Μετά τις αναβολές, λόγω των περιοριστικών μέτρων κατά της Covid-19, των εκδηλώσεων για την απελευθέρωση της Καστοριάς από τον τουρκικό ζυγό (11 Νοεμβρίου 1912) και τα 200 χρόνια από την έναρξη της Επανάστασης, επιστρέφουμε πιο δυναμικά για να ξαναβρούμε την αρχική μας αίγλη.
Αυτό το έδειξε η μεγάλη προσέλευση όχι μόνο των Καστοριανών, αλλά και των φίλων τους. Έμειναν όλοι έκθαμβοι με τα όσα είδαν και όσα άκουσαν.
Ο γενικός πρόξενος, κ. Εμμανουήλ Σ. Κακαβελάκης, παρακολούθησε τη σχετική δοξολογία στον Ναό της Υπαπαντής του Κυρίου, ενώ ο πάτερ Ευστάθιος στο τέλος της δοξολογίας, όπως κάθε χρόνο, αναφέρθηκε στο ιστορικό της επετείου και μας ευχήθηκε τα καλύτερα.
Το ΔΣ του συλλόγου μας είχε έτοιμη την αίθουσα για να δεχθεί τους επισκέπτες και τους προσκεκλημένους. Όλοι τους με ενθουσιασμό είχαν δεχτεί την πρόσκλησή μας και ήταν πολύ καλά ενημερωμένοι όχι μόνο για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση, αλλά και για το πώς και πότε και απελευθερώθηκε από τον οθωμανικό ζυγό η Καστοριά μας. Ο γενικός πρόξενος, όπως και όλοι οι προσκεκλημένοι, αναφέρθηκαν με λεπτομέρειες στο ιστορικό αυτό.
Επίσης, ο γενικός πρόξενος ανέφερε και κάτι που δεν το είχαμε ακούσει από άλλους επισκέπτες από την πατρίδα μας, ότι δηλαδή «όλα όσα κάνετε, να τα κάνετε, αλλά να μην ξεχνάτε ότι ανήκετε εδώ».
Η ομιλία της υπεύθυνης Δημοσίων Σχέσεων του Συλλόγου μας, κας Δήμητρας Τεμέλκου, ήταν λεπτομερής.
Στο τέλος κάλεσε την πρόεδρο να απευθύνει έναν χαιρετισμό. Η πρόεδρος, αφού πρώτα ευχαρίστησε τους καλεσμένους είπε ότι «παρά την πανδημία κάναμε σκληρό αγώνα για να φτάσαμε στο ευχάριστο αποτέλεσμα. Σήμερα το ευχάριστο είναι ότι όλοι είμαστε εδώ και γιορτάζουμε και τα 200 χρόνια λευτεριάς».
Τελειώνοντας, κάλεσε το γεροντότερο μέλος του Συλλόγου να στείλει ένα μήνυμα.
Ο κ. Κοσμάς Ρεκάρης είπε στο μήνυμά του:
«Αγαπητοί φίλοι και μέλη του Συλλόγου μας.
Όπως ακούσατε και από τους όλους τους ομιλητές, ο Σύλλογός μας σήμερα γιορτάζει δύο σπουδαία γεγονότα: Την προέλαση του Ελληνικού στρατού και την απελευθέρωση της Καστοριάς από τους Τούρκους στις 11 Νοεμβρίου 1912, και τα 200 χρόνια Ελεύθερης Ελλάδας.
Σήμερα σ´αυτό εδώ το ωραίο Καστοριανό Σπίτι, το οποίο δεν είναι σπίτι μόνο των Καστοριανών, αλλά και όλων των απανταχού Ελλήνων και φίλων, μας δίνεται η ευκαιρία όλοι μαζί να τιμήσουμε όλους αυτούς που θυσιάστηκαν για μια Ελεύθρη Ελλάδα.
Η πρόεδρός μας, κα Ελευθερία Λαλοπούλου’ μου έδωσε το λόγο ως το γεροντότερο μέλος του Συλλόγου, να απευθύνω έναν χαιρετισμό για τις σημερινές μας εκδηλώσεις.
Αυτό μου θύμισε τις παλιές και καλές μας συνήθειες, τα ήθη και έθιμα και τον σεβασμό που τρέφαμε ο ένας προς τον άλλο. Αυτό μας κάνει να θυμηθούμε ότι οι παλιές συνήθειες και οι παλιές αξίες δείχνουν το μεγαλείο του ανθρώπου.
