Η τραγωδία σε ένα γηροκομείο και η αδιαφορία των παιδιών για τους γονείς τους…
Το μόνο που κατά βάθος ενδιαφέρει πολλά παιδιά, είναι να βάλουν στο χέρι την υπάρχουσα περιουσία (σε κινητά και ακίνητα…) των γονιών τους».
. Φώτο: ΚΟΝΤΑΡΙΝΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ EUROKINSSI
Πριν λίγες μέρες ο συνάδελφος Μπάμπης Σταυρόπουλος μας έστειλε κάποιες σκέψεις του από την Ελλάδα όπου, όπως είναι γνωστό, διαμένει μόνιμα τα τελευταία χρόνια.
Μεταξύ άλλων μας έγραφε:
«Από τις παρατηρήσεις που έχω κάνει τα τελευταία χρόνια, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Αυστραλία, κατέληξα στο εξής συμπέρασμα:
Το μόνο που κατά βάθος ενδιαφέρει πολλά παιδιά, είναι να βάλουν στο χέρι την υπάρχουσα περιουσία (σε κινητά και ακίνητα…) των γονιών τους».
Αφορμή για αυτή την διαπίστωσή του μια είδηση, πάλι από την Ελλάδα, που (πολύ περιληπτικά) ανέφερε:
«Σοκ επικρατεί στην τοπική κοινωνία της Πάτρας από την τραγωδία που έχει αποκαλυφθεί σε ιδιωτικό γηροκομείο της πόλης, όπου τουλάχιστον 11 τρόφιμοι έχασαν τη ζωή τους, καθώς η δομή χτυπήθηκε από κορονοϊό το Νοέμβριο.
Ωστόσο, σύμφωνα με ρεπορτάζ συγγενείς θυμάτων καταγγέλλουν ότι από τις 23 Νοεμβρίου ως τις 26 Δεκεμβρίου έχουν καταγραφεί συνολικά 21 θάνατοι, οι τρεις από αυτούς μέσα στη δομή.
Παρά το γεγονός πως τα κρούσματα σε τροφίμους και εργαζόμενους είναι κοντά στα 60 δεν έχει εξακριβωθεί εάν όλοι οι θάνατοι οφείλονται στον κορονοϊό.
Συγγενείς ηλικιωμένων, πάντως, καταγγέλλουν στο πατρινό μέσω ότι υπήρχαν συντονισμένες ενέργειες εντός του γηροκομείου ώστε να πειστούν οι ηλικιωμένοι να μην εμβολιαστούν, ενώ μέλη της διοίκησής του φέρονται να δηλώνουν αρνητές του εμβολίου.
Άλλη καταγγελία, εξάλλου, αναφέρει ότι μέχρι και πριν από μερικές ημέρες δεν εφαρμοζόταν κανένα μέτρο προστασίας κατά τη διάρκεια του επισκεπτηρίου.
Σημειώνεται ότι θα την κατάσταση στο γηροκομείο έχει παρέμβει η δικαιοσύνη με την εισαγγελέα να έχει ξεκινήσει προκαταρκτική έρευνα».
Με αφορμή, λοιπόν, αυτή την είδηση ο Μπάμπης Σταυρόπουλος σημείωνε:
Αν συνεχίζει να με εξοργίζει κάτι από τις τραγωδίες των γηροκομείων, που τελειωμό δεν έχουν, είναι ότι:
Οι συγγενείς των γερόντων, που ζουν σε αυτά, οι αρμόδιες αρχές και η κοινωνία γενικότερα, δείχνουν τάχα να εκπλήσσονται από αποκαλύψεις που λαμβάνουν χώρα, πιο συχνά από τις 4 εποχές του χρόνου.
Πέφτουν ρε παιδί μου από τα σύννεφα, κάθε φορά που αποκαλύπτεται ένα οικονομικό σκάνδαλο άγριας εκμετάλλευσης και εγκατάλειψης εκ μέρους των επιχειρηματιών των γηροκομείων…
Το ίδιο συνέβη στην πατρίδα μας, όπου ζω τα τελευταία χρόνια, με το μεγάλο σκάνδαλο του γηροκομείου των Αθηνών, εφτά μήνες αργότερα, με το γηροκομείο του Ρεθύμνου )και πριν λίγες μέρες με το γηροκομείο της Πάτρας.
