ΑΠΟ τη μια, ο ρόλος της δημοσιογραφίας είναι να ελέγχει την εξουσία, να καυτηριάζει τα κακώς κείμενα, αλλά και να αναδεικνύει αυτά που αξίζει να αναδειχθούν και να προτείνει λύσεις σε άλλα και εκεί που πρέπει.

ΑΠΟ την άλλη, κάθε δημόσιο πρόσωπο, κάθε πολιτικός και όταν μάλιστα βρίσκεται σε ηγετικές και νευραλγικές θέσεις, όπως για παράδειγμα, στη θέση του υπουργού, ή του πρωθυπουργού, πρέπει να διακατέχεται από πραότητα και σοβαρότητα.

ΑΥΤΑ δεν νομίζω ότι τηρήθηκαν σε επεισόδιο μεταξύ της Ολλανδής δημοσιογράφου κυρίας Ingeborg Beugel, και του Έλληνα πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη, κατά τη διάρκεια κοινής συνέντευξης Τύπου του δεύτερου με τον Ολλανδό ομόλογό του κ. Mark Rutte.

ΑΝ και προσωπικά συμφωνώ με την ανάδειξη του ζητήματος των μεταναστών χωρίς χαρτιά και της εν γένει μεταχείρισής τους από το ελληνικό Κράτος, κρίνω ότι η κυρία Ingeborg Beugel, δεν έπρεπε να υποβάλλει την ερώτησή της με τόσο δεικτικό ύφος εναντίον του κ. Μητσοτάκη.

ΔΕΝ νομίζω ότι όταν ένας/μια δημοσιογράφος βρίσκεται κατά κάποιο τρόπο σε μια «εν βρασμώ…» κατάσταση βοηθά την προώθηση του όποιου ζητήματος.

ΩΣΤΟΣΟ, ακόμα και εάν ο κ. Μητσοτάκης είχε κάποιο δίκιο, αυτό το απώλεσε, τόσο εξαιτίας του αδικαιολόγητου εκνευρισμού του όσο και εξαιτίας της απάντησης που έδωσε επί της διαδικασίας και όχι επί της ουσίας του όλου ζητήματος.

ΛΕΩ «αν είχε κάποιο δίκιο», γιατί, κατά τη γνώμη μου, δεν είχε κανένα. Γιατί, δυστυχώς, οι ελληνικές Αρχές πάντα επαναπροωθούσαν -κοινώς απέλαυναν- μετανάστες χωρίς χαρτιά.

ΜΟΝΟ που αυτό δεν γίνεται μόνο επί πρωθυπουργίας Κυριάκου Μητσοτάκη, αλλά γινόταν εδώ και χρόνια, και επί ημερών δηλαδή κυβερνήσεων άλλων κομμάτων.

ΕΙΝΑΙ κι αυτό ένα από τα ακανθώδη εκείνα ζητήματα που οι εκάστοτε ελληνικές κυβερνητικές και άλλες Αρχές, αγωνίζονται επιμελώς να κρύψουν κάτω από το χαλί…

ΑΛΛΩΣΤΕ, επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ το ζήτημα της μεταχείρισης των μεταναστών χωρίς χαρτιά και των προσφύγων στην Ελλάδα βρέθηκε στο απόγειό του εξαιτίας της ανικανότητας των εκάστοτε αρμόδιων υπουργών να διαχειριστούν το όλο ζήτημα αποτελεσματικά.

ΟΙ ΑΛΗΣΤΟΥ μνήμης τραγελαφικές καταστάσεις στην Ιδομένη, στη Μόρια της Λέσβου και αλλού ανά την χώρα, νομίζω μίλησαν και εξακολουθούν να μιλούν από μόνες τους.