Αυτό που θα ήθελα να πω είναι ότι το φιλότιμο και η αγάπη των μελών μας καλά κρατούν. Η κριτική βέβαια είναι δική σας.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους εσάς που βρίσκεστε σήμερα εδώ, γιατί όλοι μαζί κάνουμε αυτήν εδώ την ωραία εκδήλωση δείχνοντας έτσι σ´αυτούς που θυσιάστηκαν ότι νοερά βρισκόμαστε πάντα κοντά τους.
Και πώς θα ήταν δυνατόν να μη τους θυμόμαστε όταν ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολομός μας περιγράφει τον τραγικό ξεσηκωμό όπως είναι τα Ψαρά; Οι Ψαριανοί για να μείνουν ελεύθεροι και να μας χαρίσουν την Ελευθερία επαναστάτησαν χάνοντας την δική τους ζωή.
Ο βάρβαρος Οθωμανός κατακτητής στις 21 και 22 Ιουνίου 1824 κατέστρεψε βάναυσα το ωραίο αυτό νησί. Να πώς μας περιγράφει την καταστροφή από τους Τούρκους ο εθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολομός.
Στων Ψαρών την ολόμαυρη ράχη
Περπατώντας η Δόξα μονάχη
μελετά τα λαμπρά παλληκάρια
Και στην κόμη στεφάνι φορεί
Γινομένο από λίγα χορτάρια
Που έχουν μείνει στην έρημη γη
Δεν είναι και το μοναδικό κακούργημα που έχει κάνει ο Τούρκος.
Είναι και αυτό της Αραπίτσας Νάουσας. Το 1822 στο ολοκαύτωμα της Νάουσας αρκετές γυναίκες της πόλης προτίμησαν να πέσουν μαζί με τα παιδιά τους στο ποτάμι της Αραπίτσας παρά να πέσουν στα χέρια των Τούρκων.
Στο μνημείο που αργότερα αναρτήθηκε είναι γραμμένο αυτό το ρητό/μήνυμα: «Διαβάτη στάσου με ευλάβια στη μνήμη των νεκρών. Μέσα στο βάραθρο που ξανοίγεται μπροστά σου, βρήκαν ένδοξο και ηρωικό θάνατο οι γυναίκες και τα παιδιά της Νάουσας, για την ελευθερία και την ανεξαρτησία του Ελληνικού Έθνους στις 22 Απριλίου 1822».
Συγκλονιστική είναι η έξοδος του Μεσολογγίου. Είναι μία από κορυφαίες στιγμές όχι μόνο της επανάστασης του 1821 αλλά και ολόκληρης της νεότερης Ελληνικής ιστορίας. Πρόκεται για ένα γεγονός που συντάραξε όχι μόνο την Ελληνική αλλά και την παγκόσμια κοινή γνώμη.
Για την έξοδο του Μεσολογγίου και την αυτοθυσία των κατοίκων του έχουν γραφτεί πάρα πολλά. Και ποιος δεν έχει τραγουδήσει ή δεν θυμάται το γνωστό και τολμηρό “Στην στεριά δεν ζει το ψάρι”.
Στα νεότερα χρόνια, στις 11 Νοεμβρίου 1912 και μετά από 91 χρόνια, τρομαγμένος ο Τούρκος που το είχε στρώσει για τα καλά στην πόλη της Καστοριάς, πληροφορείται ότι ο Ελληνικός στρατός προελαύνει προς την πόλη. Έτσι, πριν καλά-καλά πλησιάσει την Καστοριά ο Ελληνικός στρατός, ο Τούρκος τρέπεται σε φυγή. Ο Ελληνικός στρατός νικηφόρος μπαίνει στην πόλη.
Σήμερα είμαστε εδώ για να τιμήσουμε και να ευχαριστήσουμε τους ήρωες που θυσιάστηκαν και μας χάρισαν την ελευθερία. Σήμερα εμείς υπάρχουμε γιατί αυτοί δεν υπάρχουν.
Θα ήθελα να πιστεύσω ότι θα φύγετε ενθουσιασμένοι από το καλαίσθητο και φιλόξενο Καστοριανό Σπίτι».
Τέλος να σημ ειωθεί ότι οι καλεσμένοι των Καστοριανώ ήταν ο πολιτειακός βουλευτής Preston Robyn Scott, ο δήμαρχος Moreland Mark Riley, ο δημοτικός σύμβουλος Moreland Λάμπρος Ταπεινός, ο πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης Βασίλης Παπαστεργιάδης, ο πρόεδρος της Πανκρήτιας Ένωσης Μανώλης Σταράκης, ο προεδρος της Ομοσπονδίας Συλλίγων Ηλικιωμένων Γιάννης Κοστούλιας, ο πρώην πολιτειακός υπουργός Ιωάννης Πανταζόπουλος, και ο επίσης δημοτικός σύμβουλος Moreland Oscar Yildiz.
