Θα μπορούσε κυριολεκτικά να τη σώσει ή να τη διαλύσει, η ειδική θεραπεία στην οποία ετοιμάζεται να υποβληθεί στη Ρωσία, η ομογενής, Μαίρη Φιλίππου, η οποία πάσχει από Σκλήρυνση κατά Πλάκας εδώ και δώδεκα χρόνια, αλλά η κατάστασή της έχει επιδεινωθεί τους τελευταίους μήνες.

Έχει ελάχιστο χρόνο για να προετοιμαστεί, για το δύσκολο ταξίδι της στη Μόσχα, εφόσον μέχρι τις 30 Νοεμβρίου θα πρέπει να βρίσκεται εκεί για να υποβληθεί στη θεραπεία Μεταμόσχευσης Αιμοποιητικών Κυττάρων (HSCT), η οποία έχει αποδειχθεί ότι μπορεί να σταματήσει την εξέλιξη αυτής της χρόνιας αυτοάνοσης ασθένειας.

Αν η κα Φιλίππου δεν καταφέρει να φτάσει εκεί έγκαιρα, η επόμενη ευκαιρία να λάβει τη θεραπεία θα είναι το 2023, μια καθυστέρηση όμως που δεν θα ενδείκνυται πλέον για την υγεία της, εφόσον αντιμετωπίζει ήδη συχνότερα επεισόδια και βλάβες στον οργανισμό της από την εξέλιξη της νόσου.

«Η φίλη μου υποβλήθηκε σε αυτήν τη θεραπεία πριν από τρία χρόνια. Τότε δεν μπόρεσα να πάω μαζί της, καθώς δεν είχα την οικονομική δυνατότητα. Τώρα είναι καλά, δεν έχει υπάρξει καμία βλάβη, ούτε σημάδι δραστηριότητας της ΣκΠ και οι μαγνητικές τομογραφίες της είναι καθαρές» είπε η κα Φιλίππου στον «Νέο Κόσμο».

Αυτή τη στιγμή, η θεραπεία HSCT βρίσκεται στο στάδιο κλινικών δοκιμών στην Αυστραλία και προσφέρεται σε επιλεγμένους ασθενείς, κάτω από πολύ συγκεκριμένες συνθήκες.

«Πρέπει να έχεις δοκιμάσει κάθε φάρμακο για τη Σκλήρηνση Κατά Πλάκας πριν σου εγκρίνουν τη θεραπεία στην Αυστραλία. Φάρμακα που όμως έχουν αντίκτυπο στο ανοσοποιητικό σου και ορισμένα είναι τόσο δυνατά που κάποιοι ασθενείς καταλήγουν ακόμα πιο άρρωστοι απ’ ό,τι ήταν πριν ξεκινήσουν την αγωγή».

Η κυπριακής καταγωγής ομογενής, με σπουδές στις νευροεπιστήμες, εξήγησε ότι σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσιεύονται στο εξωτερικό, η θεραπεία λειτουργεί καλύτερα όταν οι ασθενείς δεν έχουν λάβει φαρμακευτική αγωγή για τη σκλήρυνση. Η ίδια πήρε φάρμακα μόνο το 2010, ένα χρόνο μετά την διάγνωσή της, και όπως εξηγεί, οι παρενέργειες στον οργανισμό ήταν σοβαρές.

«Έχω χάσει κάθε μνήμη από την εποχή που έπαιρνα τα φάρμακα. Δεν θυμάμαι το πάρτι των αρραβώνων μου (ο σύζυγός της είναι ο Joseph Charbel) και η καρδιά μου εξακολουθεί να χτυπάει με 100 παλμούς το λεπτό, και ακόμα γρηγορότερα όταν αρχίζω να κινούμε» είπε. Όταν έχεις ΣκΠ, ο οργανισμός σου βρίσκεται συνεχώς σε εγρήγορση και δεν μπορεί να «ηρεμήσει», με αποτέλεσμα ο ασθενής να υποφέρει από χρόνια κόπωση.

Μετά από αυτό που της συνέβη, η κα Φιλίππου αποφάσισε να αντιμετωπίσει την ασθένεια χωρίς να καταφύγει σε φάρμακα, μέσω της διατροφής, της γυμναστικής και άλλων επιλογών.

«Καλλιεργώ τη δική μου παραγωγή και έκανα ό,τι μπορούσα για να παραμείνω υγιής. Δεν ήταν όμως αρκετό για να τη σταματήσει (τη σκλήρυνση κατά πλάκας), μόνο να την επιβραδύνει» είπε. Και για πολλά χρόνια αυτό έφτανε.

