ΑΠΟΔΟΣΗ: ΜΑΡΙΑ-ΣΤΕΛΛΑ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

Η ΒΙΑ που πρόσφατα όλοι μας είδαμε από μια μικρή ομάδα αντιεμβολιαστών στη Μελβούρνη, είναι απαράδεκτη και η Αστυνομία θα πρέπει να προβεί σε συλλήψεις και πρόστιμα. Αυτό είναι το έργο της Αστυνομίας. Το γεγονός ότι κάποιοι διαδηλωτές είχαν κορονοϊό και τον μετέδωσαν και σε άλλους, δείχνει την επικινδυνότητα του θέματος στις ζωές όλων μας

Όμως, το να ζητά η Αστυνομία να καταδώσουμε τους διαδηλωτές και χιλιάδες πολίτες να ανταποκρίνονται σε αυτό το κάλεσμα με φωτογραφίες και βίντεο, με κάνει να νιώθω άβολα. Όχι γιατί οι διαδηλωτές δεν πρέπει να είναι υπόλογοι για τις πράξεις τους, αλλά επειδή το «κάρφωμα» δεν ταιριάζει στην αυστραλιανή κουλτούρα μας όπου δεσπόζει η φιλία.

Στον κόσμο που μεγάλωσα όταν ήσουν αντίθετος με κάτι που έκαναν οι φίλοι σου, τους το έλεγες με ευθύτητα, για παράδειγμα, εάν έτρεχαν ή οδηγούσαν μεθυσμένοι. Εάν δεν σε άκουγαν, έκοβες τη φιλία. Δεν πήγαινες να τους «καρφώσεις», όμως, εκτός και εάν υπήρχε σοβαρή παρανομία.

Πέρα από την παρούσα φάση με τον κορονοϊό και τους διαδηλωτές, το «κάρφωμα» γενικά παγιώνεται ως τακτική.

Σε πολλούς εργασιακούς χώρους επικρατεί φόβος και καχυποψία, αντί της συνεργασίας και της υποστήριξης.

Καμία εξαίρεση. Εάν ανακαλύψεις ότι κάποιοι συνάδελφοι έχουν δεσμό ή έστω και φιλία που θα μπορούσε ενδεχομένως να εξελιχθεί σε υπερβολική επιρροή, πρέπει να τους «δώσεις» στον διευθυντή σου.

Εννοείται ότι δεν συντρώμε με ανθρώπους όπου μπορεί να προκύψει διαμάχη. Ακόμη και αν πληρώνει ο καθένας τα δικά του, πάλι θα πρέπει να δηλωθεί. Το να πληρώνει μία ο ένας μία ο άλλος δεν ισχύει πια, καθώς το κάθε γεύμα πρέπει να δηλωθεί ως δώρο από αυτόν που δεν πληρώνει. Αυτές οι υπερβολικές συμπεριφορές πηγάζουν από τις σκοτεινές πλευρές του ανθρώπινου χαρακτήρα.

Υπάρχουν αυστηροί κανονισμοί και ποινές για να μας ελέγχουν και «κάρφωμα» σε όσους δε τηρούν τους κανονισμούς. Αυτή είναι η νέα πραγματικότητα.

Όμως, αυτό δεν ανταποκρίνεται στην πραγματική φύση των ανθρώπων που πρέπει να συνεργάζονται για να πετύχουν καλύτερο δημόσιο βίο, με σεβασμό στη διαφορετικότητα – πολιτική και πολιτισμική. Σε πολλές φυλές το «κάρφωμα» είναι ενάντια στον αξιακό κώδικα και το να καρφώνεις μειώνει εσένα τον ίδιο.

Ενδεχομένως, αυτοί που καρφώνουν να έχουν κρυφή προσωπική ή πολιτική ατζέντα και χρησιμοποιούν τέτοιες τακτικές για να μειώσουν τους αντιπάλους τους. Άνθρωποι σε επιτροπές, δημόσιοι υπάλληλοι και βουλευτές δεν αποκλείουν αυτή την πιθανότητα.

Υπάρχουν τρεις λόγοι για τους οποίους πρέπει να προσέχουμε:

Πρώτον, η νοοτροπία του «καρφώματος» βάζει σε κίνδυνο τη Δημοκρατία. Οι διαδηλωτές όταν γνωρίζουν τις τακτικές αυτές γίνονται πιο επιθετικοί, όπως έγινε με τους υποστηρικτές του Τραμπ. Η Δημοκρατία διχάζεται περισσότερο όπως συμβαίνει τώρα στις ΗΠΑ.

Δεύτερον, όπως παραδέχθηκε ο Andrew Greaves (Victorian Auditor-General) θα πρέπει να διευρύνουμε την έννοια της ακεραιότητας ώστε να συμπεριλαμβάνει την αποτελεσματικότητα και το κοινό καλό.

Τρίτον, ένα από τα πιο δυνατά σημεία της Αυστραλίας είναι ο πολυπολιτισμός και η διαφορετικότητα. Σε πολλές πολιτισμικές ομάδες οι φιλικές σχέσεις είναι μέρος της επιχειρηματικότητας. Όσοι έχουν ζήσει εκτός Αυστραλίας το γνωρίζουν αυτό.

Το «κάρφωμα» δεν ευνοεί τη συνύπαρξη ανθρώπων διαφορετικών πολιτισμών και δεν μας πάει μπροστά ως κοινωνία.

* Ο Φάνος Θεοφάνους είναι σχολιαστής και πρώην υπουργός των κυβερνήσεων του Εργατικού Κόμματος Βικτώριας.