Με δύο πολλά υποσχόμενες ταινίες συμμετέχει η Ελλάδα στο φετινό Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Σίδνεϊ, το οποίο μετά από δύο αναβολές λόγω της πανδημίας ξεκινά στις 3 Νοεμβρίου με την προβολή της ταινίας γουέστερν «Here Out West» και θα ολοκληρωθεί στις 14 Νοεμβρίου με την ταινία «The French Dispatch» του Wes Anderson.
«ΤΑ ΜΗΛΑ»
Η πρώτη ελληνική συμμετοχή είναι τα «Μήλα» του νεοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη Χρήστου Νίκου, η οποία είναι επίσης υποψήφια για Όσκαρ Καλύτερης Διεθνούς Ταινίας στα βραβεία της Ακαδημίας 2021.
Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Χρήστου Νίκου, άνοιξε το πρόγραμμα Ορίζοντες του Φεστιβάλ Βενετίας και οι διεθνείς κριτικές είναι διθυραμβικές.
Το ίδιο φαίνεται να είναι και η πορεία της καθώς μέχρι τώρα έχει συμμετάσχει στα Φεστιβάλ του Τορόντο, του Τελιουράιντ, του Σικάγου (όπου και απέσπασε το Βραβείο Σεναρίου για τον Χρήστο Νίκου και το Σταύρο Ράπτη), έχει βρει διανομή σε πάνω από 40 χώρες σε όλον τον κόσμο και η παραγωγή της φέρει τη σφραγίδα της εταιρίας της Κέιτ Μπλάνσετ, με την ίδια να διατελεί χρέη executive producer.
Τα «Μήλα», μια ελληνοπολωνική συμπαραγωγή, σε παραγωγή του Ηρακλή Μαυροειδή στην οποία πρωταγωνιστούν ο Άρης Σερβετάλης κι η Σοφία Γεωργοβασίλη, είναι όπως λέει ο δημιουργός της, Χρήστος Νίκου «μια ταινία που διαδραματίζεται σε έναν κόσμο που αρκετοί άνθρωποι ξεχνούν παθαίνοντας αμνησία. Ο βασικός ήρωας ένας αμνησιακός άντρας γύρω στα 40 εισάγεται στο νοσοκομείο και αποδέχεται μια ιδιαίτερη πρόταση των γιατρών στην προσπάθειά του να αποκτήσει μια προσωπικότητα».
Η υπόθεση της ταινίας αναφέρεται σε μια αναπάντεχη επιδημία που προκαλεί ξαφνική αμνησία στους ανθρώπους και βρίσκει τον Άρη, ένα άντρα γύρω στα 40, να ακολουθεί ένα ειδικό πρόγραμμα αποκατάστασης, το οποίο περιλαμβάνει καθημερινές αποστολές.
Μετά την ολοκλήρωση κάθε αποστολής, ο Άρης βγάζει μια φωτογραφία πολαρόιντ ως αποδεικτικό στοιχείο. Προσπαθώντας να δημιουργήσει μια νέα ζωή και αναμνήσεις, θα συναντήσει την Άννα – μια γυναίκα που βρίσκεται στο ίδιο πρόγραμμα.
«Τα Μήλα είναι μια αλληγορική ταινία, κάπου ανάμεσα στην κωμωδία και το δράμα. Στον πυρήνα της βρίσκεται η προσπάθειά μας να εξερευνήσουμε πως λειτουργεί η μνήμη μας. Σαν μια αντανάκλαση της ταυτότητας και της απώλειας, τα Μήλα ωστόσο εξερευνούν το τι και το πώς κάνει έναν άνθρωπο να είναι αυτός που είναι, πόσο αυθεντικοί είμαστε και πόσο επηρεαζόμαστε από τους άλλους», λέει ο σκηνοθέτης Χρήστος Νίκου.
«Η ΠΡΑΣΙΝΗ ΘΑΛΑΣΣΑ»
Η δεύτερη ελληνική συμμετοχή στο Φεστιβάλ είναι η νέα ταινία της Αγγελικής Αντωνίου «Πράσινη Θάλασσα» με θέμα την άνοια.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η Αγγελική Αντωνίου με την ταινία αυτή που ήδη πραγματοποιεί μια σημαντική φεστιβαλική πορεία σε ΗΠΑ, Ευρώπη, Ασία, είναι μία από τις 10 μόνον σκηνοθέτιδες, που συμμετέχουν φέτος στο πρόγραμμα «EUROPE! VOICES OF WOMEN IN FILM», στο πλάισιο του 68ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Σίδνεϊ.
Κεντρικό πρόσωπο της ταινίας είναι η Άννα που έχει χάσει τη μνήμη της, αλλά δεν έχει ξεχάσει πώς να μαγειρεύει. Μια νύχτα εμφανίζεται σε μία εργατική συνοικία σε ένα ελληνικό λιμάνι.
Εκεί γνωρίζει τον μοναχικό Ρούλα και βρίσκει φιλοξενία και εργασία στην ταβέρνα του. Στην κουζίνα, ανάμεσα στις μυρωδιές των μπαχαρικών και σε σχεδόν ξεχασμένες συνταγές, παλεύει να ανασυνθέσει το παρελθόν της. Το απλό, αλλά νόστιμο φαγητό της ξυπνά μνήμες στους θαμώνες της ταβέρνας, οι οποίοι με τη σειρά τους τη βοηθούν να βρει τον εαυτό της, την ώρα που ο Ρούλα ανακαλύπτει την πραγματική ταυτότητα της Αννας.
Η ταινία, που βασίζεται στο «Για να Δει τη Θάλασσα» της Ευγενίας Φακίνου, είναι μια συμπαραγωγή Ελλάδας – Γερμανίας με παραγωγό την Λιλέτ Μπόταση (Inkas Films), την Αγγελική Αντωνίου (Angeliki Antoniou Filmproduktion) και τον Γιόστ Χέρινγκ (Jost Hering Filme). Πρωταγωνιστούν η Αγγελική Παπούλια και ο Γιάννης Τσορτέκης.
«H ‘Πράσινη θάλασσα’ είναι εμπνευσμένη από το μυθιστόρημα «Για να δει τη θάλασσα» της Ευγενίας Φακίνου.
Ενθουσιάστηκα με την ιδέα ότι η πρωταγωνίστρια, ενώ υποφέρει από αμνησία, θυμάται να μαγειρεύει. Αυτούς τους τελευταίους μήνες, στη διάρκεια της πανδημίας, πολλοί από εμάς μαγείρευαν ή ακόμη μαγειρεύουν στο σπίτι.
Η προετοιμασία του φαγητού ήταν πολύ σημαντική στους περισσότερους από μας και είχε σχεδόν θεραπευτική δράση στην ψυχή μας. Ακριβώς όπως συμβαίνει στην «Πράσινη θάλασσα».
Όμως, η ταινία δεν εστιάζει μόνο στη μαγειρική. Είναι κάτι πολύ περισσότερο από αυτό», λέει η σκηνοθέτης Αγγελική Αντωνίου.