Παρόμοια περιστατικά έχουν συμβεί πρόσφατα και σε γηροκομεία της Αυστραλίας.
Τα ίδια συμβαίνουν όπου γης, μιας και οι ηλικιωμένοι αντιμετωπίζονται σαν κερδοφόρες πηγές εκμετάλλευσης, από ανθρώπους που δεν λογοδοτούν σε κανένα.
Ακόμα όμως πιο εξοργιστική (τόσο εδώ, όσο και στην Αυστραλία,) είναι η δήθεν έκπληξη των συγγενών, όταν έρχονται στην επιφάνεια θάνατοι ηλικιωμένων από πλήρη εγκατάλειψη…
Ως εκ τούτου, κάθε φορά που… αποκαλύπτεται μια τέτοια ιστορία, αναρωτιέμαι πως γίνεται να μην αντιλαμβάνονται οι συγγενείς τι συμβαίνει όταν επισκέπτονται τους δικούς τους;
Ή μήπως δεν τους επισκέπτονται και αρχίζουν να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα, με την ελπίδα ότι, μετά τον θησαυρό του μακαρίτη, ίσως βάλουν στο χέρι και καμιά… «αποζημιωσούλα», για τα όσα τράβηξαν και στα γεράματά τους οι γέροντες και οι γερόντισσες, για τα παιδιά τους…
Μεγαλύτερη βέβαια ευθύνη φέρουν οι αρμόδιες αρχές και οι κυβερνήσεις, που για δεκαετίες δήθεν… ερευνούν τα σκάνδαλα των
γηροκομείων και γηριατρείων, διορίζουν… επιτροπές και χρυσοπληρωμένα Royal Commissions και τίποτα δεν διορθώνεται.
Έτσι μετά από λίγους μήνες ή χρόνια, ξανά μανά τα ίδια και η βαριά βιομηχανία των γηροκομείων ξανά προς τη δόξα τραβά…
Αν αυτό λέει κάτι, σε όσους ακόμα εξοργίζονται, είναι ότι η κοινωνία, οι κυβερνώντες και οι συγγενείς (πέρα ελαχίστων εξαιρέσεων) έχουν ξεγραμμένους τους ηλικιωμένους και περιμένουν πότε θα πεθάνουν να τους ξεφορτωθούν…
Δυστυχώς, αλλά όπως όλα δείχνουν, δεν υπάρχει άλλη αλήθεια.
Και δεν πειράζει, αν αυτή η αλήθεια, είναι πιο μαύρη και από τον ίδιο το θάνατο…
Και καταλήγει ο Μπ. Στ.:
«Αν αποδεικνύει ι κάτι η μεγάλη αυτή κοινωνική τραγωδία, είναι ότι ο καπιταλισμός, που λατρεύει και θυσιάζει τα πάντα στο βωμό του χρήματος, κατεδάφισε όλες τις αξίες που μεγάλωσε η δική μας γενιά και επικράτησε από άκρη σε άκρη σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Αυτό σημαίνει ότι, όσο πιο γρήγορα το εμπεδώσουμε, τόσο πιο γρήγορα τα παιδάκια μας θα φροντίσουν να μας… παρκάρουν, στο φτηνότερο γηροκομείο που θα βρουν…
Συνεπώς: Φροντίστε να μην ταλαιπωρήσετε τα αγγελούδια σας
Λυτρώστε τα (αν πραγματικά τα αγαπάςατε) από την αγωνία της αναμονής.
Φροντίστε να βάλουν στο χέρι, όσα με δουλειά, κόπο και στερήσεις δημιουργήσατε
Είναι κρίμα να τα ταλαιπωρείτε
Ενδεχομένως να το εκτιμήσουν και να σας επισκέπτονται στο γηροκομείο κάθε Χριστούγεννα…
Μπ. Σταυρόπουλος
Υ.Γ. Δυστυχώς σε αυτή τη βάρβαρη φάση του ισοπεδοτικού καπιταλισμού που ζούμε τα… παιδιά είναι «μπίζι», έχουν πολλές δουλειές και δεν τους… μένει ελεύθερος χρόνος για τους γονείς…».