Η ΙΔΙΑ κατάσταση, αλλά με άλλα πρόσωπα στο τιμόνι, και η ίδια τακτική, ίσως με κάποιες μικροδιαφορές, ακολουθείται και τώρα επί κυβέρνησης Μητσοτάκη και επί υπουργίας Μηταράκη, παρά τις υπεκφυγές του πρώτου προς την κυρία Beugel για τις… παιδικές χαρές στο κέντρο κράτησης στη Σάμο.

ΩΣΤΟΣΟ, επανερχόμενος στα του θερμού επιεσοδίου στη συνέντευξη Τύπου, φρονώ ότι τα όποια προσωπικά κίνητρα πίσω από την ερώτηση ή το επιθετικό ύφος της δημοσιογράφου, δεν έχουν τόσο μεγάλη σημασία, ειδικά μάλιστα όταν το Facebook και τα άλλα μέσα κοινωνικής απο«σύνδεσης» φρόντισαν από την πρώτη στιγμή γι’ αυτό.

ΕΚΕΙΝΟ που έχει την πιο μεγάλη σημασία, κατά τη γνώμη μου, είναι ότι τέθηκε ένα, ή παραπάνω, ερωτήματα που δεν απαντήθηκαν. Αυτό έχει σημασία και τίποτε άλλο.

ΣΤΙΣ δημόσιες συζητήσεις / συνεντεύξεις Τύπου δεν απευθύνεσαι ούτε στους δικούς σου ούτε στους αντιπάλους σου. Απευθύνεσαι στους ενδιάμεσους, σε αυτούς που δεν είναι ούτε φίλοι σου ούτε εχθροί σου… Οπότε, δεν πιστεύω ότι κέρδισαν κάτι όλοι αυτοί από όλο αυτό.

ΚΑΙ ας μας εξηγήσει ο κ. Μητσοτάκης τι εννοεί με αυτό το «στη χώρα σας θέτετε ευθέως τις ερωτήσεις». Δηλαδή, στην Ελλάδα, τα όποια ΜΜΕ πρέπει να κάνουν… μόκο και να μην θέτουν ευθέως τις ερωτήσεις; Τότε προς τι η ύπαρξή τους και ποιος ο ρόλος τους;

ΑΝ είναι έτσι, τότε γίνεται προφανές ότι ουσιώδη ρόλο στη διαμόρφωση της σημερινής κατάστασης παίζει η άνευ προηγουμένου μονοπώληση κάποιων ΜΜΕ από την πλευρά της κυβέρνησης.

ΣΥΜΦΩΝΑ με Έκθεση των «Ρεπόρτερ Χωρίς Σύνορα» για το 2020, η Ελλάδα τοποθετείται στις χαμηλότερες θέσεις της ευρωπαϊκής κατάταξης ως προς την ελευθερία του λόγου: 65η και ευρισκόμενη στην κατηγορία «προβληματική».

ΜΗΠΩΣ με τον χαρακτηριστικό εκνευρισμό του πρωθυπουργού, ο Τύπος στην Ελλάδα γίνεται αντιληπτός ως ένα είδος καφενείου, όπου δεν διακινούνται πληροφορίες αλλά κάθε είδους απόψεις;

ΜΗΠΩΣ έτσι διαμορφώνει ο σημερινός Έλληνας την αντίληψή του για τα πράγματα; Δηλαδή βάσει των επιφυλλίδων ή άρθρων γνώμης των μεγάλων εφημερίδων, των σχολίων στα τηλεοπτικά παράθυρα και των ραδιοφωνικών εκπομπών των διαφόρων μεγαλοδημοσιογράφων;

ΑΝ όντως συμβαίνει αυτό, τότε καταστρατηγούνται πλέον πολλά πράγματα στη σημερινή Ελλάδα και οι εκάστοτε κυβερνήσεις, κυρίως της τελευταίας δεκαετίας, φέρουν μεγάλο μέρος της ευθύνης.