«Είχα μία σοβαρή υποτροπή όταν ο γιος μου ήταν έξι μηνών, στην κηδεία του παππού μου. Η νέα βλάβη χτύπησε τα βλαστοκύτταρα του εγκεφάλου μου, ένα άσχημο σημείο. Υπέφερα από ίλιγγο, ζάλη και το δεξί μου χέρι σταμάτησε να λειτουργεί».

Της έδωσαν στεροειδή και κάπως επανήλθε, προσθέτει η μητέρα δύο αγοριών, του Ησαϊα πέντε ετών, και του Σαμουήλ μόλις οκτώ μηνών.

Το πιο πρόσφατο επεισόδιο σημειώθηκε στις 25 Αυγούστου και αποδείχθηκε ιδιαίτερα επιζήμιο, οπότε χρειάστηκε να σταματήσει να εργάζεται.

Τότε ακόμα λειτουργούσε τη δική της κλινική στο Moorabin, για αγγειακούς υπέρηχους, μία από τις ελάχιστες κλινικές που υπάρχουν στη Βικτώρια.

«Εργάζομαι σε αυτήν την ειδικότητα εδώ και 12 χρόνια. Ξεκίνησα από το νοσοκομείο The Alfred και στη συνέχεια εργάστηκα σε ιδιωτικές κλινικές. Ήθελα να γεφυρώσω το χάσμα, ώστε ασθενείς δημοσίων νοσοκομείων που χρειάζονται εξειδικευμένες εξετάσεις να μην χρειάζεται να περιμένουν μήνες για να δουν έναν χειρουργό» εξηγεί η κα Φιλίππου, και προσθέτει ότι μία ημέρα την εβδομάδα αφιέρωνε για να εκπαιδεύει άλλους στον ρόλο αυτό.

«Θέλω απλώς να αποκτήσω ξανά ενέργεια, θέλω να μπορώ να είμαι μητέρα και σύζυγος πάλι. Λατρεύω τη δουλειά μου και ο στόχος μου είναι να συνεχίσω να βοηθάω τους ανθρώπους».

Η όλη διαδικασία της μετάβασης στη Μόσχα περιπλέκεται, επίσης, από το γεγονός ότι η Ρωσία αντιμετωπίζει μία έξαρση κρουσμάτων COVID-19, και καθιστά το ταξίδι εκεί πιο επικίνδυνο για την ίδια από ό,τι θα ήταν κανονικά. Σκοπός της είναι να ταξιδέψει με τη μητέρα της, την Ανθή, για να την προσέχει, και αναγκαστικά στην πρώτη θέση, ώστε να μειωθούν οι κίνδυνοι μόλυνσης κατά τη διαδρομή προς τη Ρωσία και κατά την επιστροφή της.

Με την υποστήριξη της οικογένειάς της, δημιουργήθηκε μια σελίδα GoFund me για να συγκεντρωθούν χρήματα για τα έξοδα της θεραπείας και του ταξιδιού. Λόγω των περιορισμένων πτήσεων, το κόστος του εισιτηρίου ανέρχεται σε $20.000 μόνο για να πάει.

«Έχω συγκεντρώσει περίπου $71.000, αλλά οι πτήσεις είναι ένα μεγάλο κόστος. Ο στόχος είναι να συγκεντρωθούν $120.000», είπε. «Εργαζόμουν κατά τη διάρκεια του δεύτερου lockdown (στη Μελβούρνη) μέχρι που αρρώστησα τον Αύγουστο. Ξέρω τι πρέπει να κάνω για να προστατεύσω τον εαυτό μου (από τη μόλυνση κατά τη διάρκεια του ταξιδιού). Ανησυχώ περισσότερο για το αν θα φτάσω στη Ρωσία».

Θα χρειαστεί να μείνει στη Μόσχα για ένα μήνα. Όταν με το καλό επιστρέψει στην Αυστραλία θα χρειαστεί 6-12 μήνες για να αναρρώσει και να αποκατασταθεί το ανοσοποιητικό της.

Παρά τις δυσκολίες της για να εξασφαλίσει το ταξίδι της στη Μόσχα, η κα Φιλίππου είναι αισιόδοξη.

«Ανυπομονώ πραγματικά να το κάνω. Δεν μπορείς να μετανιώνεις για τίποτα, πρέπει απλά να κοιτάς μπροστά»

*Αν θέλετε να βοηθήστε την Μαίρη Φιλίππου να πάει στη Ρωσία πριν τις 30 Νοεμβρίου, μπορείτε κι εσείς να συνεισφέρετε μέσω της σελίδας GoFundMe: Help send Mary to Russia for hsct treatment