Έσβησε η φωνή του ρεαλισμού, της δημιουργίας και της ανασυγκρότησης της Ελληνικής Λέσχης Καμπέρρας, ο Πρόεδρος που επικαιροποίησε, εκσυγχρόνισε και οδήγησε στη μεγαλουργία την Ελληνική Λέσχη της Καμπέρρας την Λέσχη των 50,000 μελών, ο ηγέτης που είχε το όραμα και το όνειρο ενός κραταιού πολιτιστικά ελληνισμού στην Αυστραλία.
Ο Μιχάλης Γεωργίου (Michael George), ο επί δύο θητείες Πρόεδρος της Ελληνικής Λέσχης, που αναμόρφωσε, αναδιάπλασε και οδήγησε σε κοινωνικό, οικονομικό και πολιτισμικό θρίαμβο το ισχυρότερο σωματείο του Ελληνισμού της Διασποράς, άφησε την τελευταία του πνοή την Τρίτη 28 Δεκεμβρίου, ένα μόλις μήνα πριν από την συμπλήρωση των 69 χρόνων του.
Αναμφισβήτητα, τρεις μεγάλοι ηγέτες του Ελληνισμού στάθηκαν υπεύθυνοι για την ίδρυση της Λέσχης στις αρχές της δεκαετίας του 1970, ο Νικόλαος Τσουλιάς, ο Νικόλαος Βελησσαρόπουλος και ο Νικόλαος Θεοδωράκης (the three Nicks). Δεκάδες ήσαν αυτοί που ως ηγέτες στήριξαν την Λέσχη, την οδήγησαν στην επιτυχία και στην πρόοδο. Τουλάχιστον είκοσι διοικήσεις υπηρέτησαν με πολλές θυσίες τα συμφέροντα της Λέσχης και την ανάδυσή της ως κραταιού και επαγγελματικού σωματείου.
Αναμφισβήτητα η θητεία του Μιχάλη Γεωργίου αποτέλεσε ορόσημο, προκάλεσε καταιγιστικές αλλαγές, επέφερε νέο ύφος στη διοίκηση, έφερε τη Λέσχη όχι μόνον κοντά, αλλά μέσα στον Ελληνισμό. Υπήρξε ο πλέον καινοτόμος ηγέτης της Λέσχης μέχρι σήμερα, ο εκσυγχρονιστής, ο άνθρωπος που έβλεπε το σήμερα με το όραμα του αύριο. Ευεργετήθηκε και από την τύχη. Είχε την ευκαιρία να συμπλεύσει με τους μεγαλύτερους πυλώνες που γνώρισε ο Ελληνισμός της Καμπέρρας, συνεργάστηκε και απέσπασε τη στήριξή τους. Δίπλα του ο Μέγας Πόντιος, ο αείμνηστος Θεόφιλος Ευκαρπίδης, ο γίγας των αποφάσεων του τοπικού Ελληνισμού της Πρωτεύουσας. Κοντά και φίλος του επί πενήντα χρόνια, ο καινοτόμος και πλέον επιτυχημένος Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Καμπέρρας, ο Κώστας Τσουλιάς, γόνος της ιστορικής οικογένειας του Νικόλα Τσουλιά, του πρώτου Προέδρου της Παμμακεδονικής Αυστραλίας, του ανθρώπου που έκτισε την Ελληνική Λέσχη, που έκτισε τον ναό του Αγίου Νικολάου Καμπέρρας. Η τριανδρία αυτή στη δεκαετία του 1990 αποτελούσε την ισχυρότερη ομάδα στην πρωτεύουσα της Κοινοπολιτείας, ήταν αυτή που οδήγησε την Κοινότητα στη εξωστρέφεια, σε κοινότητα που οργάνωνε συναυλίες, εκθέσεις φωτογραφίας, εκθέσεις από τα νησιά του Αιγαίου, δημόσιες διαλέξεις, συμμετοχή σε συνέδρια, σε επιστημονικές συναντήσεις σε άλλες πολιτείες καις την Ελλάδα, ήταν η Κοινότητα που εξέδωσε την Ιστορία του Ελληνισμού της, η πρώτη καταγραμμένη ιστορία τους (1997).
Η τριανδρία Γεωργίου-Ευκαρπίδη-Τσουλιά, συνταιριάζοντας και ενώνοντας τον επιχειρηματικό και κοινωνικό κόσμο της πρωτεύουσας μπόρεσε να αναδείξει τον Ελληνισμό και τα προβλήματα που τον απασχολούσαν στην Αυστραλιανή Κυβέρνηση, να αγωνιστεί αποτελεσματικά, χωρίς χάσματα και κορώνες για το Κυπριακό και το Μακεδονικό και την επιθετικότητα της Τουρκικής πολιτικής.
