους της Μελβούρνης να έχουν βιώσει 250 ημέρες εγκλεισμού μέσα σε 18 μήνες, με τα παιδιά να λείπουν από τα σχολεία τους για 30 εβδομάδες, πιστεύει ότι το κοινωνικό κόστος της πανδημίας και του εγκλεισμού είναι τεράστιο.
«Κάθε εβδομάδα, 342 έφηβοι της Βικτώριας παρουσιάζονται στα Επείγοντα με ψυχικές διαταραχές. Από αυτά τα παιδιά, 156 αυτοτραυματίζονται και 37 χρειάζεται να συνδεθούν με μηχάνημα στήριξης του αναπνευστικού τους».
«Πρέπει να ανοίξουμε», λέει, και εξηγεί ότι γι’ αυτό το λόγο προσπαθούν αυτόν τον καιρό να εμβολιάσουν όλους όσοι το επιθυμούν.
«Έχουμε ξεκινήσει μια διαδικτυακή επιμορφωτική καμπάνια, ένα βίντεο που προβάλλεται σε δέκα διαφορετικές γλώσσες, για να προωθήσουμε το πρόγραμμα του εμβολιασμού. Επίσης, οι νοσοκόμες του οργανισμού χορηγούν τα εμβόλια στο κέντρο της Μελβούρνης, ενώ σύντομα θα εγκαταστήσουμε προσωρινές κλινικές εμβολιασμού για οικογένειες στο Glenroy».
Διαπιστώνει ότι τα αλλεπάλληλα lockdown έχουν προκαλέσει την αύξηση των άστεγων, την ένταση της ενδοοικογενειακής βίας, και την κλιμάκωση των καταχρήσεις ναρκωτικών και αλκοόλ.
Πολύ συχνά διαπιστώνει, ότι το μεγαλύτερο εμπόδιο στο έργο τους είναι η γραφειοκρατία. «Προσπαθώ πάντα να εξασφαλίσω ότι οι πιο ευάλωτοι ακούγονται. Σκοπός δεν είναι η ελεημοσύνη, αλλά να τους δώσουμε ένα χέρι να σηκωθούν».
Ο κ. Vasiliou εξήγησε ότι με το ξέσπασμα της πανδημίας, μεγάλωσε ακόμα περισσότερο το χάσμα μεταξύ φτωχών και πλουσίων, και οφείλουμε να δώσουμε περισσότερες ευκαιρίες στους νέους που δυσκολεύονται.
«Οι παππούδες μου μετανάστευσαν στην Αυστραλία από τη βόρεια Ελλάδα τη δεκαετία του 1940. Εγκαταστάθηκαν στην οδό Napier, στο Fitzroy. Εκείνη η γενιά μεταναστών βρήκε αμέσως δουλειά και στέγη. Σήμερα αυτές οι ευκαιρίες δεν υπάρχουν για πολλούς. Πιστεύω ότι η ελληνική κοινωνία θα μπορούσε να προσφέρει στήριξη στις νεότερες ομάδες μεταναστών που αντιμετωπίζουν σοβαρές δυσκολίες».
