Η αύξηση των κρουσμάτων κορονοϊού καθημερινά κινείται διαρκώς σε επίπεδα-ρεκόρ.
Η παρουσία της ασθένειας γίνεται όλο και πιο αισθητή καθώς οι περιπτώσεις δεν αφορούν πλέον κάποιους αόριστους αριθμούς αλλά παίρνουν σάρκα και οστά και έχουν όνομα: των γονιών, των παιδιών, των συγγενών, των συναδέλφων, των φίλων, των γειτόνων μας.
Ο εμβολιασμός, όπως άλλωστε είναι γνωστό, δεν εξασφαλίζει απόλυτα την ανοσία, αλλά απομακρύνει σημαντικά το ενδεχόμενο βαριάς νόσησης και της εισαγωγής στο νοσοκομείο.
Αυτή είναι και η περίπτωση ενός ζεύγους ηλικιωμένων συμπαροίκων μας από τη Μελβούρνη, οι οποίοι εδώ και μερικές ημέρες διαγνώσθηκαν θετικοί στον ιό και νοσούν αποκλεισμένοι στο σπίτι τους.
Πλήρως εμβολιασμένοι και οι δύο, κόλλησαν τον ιό, χωρίς, ευτυχώς, να εμφανίσουν σοβαρές επιπλοκές και να χρειαστεί να νοσηλευθούν.
«Έχουμε τα συμπτώματα ενός βαρέος κρυολογήματος και δεν έχουμε όσφρηση» είπε στον «Νέο Κόσμο» η κα Ελένη –η οποία για ευνόητους λόγους θέλησε να διατηρήσει την ανωνυμία της- όταν κάλεσε για να μοιραστεί μαζί μας την εμπειρία της και πιο πολύ να ευχαριστήσει τις υπηρεσίες του Υπουργείου Υγείας για τον τρόπο που συμπαραστέκονται σε αυτήν και το σύζυγό της καθ’ όλη τη διάρκεια της περιπέτειας αυτής με την υγεία τους.
«Από την πρώτη στιγμή που διαγνωσθήκαμε, μας καλούν καθημερινά, δύο και τρεις φορές για να ενημερωθούν για την κατάστασή μας, μας δίνουν συμβουλές και οδηγίες και γενικά είναι διαρκώς στο πλευρό μας» λέει η κα Ελένη.
Αυτό που είναι πιο σημαντικό για το ηλικιωμένο ζευγάρι δεν είναι το πρακτικό κομμάτι αυτής της συμπαράστασης, αλλά κυρίως το ηθικό.
«Είναι πολύ σπουδαίο να μην αισθανόμαστε μόνοι και εγκαταλελειμμένοι αυτή τη στιγμή. Τους ευχαριστούμε όλους μέσα από την καρδιά μας για όλα όσα κάνουν για εμάς» λέει η κα Ελένη.
Η επικοινωνία με το εξειδικευμένο προσωπικό του υπουργείου και η επίδρασή της στη διατήρηση του ηθικού των ασθενών με Covid-19 είναι κάτι που αρκετοί ομογενείς με ανάλογη εμπειρία έχουν αναφέρει και σχολιάσει με θετικό τρόπο στην εφημερίδα μας.
Η ιδιαιτερότητα της συγκεκριμένης νόσου δεν έγκειται μόνο στην επικινδυνότητά της αλλά και στον τρόπο αντιμετώπισής της, που επιτάσσει την απομόνωση του ασθενούς, που ως εκ τούτου αισθάνεται ακόμη περισσότερο φοβισμένος, ανασφαλής και απελπισμένος.
Γι΄αυτό και όλοι όσοι είχαν την ατυχία να προσβληθούν και να νοσήσουν – όπως η κα Ελένη και ο σύζυγός της – εκτιμούν ιδιαίτερα την αίσθηση ασφάλειας που τους προσφέρει η παρουσία, έστω και τηλεφωνικά των εργαζομένων του υπουργείου.
Η κα Ελένη, υποψιάζεται ότι μολύνθηκε στην εκκλησία όπου, δυστυχώς, όπως διαπίστωσε, δεν τηρούνταν καθόλου τα μέτρα προστασίας.
Αυτή η παρατήρηση θα πρέπει να μας προβληματίσει όλους, ιδιαίτερα καθώς μπαίνουμε στην περίοδο των γιορτών. Ας είμαστε, λοιπόν, πολύ προσεκτικοί, ιδιαίτερα όταν βρισκόμαστε σε κλειστούς χώρους όπως οι ναοί ή οι αίθουσες εκδηλώσεων.
Η πρόληψη είναι πάντα προτιμότερη από τη θεραπεία γι΄αυτό επιλέγουμε να φοράμε τη μάσκα μας, να τηρούμε τις αποστάσεις, να αποφεύγουμε τη σωματική επαφή (φιλιά και εναγκαλισμούς) και να πλένουμε σχολαστικά ή να απολυμαίνουμε τακτικά τα χέρια μας.
Έτσι αυξάνουμε τις πιθανότητες να περάσουμε όμορφα τις γιορτές κοντά στα αγαπημένα μας πρόσωπα, απολαμβάνοντας τη συντροφικότητα και την επικοινωνία που τόσο πολύ στερηθήκαμε τους προηγούμενους μήνες, χωρίς να θέτουμε σε κίνδυνο τους άλλους και κυρίως τον εαυτό μας.