Ο Γεωργίου στάθηκε ο μπροστάρης της Λέσχης και ο αναμορφωτής της. Η γνώμη του αξιοσέβαστη, μπορούσε και επιβαλλόταν ως αυθεντική, έντιμη και ολοκληρωμένη. Επέφερε σοβαρές αλλαγές, έστησε ισχυρούς πελματοδοκούς ασφάλειας και φίλτρα ελέγχου προς κάθε ενδεχόμενη εκτροπή. Αυστηρός αλλά και προσηνής, επιεικής αλλά και αμείλικτος, συνεργάσιμος και οραματικός. Σεβάστηκε τον Ελληνισμό και ιδιαίτερα τα ιδρυτικά μέλη, τα ισόβια μέλη, τους πρωτεργάτες. Κόσμησε τη Λέσχη με εκμαγεία του Ελληνικού πολιτισμού που έφερε από την Ελλάδα, αναβάθμισε τις εγκαταστάσεις της Λέσχης, πήρε μέρος σε διεθνή συνέδρια για να παρουσιάσει τις θέσεις και τον ρόλο της Λέσχης, συνεργάστηκε με τους ισχυρότερους κοινοτικούς παράγοντες των Ελλήνων της Αυστραλίας για να κοσμήσει τη Λέσχη με το κύρος που της έπρεπε, στάθηκε κοντολογίς ο αναμορφωτής της Λέσχης, ο εδραιωτής του παναυστραλιανού της κύρους, και ίσως η λαμπρότερη πολιτική προσωπικότητα που είχε την τύχη και την τιμή να υπηρετήσει τη Λέσχη και τα μέλη της.
Ο Μιχάλης Γεωργίου εγκαταλείποντας τα γήινα, άφησε πίσω του μια ζωντανή παρακαταθήκη, ένα παρόν που προδίδει ένα ελπιδοφόρο μέλλον, αποτελεί το παράδειγμα προς μίμηση, το μοντέλο ενός επιτυχημένου ηγέτη. Γεννήθηκε στις 27 Νοεμβρίου 1952, στην κωμόπολη του Queanbeyan, παρακολούθησε τη Λογιστική Σχολή του Canberra College of Advanced Education. Εργοδοτήθηκε ως δημόσιος υπάλληλος στο Department of Defence Support για περισσότερο από δέκα χρόνια ως εμπειρογνώμων σύμβουλος σε θέματα οικονομικής πολιτικής. Εγκατέλειψε τη δημόσια υπαλληλική του καριέρα για να συμπράξει σε μία μεγάλη επιχείρηση αλιείας με τον αδελφό του Νικόλαο και τον εξάδελφό του Μίκη Χαρίδημο. Ακολούθησε επιχειρηματική καριέρα στον κτηματομεσιτικό χώρο, και άλλων μικρών επιχειρήσεων. Νυμφεύθηκε την καλόγνωμη Μαριγώ Χρόνη, θυγατέρα Αρκάδων μεταναστών, της οποίας ο πατέρας, Βασίλειος Χρόνης ήταν και παραμένει φωνή της σύνεσης στην Καμπέρρα. Ο Μιχάλης και η Μαριγώ ανέθρεψαν δύο θυγατέρες, την Αναστασία και την Ελένη.
Ο Μιχάλης Γεωργίου έφυγε πριν συμπληρώσει τα 70 χρόνια του. Το έργο του έχει καταγραφεί στην ιστορία του Ελληνισμού της Καμπέρρας. Ο Μιχάλης θα συνεχίσει να ζει μέσα από τα παιδιά και τα εγγόνια του. Θα συνεχίσει να καθοδηγεί μέσα από τα έργα του και το όραμά του. Θα μείνει ζωντανός στη μνήμη όλων όσοι είχαν τη χαρά να τον γνωρίσουν. Θα μάς συντροφεύει για όλα τα καλά που προσέφερε, για όσα μοιραστήκαμε. Κι εκεί κάπου που ζουν οι μνήμες στην καρδιά μας, ο Μιχάλης παρέα με τον Θεόφιλο, τον Μέγα Πόντιο, τον μέντορά του, θα βαρέσουν τώρα συνεδρίαση για να ξαναθυμηθούν κι αυτοί, αυτά που οι ίδιοι πρότειναν και ολοκλήρωσαν, κι άφησαν κληρονομιά, μέχρι να έρθει και η σειρά μας. Καλή αντάμωση, Μιχάλη.