ΕΠΙΣΗΣ, με ποιο δικαίωμα ο κ. Μητσοτάκης επικαλείται τον ελληνικό λαό, όταν λέει ότι στο πρόσωπο του ιδίου προσβάλλεται και ο ελληνικός λαός από τα ερωτήματα της Ολλανδής δημοσιογράφου;

ΜΗΠΩΣ, ο ίδιος και το κόμμα του έτυχαν της υποστήριξης της συντριπτικής πλειοψηφίας του εκλογικού σώματος στις τελευταίες εκλογές και δεν το ξέρουμε;

ΕΝ κατακλείδι, πιστεύω ότι δεν αναδείχθηκε καν η όποια ουσία του ζητήματος των μεταναστών χωρίς χαρτιά και των προσφύγων στην Ελλάδα, καθώς επισκιάστηκε, κυρίως, από τον εκνευρισμό και το απωθητικό ύφος του πρωθυπουργού.

Δ.Τ.

ΜΕ το «καλημέρα, τί κάνετε», διέκρινα μια ανησυχία στη φωνή του κ. Χαράλαμπου, ο οποίος μετά τα τυπικά, μπήκε κατευθείαν στο θέμα: «Γνωρίζετε ότι επαναλειτουργούν οι Σύλλογοι Ηλικιωμένων με βασική προϋπόθεση τον εμβολιασμό των συμμετέχοντων και με τις δυο δόσεις. Δυστυχώς, έμαθα ότι συμπάροικοι κυκλοφορούν με «ψεύτικα» πιστοποιητικά. Παρακαλώ ο «Νέος Κόσμος» να το κάνει πρωτοσέλιδο, μπας και βρούμε άκρη».

Η ΟΡΓΗ του συμπαροίκου είναι δικαιολογημένη, γιατί όπως λέει, πριν μερικές μέρες έγινε μάρτυρας ενός τέτοιου περιστατικού. «Δεν μου άρεσε. Χαλάστηκα και στεναχωρέθηκα. Μα, να το επιδεικνύει με καμάρι, λες και έχει λάβει πιστοποιητικό ανδρείας; Δυστυχώς για μας, ο κάτοχος, συνέχισε την κουβέντα ωσάν να μη συνέβαινε τίποτε…». Φυσικά, δεν μπόρεσα να διαψεύσω τα λεγόμενά του αγαπητού κ. Χαράλαμπου, γιατί η ύπαρξη τέτοιων πιστοποιητικών είναι κοινό μυστικό.

ΥΠΑΡΧΕΙ όμως και συνέχεια. Σε λίγο θα επαλειτουργήσουν και οι παροικιακές οργανώσεις και σίγουρα θα αρχίσουν οι διά ζώσης συνεδριάσεις.

Βλέπετε, οι νεότεροι και εκ των πραγμάτων τεχνολογικά καταρτισμένοι, έκαναν τις συνεδριάσεις τους μέσω Zoom. Ο κ. Χαράλαμπος που τυγχάνει γραμματέας εθνικοτοπικού Οργανισμού, σκέφτεται διπλά αν θα συνεχίσει. «Πάει, χάθηκε η εμπιστοσύνη» μουρμουρίζει. Και αφού δεν μπόρεσα να τον βοηθήσω, τα γράφω μήπως οι «ανεγκέφαλοι», το σκεφθούν διπλά.

ΚΑΛΟΥ-κακού, επικοινώνησα με παροικιακό παράγοντα, ο οποίος με διαβεβαίωσε ότι στις προγραμματιζόμενες εκδηλώσεις τους θα τηρηθούν αυστηρά τα μέτρα κατά του COVID-19 και η είσοδος θα επιτρέπεται μόνο στους διπλά εμβολιασμένους. Πάντως, η ερώτησή μου «πώς θα περάσει ο έλεγχος της ταυτότητας από τη θεωρία στην πράξη» έμεινε δυστυχώς αναπάντητη…

ΔΙΑΒΑΣΑ την επιστολή του κ. Ν.Κ στον «Νέο Κόσμο» του περασμένου Σαββάτου, μέσα από την οποία μιλά για την Ορθοδοξία και αναλύει τις θεωρίες του για το πώς η Εκκλησία πρέπει να αντιμετωπίσει τον κορονοϊό και τα εμβόλια. Δικαίωμά του και καπέλο του.

Προς το τέλος, όμως, παραθέτει δυο γραμμές για την Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας που με τσάντισαν. «Αποφεύγει να παρουσιάζεται δίπλα στο σύμβολο του Έθνους, τη σημαία… συμπεριφέρεται σαν να μισεί κάθε τι ελληνικό και ορθόδοξο, ενώ οι ηγέτες των άλλων χωρών καμαρώνουν υπερήφανα με τη σημαία μας δίπλα τους…».

Ήμαρτον Κύριε! Οι ηγέτες άλλων χωρών την καμαρώνουν κι εμείς κρυβόμαστε; Τι θεωρία είναι αυτή; Και από πού το συμπεραίνει ο επιστολογράφος κ. Ν.Κ; Παρακολουθώ τακτικά τις ειδήσεις από τη γενέτειρα, οι οποίες καλύπτουν και συμμετοχές της Προέδρου σε διάφορες εκδηλώσεις. Κάτι τέτοιο δεν εντόπισα. Μήπως εσείς;

ΚΑΙΡΟΣ να αφήσουμε την Ιστορία να αποδώσει στον Αρχιεπίσκοπο της Κύπρου Μακάριο Γ’ τα δέοντα. Τελευταία, η συνεχιζόμενη διαμάχη αναγνωστών μας μέσω επιστολών, έχει πάρει προσωπικό χαρακτήρα.

Θεωρώ ότι τα γραφόμενα αμαυρώνουν τη μνήμη και το έργο του. Η Κύπρος, από το 1955, με την έναρξη του αγώνα της ΕΟΚΑ κατά της βρετανικής αποικιοκρατίας με σύνθημα την ένωση με την Ελλάδα, πέρασε από 45 κύματα. Δυστυχώς, μετά την εισβολή του ’74, παραμένει μοιρασμένη με πολλές ανοιχτές πληγές.

Μπορούμε να δώσουμε τα χέρια με στόχο την προσέγγιση της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, ώστε να λειτουργήσει έμπρακτα υπέρ του δικαίου της μεγαλονήσου;

ΑΠΟ μικρή με εντυπωσίαζε το σύμπαν, το άπειρο και πιστεύω στο Θεό που τα «πάντα εν σοφία εποίησεν…». Όχι δεν το σπούδασα ούτε από επιστημονικής ούτε από θεολογικής πλευράς. Αυτό όμως δεν με σταματά από το να ψάχνομαι. Τελευταία μάλιστα μαθαίνω ότι στην ιδιαίτερη πατρίδα μου Κύπρο, κτίζεται Πλανητάριο και Αστεροσκοπείο εφάμιλλο των Ευρωπαϊκών.

Επίσης, η Αστροφυσική θα διδάσκεται και στα σχολεία. Τα δε Πλανητάριο και αστεροσκοπείο, θα είναι προσβάσιμα σε μαθητές για μελέτες και πειράματα. Χαίρομαι για την πρόοδο. Είναι από τις λίγες φορές που θα ήθελα να «ξαναγεννιόμουνα».

«ΑΔΕΙΑΖΕΙ» η παροικία. Ναι, γεννηθήκαμε «πρόωρα» όπως έλεγε η συγχωρεμένη μητέρα μου, γι’ αυτό και φεύγουμε. Αυτό όμως που γίνεται τελευταία με ξεπερνάει. Έφυγε και η αγαπητή Βασιλική Μουγγού, εκπαιδευτικός, δραστήριο μέλος της ΑΧΕΠΑ και της Επιτροπής Φιλανθρωπίας του Οργανισμού «Φροντίδα» στο Templestowe. Καλό ταξίδι και καλή αντάμωση με τους οικείους σου καλή μου Βασιλική.

ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!

Κ.Γ.